“Φύσις νόσον ιατρίς”
Ιπποκράτης
Ο άνθρωπος αναφέρεται ταξινομικά στο είδος των ανωτέρων θηλαστικών της βιολογικής οικογένειας των Ανθρωπίδων (Hominidae) της υποοικογένειας Ανθρωπίναι (Homininae), η οποία περιλαμβάνει τον άνθρωπο, τον χιμπατζή, τον γορίλα καθώς και συγγενικά με τον άνθρωπο είδη, που έχουν εκλείψει. Από όλα αυτά τα ανθρωποειδή σπονδυλωτά θηλαστικά μόνον ο άνθρωπος έχει πέσει στην παρά φύσιν μεταπτωτική κατάσταση της κρεοφαγίας, και συνεχίζει αυτή την παράλογη και ανθυγιεινή βάρβαρη πράξη. Σχετικά με τον μύθο της ζωικής πρωτεΐνης στην διατροφή μας καθώς και για τις καταστροφικές συνέπειες της κρεοφαγίας στον ανθρώπινο οργανισμό μπορείτε να διαβάσετε την επιστημονική βιβλιογραφική μελέτη The China Study Dr.Cambell http://www.thechinastudy.com
ΓΕΝΕΣΙΣ 1,29
«ου μόνον ημίν αλλά και τοις άλογοις ζώοις πάσιν η αυτή εκ των καρπών της γης και των σπερμάτων ωρίσθη τροφή. Επειδή δε ο άνθρωπος εξέβη τοις όροις, μετά τον κατακλυσμόν ειδώς ο Κύριος τους ανθρώπους αφειδείς πάντων την απόλαυση συνεχώρησε. Ταύτη τη συγχωρήσει και τα λοιπά ζώα ευθύς έλαβε την του σαρκοφαγείν άδειαν.»
Μέγας Βασίλειος
«Ούκ είπε, Δέδωκα υμίν τους ιχθύας είς βρώσιν, δέδωκα υμίν τα κτήνη, τα ερπετά, τα τετράποδα ού γάρ τούτων ένεκεν έκτισε, φήσιν. Αλλ’ η πρώτη νομοθεσία καρπών. Εστί δε τι εν τω λανθάνοντι μυστήριον; ημίν γάρ και τις θηρίοις και τοις πετεινοίς του ουρανού, και πάσι τοις θηρίοις της γης οι καρποί εδόθησαν και η χλόη.»
Άγιος Γρηγόριος Νύσσης
«Καὶ σὺ λάβε σεαυτῷ πυροὺς καὶ κριθὰς καὶ κύαμον καὶ φακὸν καὶ κέγχρον καὶ ὄλυραν καὶ ἐμβαλεῖς αὐτὰ εἰς ἄγγος ἓν ὀστράκινον καὶ ποιήσεις αὐτὰ σεαυτῷ εἰς ἄρτους»
ΙΕΖΕΚΙΗΛ 4,9
«διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω.»
Προς Κορινθίους 8,13
«καὶ ἐγένετο φωνὴ πρὸς αὐτόν· Ἀναστάς, Πέτρε, θῦσον καὶ φάγε. ὁ δὲ Πέτρος εἶπε· Μηδαμῶς, Κύριε· ὅτι οὐδέποτε ἔφαγον πᾶν κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον.»
Πράξεις Αποστόλων 10,13
«ἤκουσα δὲ φωνῆς λεγούσης μοι· ἀναστάς, Πέτρε, θῦσον καὶ φάγε. εἶπον δέ· μηδαμῶς, Κύριε· ὅτι πᾶν κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον οὐδέποτε εἰσῆλθεν εἰς τὸ στόμα μου.»
Πράξεις Αποστόλων 11,7
«ἀπέχεσθαι εἰδωλοθύτων καὶ αἵματος καὶ πνικτοῦ καὶ πορνείας· ἐξ ὧν διατηροῦντες ἑαυτοὺς εὖ πράξετε. ἔρρωσθε.»
Πράξεις Αποστόλων 15,29
«καρποίς και σπέρμασι και τοις εκ των ακροδρύων εις διαγωγήν χρώμενοι, το δε περισσόν τούτων, ως ουκ αναγκαίον αποπεμπώμεθα.»
Άγιος Γρηγόριος Νύσσης
«είναι πολύ καλύτερο να είσαι ευτυχής, παρά να χρησιμοποιείς το σώμα σου ως νεκροταφείο ζώων»
Κλήμης ο Αλεξανδρεύς
«Εφ’ όσον συνεχίζει να είναι το άτομο άσπλαχνος καταστροφέας των κατώτερων ζωντανών όντων δεν θα γνωρίσει ποτέ υγεία ή ειρήνη. Για όσο κατασφάζουν οι άνθρωποι τα ζώα, θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Πράγματι, αυτός που σπέρνει το σπόρο της δολοφονίας και του πόνου δεν μπορεί να θερίσει χαρά και αγάπη.»
Πυθαγόρας
«η πολυφαγία και η κρεοφαγία αποχαυνώνουν τον νου και τον οδηγούν στην τρέλα»
Θεόφραστος
Περί αποχής εμψύχων, Ακρεοφαγία
Ο Πορφύριος (233-304 μ.Χ.) ανήκει στους τελευταίους αρχαίους Έλληνες Σοφούς. Στο μεταίχμιο του αρχαίου κόσμου και του νεώτερου, οι διδάσκαλοι εκείνοι στάθηκαν υπέρμαχοι των παραδόσεων.
Ευρυμαθέστατος, βαθύς γνώστης της Θεουργίας και των Μυστηρίων, ο Πορφύριος ετέλεσε ένα τεράστιο συγγραφικό έργο, φιλοσοφικό, θεολογικό, ηθικό, μαθηματικό, λογικό. Γνήσιος θρησκευτής, προβάλλει σθεναρά την κύρια αρχή της ελληνικής θεολογίας, ότι κάθε πράξη και στάση ζωής του ανθρώπου συναρτάται θετικά ή αρνητικά προς το Θείο και το Ιερό.
Η αποχή από την κρεοφαγία αποκαλύπτεται ζήτημα καθοριστικής σημασίας για τη σωματική, αλλά κυρίως για την ψυχική υγεία και την ανάταση προς τη σφαίρα του Νού και του Κόσμου του Νοητού.
Ιεροί νόμοι της Χρυσής Εποχής, μυητικοί κανόνες, επισημάνσεις δαιμονικών επιρροών και άλλα, εδραιώνουν την επιχειρηματολογία του Πορφύριου υπέρ της ακρεοφαγίας. Ακόμη, η στοργή και ο σεβασμός του προς τα ζώα, η υπόμνηση της εγγύτητας τους προς το Θεϊκό στοιχείο, συγκλονίζουν τη νωθρή συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου.
Το “Περί Αποχής Εμψύχων” μας καθοδηγεί σ’ έναν έλλογο, αγαπητικό, ήμερο βίο, θεοφιλή.
Ευρυμαθέστατος, βαθύς γνώστης της Θεουργίας και των Μυστηρίων, ο Πορφύριος ετέλεσε ένα τεράστιο συγγραφικό έργο, φιλοσοφικό, θεολογικό, ηθικό, μαθηματικό, λογικό. Γνήσιος θρησκευτής, προβάλλει σθεναρά την κύρια αρχή της ελληνικής θεολογίας, ότι κάθε πράξη και στάση ζωής του ανθρώπου συναρτάται θετικά ή αρνητικά προς το Θείο και το Ιερό.
Η αποχή από την κρεοφαγία αποκαλύπτεται ζήτημα καθοριστικής σημασίας για τη σωματική, αλλά κυρίως για την ψυχική υγεία και την ανάταση προς τη σφαίρα του Νού και του Κόσμου του Νοητού.
Ιεροί νόμοι της Χρυσής Εποχής, μυητικοί κανόνες, επισημάνσεις δαιμονικών επιρροών και άλλα, εδραιώνουν την επιχειρηματολογία του Πορφύριου υπέρ της ακρεοφαγίας. Ακόμη, η στοργή και ο σεβασμός του προς τα ζώα, η υπόμνηση της εγγύτητας τους προς το Θεϊκό στοιχείο, συγκλονίζουν τη νωθρή συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου.
Το “Περί Αποχής Εμψύχων” μας καθοδηγεί σ’ έναν έλλογο, αγαπητικό, ήμερο βίο, θεοφιλή.
Φιλόστρατου, Βίος Απολλώνιου Τυανέως, VIII, τόμος Α’
«Επειδή ο Εύξενος θεώρησε ότι ο Απολλώνιος καταπιάνεται με υψηλούς στόχους και τον ρώτησε από πού θα αρχίσει, εκείνος απάντησε: “Από όπου ακριβώς και οι γιατροί, διότι και εκείνοι καθαρίζοντες τους στομάχους, άλλους δεν τους αφήνουν να αρρωστήσουν και άλλους τους θεραπεύουν”. Και αφού είπε αυτό , εγκατέλειψε τις ζωϊκές τροφές, ως μη καθαρές και ως παχυντικές του νου, και σιτιζόταν με ξηρούς καρπούς και φρούτα, καθώς και με χόρτα, λέγοντας ότι αυτά είναι καθαρά, όσα δηλαδή η ίδια η γη προσφέρει.
Για το κρασί έλεγε ότι είναι καθαρό πιοτό, ως προερχόμενο από φυτό πολύ ήμερο για χάρη των ανθρώπων, αλλ’ ότι έρχεται σε αντίθεση με τα συστατικά του νου, επειδή θολώνει την αιθέρια φύση της ψυχής. Μετά την κάθαρση του στομάχου, που έγινε μ’ αυτόν τον τρόπο κάνει κόσμημά του την ξυπολυσιά, ντύνεται ενδύματα λινά, εγκαταλείποντας τα ενδύματα από υλικά ζώων, αφήνει μακρυά μαλλιά και ζει στον ναό»
Φιλόστρατου, Βίος Απολλώνιου Τυανέως, XXXII, τόμος Α’
«και με το γήινο αυτό μαλλί να ντύνομαι, επειδή αυτό δεν κουρεύθηκε από πρόβατα, σύμφωνα με διδασκαλία του Πυθαγόρα, και το να μένω καθαρός από τροφές ζωικές, από την σοφία εκείνου προέρχεται.»
Φιλόστρατου, Βίος Απολλώνιου Τυανέως, VII, τόμος Γ’
«η γη παράγει τα πάντα για τους ανθρώπους, και αυτοί που επιθυμούν να ζουν ειρηνικά με την άγρια φύση δεν χρειάζονται τίποτε περισσότερο, καθώς ορισμένα φρούτα μπορούν να τα δρέπουν απ’ ευθείας από την γη, ενώ άλλα να τα κερδίζουν καλλιεργώντας την ανάλογα με τις εποχές. Άλλοι όμως άνθρωποι, σαν να μην ακούν την φωνή της γης, ακονίζουν μαχαίρια κατά των ζώων για χάρη της τροφής και της ενδυμασίας τους.»
Φιλόστρατου, Βίος Απολλώνιου Τυανέως, VII, τόμος Γ’
Ο κανόνας του Πυθαγόρα
«τα ζώα τα άφησε στην γη και ο ίδιος χρησιμοποιούσε για την διατροφή του όσα εκείνη παράγει, διότι αυτά είναι κατάλληλα στο να τρέφουν το σώμα και τον νου.»
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.