Τα πρώτα ηχητικά πειράματα

Τεχνικά ο ήχος συγχρονιζόταν στην αρχή με μια αδέξια, αναξιόπιστη μέθοδο που χρησιμοποιούσε κυλίνδρους και δίσκους γραμμοφώνου, ακολουθώντας τις κινήσεις των χειλιών των ηθοποιών.

Το 1889, ο Τόμας Έντισον παρουσίασε τον Κινητοφωνογράφο του -το Κινητοσκόπιό του συνδεδεμένο με ένα γραμμόφωνο. Ακολούθησαν διάφορες βελτιώσεις τις μεθόδου: στη δεκαετία του '10, οι Γάλλοι παρουσίασαν το χρονόφωνο και στην Αμερική οι εφευρέτες δημιούργησαν το κινητόφωνο.

Η επανάσταση στην εγγραφή του κινηματογραφικού ήχου αποτέλεσε συνδυασμένη προσπάθεια ενός γερμανικού κι ενός αμερικανικού συστήματος, που λέγονταν αντίστοιχα Τρι-Έργον και Φωνοφίλμ -το δεύτερο εφεύρε το 1923 ο Λι Ντι Φόρεστ. Το αμερικανικό κοινό δεν εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα όταν η προσπάθεια παρουσιάστηκε σε επιλεγμένες αίθουσες, αλλά η αμερικανική εταιρεία Fox επέμεινε στην εξέλιξή της και παρουσίασε το πρώτο επιτυχημένο εγχείρημα ως Μούβιτον (Movietone) το 1926. Κατά περίεργο τρόπο -αν αναλογιστεί κανείς τις τεχνολογικές εξελίξεις που ακολούθησαν -η μέθοδος αυτή εξακολουθεί να αποτελεί τη βασική διαδικασία εγγραφής κινηματογραφικού ήχου ακόμα και σήμερα.

Στη Βρετανία ο Άλφρεντ Χίτσκοκ δημιούργησε την πρώτη αγγλική ομιλούσα ταινία, γυρίζοντας κρυφά μερικές σκηνές του "Σκότωσα για την τιμή μου" (Blackmail, 1928) με ήχο, χωρίς να το γνωρίζουν τα αφεντικά του στούντιο. Η ταινία προβλήθηκε σε βωβή και ομιλούσα έκδοση, επειδή οι περισσότερες κινηματογραφικές αίθουσες δεν είχαν εξοπλιστεί ακόμα με τα ακριβά μηχανήματα που απαιτούνταν για την προβολή με ήχο. Για την ακρίβεια, πολλοί αιθουσάρχες δεν είχαν πειστεί για το μέλλον των ομιλουσών ταινιών και δίσταζαν να προχωρήσουν σε μια τέτοια επένδυση, καθυστερώντας έτσι την εξέλιξη του καινούργιου μέσου.

Η πρώτη εξ ολοκλήρου ομιλούσα ταινία της Βρετανίας παρουσιάστηκε μόλις το 1930, μια φιλόδοξη ταινία με τίτλο "Τιτανικός" (Titanic) που ωστόσο δεν κατάφερε να αποδώσει ηχητικά την τραγωδία του υπερωκεανείου, επειδή ήταν δύσκολο να μετακινηθούν οι καινούργιες, τεράστιες κάμερες με δυνατότητα εγγραφής ήχου. Επίσης, η ποιότητα του ήχου και η απόδοση της φωνής ήταν πολύ κακές, επειδή οι ηθοποιοί πρόφεραν τις λέξεις με ταχύτητα σαλιγκαριού. Ήταν όμως μια αρχή και η τεχνολογία εξελίχθηκε εξαιρετικά γρήγορα, με πολύπλοκες κάμερες ήχου μέσα σε δύο μόνο χρόνια. Η Αμερική προχωρούσε πολύ γρήγορα και ο υπόλοιπος κόσμος έπρεπε να την προλάβει.

[πηγή:Οι μεγάλες στιγμές του κινηματογράφου, Derek Winnert]

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ