Το «δεν ξέρω ποιος Είμαι», δεν μπορεί να είναι πια δικαιολογία για να ανεχόμαστε αυτούς που μας λένε πόσο μικροί και αμαρτωλοί είμαστε…

O Θεός ανοίγει πάντα την αγκαλιά του, πάντα όμως!
Και μας δίνει εκείνο που χρειαζόμαστε πάντα, πάντα όμως!

Οι αποδείξεις μέσα στην Ζωή μας...

Το Βασίλειο του Θεού δεν υπάρχει μέσα μας ή έξω μας, πάνω ή κάτω...
Υπάρχει και μέσα μας και έξω μας, και πάνω και κάτω...


Μένει μόνο να το αντιληφθούμε μέσα σε ένα λεπτό Σιωπής, που θα αποφασίσουμε να σταματήσουμε από το βιαστικό μας τρέξιμο, από αυτήν την ανάγκη να περάσουμε την Ζωή με έναν γρήγορο και απορριπτικό τρόπο, περισσότερο ενοχλημένοι, παρά αποφασισμένοι…

Το να λαμβάνουμε τις ευλογίες της Ζωής, σημαίνει πρώτα από όλα ότι την θεωρούμε ευλογημένη και όχι βιαστική και επιφανειακή…
Τίποτα δεν μπορείς να λάβεις, αν δεν θέλεις...
Τίποτα δεν μπορείς να δώσεις, αν δεν μπορείς…

Το να συμμετέχεις στην Ζωή με Αγάπη, σημαίνει ότι είσαι σε θέση να αντιλαμβάνεσαι μια Δημιουργική Ευφυΐα μέσα στο κάθε τι…
Το να θεωρούμε την Ζωή δεδομένη, μας κάνει και χάνουμε την Μαγεία της, την Αλήθεια της Αγάπης που εκφράζεται μέσα στον καθένα μας.
Μας παραπλανούν οι σκέψεις μας για την Ζωή και εκείνα τα ασυνείδητα συναισθήματα που στέκονται εχθρικά απέναντι στον βαθύτερο Λόγο της ίδιας μας της Ύπαρξης και θέλουν να ελέγξουν τις ανάσες μας.

Τούτος ο Κόσμος είναι μέσα στο Βασίλειο του Θεού, όταν ο Άνθρωπος δεν αναζητά το Βασίλειο με συγκεκριμένο τρόπο ή σε συγκεκριμένο τόπο, αλλά βιώνει μέσα του και έξω του την Αλήθεια της Αγάπης και της Σοφίας μιας μοναδικής Δημιουργικής έκφρασης του Θεού που θα γίνει εμφανής μέσα στο κάθε τι, όταν η ματιά μας δεν εστιάζεται στο ανώφελο, το τυποποιημένο, το βιαστικό, το δεδομένο…

Όταν η ματιά βαθαίνει, τότε εκφράζεται η Ψυχή, σαν ένας Θεϊκός Σπινθήρας, μια Φωτιά που καίει όλους τους φόβους και εξαγνίζει τον Έρωτα, ενώνοντας τα πάντα μέσα σε μια Αγάπη και μια Σοφία, όλα Ποιότητες του Ανθρώπου…


Ας είμαστε πέντε φορές πιο προσεχτικοί, σε εκείνους που μας δείχνουν έναν συγκεκριμένο τόπο για το Βασίλειο του Θεού…Ας μην βιαστούμε να αθωώσουμε την υποκρισία και την απειλή, απλά γιατί βολευόμαστε να μας δείχνουν οι άλλοι που πρέπει να πάμε…
Η Κατεύθυνση είναι μέσα μας, η διάκριση αναπτύσσεται μόνο με πνευματική ωριμότητα, ώστε η γνώση να μην γίνεται συσσωρευτική, αλλά να προέχει εκείνη η αγνή διάθεση της έρευνας και της Αλήθειας….

Το «δεν ξέρω ποιος Είμαι», δεν μπορεί να είναι πια δικαιολογία για να ανεχόμαστε αυτούς που μας λένε πόσο μικροί και αμαρτωλοί είμαστε…
Ο καθένας έχει δικαίωμα να ανακαλύψει τον Εαυτό του και τον Θεό, με έναν αγνότερο τρόπο, από αυτό που ο εγωισμός υποχρεώνει…
Αρκεί να μην τρέχει για να περάσει την ζωή του βιαστικά, με όσο το δυνατόν λιγότερη Αλήθεια, ανοίγοντας τον δρόμο μέσα του, στους ψεύτες και τους υποκριτές, που καπηλεύονται την πνευματικότητά του και τις Ποιότητές του Ανθρώπου που Είναι…

ΒΑΣΩ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ