Ελεύθερη Σκέψη - Πόλεμος Πατήρ Πάντων

"Πόλεμος πάντων πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους" Ηράκλειτος 

Δεν άντεξα στην πρόκληση του να εκφραστώ σε σχέση με το άνωθεν ρητό. Ένα ρητό , που εντός του αγκαλιάζει την μεγαλύτερη αλήθεια, μα που δυστυχώς στις μέρες μας χρησιμοποιείται με τον αισχρότερο και βαρβαρότερο τρόπο.

 Για να κατανοήσουμε ομως, τον Πόλεμο, ως πατέρα των πάντων, θα πρέπει πρώτα να εμβαθύνουμε σε εναν αρχαιότερο "Θεό". Τον Έρωτα.

Έρωτας

Ο θεός Ερωτας έχει μακριά ιστορία που ξεκινά από την Αρχαία Ελλάδα. Ο θεός Ερωτας ήταν από τους σημαντικότερους θεούς της αρχαιότητας, μια από τις τρεις θεότητες που δημιούργησαν τον κόσμο, σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου, που περιγράφει την καταγωγή των θεών.

Ερωτας και Αφροδιτη

«Εν αρχή ην το Χάος» κατά τον Ησίοδο. Τρία στοιχεία όμως συνυπάρχουν, το Χάος, η Γαία και ο Ερωτας. Ο Ερωτας δε γεννά αλλά ενθαρρύνει και διευκολύνει τη γέννηση και τη δημιουργία. Από το Χάος γεννήθηκαν το Έρεβος και η Νύχτα, ενώ τα παιδιά τους ήταν ο Αιθέρας και η Ημέρα.
Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στο θεό Έρωτα από τους αρχαίους τραγικούς. Ο Ευριπίδης ιδιαίτερα διαχωρίζει τον έρωτα σε θετική και αρνητική δύναμη, καθώς μπορεί να οδηγήσει τόσο στην Αρετή όσο και στην Αθλιότητα.

Και ο Πλάτων βέβαια θεωρεί ότι ο καλός έρωτας είναι και καλός αλλά και κακός – ο κακός έρωτας είναι γιος της Αφροδίτης Πανδήμου.

Ο θεός Ερωτας στη μυθολογία

Η Ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη εκδοχές για το θεό Ερωτα. Σύμφωνα με τον επικρατέστερο μύθο, ο Έρως ήταν ο γιος της Αφροδίτης και του Άρη (λέτε από εκεί να βγήκε το γνωστό ρητό «κάντε έρωτα και όχι πόλεμο»;).
Ο Πλάτων ωστόσο είχε διαφορετική άποψη, παρουσιάζοντας τον Έρωτα ως γιο του χάους, που ωστόσο ενσάρκωνε την αρμονία.
Υπάρχουν ωστόσο και άλλοι μύθοι που τον θέλουν να είναι ο γιος του Ερμή ή του Ηφαίστου, ή ακόμα ο γιος του Πόρου και της Πενίας. Η Σαπφώ αναφέρει ότι είναι γιος της Αφροδίτης και του Ουρανού, ενώ ο Αλκαίος ότι ήταν γιος της Ίριδας και του Ζέφυρου.

Ερωτας, ο γιός της Αφροδίτης

Ο επικρατέστερος μύθος παρόλα αυτά επιμένει ότι ο Ερως ή Ερωτας γεννήθηκε από τη συνεύρεση της Αφροδίτης με τον Άρη ένα ωραίο βράδυ του καλοκαιριού. Ως γνήσιος γιος της θεάς της ομορφιάς, ο Έρως έγινε ο θεός του πόθου, του έρωτα και της σεξουαλικής δραστηριότητας.
Σύμφωνα με όλους τους μύθους ο Ερωτας ήταν πανέμορφος, αλλά και μόνιμη πηγή μπελάδων τόσο για τους θεούς όσο και τους θνητούς (κάτι για το οποίο λογικά θα συμφωνήσουν οι περισσότεροι ακόμα και σήμερα). Αδερφός του Έρωτα ήταν ο Άντερος, ενώ στενοί του συνεργάτες ήταν ο Πόθος και ο Ήμερος.

Ο φτερωτός Ερωτας με το τόξο και τα βέλη

Ο Έρωτας εμφανιζόταν σε πολλές αναπαραστάσεις, κυρίως με τη μορφή που τον παρουσίασαν αργότερα και οι Ρωμαίοι, ως φτερωτό μωρό με βέλη στα χέρια. Σύμφωνα πάλι με το μύθο, ο Έρως έχει δυο ειδών βέλη: τα χρυσά με φτερά περιστεριών και άλλα με φτερά κουκουβάγιας.
Τα βέλη με τα φτερά των περιστεριών είναι αυτά που έριχνε στις καρδιές των θνητών και αθανάτων, ώστε να διεγείρει τα ερωτικά συναισθήματα.

Αλλες μορφές του Ερωτα

Ο έρως εμφανίζεται αρκετά συχνά σε απεικονίσεις της αρχαίας ελληνικής τέχνης πάνω σε δελφίνι ή σε λιοντάρι.
Οι αρχαίοι εμφάνιζαν επίσης τον Έρωτα και ως ενήλικο, με την μορφή ενός πολύ αθλητικού νέου που ενσάρκωνε τη νεανική ομορφιά και την ανδροπρεπή εμφάνιση.
Ξεχωριστό κομμάτι στις απεικονίσεις του θεού έχουν έργα που βρέθηκαν στην Πομπηία της Ιταλίας. Σημειώστε ότι για τους Ρωμαίους ο Έρωτας ονομάζεται cupid.

Πηγή : Έρως

Ας δούμε πρώτα, την ετυμολογία της λέξεως Πόλεμος.

πόλεμος < αρχαία ελληνική πόλεμος και πτόλεμος < ιαπετ. ρίζα πελ- και πολ- συγγενές με το παλέω και πάλλω

Κατ ουσίαν, ο πόλεμος, είναι συνώνυμος με τον παλμό (πάλλω - Πάλλομαι). Σημαίνει πως ο Πόλεμος είναι διαρκής δόνηση, κραδασμός, κίνηση, εξέλιξη, ορμή. Εν ολίγοις, είναι η πηγή της ζωής σε συμπαντικό βεληνεκές. 

πάλλομαι < δονούμαι ρυθμικά, σείομαι, τρέμω, σπαρταρώ, ασθμαίνω. Στα αρχαία ελληνικά σήμαινε επίσης ορμώ, αγωνιώ. 

Με λίγα λόγια, ο πόλεμος, είναι η κύρια εκδήλωση του Έρωτα. Πρώτα έρχεται ο πόθος, η σύλληψη, η Θέληση για δημιουργία και ύστερα εκδηλώνεται - πάλλεται - δονείται με την φλόγα της. Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Έρωτας και ο Πόλεμος, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Είναι η ορμή προς εξέλιξη, ένωση η χωρισμό το + και το - στο συμπαντικό στερέωμα, στην φύση αλλά και εντός του ανθρώπου. Άρα, ο Πόλεμος, είναι οντως Πατέρας Όλων. Είναι η απτή εκδήλωση του Αιωνίου Πυρός που κάνει λόγο επανελλειμένα ο Ηράκλειτος. Του Άσβεστου Πυρός που απο την ουσία του ολα προήλθαν, ορατά και αόρατα, Θεοί και Θνητοί.

αρχέγονο πυρ, πόλεμος πατήρ πάντων , όντα σε αέναη κίνηση , τα πάντα ρει . (σύγκρουση, ένωση,αντίθεση. επιδίωξη κυριαρχίας, εκ των αντιθέτων η Αρμονία)

Σαφέστατα βλέπουμε πως ο Ηράκλειτος δεν υμνεί τον πόλεμο των ανθρώπων, ούτε υμνεί τις συγκρούσεις των ανθρώπων με τα χέρια, τα οπλα - είτε σύγχρονα, είτε αρχαία-. Μιλάει για τηνφυσική σταθερά εκείνη, που κινεί τους πάντες και τα πάντα. Την λαχτάρα των όντων για κίνηση και εξέλιξη. Για αυτό άλλωστε ο Ηράκλειτος λέει "Πατήρ Πάντων" και οχι "Πατήρ Ανθρώπων". Ο Άνθρωπος είναι ενα απειροελάχιστο τμήμα του ζώντος κόσμου και σίγουρα δεν υπάρχειπροτροπή στον οποιοδήποτε να πάρει τα "όπλα" έναντι των συνανθρώπων του. 

Βλέπουμε πολύ συχνά το επιχείρημα, αλλά και το νοητικό άλμα που λέει πως : Ο Πόλεμος είναι πατέρας των πάντων = άρα είναι στην φύση μας να πολεμάμε, = η ειρήνη είναι αντιφυσική = άρα πρέπει να εξοντώσουμε βιολογικά τους "εχθρούς" μας, οπως επιτάσσει η φύση. Είναι η αισχρότερη και χυδαιότερη βεβήλωση του μεγάλου στοχαστή.

Η βία και ο πόλεμος στην ανθρωπότητα, για οποιοδήποτε αίτιο - λόγο - διαφορά, είναι ροπή προς καταστροφή και τεμαχισμό της ύπαρξης. Κανένα ομοιο ον στην φύση, (με εξαιρέσεις), δεν σκοτώνει ομοιο ον. Τα ζώα στην φύση σκοτώνουν είτε ως νεαροί εκπαιδευόμενοι κυνηγοί, είτε ως αναγκαιότητα (τροφική αναγκαιότητα, οπως η φύση το όρισε σε άλογα οντα - που δεν εχουν δηλαδή την ικανοτητα σκέψης και διανόησης). Ο Άνθρωπος, αγωνίζεται απο αρχαιοτάτων χρόνων , να τιθασεύσει και να νικήσει το ζώο μέσα του, το οποίο οχι λόγο κάποιας ανώτερης ανάγκης, αλλα λόγο μοχθηρότητας και πονηριάς, ποθεί το κακό του ομοίου του (συνανθρώπου του). Αυτός, είναι ο μεγάλος πόλεμος των ανθρώπων και είναι καθαρά εσωτερικός. Αυτή, είναι και η βαθύτερη αιτία που δεν πρέπει να ασχολούμαστε συνέχεια με οσα μας χωρίζουν και μας διαιρούν ως ανθρώπινο είδος, αλλά με οσα μας ενώνουν και οσα μπορούν να μας εξανθρωπίσουν. Ο μεγάλος πόλεμος μας, ο μεγάλος στόχος μας, είναι να αποβάλλουμε σε πρώτη φάση το ζώο απο πάνω μας, να κυριαρχήσουμε επάνω του και να το εξημερώσουμε και ύστερα, να αγγίξουμε τον Νιτσεικό Υπεράνθρωπο, τον αυτόβουλο, αυτόφωτο, αυτοδιοίκητο, Άναρχο και Θελημίτη άνθρωπο. Πρώτα ομως, οπως θα έλεγε και ο μεγάλος Ρένος Αποστολίδης, ας κατακτήσουμε ολοι τον τίτλο του Ανθρώπου και βλέπουμε και για τον Υπερ-άνθρωπο.

Αυτή είναι η αιτία που οι άνθρωποι δημιούργησαν τα Κράτη και τους Νόμους και μοχθούν ολοι να πειθαρχούν και να υπακούουν σε αυτούς (δίκαιους η άδικους, ανόητους η κακογραμμένους είναι μια άλλου είδους συζήτηση). Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία που κάνει πολλούς ανθρώπους να ονειρεύονται εναν κόσμο δίχως σύνορα, με ενα παγκόσμιο κράτος ρυθμιστή , με βάση την παιδεία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ισονομία-δικαιοσύνη. Η βία, είναι εμφυτη στο ανθρώπινο είδος. Το να είναι κανείς βίαιος, δεν τον κάνει ξεχωριστό. Τουναντίον. Τον κάνει ομοιο, η μάλλον χειρότερο, απο τα αγριότερα θηρία της φύσης, τα οποία εχουν ελαφρυντικό, το οτι είναι άλογα , σε σύγκριση με τον πιο αποκτηνωμένο "άνθρωπο". 

Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία που εκανε τον Γκάντι πρόσφατα μα και τον Χριστό "Τεράστιες" φυσιογνωμίες στην ανθρώπινη ιστορία.  Άνθρωποι που είπαν οχι στην έμφυτη παρόρμηση της βίας και της ανταπόδωσης της. Άνθρωποι, μιας επόμενης γενιάς ανθρώπων , εκλεπτυσμένης καιδιανοητικά ανώτερης.

Πόλεμος Πατήρ Πάντων .

K.C

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ