«Το Μεγάλο Μυστικό»

ομιλία του Στάμου Στίνη, με θέμα:

                              

Να σας καλωσορίσω και να σας πω ότι ο λόγος για τον οποίο είχαμε σαν τίτλο στη σημερινή μας συνάντηση, το μεγάλο μυστικό είναι γιατί πρόκειται στο τέλος να γίνει μια ανακοίνωση, όπως ξέρετε μυστικό που το μοιράζονται πάνω από δυο, δεν είναι μυστικό.

Άρα, αυτό που πρόκειται ν’ ανακοινώσουμε, ήταν μυστικό μέχρι σήμερα, από δω και πέρα δεν θα είναι, από τη στιγμή που θα το μάθετε όλοι εσείς, έχει να κάνει όμως με εξελίξεις που θ’ ακολουθήσουν μέσα στους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια, οπότε θεωρώ ότι καλό θα είναι να είστε πληροφορημένοι.

Τώρα, για να ξεκινήσουμε με το θέμα μας, οφείλω να πω σαν προοίμιο, σαν εισαγωγή, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια τάση για να μπορούμε να παρακολουθήσουμε τα πράγματα και τις εξελίξεις, κατά κάποιο τρόπο να έχουμε διαμορφώσει έναν εγκέφαλο, ο οποίος να θέλει όλα τα πράγματα να τα κατατάσσει σε κουτάκια, για να μπορεί να τα παρακολουθεί καλύτερα και να αισθάνεται την απαραίτητη ασφάλεια που διαφορετικά, όταν νιώθει ότι τα πράγματα είναι χαοτικά, ή ότι όλα οδηγούν σ’ ένα κοινό σημείο ενδεχομένως ν’ αδυνατεί να τα παρακολουθήσει.

Αυτό γιατί το λέω;

Γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει την τάση να χωρίζει τη ζωή σε διάφορους τομείς και άρα λέμε ότι η ζωή μου αποτελείται από το επάγγελμα, από την οικογένεια, από τους τάδε φίλους, από το τάδε χόμπι μου, από την πολιτική, από το ψάρεμα, από το ποδόσφαιρο κλπ, από πνευματικά ενδιαφέροντα και από κει και πέρα να έχουμε την τάση να μην μπορούμε να συνδέσουμε το ένα με το άλλο και άρα, το μεγάλο μας πρόβλημα να είναι ότι μπορεί κάποια στιγμή της ζωής μας να προσευχόμαστε, ή να κάνουμε διαλογισμό, ή να διαβάζουμε ένα πνευματικό κείμενο και την άλλη στιγμή στην εργασία μας να είμαστε ο χειρότερος δυνάστης, ή να θεωρούμε ότι το μόνο που αξίζει να ασχολείται κανείς, είναι με τα κοινωνικά προβλήματα φερ’ ειπείν και την πολιτική και επειδή το θεωρούμε αυτό το πράγμα και το πιστεύουμε, να θεωρούμε παράλληλα ότι άρα, τα πράγματα είναι μόνο υλιστικά και από κει και πέρα όποιος ασχολείται με πνευματικά θέματα είναι χαζός, είναι το όπιο του λαού, παρασύρεται και άρα, τέτοια πράγματα μεταξύ τους δεν συνδυάζονται.

Εκείνο λοιπόν, το πρώτο ζήτημα που θέλω να κρατήσετε και ιδίως εσείς οι φίλοι μας που είστε για πρώτη φορά εδώ και δηλώσατε κιόλας ότι δεν έχετε ασχοληθεί και με τέτοια θέματα πνευματικά, ενδεχομένως να βρίσκεστε εδώ, είτε γιατί σας μίλησε κάποιος γνωστός, είτε γιατί γνωρίζετε ότι ο ομιλών, αυτή τη στιγμή ασχολείται μ’ όλο το κομμάτι της κοινωνίας και της πολιτικής κλπ, μέσω των περιοδικών hellenic Nexus, το Tρίτο Mάτι κλπ.

Θέλω να δηλώσω εκ των προτέρων ότι, τέτοιου είδους δραστηριότητες όχι μόνο δεν είναι ασυμβίβαστες μεταξύ τους, αλλά αντιθέτως στην ανθρωπότητα, η οποία διαμορφώνεται και στις εξελίξεις, οι οποίες θ’ ακολουθήσουν, είναι απαραίτητο κάποιος να μπορεί να συνδιάζει την πνευματικότητα με την ενεργό κοινωνική δράση, διότι διαφορετικά, αν αυτοί οι δυο τομείς παραμείνουν αποκομένοι, τότε, η μεν κοινωνία θα διακατέχεται από ένα στυγνό ρεαλισμό, ο οποίος θα είναι χωρίς ηθικές αρχές και χωρίς αξίες και άρα θα συνεχίσει να οδηγεί το τρένο της ανθρωπότητας στην κατεύθυνση που την οδηγεί τώρα, με όλα τα προβλήματα έχουν συσσωρευτεί και από τα οποία κινδυνεύουμε να καταστραφούμε και αν πάλι το βάρος δίνεται μόνο στον τομέα της πνευματικότητας, τότε φτιάχνουμε κάποιες μικρές ομάδες σοφών, οι οποίοι δυστυχώς όμως ζουν στον κόσμο τους και πέρα από το ότι μπορούν να κάνουν για τον εαυτό τους, δεν μπορούν να συμβάλλουν σε τίποτε άλλο και όπως έχουμε συζητήσει άλλες φορές, καλώς ή κακώς η ατομική πρόοδος του καθενός μας είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις εξωτερικές συνθήκες μέσα στις οποίες βρισκόμαστε.

Έτσι λοιπόν αν η κοινωνία ή το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, αρχίζει κι αποκτά διαστάσεις δραματικές, σκληρές, πιεστικές, με στέρηση της ελευθερίας, με πόνο, με αρρώστια, με άρρωστες ανθρώπινες σχέσεις κοκ, τότε κι ο προσωπικός αγώνας του καθενός για πνευματικότητα, αποβαίνει αδιέξοδος και αυτό είναι κάτι το οποίο το βιώνουμε στις μέρες μας, όχι μόνο στην Ελλάδα, σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Έτσι λοιπόν, εγώ ξεκινώ εκ προοιμίου μ’ αυτή την παραδοχή, την οποία δεν μπορώ να τη θεωρήσω καν αξίωμα, γιατί είναι ηλίου φαεινότερο ότι ισχύει, το πόσο απαραίτητη είναι αυτή η σύνδεση μεταξύ εσωτερικής κατανόησης και συνειδητότητας που έχει ο καθένας και μεταξύ της στάσης, της πρακτικής, την οποία κρατά καθημερινά στη ζωή του, στις σχέσεις του, στην εργασία του, ως πολίτης, ως πολιτικό ον.

Άρα, για μένα είναι αδιανόητο κάποιος να ασχολείται μόνο με τον εαυτό του και να μην ασχολείται με τον περίγυρο, με το περιβάλλον, με την κοινότητα μέσα στην οποία ζει, όπως και το ανάποδο, κάποιος ο οποίος είναι ενεργός πολίτης και προσπαθεί ν’ αλλάξει τα κοινά να μην διαθέτει μια εσωτερική καλλιέργεια, μια συνειδητότητα, ώστε έτσι να έχει εκείνο το υψηλό επίπεδο κατανόησης, το οποίο θα του επιτρέψει η δράση του μέσα στα κοινά να είναι συνειδητή.

Βλέπετε πόσο μεγάλη είναι αυτή η αδυναμία που υπάρχει, από το γεγονός ότι η πλειοψηφία των επαγγελματιών πολιτικών, ή ακόμα και των ανθρώπων που προσπαθούν, οι διάφοροι ακτιβιστές, που πράγματι είναι άνθρωποι καλής θέλησης, πόσο μεγάλη είναι η αδυναμία όταν δεν έχουν πνευματικό υπόβαθρο και όταν δεν έχουν εργαστεί με τον εαυτό τους, γιατί βλέπεις πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, οι οποίοι ενώ προσπαθούν ειλικρινά και έχουν τις καλύτερες των προθέσεων, επειδή δεν έχουν εργαστεί με την προσωπικότητά τους, διακατέχονται από τέτοια πάθη, εγωισμούς, φανατισμό, κοντόφθαλμες αντιλήψεις, αίσθημα χωριστικότητας απέναντι στους άλλους εκεί που αναλώνουν όλη την προσπάθειά τους, στο τέλος πηγαίνει χαμένη και για τους ίδιους και για τους άλλους.

Είναι λοιπόν ένα ζητούμενο πολύ σημαντικό, το να αναδειχτεί ένα ρεύμα, το οποίο αρχίζει και ωριμάζει σε διεθνές επίπεδο, το οποίο θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε κατά κάποιον τρόπο πνευματική πολιτική, ή εσωτερική πολιτική, πείτε το όπως θέλετε, που θα συνδυάζει ακριβώς αυτά τα δυο στοιχεία που σας προανέφερα.

Έχουμε εδώ ένα θέμα, ανάμεσα σ’ όλους τους χώρους, οι οποίοι ασχολούνται με τα πνευματικά ζητήματα, ανά τους αιώνες αναφύεται εάν ερώτημα, το οποίο ακόμα βασανίζει αυτό το χώρο, το ερώτημα είναι αυτό, αν υπάρχει μια ή πολλές αλήθειες, αν υπάρχει μια πνευματική αλήθεια, ή πολλές αλήθειες.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, εννοώ αυτή τη χωριστικότητα, η οποία υπάρχει στους διάφορους πνευματικούς χώρους, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το χώρο της κοινωνίας που σας προανέφερα και το χώρο της πολιτικής κλπ, όπου όλοι σας, εκατό τοις εκατό, έχετε σταθεί μάρτυρες αυτής της χωριστικότητας. Με δυο λόγια δηλαδή, είναι πασίγνωστο ότι ο χι χριστιανός θεωρεί ότι μόνο η αλήθεια του χριστιανισμού είναι υπαρκτή, ενώ όλες οι υπόλοιπες θρησκείες βρίσκονται σε πλάνη και δεν οδηγούν ασφαλώς κατά τη γνώμη του στο Θεό, στην αγιοσύνη, στο άκτιστο φως, πείτε όπως θέλετε, αλλά υπάρχει μια μεγάλη γκάμα που οδηγούν πλέον, δηλαδή οδηγούν από το διάβολο μέχρι την πλάνη στην καλύτερη περίπτωση.

Το ίδιο πράγμα όμως ισχύει με όλες τις θρησκείες, ακόμα κι αν το λένε πιο κομψά, δηλαδή κι ο βουδισμός θεωρεί μεν ότι όλα τα όντα πρέπει να υπάρχει έλεος, κατανόηση, το ένα, το άλλο, αλλά προφανώς θεωρεί ότι ο χριστιανισμός, ή το ισλάμ, ή τα υπόλοιπα ρεύματα τα εσωτερικά δεν φτάνουν στην απόλυτη ελευθερία, στη νιρβάνα, τη φώτιση, ότι τέλος πάντων, όπως το θεωρεί.

Το ίδιο πράγμα βλέπουμε να συμβαίνει όχι μόνο με τις μεγάλες θρησκείες, το ίδιο βλέπουμε να συμβαίνει και με τα επιμέρους διάφορα εσωτερικά ρεύματα, τις διάφορες εσωτερικές ομάδες, τα τάγματα, τις μυστικές εταιρίες κλπ, που υπάρχουν στον εσωτερικό χώρο. Όλοι θεωρούν ότι μονάχα η δική τους παράδοση αναγνωρίζει την αλήθεια και μπορεί να έχει μια κατάληξη προς την αλήθεια, κάποιος ο οποίος παρακολουθεί τη συγκεκριμένη παράδοση, ενώ οι υπόλοιποι δυστυχώς είναι πλανεμένοι, είναι χαμένοι, είναι αρνητικοί, οτιδήποτε.

Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και καταλαβαίνετε ότι αντιστέκεται κατ’ αρχήν στη λογική, με την έννοια ότι όπως και ο υλικός κόσμος, ο οποίος ερευνάται απ’ την επιστήμη, προφανώς δεν μπορεί να έχει πολλές αλήθειες, δηλαδή, ασχέτως από τις διάφορες θεωρίες, οι οποίες κυκλοφορούν, το υλικό σύμπαν δημιουργήθηκε με μια συγκεκριμένη διαδικασία, είχε μια συγκεκριμένη αρχή, έχει μια συγκεκριμένη ξεδίπλωση, την οποία παρακολουθούμε και μέσα στην οποία ζούμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι.

Με την ίδια λογική, ασχέτως από το πώς προσπαθεί κανείς να προσεγγίσει την έννοια της συνείδησης, του Θεού, πείτε το όπως θέλετε, η αλήθεια είναι μια, απλώς ο καθένας προσπαθεί να την αναγνωρίσει από τη δικιά του την πλευρά, με βάση το επίπεδο της κατανόησης, την οποία διαθέτει και γι αυτό ακριβώς διαφέρουν και οι διάφορες περιγραφές, το ότι διαφέρουν οι διάφορες περιγραφές, εκείνο που θέλω να μας γίνει συνείδηση δεν είναι ότι διαφέρει η μια και μοναδική αλήθεια, από την οποία πηγάζουν τα πάντα κι αποτέλεσμα της οποίας είμαστε εμείς, το ότι διαφέρουν οι διάφορες περιγραφές, πηγάζει ακριβώς από το ότι οι χώροι στους οποίους αναπτύχθηκαν οι διάφορες θεωρίες και οι διάφορες περιγραφές που σας προανέφερα, έχουν τις δικές τους πολιτισμικές ιδιαιτερότητες.

Έτσι λοιπόν, τελείως διαφορετικά σε μια κοινωνία ινδιάνων, θα είναι η αντίληψη, με την οποία εκείνος που θα προσπαθήσει να προσεγγίσει την αλήθεια, θα διαμορφώσει τη δική του θεωρία, τη δική του πνευματική παράδοση, τελείως διαφορετικές είναι οι συνθήκες στην έρημο της Παλαιστίνης, ή στη Μεσοποταμία, με βάση την οποία θα διαμορφωθούν πάλι οι αντίστοιχες θεωρίες προσέγγισης της αλήθειας, τελείως διαφορετικές στον ευρωπαϊκό βορρά, τελείως διαφορετικές στην Άπω Ανατολή, ή στην Αγγλία, ή στο Θιβέτ, τελείως διαφορετικές στον αιγαιακό χώρο, όπου αναπτύχθηκε η πνευματική παράδοση της Ελλάδας.

Το γεγονός λοιπόν ότι επιφανειακά εμφανίζεται μια σύγχυση και ακόμα και οι πολύ μεγάλοι πνευματικοί δάσκαλοι όλων των παραδόσεων, έχουν κάνει διαφορετικές περιγραφές, δεν πρέπει να μας ξενίζει, όσοι θα έχετε μια στοιχειώδη παιδεία, είτε διαβάζοντας, είτε παρακολουθώντας διάφορα πράγματα, πάνω στις εσωτερικές παραδόσεις, θα έχετε δει φυσικά ότι επιφανειακά, φαίνονται να υπάρχουν χαώδεις διαφορές, δηλαδή έρχεται ο ινδουισμός, ας πούμε,  σου λέει υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο εφτά ενεργειακά κέντρα, έρχεται ο ταοϊσμός, ή ο βουδισμός και σου λέει ξέρεις δεν είναι εφτά τα βασικά ενεργειακά κέντρα είναι πέντε, έρχεται ο ροδοσταυρισμός, σου λέει είναι τρία, επίσης τεράστιες διαφορές θα δει κανείς όσον αφορά τα χρώματα, όσοι έχετε ασχοληθεί, έρχεται ο βουδισμός, σου λέει στο κέντρο του λαιμού είναι χρώματος κόκκινο, έρχεται ο ινδουισμός και σου λέει όχι, είναι μπλε, αυτά δεν πρέπει να μας ξενίζουν, όπως επίσης και μια άλλη φαινομενικά επιφανειακή αντίφαση είναι σε σχέση με όλες τις ουράνιες ιεραρχίες, δηλαδή εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις και θα σας αναφέρω ορισμένα παραδείγματα στην πορεία, οι μεγάλοι δάσκαλοι της μιας παράδοσης, κατά κανόνα, δεν έχουν έρθει σε επαφή ποτέ με κάποιες ανώτερες οντότητες, ή ιεραρχίες άλλης παράδοσης και θα σας εξηγήσω γιατί συμβαίνει αυτό το πράγμα. Δηλαδή θέλω να σας πω ότι ένας μεγάλος πνευματικός διδάσκαλος ινδός θα σου πει ότι ξέρεις εγώ αμφισβητώ, αν αυτά που κηρύσσει ο χριστιανισμός υπάρχουν κατά κανόνα, διότι εγώ δεν έχω δει ποτέ τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, ή κάποιον άγιο δικό σας, εγώ έχω δει τις δικές μου θεότητες, απ’ αυτές έχω εμπειρία, ο βουδιστής θα σου πει, ξέρεις έχω δει τον προστάτη του βουδισμού τον τάδε, δεν έχω δει τον προφήτη τάδε, που έχει κάποιος άλλος.

                               

Αυτό το βλέπουμε με όλες τις παραδόσεις. Και αυτό όμως εάν το δει κανείς προσεκτικά θα καταλάβει το εξής, ότι όπως σας είπα, ανάλογα με το πολιτισμικό υπόβαθρο, στο οποίο έχει μεγαλώσει κανείς και έχει κάνει την εσωτερική του άσκηση, θέτει και τον αντίστοιχο προγραμματισμό στον εγκέφαλό του, να αναγνωρίζει ορισμένους, συγκεκριμένους τύπους ενεργειών, οι οποίοι είναι στον αφηρημένο κόσμο, δεν είναι στον υλικό κόσμο, να τις αναγνωρίζει μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο.

Έτσι λοιπόν, εάν υπάρχει ας πούμε, μια συμπαντική ιδιότητα, καθαρή ενεργειακή ιδιότητα, του θάρρους ας πούμε, ο χριστιανός ο οποίος έχει ταυτίσει και η άσκησή του πάνω στη δική του την παράδοση, έχει ταυτίσει την έννοια του θάρρους με την παρέμβαση ας πούμε του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που θεωρείται ότι είναι ο πολεμιστής κλπ, όταν έρθει σ’ επαφή με τη συγκεκριμένη συμπαντική ιδιότητα, θα την απεικονίσει έτσι όπως έχει θέσει τον προγραμματισμό μέσα του με βάση το πολιτισμικό του υπόβαθρο.

Αντίστοιχα ένας βουδιστής όταν έρθει σ’ επαφή με τον ίδιο τύπο συμπαντικής ενέργειας, θα την απεικονίσει μ’ έναν αντίστοιχο προστάτη του βουδισμού, διότι μέσα από τη δική του την εκπαίδευση και την εξάσκηση, έχει συνηθίσει ο εγκέφαλός του να παράγει τη συγκεκριμένη εικόνα, την οποία την ταυτίζει με το συγκεκριμένο τύπο ενέργειας, τον οποίο σας προανέφερα.

Έτσι λοιπόν, αυτή η φαινομενικά πάλι διαφορά και διαίρεση που δείχνει να εμφανίζεται από παράδοση σε παράδοση, είναι κι αυτή εικονική, είναι φαινομενική και οφείλεται καθαρά στον ανθρώπινο παράγοντα και όχι στο ότι υπάρχουν πολλών ειδών αλήθειες και πολλών ειδών καταλήξεις πνευματικές και άρα πρέπει να διαλέξεις να βρεις τη σωστή παράδοση, γιατί διαφορετικά πας χαμένος.

Άλλωστε, αντιβαίνει και στην λογική, το αν υπάρχει Θεός, να έχει μια επιλεκτικότητα κι έναν εκλεκτικισμό, σύμφωνα με τα ανθρώπινα πρότυπα και άρα να έχει χαρίσει μόνο μια πνευματική παράδοση, η οποία οδηγεί στην πνευματική τελείωση και τους υπόλοιπους να τους προορίζει για ανακύκλωση. Δηλαδή, αντιβαίνει καθαρά στην λογική το να διεκδικεί κάποιος, ότι μόνο εγώ κατέχω την απόλυτη αλήθεια, μόνο εγώ μπορώ να σας οδηγήσω στην ανώτερη πνευματικότητα, οι υπόλοιποι όλοι κάνουν λάθος. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Εκείνο που γίνεται είναι ότι από την πηγή της αλήθειας, οι ακτίνες φεύγουν πάνω σ’ όλους, άλλοι τις συλλαμβάνουν με το δικό τους πολιτισμικό φίλτρο και με το φίλτρο της προσωπικότητάς τους, με τον άλφα τρόπο, άλλοι τις συλλαμβάνουν αλλιώς.

Έτσι λοιπόν, αν θέλουμε να είμαστε πνευματικοί και ρεαλιστές ταυτόχρονα, για να κάνω ένα οξύμωρο σχήμα, εάν ο πληθυσμός της γης είναι 1,5 δις, η αλήθεια είναι μια, αλλά υπάρχουν και ένα δις τόσο ανθρώπινες αλήθειες.

Τώρα από κει και πέρα, αν με τον τρόπο που συλλαμβάνω εγώ την αλήθεια αυτή μπορώ να τη μεταδώσω με κάποιο κατάλληλο τρόπο, που να αποκτήσω και κάποιους οπαδούς και αυτοί οι οπαδοί να ασπαστούν την δικιά μου εκδοχή περί αλήθειας, αυτό δεν σημαίνει ότι κατέχω εγώ τη μοναδική αλήθεια, απλώς κατάφερα για τον άλφα, ή βήτα τρόπο να αποκτήσω πιο πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι θα υιοθετήσουν τη δικιά μου εικόνα, τη δικιά μου οπτική. Από κει και πέρα η απόλυτη αλήθεια είναι εκεί και είναι ίδια για όλους.

Γι αυτό το λόγο, πράγματι υπάρχουν κάποιες πολύ λαμπρές πλανητικές εξαιρέσεις ανθρώπων, μεγάλων δασκάλων, οι οποίοι δυστυχώς είναι λίγοι βέβαια, που ανεβαίνοντας από ένα επίπεδο και πάνω πνευματικότητας, έχουν ξεπεράσει οριστικά αυτού του είδους τις διακρίσεις και δεν έχουν καμία αίσθηση, ότι η δική τους θρησκεία, ή η πνευματική παράδοση, μέσα από την οποία κατάφεραν να φθάσουν στην αλήθεια, ότι είναι δήθεν η μοναδική και αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν πράγματι με σεβασμό, όλες τις εσωτερικές και πνευματικές παραδόσεις, γιατί ακριβώς έχουν κατανοήσει, έχουν συλλάβει αυτή την αλήθεια και είναι οι μόνοι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι έχουν συμβάλει πραγματικά στην εξέλιξη της ανθρωπότητας και δεν έχουν καλλιεργήσει αυτό τον φανατισμό, ή το φονταμενταλισμό, που είναι και της μόδας η λέξη, είτε αυτός ήταν σταυροφορίες, είτε ήταν αφανισμός των ινδιάνων της Αμερικής, είτε είναι ισλαμική τρομοκρατία, είτε είναι σιωνισμός, είτε ταοϊσμός, είτε ινδουισμός, γιατί και στον ινδουισμό στις μέρες μας υπάρχει φονταμενταλιστικό ρεύμα, απέναντι στις υπόλοιπες θρησκείες.

                                

Έτσι λοιπόν μια η αλήθεια, πολλοί οι τρόποι, με την οποία τις συλλαμβάνει κανείς και όμως έχουν υπάρξει, όπως σας είπα τέτοια άτομα. Ας πούμε όσοι έχετε διαβάσει αυτό το περίφημο βιβλίο την «αυτοβιογραφία ενός γιόγκι», του Γιοκανάντα, θα έχετε δει τις απόψεις του και πόσο αποστασιοποιημένος ήταν από την ινδουιστική παράδοση, μέσα από την οποία βγήκε, ανεδείχθη ο ίδιος και με πόσο σεβασμό και αναγνώριση της αλήθειας προσέγγιζε και τον χριστιανισμό και τόσα άλλα ρεύματα, αλλά έχει τύχει και σε μένα προσωπικά εμπειρία, να έχω συναντήσει αγιορείτη μοναχό, που παρ’ όλο που στο άγιο όρος βλέπεις όλες τις ποικιλίες, δηλαδή πηγαίνεις στη μονή Εσφιγμένου και βλέπεις το πανό απ’ έξω που γράφει ορθοδοξία ή θάνατος κι εκεί έτσι και τολμήσεις και τους πεις για διαλογισμό μπορεί να σε λιντσάρουν, αλλά υπάρχουν τα πάντα, ακόμα και στο άγιο όρος συνάντησα ασκητή, ο οποίος είχε μιλήσει όχι μόνο σε μένα, αλλά σε μια ολόκληρη παρέα που ήμασταν ένα σούρουπο, όπου εντυπωσιάστηκα πραγματικά, απ’ τον τρόπο με τον οποίο μιλούσε για το Θεό και για την αλήθεια, όπου πραγματικά δεν χρησιμοποίησε ούτε έναν όρο του χριστιανισμού. Δηλαδή αυτά τα πράγματα που είπε μπορούσε να τα έχει πει ο οποιοσδήποτε. Και εκείνο το οποίο ξεχώριζες ήταν μόνο πραγματικά πνευματικότητα κι αγάπη, τίποτε άλλο, δεν είχε κανένα στοιχείο δόγματος.

Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, δεν είναι πολλοί, αλλά πάνω σ’ αυτούς στηρίζεται η αληθινή πνευματικότητα, όση υπάρχει αυτή τη στιγμή τουλάχιστον στον πλανήτη μας.

Έτσι λοιπόν, θέλοντας να ξεκαθαρίσω αυτό το στοιχείο και θέλοντας να σας παρακαλέσω όντως να το σκεφτείτε και να μην παρασύρεστε απ’ αυτούς τους αφορισμούς, οι οποίοι είναι περισσότερο κοινωνικού περιεχομένου, για να μην πω και οικονομικών συμφερόντων, ή εξουσιαστικών συμφερόντων, με βάση τους οποίους προωθείται η χωριστικότητα ανά τον πλανήτη. Τουλάχιστον οι πνευματικοί άνθρωποι δεν πρέπει να παρασύρονται και να «τσιμπάνε» σ’ αυτού του είδους τις διακρίσεις, διότι, αν η αλήθεια είναι μια, που είναι μια, τότε οι άνθρωποι διαφέρουν μόνο σ’ ένα πράγμα, στο πόσο κοντά μπορούν να βρίσκονται σ’ αυτή την αλήθεια, ή όχι.

Από κει και πέρα το αν ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο κόμμα, ή αν ανήκουν σε μια συγκεκριμένη εταιρία, ή σε μια εσωτερική οργάνωση, ή σε μια συγκεκριμένη θρησκεία, δεν παίζει κανένα ρόλο, η ποιότητα των ανθρώπων και αυτό είναι εάν δεύτερο στοιχείο που ήθελα να θίξω, είναι ότι η ποιότητα των ανθρώπων δεν έχει να κάνει με το χώρο στον οποίο δραστηριοποιούνται, είτε πνευματικά, είτε κοινωνικά, ο οποίος είναι επηρεασμένος, όπως σας είπα από το κοινωνικό και πολιτιστικό περίγυρο.

Ας πάρουμε το παράδειγμα που λέμε, Ελλάδα και Τουρκία, ως Έλληνες είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε το σπίτι μας, άρα, πολιτισμικά και κοινωνικά η ορθή στάση είναι ο πατριωτισμός, διότι αν δεν υπερασπιστείς το σπίτι σου δεν έχει νόημα μετά η ύπαρξή σου. Μπορεί να πει κανείς όμως ότι το να υπερασπιζόμαστε τη χώρα μας, ως Έλληνες, ας πούμε να υπάρχει ο πατριωτισμός, ότι είναι αντίθετος με την πνευματικότητα, ή ότι θα πρέπει να θεωρούμε τον Τούρκο βασικά κακό, ή πλανημένο;

Το ένα δεν έχει καμία σχέση με το άλλο, δηλαδή το να υπερασπιστείς την πατρίδα σου και εν ανάγκη να πολεμήσεις, δεν σημαίνει όμως ότι θα πρέπει να θεωρείς τον Τούρκο υπάνθρωπο, ή να θεωρείς ότι είναι εκπρόσωπος του κακού, ο μέσος Τούρκος μπορεί να είναι ενδεχομένως και πιο πνευματικός άνθρωπος από σένα τον ίδιο και είναι κι εκείνος λόγω πολιτισμικής και κοινωνικής κατάστασης υποχρεωμένος να υπερασπίσει την πατρίδα του. Θα μου πείτε ποιοι δημιουργούν τους πολέμους;

Ξέρετε πολύ καλά ότι δεν τους δημιουργεί ο μέσος άνθρωπος, αν λοιπόν η χι ηγεσία της Τουρκίας, ή η χι ηγεσία της Ελλάδας είναι απομακρυσμένη απ’ την αλήθεια, προφανώς μέσα από τη χωριστικότητα μπορεί να δημιουργήσουν μια ένταση, έναν πόλεμο, οτιδήποτε και να την πληρώσουν οι υπόλοιποι.

Αυτό όμως πάλι σε οδηγεί στη μεγάλη ευθύνη του πώς μπορείς να συμμετέχεις στα κοινά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε εκείνοι οι οποίοι είναι ηγέτες σου, γιατί από σένα βγαίνουν, είναι προϊόντα της όλης κοινωνικής κατάστασης, να είναι άτομα συνειδητά και πνευματικά. Γιατί η ηγεσία πάντα είναι μια αντανάκλαση του επιπέδου της υπόλοιπης κοινωνίας

Άρα, αν κάποια στιγμή η δική μας ηγεσία, ή η τουρκική πάνε σε σύγκρουση, πάλι αντανάκλαση του μέσου επιπέδου των δυο λαών θα είναι αυτό το πράγμα.

Εκείνο που προσπαθώ να σας εξηγήσω είναι ότι πρέπει να μας βγει από το νου,  η έννοια ότι υπάρχουν καλοί και κακοί χώροι, δηλαδή αυτές οι αφαιρετικές τοποθετήσεις του στυλ όλοι οι μουσουλμάνοι είναι κακοί, όλοι οι Εβραίοι είναι κακοί, μόνο οι ¨Ελληνες είναι καλοί και που τις αντίστοιχες βέβαια τις έχουν όλοι οι άλλοι λαοί. Γιατί άμα πάτε στην Αμερική, στο νότο, θα σας πουν ότι μόνο ο ξανθός γαλανομάτης αγγλοσάξονας είναι καλός, είναι ο εκλεκτός του Θεού, όλοι οι άλλοι είναι σκουπίδια, αποβράσματα κι είναι για ανακύκλωση.

Άμα πας στους σιωνιστές θα σου πουν πάλι τα ίδια, ο Εβραίος είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού, όλοι οι άλλοι είναι για πέταμα, το ίδιο συμβαίνει και με τον ινδουισμό, το ίδιο συμβαίνει και στην Κίνα.

Άρα δεν μπορείς να βρεις άκρη, άλλοι θα σου πουν οι μασόνοι είναι όλοι του σατανά, δηλαδή σ’ οποιοδήποτε χώρο και ν’ αναφερθεί κανείς, θα διαπιστώσει ότι μέσα σ’ αυτό το χώρο υπάρχουν τάσεις υπεροψίας, ότι είναι ο μόνος σωστός και θα διαπιστώσει επίσης ότι όλους τους άλλους χώρους τους θεωρεί για πέταμα.

Αυτή η κατάσταση είναι ακριβώς η πλάνη, γιατί αν υπάρχει μια αλήθεια, η οποία ακριβώς συνεπάγεται πνευματικότητα, ενότητα και νόημα στα πράγματα, τότε υπάρχει και μια πλάνη αντίστοιχα, η οποία εκπροσωπείται με τον υλισμό, τη χωριστικότητα και με το χάος, ότι όλα είναι διαφορετικά, ο καθένας για την πάρτη του, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για τα πράγματα, όλα βαδίζουν στην τύχη, άρα ο σώζον εαυτόν σωθήτω.

                                         

Αυτή λοιπόν τη διάκριση μεταξύ της αλήθειας, η οποία περιλαμβάνει την πνευματικότητα, την αγάπη, το νόημα ζωής και τον υλισμό, τη χωριστικότητα, το χάος, τη διαίρεση, θα τη συναντήσουμε μέσα σε όλες τις κοινωνικές δομές και εκεί κρίνεται ποιος άνθρωπος έχει ποιότητα και προσεγγίζει περισσότερο την αλήθεια και ποιος άνθρωπος είναι πίσω, η διαίρεση δεν είναι ούτε μεταξύ θρησκειών, ούτε μεταξύ παραδόσεων, ούτε μεταξύ κρατών. Η διαίρεση είναι όπως σας είπα με το ποιος προσεγγίζει την αλήθεια περισσότερο και ποιος λιγότερο και τέτοιους ανθρώπους θα συναντήσετε παντού. Βάλτε τον εαυτό σας και σκεφτείτε με ποιους χώρους έχετε έρθει σ’ επαφή και τότε θα δείτε πάρα πολύ απλά ότι ας πούμε, αν είστε νεοδημοκράτης μπορεί να κάνετε εύκολα την πρόσθεση, το λογαριασμό και να δείτε ότι μέσα στο κόμμα που ψηφίζετε υπάρχουν και άνθρωποι, οι οποίοι βρίσκονται πιο κοντά στην αγάπη, στην πνευματικότητα, την ενότητα, είναι πιο συμβιβαστικοί δεν είναι της πόλωσης, δεν είναι εκμεταλλευτές, δεν χαρακτηρίζονται από απληστία, βρίσκουν περισσότερο νόημα στα πράγματα, αλλά μέσα στον ίδιο σχηματισμό υπάρχουν και τα αρπαχτικά, υπάρχει κι η χωριστικότητα, υπάρχει κι ο άκρατος υλισμός, υπάρχει η απομάκρυνση απ’ την αλήθεια, το ίδιο σε οποιοδήποτε κόμμα, ακόμα και στο χειρότερο που μπορείτε να φανταστείτε, ακόμα κι εκεί, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ξεχωρίζουν και οι οποίοι καταλαβαίνεις ότι βρίσκονται πιο κοντά στην αλήθεια.

Το ίδιο συμβαίνει και μέσα σ’ όλες τις πνευματικές παραδόσεις, τις θρησκείες, τα εσωτερικά ρεύματα κλπ.

Ξέρετε πολύ καλά, υπάρχουν δάσκαλοι, οι οποίοι το παίζουν πνευματικοί και μπορεί να είναι του αισχίστου είδους και μπορεί να υπάρχουν απλοί άνθρωποι ανάμεσά μας, οι οποίοι δεν δηλώνουν τίποτα και δεν έχουν καμία ταμπέλα κι όσον αφορά την προσέγγιση της αλήθειας να είναι πολύ πιο ψηλά απ’ όλους εμάς που είμαστε εδώ πέρα και φαντάζομαι ότι όλοι σας έχετε τέτοια παραδείγματα και τέτοιες εμπειρίες.

Αν λοιπόν υπάρχει μια αλήθεια, υπάρχει και μια πλάνη και αν υποθέσουμε ότι υπάρχει καλό και κακό, με την έννοια ότι κάποιες δυνάμεις προσπαθούν να δημιουργήσουν εκείνες τις συνθήκες, για την ανθρώπινη κοινωνία μας μιλώ, οι οποίες θα μας διευκολύνουν να προσεγγίσουμε την αλήθεια, τότε υπάρχει αντίστοιχα κι ένα κακό, με την έννοια ότι υπάρχουν κάποιες δυνάμεις και υλικές και πνευματικές, οι οποίες προσπαθούν αντιθέτως να μας απομακρύνουν από την προσέγγιση της αλήθειας, προσπαθούν να δημιουργήσουν τέτοιες συνθήκες, οι οποίες να μας απομακρύνουν. 

Είχαμε μιλήσει σε προηγούμενη συνάντησή μας για τι είδους τέτοιες συνθήκες συζητάμε κι είχαμε αναφέρει πολύ απλά ότι πράγματα όπως το να είναι κανείς υγιής, το νιώθει ασφαλής, να μην απειλείται η ζωή, ή η επιβίωσή του, να βρίσκεται σ’ ένα περιβάλλον, το οποίο θα τον βοηθά να ζει, το να είναι στοιχειωδώς ελεύθερος στην κίνηση, στην έκφραση της γνώμης του, στη μόρφωση, το να έχει σωστές ανθρώπινες σχέσεις, το να βρίσκεται σ’ ένα περιβάλλον δηλαδή, όπου δεν θα δέχεται ψυχικές επιθέσεις, ή εξαναγκασμό από τους γύρω του, είναι κάποια στοιχειώδη πράγματα, κάποιες στοιχειώδεις συνθήκες, για να μπορεί μέσα σ’ αυτές να ανθίσει το λουλούδι της πνευματικότητας στον καθέναν από μας. Και είπαμε πολύ απλά ότι σήμερα, όπως και ανέκαθεν, αλλά πόσο μάλλον σήμερα, όπου δεν μπορείς να φύγεις από αυτή την κοινωνία, ακόμα και σε βραχονησίδα να πας, θα σε κυνηγάει η εφορία, δεν μπορείς να μείνεις κάπου μόνος σου στον κόσμο για πνευματική άσκηση, χώρια που τα μεγάλα προβλήματα τα περιβαλλοντικά, δεν θα σου αφήσουν περιθώριο πουθενά να πας να κρυφτείς.

Εκείνο που είναι λοιπόν πνευματικό ζητούμενο, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, είναι ότι στη σημερινή κοινωνία πολύ περισσότερο απ’ ότι παλιότερα, είναι απαραίτητο να αγωνιστεί κανείς για να υπάρξουν αυτές οι ευνοϊκές συνθήκες που σας προανέφερα, διότι δεν είναι δεδομένες και αν δεν υπάρχουν ούτε αυτές οι ευνοϊκές συνθήκες, μέσα σε τι περιβάλλον θα μπορέσει κανείς ν’ αναπτυχθεί πνευματικά;

Όταν είσαι άρρωστος;

Όταν σε κυνηγάνε με τις πανδημίες;

Όταν σε τρομοκρατούν με την οικονομική κρίση;

Όταν ζεις σε μια χώρα που πεθαίνουν της πείνας, ή δεν έχεις να βάλεις το κεφάλι σου κάτω από μια στέγη και τη θερίζουν οι αρρώστιες;

Όταν σε λίγο ξεκινούν οι πρώτοι οικολογικοί πρόσφυγες, από τις μεγάλες ανακατατάξεις που θα συμβούν;

Όταν θα σε παρακολουθούν σε λίγο και θα ξέρουν και το παραμικρό, τι διαβάζεις κι αν τα ενδιαφέροντά σου δεν συνάδουν μ’ αυτά που θέλει η παγκόσμια εξουσία, θα σε βάζει στο μάτι και θα σε κυνηγάει;

Μέσα σε τι συνθήκες θα μπορεί κανείς να κάνει στοχασμό, ή προσευχή, ή διαλογισμό, ή εσωτερική άσκηση, ή πείτε το όπως θέλετε.

Εκείνο λοιπόν που είναι το ζητούμενο είναι οι στοιχειώδεις συνθήκες ελευθερίας, να διασφαλιστούν προκειμένου να μπορεί να ανθίσει η πνευματικότητα.

Εδώ λοιπόν θα παιχτεί ένα μεγάλο παιχνίδι μέσα στα επόμενα χρόνια, από το οποίο κρίνεται πραγματικά η πορεία της ανθρωπότητας. Βλέπετε ότι τα σημάδια πυκνώνουν, όλοι σας, είμαι σίγουρος, ακόμα κι αν αντιπαθείτε τις ειδήσεις και καλά κάνετε ασφαλώς, ή μπορεί να έχετε κόψει τις εφημερίδες, να έχετε κόψει την ενημέρωση για να αποφύγετε αυτό τον οχετό της τρομοκρατίας, τον οποίο υφιστάμεθα όλοι, από τα μμε, αλλά όπως και να είναι, αποκλείεται να έχετε άγνοια των ολοένα και περισσότερο διογκούμενων προβλημάτων που αντιμετωπίζει συνολικά η ανθρωπότητα, όχι μόνο η Ελλάδα που είναι στην αιχμή, με τη φοβερή κρίση που περνάμε σήμερα, αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα.

Πιστεύω, ξαναλέω όσο ελλιπής ενημέρωση να υπάρχει για τον καθένα, να έχετε συνειδητοποιήσει ότι τα προβλήματα διογκώνονται με τεράστια ταχύτητα και μέσα στα επόμενα χρόνια θα περάσουμε μια συνολική κρίση, ως ανθρωπότητα.

Εάν απ’ αυτή την κρίση προκύψουν συνθήκες πολύ δυσμενείς για επιβίωση υλική, αλλά και για επιβίωση πνευματική και για ελευθερία κλπ.

Εάν λοιπόν οδηγηθούμε σε τέτοιες συνθήκες θα έχουμε ένα τεράστιο πισωγύρισμα στην πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας, αν όχι ματαίωση, για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και το ζήτημα είναι ότι αυτά θα τα ζήσουμε και μεις, δεν είναι στο απώτερο μέλλον, να χρειάζεται να ενδιαφερθούμε μόνο για τα παιδιά μας, ή και στο κάτω-κάτω της γραφής αν είναι κάποιος αδιάφορος να πει δεν βαριέσαι, εγώ ότι έκανα, έκανα, ας βγάλουν την άκρη μόνα τους τα παιδιά. Είναι πράγματα τα οποία έχουμε αρχίσει και τα ζούμε, εμείς θα τα λουστούμε.

Διακυβεύεται δηλαδή μια πολύ μεγάλη υπόθεση για την εξέλιξη της ανθρωπότητας και ο καθένας θα κληθεί, εκ των πραγμάτων να πάρει θέση στις εξελίξεις που θα γίνουν δεν θα μπορέσει κανείς να κρατήσει ουδετερότητα.

Εάν θα ήθελα να το περιγράψω το θέμα λίγο γλαφυρά, χωρίς να θέλω να σας τρομάξω, γιατί δεν είναι έτσι, αλλά είναι ωραίες και οι αναπαραστάσεις, φανταστείτε ότι οργανώνονται δυο στρατοί, τόσο σε πνευματικό επίπεδο, όσο και υλικό επίπεδο, οι οποίοι έχουνε κάνει ήδη το προσκλητήριο και ο καθένας ασυνείδητα, γιατί λίγοι είναι αυτοί που συνειδητά έχουν διαλέξει ήδη στρατόπεδο, αλλά εν πάση περιπτώσει ο καθένας ασυνείδητα, ή συνειδητά εντάσσεται, ή έχει ενταχθεί ήδη. Αυτή η σύγκρουση έχει ήδη ξεκινήσει, το θέμα είναι ότι η κορύφωση θα γίνει μέσα στα επόμενα χρόνια και εκείνοι που θα την πληρώσουνε περισσότερο είναι οι λιγότερο συνειδητοί, είτε ανήκουν στο ένα στρατόπεδο, είτε στο άλλο, διότι εκείνοι που συμμετέχουν ασυνείδητα στη σύγκρουση θα είναι και τα πρώτα αναλώσιμα αυτής της ιστορίας. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να το αποφύγει κανείς, τα γεγονότα εξελίσσονται, αυτά θα γίνουν, οι συγκρούσεις θα γίνουν και σε πνευματικό επίπεδο και σε υλικό επίπεδο και ο καθένας, όπως σας είπα θα κληθεί να πάρει θέση.

Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, προφανώς υπάρχει ένα σχέδιο, μιλώντας απ’ την πλευρά των δυνάμεων του καλού, με την έννοια όχι την ηθική, αλλά έτσι όπως την ανέφερα πριν, εκείνων των πνευματικών δυνάμεων, οι οποίες αγωνίζονται να βελτιώσουν τις συνθήκες, οι οποίες θα βοηθούν να οδηγηθούμε κοντύτερα στην αλήθεια. Ανέκαθεν υπήρχε ένα σχέδιο, το οποίο προσαρμόζεται, ακόμα γνωρίζουμε ορισμένα απ’ τα χαρακτηριστικά αυτού του σχεδίου, στα οποία θα αναφερθώ, πρώτα ο Θεός μάλλον στην επόμενη συνάντησή μας, η οποία θα γίνει το Μάρτιο. Εκείνο όμως που γίνεται φανερό και μπορούμε να το συζητήσουμε από τώρα είναι δυο στοιχεία.

Το πρώτο είναι ότι μέσα από την εμπειρία που έχει συσσωρευτεί μέχρι σήμερα, την ιστορική από τη σύγκρουση, αυτή που συμβαίνει στην ανθρωπότητα, έχει αναγνωριστεί απ’ τις δυνάμεις του καλού, ότι όσες φορές προσπάθησε να προωθηθεί το σχέδιο, μέσω κεντρικών ηγεσιών, κάτι τέτοιο απέτυχε, διότι ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονται οι άνθρωποι, εάν εκπροσωπούνται από κάποιον μοναδικό ηγέτη, μπάζει μέσα στοιχεία συγκεντρωτισμού και εξουσίας, τα οποία τελικά εκτρέπουν από το στόχο, δηλαδή αυτός ο συγκεντρωτισμός που έχει οργανωμένη δράση κάτω από ένα συγκεκριμένο ηγέτη, είτε αυτός είναι θρησκευτικός ηγέτης, είτε πολιτικός κλπ, αναπτύσσει τέτοιες δομές, εξουσιαστικές, γραφειοκρατικές κλπ, που εκτρέπει την όλη ιστορία από τον τελικό της στόχο.

Εκείνο λοιπόν το χαρακτηριστικό το ένα που μπορώ να σας το πω από τώρα, που έχει προαποφασιστεί να λάβει χώρα αυτή η δράση είναι μέσω δικτύου, δηλαδή μέσω διάσπαρτων ανά τον κόσμο πυρήνων, οι οποίοι δρώντας ομοικραδασμικά, θα συγκροτούν ένα ενεργειακό δίκτυο και σε πνευματικό και σε κοινωνικό επίπεδο, το οποίο θα προωθεί ακριβώς αυτή την πολιτική του σχεδίου, την οποία όπως σας είπα θα την συζητήσουμε εν καιρώ.

Το δεύτερο στοιχείο, το οποίο είναι και το μυστικό που λέγαμε, το οποίο παύει πλέον να είναι μυστικό, από τη στιγμή που ανακοινώνεται, είναι ότι έχει αποφασιστεί άνωθεν, μια μεγάλη ενεργειακή κρούση, μια διασπορά ενεργειών, η οποία θα συμβεί σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία, αυτή η ημερομηνία είναι η 12^η Μαίου του 2010, αυτή τη μέρα θα συμβεί μια πολύ μεγάλη διάχυση ενέργειας, μέσα από την οποία θα δοθούν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ασφαλώς αυτά τα χαρακτηριστικά ο καθένας θα τα απορροφήσει, όπως σας είπα, μέσα απ’ το προσωπικό του φίλτρο, έτσι όπως έχει δομήσει μέχρι τώρα τον εαυτό του, μέσα απ΄ την κατανόηση, την οποία έχει και ανάλογα με τη χωρητικότητα την ενεργειακή που διαθέτει ως άνθρωπος, ως ανθρώπινη υπόσταση.

Ανάλογα λοιπόν, επειδή αυτό το ρεύμα το ενεργειακό, το οποίο θα εξαπλωθεί πλανητικά, σ’ όλον τον πλανήτη δηλαδή τη συγκεκριμένη ημερομηνία, τα στοιχεία του θα περιλαμβάνουν τόσο απονομή προστασίας, όσο και διάφορα χαρίσματα, τα οποία σχετίζονται προφανώς με υπηρεσία, δηλαδή, κάποιοι μπορεί να λάβουν χαρίσματα πάνω στη θεραπεία, κάποιοι άλλοι μπορεί να λάβουν χαρίσματα χαρακτήρα διορατικού, το σίγουρο είναι όμως ότι με βάση αυτή τη διάχυση, θα δρομολογηθούν γεγονότα, δηλαδή θα γίνει η πρώτη πολύ ισχυρή ενεργειακή κρούση, η οποία θα σημάνει την έναρξη αυτών των πυρήνων δικτύου, που σας προανέφερα, των ομοιοκραδασμικών πυρήνων δικτύου, οι οποίοι θα αναπτυχθούν σε παγκόσμια κλίμακα, σε πλανητικό επίπεδο.

Υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες για το πώς ο καθένας θα μπορέσει να υποδεχτεί με τον καλύτερο τρόπο τη συγκεκριμένη κρούση και σ’ αυτές τις οδηγίες ακριβώς θα αναφερθώ στον επόμενο οραματισμό του Μαρτίου, ωστόσο, ο καθένας από σας γνωρίζει κάποια στοιχειώδη πράγματα, του τι σημαίνει προετοιμασία, με την έννοια της περισυλλογής, μιας διευθέτησης όσο το δυνατόν περισσότερο, των συνθηκών της ζωής του, στη συγκεκριμένη περίοδο, έτσι ώστε να είναι πιο ανοιχτός απέναντι σε κάτι πνευματικό, ξέρω ότι ο καθένας από σας έχει τα κόλπα του, έχει τα κλειδιά του, ξέρει πότε ο εαυτός του είναι πιο δεκτικός και πιο πνευματικός, απέναντι στις ανώτερες ενέργειες.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ