«Η ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΕΛΑΙΑ»

ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ, στο χωριό Βούβες στα Χανιά.  Πιθανολογείται ότι η ηλικία του δένδρου κυμαίνεται  από 2500 έως και 5000 χρόνια, και ακόμα δίνει καρπούς. Οι άνθρωποι δίπλα στην ελαία  φαίνονται μικροσκοπικοί.

Όσο και αν ξενίζει εκ πρώτης όψεως, η τροφή αποτελεί έναν καταλυτικό παράγοντα στην όλη εξέλιξη της Ανθρώπινης Ιστορίας και των γεγονότων της. Ο μύθος στην πραγματικότητα αποκαλύπτει μια ιστορία εξαιρετικής σημασίας αφού περικλείει κοσμογονικές πληροφορίες, διότι μας λέει ότι το λεκανοπέδιο των Αθηνών ήταν το καταλληλότερο για να ευδοκιμήσει η ελαία, ή εληά, με -Η-. Το -Η- στην εληά φανερώνει την δύναμη του καρπού της, το χρυσάφι των καρπών της, που βγαίνει από τις πράσινες εληές, και που μόνον έτσι πρέπει να τρώγονται και ποτέ μαύρες.  Οι μαύρες ελιές έχουν τοξίνες διότι έχουν ήδη πεθάνει, είναι σάπιες.  Ελιά με -Ι- όπως την γράφουμε σήμερα είναι σαν να θέλουμε να υποβιβάσουμε την αξία της σαν τροφή.  Όταν λέμε την λέξη σωστά, «ελαιόδενδρα» το μυαλό αφυπνίζεται, ενώ όταν λέμε «λιόδεντρα» μένει κενό σαν κάτι να έχουμε χάσει, και όντως έτσι χάνουμε την γλώσσα μας και την εξυπνάδα μας μαζί.  Κόβοντας τις εληές μας χάνουμε το λάδι μας και κόβοντας τις λέξεις μας, χάνουμε την συνέχεια του λόγου και του λαού μας. 

Το προϊόν αυτού του καρπού, το ελαιόλαδο, ενισχύει την υγεία και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι άνθρωποι που το χρησιμοποιούν καθημερινά, ή και το πίνουν κάθε πρωί (σαν καθάρισμα του οργανισμού από τις τοξίνες που συσσωρεύονται από τις μη συμβατές τροφές), ή ακόμα αλείφονται με αυτό το χρυσάφι (όπως έκαναν οι αρχαίοι μας, μετά το μπάνιο τους βρεγμένοι, χωρίς να σκουπίζονται, το έτριβαν στο σώμα τους μέχρι να απορροφηθεί), ζουν πολλά και υγιή χρόνια φθάνοντας πολλές φορές πάνω από έναν αιώνα.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ