ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

                               

Έχουμε όλοι την ικανότητα που λέγεται φαντασία. Μπορούμε μέσα στην οθόνη του νου μας να προβάλουμε μία εικόνα. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό εάν σας ζητηθεί να φανταστείτε π.χ. την κουζίνα του σπιτιού σας. Τότε με έναν περίεργο τρόπο αρχίζετε να βλέπετε τις καρέκλες, το τραπέζι, τις συσκευές που έχετε και πλήθος άλλες λεπτομέρειες που υπάρχουν. Μπορείτε να φτάσετε στο σημείο να πάψετε να αντιλαμβάνεστε το περιβάλλον σας και να «ζήσετε» για λίγο στην κουζίνα που δημιούργησε η φαντασία σας έχοντας μέχρι και οσφρητικές ή γευστικές παραισθήσεις.

Την φαντασία λοιπόν αυτή μπορούμε να την χωρίσουμε σε δύο είδη:
α) Την μηχανική φαντασία όταν την ικανότητα αυτή χειρίζεται το Εγώ.
β) Την συνειδητή φαντασία όταν τον χειρισμό έχει η Συνείδηση.
Ένα Εγώ ή ελάττωμα χρειάζεται την συγκατάθεσή μας για να κυριαρχήσει στην ψυχική και σωματική κατασκευή μας με σκοπό να απορροφήσει ενέργεια. Για τον λόγο αυτό θα χρησιμοποιήσει τον νου για να εκπέμψει τις ανάλογες με αυτό σκέψεις και την φαντασία για να προβάλει από την μνήμη τις σχετικές εμπειρίες κατάλληλα τροποποιημένες ώστε να βολεύουν τον σκοπό του. Π.χ. ένα Εγώ λαιμαργίας θέλει να εκδηλωθεί και να «τραφεί» από την ζωτική μας ενέργεια. Τότε θα δράσει με τον ακόλουθο τρόπο:
1) Κάποτε θα περάσετε μπροστά από ένα ζαχαροπλαστείο.
2) Τότε το ΕΓΩ θα προβάλλει μέσα από την μνήμη στην οθόνη του νου σας την εικόνα «ένα ωραίο γλυκό».
3) Θα δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της γεύσης του και της μυρωδιάς του.
4) Θα σας ξαναθυμίσει τι ωραία νοιώσατε κάποια φορά που φάγατε το ίδιο γλυκό.
5) Θα «ρίξει» την σκέψη «Αχ να είχα τώρα ένα γλυκάκι» και θα σας δημιουργήσει την επιθυμία να φάτε.
Φυσικά από όλα αυτά θα λείπουν κακές εμπειρίες σχετιζόμενες με το γλυκό για παράδειγμα ο πονόδοντος που σας έπιασε μετά από ένα ανάλογο «γλυκάκι» ή το φούσκωμα που σας δημιουργεί το συγκεκριμένο είδος.
Τότε, ενώ είμαστε ταυτισμένοι απόλυτα με τις σκέψεις και εικόνες που προβάλλονται, η θέληση κάμπτεται και οι δηλώσεις «εγώ θα αδυνατίσω» ή «δεν ξανατρώγω γιατί με πειράζει» ξεχνιούνται και το «αμάρτημα» επαναλαμβάνεται.
Μετά είναι δυνατόν ένα άλλο Εγώ, ας πούμε μετάνοιας, να επαναλάβει τον ίδιο κύκλο θυμίζοντάς μας τις ξεχασμένες μας αποφάσεις και δημιουργώντας μας «τύψεις» για το λάθος μας.
Η φαντασία έχει μεγάλες δυνατότητες. Μπορεί να προκαλέσει πραγματικά συμπτώματα στους κατά «φαντασίαν ασθενείς» . Μπορεί επίσης να προκαλέσει θεραπεία σε κάποια ασθένεια. Οι φαρμακοβιομηχανίες για να ελέγξουν ένα καινούριο φάρμακο χορηγούν το σκεύασμα σε μία ομάδα ασθενών. Σε μια δεύτερη ομάδα χορηγούν το «πλασέμπο » ένα πανομοιότυπο σκεύασμα χωρίς ίχνος όμως της θεραπευτικής ουσίας που ελέγχεται. Και οι δύο ομάδες νομίζουν ότι παίρνουν το νέο φάρμακο το οποίο θεραπεύει την ασθένεια από την οποία πάσχουν. Τα αποτελέσματα είναι καταπληκτικά. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις το πλασέμπο έχει καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα από το ενεργό φάρμακο. Φυσικά το γεγονός αυτό αποκρύπτεται συστηματικά από τις εταιρίες αφού θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγάλη οικονομική ζημιά.
Η φαντασία επίσης ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τα «θαύματα» που συμβαίνουν στους πιστούς οποιασδήποτε θρησκείας. Είναι φυσικά περιττό να τονίσουμε ότι υπάρχουν και τα αληθινά θαύματα.
Όσον αφορά τώρα την συνειδητή ή οδηγημένη φαντασία αυτή χρειάζεται να την αναπτύξουμε. Εκτός του ότι όσο περιορίζεται το Εγώ τόσο η φαντασία χρησιμοποιείται από την Συνείδησή μας, χρειάζεται να την γυμνάσουμε όπως ακριβώς με οποιαδήποτε ικανότητα έχουμε. Ένας απλός τρόπος είναι ο ακόλουθος και ονομάζεται η άσκηση της τριανταφυλλιάς:
Κάθισε ή ξάπλωσε αναπαυτικά σε ένα ήσυχο και μισοσκότεινο δωμάτιο. Χαλάρωσε και ξέχασε για λίγο τα προβλήματά σου. Κατόπιν με κλειστά μάτια φαντάσου την παρακάτω διαδικασία:
Έχεις έναν κήπο με χώμα. Σκάλισε και καθάρισε το χώμα από τα χόρτα και τις πέτρες. Κατόπιν φύτεψε έναν σπόρο τριανταφυλλιάς. Πότισέ τον και δες να βγάζει ρίζα και φύλλα. Η τριανταφυλλιά μεγαλώνει βγάζει αγκάθια και λουλούδια. Άγγιξέ την και μύρισε τα άνθη της. Κατόπιν η τριανταφυλλιά γερνάει και μαραίνεται. Τα φύλλα πέφτουν τα κλαδιά σαπίζουν και το φυτό ξαναγίνεται χώμα.
Έτσι σιγά σιγά θα είσαι ικανός να χρησιμοποιείς την φαντασία σου όλο και περισσότερο για κάτι που εσύ θέλεις και όχι για καθαρά εγωικούς σκοπούς.
Ο κόσμος που μας περιβάλλει δεν είναι παρά οδηγημένη φαντασία που έχει υλοποιηθεί από την θέληση. Όλα τα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε πρώτα χρειάστηκε να τα δημιουργήσουμε στην φαντασία μας και μετά να τα κατασκευάσουμε. Η φαντασία οδηγημένη μπορεί να μας φανεί πολύ χρήσιμη. Αντίθετα όταν αφήσουμε να την χρησιμοποιεί ανεξέλεγκτα το Εγώ τότε θα οδηγηθούμε στον δρόμο του λάθους.
Πρέπει πάντα να έχετε κατά νου ότι ζούμε σε ένα φανταστικό κόσμο. Έχουμε σχέσεις με άτομα στα οποία φερόμαστε ανάλογα με την φανταστική εικόνα που έχουμε για αυτά και περιμένουμε να μας φερθούν έτσι όπως εμείς νομίζουμε ότι φαινόμαστε στους άλλους. Μόνο που και οι άλλοι αντιδρούν προς εμάς ανάλογα με την φανταστική εικόνα που έχουν σχηματίσει για εμάς. Έτσι δικαιολογείται ότι πολλές φορές τα αποτελέσματα των πράξεών μας δεν είναι αυτά που περιμέναμε. Για να σταματήσει ο φαύλος κύκλος των λανθασμένων ενεργειών και αντιδράσεων είναι απαραίτητο να διαλύσουμε την φανταστική εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και τους άλλους. Η διάλυση μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την παρατήρηση του εαυτού μας. Η αυστηρή ανάλυση των πράξεων, σκέψεων και συναισθημάτων μας μπορεί να μας βοηθήσει στο να αντιληφθούμε σιγά-σιγά την πραγματικότητά μας. Μόνο τότε υπάρχει η δυνατότητα να θελήσει κάποιος να αλλάξει. Και μόνο τότε θα αρχίσει να προσπαθεί.
Συμπερασματικά:
Έχουμε συνειδητή και μηχανική φαντασία ταυτόχρονα. Το πρόβλημα είναι που είμαστε τοποθετημένοι.
Πάνω σε μία συζήτηση θα έπρεπε να συμβαίνει το εξής:
-Ακούμε ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΙ τον ομιλητή.
-Αντιλαμβανόμαστε πλήρως τι λέει.
-Έπειτα ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ την απάντησή μας. Χρησιμοποιούμε την ΜΝΗΜΗ και την συνειδητή φαντασία μας.
-Βγάζουμε κάποιο συμπέρασμα και το ανακοινώνουμε.
Αυτή όμως η διαδικασία είναι τελείως θεωρητική. Σήμερα κανείς δεν έχει υπομονή για μία πολιτισμένη και ήρεμη συζήτηση.
Εκείνο που συμβαίνει συνήθως είναι ότι ο νους μας προσχεδιάζει την πορεία της συζήτησης. Φαντάζεται ότι ΘΑ γίνει αυτό, ΘΑ πει εκείνο, ΘΑ απαντήσει το άλλο. Η φαντασία ξεφεύγει από τον έλεγχό μας. Προβάλλει διάφορα (με καλό σκοπό πάντοτε). Και το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ακριβώς δεν ακούμε όλα όσα λέει ο συνομιλητής.
Για να λειτουργήσουμε σωστά θα πρέπει να έχουμε ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ. Θα πρέπει δηλαδή να μπορούμε να εστιάζουμε τον νου μας σε ένα θέμα και να μπορούμε να μένουμε σε αυτό.
Στις επόμενες διαλέξεις γίνονται όλες οι σχετικές περιγραφές. Ταυτόχρονα όμως εσύ μπορείς να κερδίζεις χρόνο ΠΑΡΑΤΗΡΩΝΤΑΣ τι σου συμβαίνει όταν προσπαθείς να επιτύχεις κάτι. Μπορείς επίσης να κάνεις την πρακτική της τριανταφυλλιάς, η οποία αναφέρεται στην μηχανική και συνειδητή φαντασία. Από την μια θα ασκηθείς στην χαλάρωση και θα μπορείς να ηρεμείς από το καθημερινό άγχος και από την άλλη θα ασκείσαι σιγά σιγά στην συγκέντρωση και στην συνειδητή φαντασία.
Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σε αυτές τις σπουδές είναι κλιμακωτό:
1) Πρώτα πρέπει να καταλάβουμε την θεωρία.
2) Έπειτα πρέπει να προσπαθούμε να την εφαρμόσουμε. Οι επιτυχημένες και αποτυχημένες προσπάθειες μας προσφέρουν εμπειρίες που ισχυροποιούν την θεωρία.
3) Το τρίτο εμπόδιο είναι το ίδιο μας το ΕΓΩ, ο ίδιος μας ο εαυτός. Μόλις αντιληφθεί ότι απειλείται από την «δουλειά με τον εαυτό» αντιδρά. Ισχυροποιεί τα κύματα της μηχανικής φαντασίας. Ο νους γίνεται ακόμα περισσότερο ανεξέλεγκτος και φτάνεις στο σημείο να αμφιβάλλεις πολλές φορές (έστω και αν προσπαθείς για πάνω από 25 χρόνια όπως εγώ) για το αν αυτά που λες είναι αλήθεια. Εκεί σε στηρίζουν οι εμπειρίες σου , τις οποίες απέκτησες λόγω της προσπάθειας.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ