Ἄκου Ἑλληνάκο…

Γειά σου και πάλι ελληνάκο… Ξέρω πως δε σου έλειψα. Ξέρω πως θα έκανες τα πάντα για να μ’ αποφύγεις. Ήρθα πάλι σαν τη τσουκνίδα να σε τσούξω. Ίσως να ‘ναι κι η τελευταία φορά. Γι’ αυτό θα σε τσούξω λίγο παραπάνω. 

Άκου ελληνάκο… σε βλέπω να κλαίγεσαι όλη μέρα κι όλη νύχτα. Σ’ ακούω να λες πως δεν έχεις στον ήλιο μοίρα. Χειρότερα ακόμη, σ’ ακούω να λες “η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της”… Άκου ελληνάκο, δεν είναι η Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της. Είσαι ΕΣΥ που τρως την Ελλάδα. Τόσα χρόνια ελληνάκο, σου έδωσαν τη “δημοκρατία” τους και πίστεψες ότι είσαι “κυρίαρχος λαός”. Παραμυθιάστηκες ότι μπορείς ν’ ανεβοκατεβάζεις κυβερνήσεις. Σε ψήσανε ότι η ψήφος σου έχει δύναμη. Και βολεύτηκες ελληνάκο. Κι όχι μόνο βολεύτηκες, αλλά βόλεψες κι όσους σου έταξαν.

Δεν ψήφιζες από ιδεολογία ελληνάκο. Από βόλεμα ψήφιζες. Και σε βόλεψαν. Και σε δουλειές έβαλαν εσένα και την οικογένειά σου, και δάνεια σου έδωσαν, και πλαστικό χρήμα σου έδωσαν, και έκαναν τα “στραβά μάτια” στις παρανομίες σου, και εγχειρήσεις έκανες δίνοντας “φακελάκι” για να σε προσέξουν καλύτερα… Κι όλα αυτά για να σ’ ευχαριστήσουν. Κι ήσουν όντως ευχαριστημένος. Ήσουν ευτυχισμένα βολεμένος. Δε σου είπε όμως κανείς ότι όλα αυτά θα τα έχεις για πάντα ελληνάκο. Δανεικά σ’ τα έδωσαν και μέσα στο βόλεμα σου, ξέχασες να ρωτήσεις το για πόσο θα τα έχεις. Μέσα στο βόλεμα σου, αδιαφόρησες για το τι προκαλείς στην οικονομία της χώρας σου.

Και τώρα γκρινιάζεις ελληνάκο. Κλαίγεσαι… Ζητάς να έρθει κάποιος σωτήρας να σε σώσει. Να σε βοηθήσει να βγεις από το λάκκο που μόνος σου έσκαψες για τον εαυτό σου ελληνάκο. Εκεί που χέζεις, μάθε να μην κολυμπάς ελληνάκο. Τόσο καιρό στο δικό σου βόθρο κολυμπάς. Απλά, τώρα πέρασε το μεθύσι και σε πήρε η μυρωδιά. Και δε σ’ αρέσει… Κρίμα, γιατί φίλησες πολλές κατουρημένες ποδιές για να καταφέρεις να κολυμπήσεις στα σκατά σου. Τώρα λες πως το κράτος είναι διεφθαρμένο. Ξεχνάς φαίνεται ελληνάκο ότι ο κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει. ΕΣΥ το έκανες διεφθαρμένο ελληνάκο, γιατί έτσι σε βόλευε. Τώρα κατανοείς τι θηρίο τάϊζες τόσα χρόνια και δε σ’ αρέσει. Έτσι είσαι ελληνάκο. Θες μόνο να παίρνεις. Νομίζεις πως όλοι υπάρχουν για να σε υπηρετούν. Απόλαυσε τον εαυτό σου τώρα ελληνάκο… ΕΣΥ επέλεξες να είσαι έτσι. Κι όμως, αναζητείς κάποιον να σε σώσει. Δεν είσαι ευχαριστημένος με το παιδί που μεγάλωνες τόσα χρόνια και θες να το ξεφορτωθείς. 

Έρχεται αυτός ο “κάποιος” να σε σώσει ελληνάκο… Όχι γιατί σε λυπάται, αλλά γιατί πονάει το αίμα που χύθηκε για να είσαι εσύ βολεμενα αναίσθητος. Έρχεται γιατί λυπάται τα παιδιά σου ελληνάκο… Εσένα, ούτε να σε φτύσει. Έρχεται… Θα τον δοξάσεις στην αρχή. Κι όταν σε ξανακάνει νοικοκύρη, θα θελήσεις να τον διώξεις για να ξαναφέρεις το βόθρο σου. Γιατί έχεις εθιστεί στα σκατά ελληνάκο… Κι εκείνος το ξέρει… Αλλά σου είπα ελληνάκο: δεν το κάνει για σένα… 

Καλό ξεσκάτωμα ελληνάκο… Και φρόντισε να βγάλεις και τα σκατά που έχεις στο κεφάλι σου αντί για μυαλό…

Γεώργιος Μεταξᾶς.

Σημείωσις. 
Παιδεύτηκα ἀρκετὲς ἡμέρες γιὰ νὰ ἀποφασίσω, ἤ ὄχι, τὴν παραπάνω δημοσίευσι.
Τελικῶς τὴν βλέπετε…
Δὲν ἔχω ἐνστάσεις σὲ αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ Γιῶργος. 
Διαφωνῶ στὸ «Ἑλληνάκος». 
Ἐγὼ θέλω καὶ πιστεύω πὼς θὰ ξαναγίνουμε Ἕλληνες…. Ὅσοι…

Φιλονόη. 

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ