Το Τραγούδι της Ημέρας - ''Το Μινοράκι'' Χάρις Αλέξίου

                          

Αρχές της δεκαετίας του '50 ... Στο Συνοικισμό της Θήβας... 27 Δεκεμβρίου...Στην καρδιά του χειμώνα... Το κλίμα στο σπίτι της οικογένειας Ρουπάκα είναι γιορτινό, διπλά γιορτινό. Τα Χριστούγεννα μόλις έχουν περάσει και η οικογένεια αποκτά το δεύτερο παιδί της, που παίρνει το όνομα της γιαγιάς. Μέσα από την αγκαλιά της Ιφιγένειας, η Χαρούλα αντικρίζει πρώτη φορά με τα βρεφικά της μάτια τον κόσμο...

Η Ιφιγένεια είναι αυτό που λένε «η γυναίκα του σπιτιού», φροντίζει για τα πάντα εκεί και μεγαλώνει τα παιδιά της με πολλή αγάπη. Ο Θανάσης, γεωργός, εργάζεται για να εξασφαλίσει την οικογένειά του.

  Η «μάγισσα» κάνει τα πρώτα της βήματα. Τα χρόνια είναι δύσκολα, παράλληλα όμως και τόσο όμορφα. Η Χαρούλα μεγαλώνει σε ένα σπίτι ανοιχτό για όλους. Οι άνθρωποι μαζεύονται παρέα, γλεντάνε, χαίρονται, τραγουδάνε -καθένας το δικό του αγαπημένο στυλ τραγουδιού, μα όλοι το ίδιο καλά- η μαμά τα τραγούδια του Αττίκ και άλλα ελαφρά της εποχής, ο μπαμπάς και οι θείοι τα δημοτικά και η γιαγιά τα τραγούδια του τόπου της, τα σμυρναίϊκα. Χωρίς να το ξέρουν, εκπαιδεύουν ήδη τα παιδιά τους και τους μεταλαμπαδεύουν την αγάπη για τη μουσική. Η μικρή ανεβαίνει στις πρώτες καρέκλες και μαζί με τα παιδικά τραγούδια, σιγοτραγουδά και το «Γαρύφαλλο στ' αυτί», όπως ακριβώς το ακούει στο ραδιόφωνο, χωρίς πολλά «σ», και επιμένει πως «ξέρει αυτή, έτσι πρέπει να λέει τα τραγούδια». Το σκηνικό στη μνήμη της Χαρούλας συμπληρώνει η εικόνα του αγρού, στον οποίο κάνει τα πρώτα της όνειρα, όνειρα που χρόνια αργότερα θα γίνουν υλικό για τα τραγούδια της.
  Στα 8 της χρόνια όμως χάνει τον πατέρα της και στην καρδιά της μένει χαραγμένη η μελωδική του φωνή. Αναγκάζεται να αφήσει πίσω τα ανέμελα παιχνίδια. η Ιφιγένεια, «κλειδώνει 2 φορές το σπίτι» της οδού Ανθεμίου και ξεκινούν για την Αθήνα, για μια νέα ζωή. Τότε για εκείνη και τον αδερφό της, γεννιέται ο αρχηγός τους. Ήδη οι πρώτοι στίχοι για την «μπαλάντα της Ιφιγένειας» τριγυρίζουν στο μυαλό της Χαρούλας... «Με πήρες κάποτε απ' το χέρι και δε σε ρώτησα που πάμε...»
  Στην πόλη, η ζωή δεν τους φέρεται καλύτερα. Ανοίγουν ένα παντοπωλείο, όπου η Χαρούλα περνάει τις ώρες που της απομένουν από το σχολείο, ενώ ο Γιώργος αρχίζει να δουλεύει «στα καράβια» για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια. Έχει πλέον μεγαλώσει αρκετά ώστε να την απασχολούν τα πάντα γύρω της, ζητάει κάπου να στηριχθεί, και αυτό το άτομο είναι ο «αρχηγός» της, είναι η μάνα της. Δένονται πολύ, γίνονται φίλες, μοιράζονται τους φόβους, τις αγωνίες, τα όνειρα, μεγαλώνουν μαζί...

  Τη Χαρούλα όμως κάτι την «τρώει» μέσα της. Θέλει να μάθει όσο πιο πολλά μπορεί. Πηγαίνει στο Γυμνάσιο Οικοκυρικής, μαθαίνει αγγλικά, γαλλικά και κιθάρα και παράλληλα βγάζει τα πρώτα της χρήματα εργαζόμενη σε ένα γραφείο, όπου πουλάει οικόπεδα. Θέλει όμως και να σπουδάσει, να σχεδιάζει σπίτια, να γίνει αρχιτέκτων. Της αρέσει όμως πιο πολύ να χρωματίζει ψυχές, θέλει να γίνει ηθοποιός και αποφασίζει να δώσει εξετάσεις στη δραματική σχολή. Τα καταφέρνει, αρχίζει να παρακολουθεί μαθήματα αλλά σύντομα καταλαβαίνει ότι δεν είναι αυτό που την ελκύει τόσο, θεωρεί ότι ποτέ «δεν θα μπορέσει να γίνει καλή ηθοποιός» και τα παρατάει.
  Εντωμεταξύ, ο Γιώργος έχει γυρίσει από τα καράβια και ασχολείται επαγγελματικά με το τραγούδι. Εργάζεται στην «Αρχιτεκτονική» μαζί με τον Αλέξη Γεωργίου. Στο πρόγραμμα παρουσιάζεται ξαφνικά ένα κενό και ο Γιώργος κάνει τη μεγάλη πρόταση στην αδερφή του, η οποία ως τότε τραγουδάει μόνον ερασιτεχνικά, για τους φίλους της. Η Χαρούλα, χωρίς να το πολυσκεφτεί λέει το «ναι». Η ζωή της αλλάζει δρόμο. Εμφανίζεται μετά από 2 μέρες ... στις 17 Ιανουαρίου του 1970. Δε θέλει με τίποτα να το μάθουν οι θείοι της στη Θήβα, γι' αυτό βγαίνει στην αρχή, παίρνοντας το όνομα του πατέρα της, ως Χαρούλα Αθανασίου, και λίγες μέρες μετά ως Χαρούλα Αλεξίου, από το όνομα του φίλου της, του Αλέξη, που «ακουγόταν περισσότερο καλλιτεχνικό». Η Χαρούλα, χωρίς τρακ, κοιτώντας ψηλά, τραγουδάει. Στα τραπέζια οι: Αλέκος Αλεξανδράκης, Τζένη Καρέζη, Ελένη Χατζηαργύρη ανακαλύπτουν το νέο ταλέντο, τη φωνή, τη Χαρούλα Αλεξίου...

Κάπως έτσι άρχισαν όλα... από τη Θήβα στην Αθήνα...

Αλέκος Χρυσόπουλος
http://mousikorama.gr
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ