Ο δρόμος του Μάγου 9ο Μάθημα

 (Η δύναμη των λέξεων,  και πως αυτές δημιουργούν την πραγματικότητά μας)

Ο μάγος ζει σε μια κατάσταση συνειδητότητας.

Αυτή η συνειδητότητα ενορχηστρώνει την ίδια της την ολοκλήρωση.

Το πεδίο της επίγνωσης οργανώνεται με βάση τις προθέσεις μας.

Η γνώση και η πρόθεση είναι δυνάμεις. Εκείνο που επιδιώκετε μετατρέπει το πεδίο προς όφελος σας.

Οι προθέσεις, συμπυκνωμένες σε λέξεις, περιβάλλονται από μαγική δύναμη.

Ο μάγος δεν προσπαθεί να λύσει το μυστήριο της ζωής.

Βρίσκεται εδώ για να τη ζήσει.

Ο νεαρός Αρθούρος χρειάστηκε πολύ χρόνο για να εκτιμήσει το γεγονός ότι είχε για δάσκαλό του ένα μάγο. Ο Μέρλιν τον είχε οδηγήσει στο δάσος, λίγες ώρες μετά τη γέννησή του, και μόνο όταν επέστρεψε στον κόσμο, χρόνια αργότερα, συνειδητοποίησε ο Αρθούρος πόση περιέργεια είχε ξυπνήσει στους ανθρώπους η σχέση του με ένα μάγο.

"Αν πράγματι γνώρισες τον Μέρλιν", του είπαν μια μέρα (κάποιοι που μπήκαν στον κόπο να αναρωτηθούν μήπως το αγόρι δεν είχε απλώς χαμένα τα λογικά του), "θα πρέπει να σου έμαθε κάποια κόλπα".

"Τι κόλπα;" ρώτησε ο Αρθούρος.

"Μαγικά, ξόρκια, λόγια που χρησιμοποιεί ο Μέρλιν για να επιβάλει τη δύναμή του", του είπαν, βέβαιοι ότι ο Αρθούρος θα πρέπει να ήταν ή πολύ κουτός ή εντελώς παραπλανημένος.

"Ο Μέρλιν μου μίλησε για τις λέξεις", είπε αργά και σκεφτικά το αγόρι. "Έλεγε ότι οι λέξεις έχουν δύναμη, ότι κρύβουν μυστικά, όπως οι καταπακτές κρύβουν υπόγειες διόδους."

Αυτή η εξήγηση ήταν κάπως ενδιαφέρουσα, αλλά οι συνομιλητές του δεν έμειναν ικανοποιημένοι. Ήθελαν να μάθουν πώς ακριβώς έπιαναν τα ξόρκια του Μέρλιν.

"Να", αποκρίθηκε ο Αρθούρος. "Όταν ήμουν μωρό, τον θυμάμαι να μου λέει 'Φάε'. 'Όταν μεγάλωσα κάπως, μου είπε, 'Περπάτα'. Και σαν έπεφτε η νύχτα, μου έλεγε, 'Κοιμήσου'. Από τότε, τρώω, περπατάω και κοιμάμαι, άρα αυτές οι εντολές θα πρέπει να ήταν πολύ δυνατά ξόρκια, δεν συμφωνείτε;"

Κανείς δεν συμφώνησε. Απομακρύνθηκαν όλοι, αμφιβάλλοντας αν αυτός ο μπούφος που είχε πάρει υπό την προστασία του ο Σερ Έκτωρ θα κατάφερνε ποτέ τίποτα στη ζωή του.

ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

Η δύναμη των λέξεων δεν βρίσκεται στο επιφανειακό τους νόημα, αλλά σε ιδιότητες που είναι αθέατες. Κάθε λέξη, για παράδειγμα, εμπεριέχει και τη γνώση και την πρόθεση - δύο μαγικές ιδιότητες. Η μαγεία της γνώσης έγκειται στο ότι πολλά στρώματα εμπειρίας - στην πραγματικότητα, μια ολόκληρη ιστορία - μπορούν να συμπυκνωθούν σε μερικές συλλαβές. "Ονόμασε το βασίλειό σου Κάμελοτ", συμβούλευσε ο Μέρλιν το μαθητή του, πριν την είσοδό του στον κόσμο των θνητών.

"Γιατί;" ρώτησε ο Αρθούρος.

"Είναι μια νέα λέξη, που δεν κουβαλάει το βάρος της ιστορίας, όπως για παράδειγμα η λέξη ‘’Αγγλία", απάντησε ο Μέρλιν. "Ο κόσμος θα την ταυτίζει μ' εσένα και με όλους αυτούς που θα σε πλαισιώνουν. Θα χρησιμεύσει σαν λυδία λίθος. Τη στιγμή που θα την προφέρουν οι άνθρωποι, θα ανοίγεται μπροστά τους ολάκερο το βασίλειο και όλα τα κατορθώματά σου, σαν να άνοιγαν ένα μπα-ούλο γεμάτο χρυσάφι με το απλό άγγιγμα ενός μοχλού." Είχε δίκιο, όπως αποδείχτηκε.

Όλες οι πλούσιες λέξεις μιας γλώσσας αποκαλύπτουν κρυφά μονοπάτια νοήματος και γνώσης. Όμως, η δεύτερη ιδιότητα των λέξεων, η πρόθεση, είναι ακόμα ισχυρότερη. Αυτήν εξέφραζε ο Μέρλιν, όταν παρότρυνε τον Αρθούρο, όπως θα 'κανε κάθε γονιός, να φάει, να περπατήσει και να κοιμηθεί. Μέσω αυτών των λέξεων διδαχτήκαμε όλοι αυτές τις σημαντικές λειτουργίες, τώρα, όμως, που τις γνωρίζουμε, οι λέξεις μάς είναι άχρηστες. Δεν λέμε πια στον εαυτό μας να φάει, να περπατήσει ή να κοιμηθεί. Έχουμε αφομοιώσει την πρόθεση της λέξης και τώρα δεν χρειαζόμαστε παρά μια μικρή υπενθύμιση ("Πάω να κοιμηθώ τώρα") για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Είναι σωστό να το θεωρήσουμε αυτό ξόρκι, όπως έκανε ο Αρθούρος; Ναι, είναι, γιατί από τη στιγμή που έχει αφομοιωθεί η πρόθεση μιας λέξης, έχει επιτελεσθεί μια μαγγανεία, με τη μορφή ενός νοητικού αποτυπώματος. Σε όποιον κι αν αναφέρετε τη λέξη σχολείο, αμέσως θα πυροδοτήσετε στη μνήμη του τη συγκεκριμένη προσωπική του εμπειρία. Συνειρμοί επιτυχίας κι επαίνων θα έρθουν στην επιφάνεια για τον επιμελή μαθητή, ενώ, αντίθετα, συνειρμοί αποτυχίας και επιπλήξεων για τον μέτριο ή κακό. Ολόκληρη η ζωή μας βρίσκεται συμπυκνωμένη μέσα μας με τη μορφή αποτυπωμάτων που ανακαλούνται από λέξεις. "Οι θνητοί τυλίγονται μέσα σε λέξεις, όπως μια αράχνη τυλίγει τις μύγες μες στον ιστό που υφαίνει", υποστήριζε ο Μέρλιν. "Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, εσείς είστε και η αράχνη και η μύγα, γιατί φυλακίζεστε μέσα στους δικούς σας ιστούς."

Είναι βέβαιο ότι όλοι χρησιμοποιούμε τις δικές μας λέξεις για να αποτυπώνουμε τις συνήθειες που κάνουν ασυνείδητα τη ζωή μας να συνεχίζεται. Έχουμε ήδη αναφερθεί στην ταύτιση με ονόματα και ταμπέλες - πρόκειται, φυσικά, πάλι για λέξεις. Ποιες λέξεις όμως, θα μας επιτρέψουν να αποδράσουμε από τις παλιές συνήθειες και την περιορισμένη μας ταύτιση; Εάν η κάθε λέξη αφήνει ένα αποτύπωμα στο μυαλό, είναι μοιραία περιοριστική;

"Η παραδοξότητα των λέξεων", εξήγησε ο Μέρλιν στον Αρθούρο, "είναι ότι τις χρειάζεσαι για να πειθαρχήσεις και να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου. Το περπάτημα, η ομιλία, η ανάγνωση - όλες αυτές είναι λειτουργίες που ένα μωρό στερείται. Είναι καθήκον της μητέρας και του πατέρα να εκπαιδεύσουν ένα παιδί στις εγκόσμιες συνήθειες κι αυτό γίνεται μέσω των λέξεων.

"Το πρόβλημα είναι ότι οι λέξεις μεταφέρουν και ψυχολογικά νοήματα. Μέσω αυτών κάνουν οι γονείς τα παιδιά τους να αισθάνονται ότι είναι καλά ή κακά, ότι έχουν διαπράξει το σωστό ή το λάθος. Οι πιο ισχυρές εκφράσεις που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει είναι το ναι και το όχι. Η ικανότητα αυτών των δυο λέξεων είναι να χτίζουν εμπόδια ή να τα γκρεμίζουν. Ό,τι νομίζει ότι μπορεί να κάνει ένας θνητός κρύβει πίσω του ένα ναι, που είχε αρθρώνει στο παρελθόν ένας γονιός ή κάποιος δάσκαλος. Ότι πιστεύει πως δεν μπορεί να κάνει, κρύβει πίσω του ένα όχι, που προέρχεται απ' τις ίδιες πηγές."

"Και γιατί είναι παράδοξο αυτό;" ρώτησε ο Αρθούρος.

"Γιατί παρόλο που οι λέξεις μάς λένε ποιοι είμαστε, εξακολουθούμε να είμαστε κάτι παραπάνω απ' αυτό που μπορούν να εκφράσουν. Όσο ισχυρά κι αν είναι τα μάγια των λέξεων, οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν. Η δύναμη των λέξεων μπορεί να δημιουργήσει κάτι καινούργιο - κι όχι μόνο να θέτει ένα όριο."

Ο μάγος χρησιμοποιεί τις λέξεις για να λέει ναι σε πράγματα στα οποία μας δίδαξαν να λέμε όχι. Σε ένα επίπεδο, το ίδιο κάνει κι αυτό το βιβλίο - πλέκει έναν καινούργιο κόσμο νοημάτων που θα αντικαταστήσει τα παλιά, με τα οποία όλοι μας ανατραφήκαμε. Υπάρχει, όμως, εδώ ένα βαθύτερο μυστήριο. Οι λέξεις περιλαμβάνουν και τη γνώση και την πρόθεση - συνεπώς, το να διατυπώνουμε μια πρόθεση μέσω των λέξεων αποτελεί το πρώτο βήμα για την πραγματοποίησή της. Δύο καλά παραδείγματα είναι η προσευχή και η θετική σκέψη. Οι επιβεβαιώσεις προς τον εαυτό μας του τύπου "Είμαι καλός" ή μια προσευχή προς το Θεό, όπως "Κάνε με καλά", είναι κάτι παραπάνω από λεκτικές εκφράσεις σκέψεων.

Όποτε μια λέξη υποστηρίζεται από πρόθεση, εισέρχεται στο πεδίο της επίγνωσης ως μήνυμα ή αίτημα. Το σύμπαν ειδοποιείται ότι έχετε μια συγκεκριμένη επιθυμία. Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται για να εκπληρωθούν οι επιθυμίες, επειδή οι δυνατότητες του ηλεκτρονικού υπολογιστή της κοσμικής επίγνωσης είναι απεριόριστες. Όλα τα μηνύματα εισακούονται. Θνητοί και μάγοι δεν είναι τόσο διαφορετικοί όσο ίσως νομίζεις", είπε ο Μέρλιν. "Και οι δύο αποστέλλουν τις επιθυμίες τους στο πεδίο, περιμένοντας μια απάντηση. Στην περίπτωση, όμως, των θνητών, τα μηνύματα είναι αλλοιωμένα και ασαφή, ενώ στην περίπτωση των μάγων είναι πέρα για πέρα ξεκάθαρα. Καμιά πρόθεση δεν παραβλέπεται, αλλά είναι πιθανό να υπάρξουν εμπόδια στην εκπλήρωσή της, επειδή κρύβει μέσα της τόσες πολλές συγκρούσεις - για την ακρίβεια, όλες τις συγκρούσεις της ανθρώπινης "ψυχής."

ΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

Για να βιώσετε αυτό το μάθημα, θα πρέπει να δεχτείτε ότι η κάθε πρόθεσή σας οδηγεί σε κάποιο αποτέλεσμα. Μάγος είναι κάποιος που γνωρίζει πώς ακριβώς να εισάγει προθέσεις στο πεδίο και να περιμένει μέχρις ότου εκπληρωθούν. Εμείς οι υπόλοιποι δεν είμαστε τόσο συνειδητοί. Ασυνείδητα, μάλιστα, στέλνουμε αδιάκοπα προθέσεις μας στο πεδίο. Οι επιθυμίες μας είναι τυχαίες, επαναλαμβανόμενες ή ιδεοληπτικές - μια συνεχής, δηλαδή, σπατάλη ενέργειας.

"Εσείς οι θνητοί υποθέτετε ότι χρειάζεται να κοπιάσετε για να γίνουν τα όνειρά σας αληθινά", είπε ο Μέρλιν. "Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες από τις προσπάθειες που καταβάλλετε εμποδίζουν την υλοποίηση των ονείρων σας." Σύμφωνα με το μάγο, όσο λιγότερη η προσπάθεια, τόσο καλύτερα τα αποτελέσματα. Οι μάγοι διδάσκουν τους μαθητές τους πώς να σκέφτονται μ’ ένα πιο τακτικό, ενσυνείδητο και δραστικό τρόπο. Για να το κάνετε αυτό κι εσείς, θα πρέπει πρώτα να αποβάλετε κάποιες συνήθειες στον τρόπο σκέψης σας, που εμποδίζουν την ικανότητα του σύμπαντος "να εκπληρώνει τις επιθυμίες σας’’.

Φανταστείτε ότι ο νους σας είναι ένας ασύρματος πομπός που βομβαρδίζει με μηνύματα το πεδίο. Αν καθίσετε ήσυχα και παρατηρήσετε το νου σας, θα δείτε ότι είναι γεμάτος από ετερόκλητα σήματα. Για τα πράγματα που θέλουμε να επιτύχουμε, διατηρούμε και τις επιφυλάξεις μας: θέλουμε, παραδείγματος χάρη, να αλλάξουμε ζωή και ταυτόχρονα δεν είμαστε σίγουροι για τη ζωή που θα την αντικαταστήσει.

Ο νους βρίθει, επίσης, από άσκοπες επαναλήψεις. Υπολογίζεται ότι το 90 τοις εκατό των συλλογισμών που πραγματοποιεί κανείς σ' ένα 24ωρο είναι οι ίδιοι με αυτούς της προηγούμενης ημέρας. Αυτό συμβαίνει γιατί είμαστε όλοι πλάσματα της συνήθειας, της ανησυχίας και των έμμονων ιδεών. Τέλος, ο νους είναι πλήρης ασυνείδητου στατικού ηλεκτρισμού, που προέρχεται απ' την πηγή της νηπιακής μνήμης. Εσείς μπορεί να προσέχετε μόνο τις συνειδητές, ηθελημένες σκέψεις, στο βάθος, όμως, ο ασυνείδητος νους σας φλέγεται από τις ανεκπλήρωτες ελπίδες, τους παλιούς φόβους και τις επιθυμίες του - με λίγα λόγια, από όλα όσα δεν υλοποιήθηκαν στο παρελθόν.

Οι προθέσεις είναι απλώς επιθυμίες και οι επιθυμίες συνδέονται άμεσα με τις ανάγκες σας. Συνεπώς, όλη αυτή η δραστηριότητα του νου που δεν ικανοποιείται απαρτίζεται από παλιές ανάγκες, που έμειναν ανικανοποίητες. Χιλιάδες φορές στο παρελθόν σκεφτήκατε, "Θέλω" ή "Ελπίζω", τίποτε, όμως, δεν φάνηκε να συμβαίνει ή έγιναν διαφορετικά πράγματα, που ήταν λιγότερο επιθυμητά απ' το ζητούμενο.

"Μακάρι να μπορούσα να σου σκουπίσω το μυαλό", μουρμούρισε ο Μέρλιν, μια μέρα που ο τρόπος σκέψης του Αρθούρου παρουσίαζε μεγάλη σύγχυση. "Η σκέψη σου πρέπει να είναι σαν καθάριο ρυάκι κι αντί γι' αυτό μοιάζει με πεδίο μάχης."

"Γιατί δεν μπορείς να μου σκουπίσεις το μυαλό;" ρώτησε αθώα ο Αρθούρος.

"Επειδή τα πάντα και οι πάντες μέσα του είναι εσύ." Ο Μέρλιν άφησε έναν αναστεναγμό.

"Έχεις ενδυθεί όλες εκείνες τις παλιές, επαναλαμβανόμενες συγκρούσεις κι αυτές δεν πρόκειται να εξαφανιστούν ώσπου να αλλάξεις."

Το πρώτο βήμα προς την αλλαγή είναι η παραδοχή. Παραδεχτείτε ότι κάποιες τουλάχιστον από τις ελπίδες και τις επιθυμίες σας έχουν πραγματοποιηθεί. Χωρίς να έχετε κάνει εσείς τίποτα, σας έχουν τηλεφωνήσει απροσδόκητα κάποιοι φίλοι, ακριβώς τη στιγμή που είχατε ανάγκη να τους μιλήσετε, έχετε λάβει βοήθεια από απρόβλεπτες πηγές, έχει εισακουσθεί μια προσευχή σας. Όλα αυτά συμβαίνουν στο πεδίο. Όταν έχετε κάποια πρόθεση και τη μεταδίδετε στην κοσμική επίγνωση, συνομιλείτε, στην πραγματικότητα, με τον εαυτό σας σε μια άλλη μορφή. Ως ο αποστολέας του μηνύματος, είστε ένα άτομο που ζει εδώ στο χρόνο και το χώρο. Ταυτόχρονα, όμως, είστε και ο παραλήπτης του μηνύματος, με τη μεταμφίεση ενός υψηλότερου εαυτού που προεδρεύει της προσδιορισμένης μέσα στο χωροχρόνο ύπαρξής σας. Σαν να μην έφτανε αυτό, είστε και ο φορέας του μηνύματος - η καθαρή επίγνωση, αυτή καθαυτή.

Για να καταλάβετε απόλυτα τον εαυτό σας, πρέπει να αντιληφθείτε αυτές τις τρεις πλευρές του: του αποστολέα, του παραλήπτη και του φορέα. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές στο ίδιο θέμα: εσείς είστε η επιθυμία, αυτός που την επιθυμεί κι αυτός που την εκπληρώνει. Εσείς είστε ο παρατηρητής, το θέαμα και η διαδικασία της παρατήρησης. Αυτή η τριπλή κατάσταση είναι γνωστή ως ενότητα. Το να στείλετε, λοιπόν, μια πρόθεση στο πεδίο και να λάβετε μια απάντηση δεν είναι κάτι που χρειάζεται προσπάθεια για να επιτευχθεί. Στα πλαίσια της ενότητας της φύσης σας, η εκπλήρωση προθέσεων είναι το μόνο που κάνετε - η πλήρης απασχόλησή σας. Και η παραμικρή σκέψη που έχετε σας αποδίδει κάποιου είδους αποτέλεσμα.

Το πρόβλημα είναι ότι όλοι παραβλέπουμε τα αποτελέσματα που είναι πολύ ανεπαίσθητα, που δεν ταιριάζουν άμεσα με τους σκοπούς μας, που δεν συμπίπτουν με την άποψη του εγώ μας για το τι θα έπρεπε να συμβεί. "Εσείς οι θνητοί ζείτε στον κόσμο του πρέπει και του μακάρι.", έλεγε ο Μέρλιν "Εγώ ζω στον κόσμο του "Είναι."

Όταν μάθετε να ησυχάζετε το νου σας και να τον εξαγνίζετε από όλες τις μακροχρόνιες συγκρούσεις του, θα ξετυλιχτεί μπροστά σας η απλή αλήθεια του πώς λειτουργεί το σύμπαν - η αλήθεια του Είναι. (Περισσότερα γι αυτό θα δούμε στα «Επτά βήματα της αλχημείας»). Προς το παρόν, αφιερώστε λίγο χρόνο κάθε μέρα για να παρατηρήσετε το περιεχόμενο του νου σας. Αν και απλή, αυτή η άσκηση είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά βήματα προς την αλλαγή. Ό,τι δεν βλέπετε, δεν μπορείτε να το αλλάξετε.

Ίσως να μην αρέσει στο εγώ σας να παραδεχτεί πόσο βρίθετε από αρνήσεις, ψυχικές συγκρούσεις, αντιφατικές προθέσεις, ντροπή, ενοχές - όλη εκείνη τη σύγχυση που θολώνει το νου και τον εμποδίζει να διακρίνει την πραγματικότητα του «Είναι». Μάλιστα το εγώ περηφανεύεται για την ικανότητά του να σας αποκρύπτει όλ' αυτά τα πράγματα, με το πρόσχημα ότι θα υποφέρετε αν έρθετε αντιμέτωποι με τα λάθη, τα ψεγάδια και τα ατοπήματά σας.

Το δεύτερο βήμα είναι να μάθετε πως να ικανοποιείτε τις προ-θέσεις σας. Τα βήματα είναι απόλυτα φυσικά, πρέπει, όμως, να τα διδαχτείτε. Αναγκάστε το εγώ, με τις προσδοκίες και τις αγωνίες του, να παραμερίσει. Αντί να πιστεύετε ότι πρέπει να ελέγχετε το αποτέλεσμα της κάθε πρόθεσής σας, βεβαιωθείτε ότι το πεδίο θα δουλέψει για λογαριασμό σας. Αφήστε ελεύθερη την πρόθεσή σας στο πεδίο του άχρονου. Όσο πιο αυξημένη είναι η επίγνωση σας, τόσο πιο καθαρό θα είναι το σήμα που στέλνετε.

Τέλος, να είστε ήρεμοι και χαλαροί καθ' όλη τη διαδικασία. 'Όταν πραγματοποιήσετε όλα αυτά τα βήματα, η πρόθεσή σας θα φτάσει στο πεδίο της επίγνωσης, που λειτουργεί σαν δοχείο ένωσης της ατομικής σκέψης σας με το σύμπαν. Η αβίαστη κίνηση προς ένα αποτέλεσμα δεν θα εμποδίζεται πια από άγχη ή εξαρτήσεις του τρομερού εγώ.

Η αλήθεια είναι πως το πνευματικό σκοτάδι δεν περικλείει αμαρτήματα. "Να θυμάσαι πάντα", προειδοποίησε ο Μέρλιν τον νεαρό Αρθούρο, "ότι δεν είναι ο θεός που κρίνει, αλλά ο νους. Αυτό που αποζητά ο Θεός για τον κάθε άνθρωπο είναι ή εκπλήρωση όλων των από καρδιάς ευχών του. Είναι η φυσική μας κατάσταση, εφόσον είμαστε οι δημιουργοί της δικής μας πραγματικότητας.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ