Μήπως είσαι gay και δεν το ξέρεις;

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ: ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ - Από το Παγκόσμιο Συνέδριο για το AIDS   

                                                     

Μία από τις πιο σημαντικές αρχές του δημοσιογραφικού επαγγέλματος είναι η ακριβής διατύπωση. Αν παραφράσεις το παραμικρό, μπορεί άθελά σου να αλλάξεις και όλο το νόημα του ρεπορτάζ σου.  Και να ενημερώσεις λάθος το κοινό σου. Να σε διαβάζουν και να καταλαβαίνουν κάτι άλλο. Και επίσης μπορεί να βρεθείς εύκολα αντιμέτωπος με τον νόμο.

Και είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο του επαγγέλματος, σε όποιο μέρος του πλανήτη και άν εργάζεται.

Πόσο μάλλον όταν έχεις να ενημερώσεις τον κόσμο για ασθένειες όπως το AIDS, που μπορεί να τον αφορούν.

Και γράφω «μπορεί», διότι ένα από τα πιο σοβαρά θέματα που απασχόλησε τους δημοσιογράφους κατά την έναρξη του Παγκόσμιου Συνεδρίου για το AIDS, που ξεκίνησε χθες στην Ουάσινγκον, ήταν η διατύπωση του όρου gay (ομοφυλόφιλος/ομοφυλόφιλη).

Οι σημαντικότεροι επιστήμονες από όλο τον κόσμο, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, προσπαθούσαμε να καταλάβουμε για ποιό λόγο φέτος στο συνέδριο δεν αναφέρονται πλέον οι όροι «ομοφυλόφιλος/ομοφυλόφιλη», αλλά όταν αναφέρονται στις ανθρώπινες επαφές, αναφέρουν «οι άντρες που κάνουν σεξ με άντρες» και το αντίστοιχο για τις γυναίκες.

Η λύση ήταν απλή και πιστεύω πως αφορά και πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού.

Ο συνάδελφος Matuba Mahlatjie από τη Νότιο Αφρική (E-news channel), μάς εξήγησε πως από έρευνα που έγινε στη χώρα του αποδείχθηκε πως άνδρες που έκαναν σεξ με άνδρες, γυναίκες που έκαναν σεξ με γυναίκες, ακόμη και κάποιοι οι οποίοι συζούσαν, στην ερώτηση αν είναι ομοφυλόφιλοι, απάντησαν «όχι».

Και αυτό το «όχι» δεν το έλεγαν επειδή φοβούνταν την κοινωνική κατακραυγή ή ήθελαν να κρυφτούν από τους γονείς τους.

Αλλά το έλεγαν επειδή το πίστευαν. Είχαν επαφές ή και σχέσεις με άτομα του ίδιου φύλου και επειδή η γονεϊκή και κοινωνική καταπίεση ήταν τόσο έντονη, είχαν την «ψευδοψύχωση», όπως εξήγησαν οι επιστήμονες, ότι δεν είναι gay.

Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς ήταν παντρεμένοι, είχαν παράλληλη σχέση με άτομα του ίδιου φύλου και δήλωναν ότι δεν είναι ομοφυλόφιλοι.

Και το χειρότερο από όλα: Απάντησαν αρνητικά, άτομα που ήταν συναισθηματικά συνδεδεμένα για πολλά χρόνια με άτομα του ίδιου φύλου.

Οι ειδικοί μάς εξήγησαν ότι αυτά τα άτομα που έχουν κάνει σεξ με άτομα του ίδιου φύλου μέχρι την ηλικία των 18 ετών, μπορεί να ήταν σε ψευδή κατάσταση και να πειραματίζονταν. Πράγμα που είναι φυσιολογικό.

Από εκεί και πέρα όμως, ο άνθρωπος ωριμάζει. Και πρέπει να λαμβάνει υπεύθυνες αποφάσεις.

Και όταν συνεχίζει, είτε να κάνει σεξ, είτε να έχει συναισθήματα για άτομο του ίδιου φύλου, είναι βέβαιο ότι είναι gay.

Οι ειδικοί μάς εξήγησαν ακόμη, ότι όσο και αν δεν θέλουν να το ακούσουν, όσο και αν δεν θέλουν να το αποδεχθούν, είναι gay.

Στις γυναίκες μάλιστα, το φαινόμενο είναι πολύ πιο έντονο, δηλαδή πολύ περισσότερες λεσβίες αρνούνται, στον εαυτό τους και στους άλλους, ότι είναι λεσβίες, παρόλο που έχουν σεξουαλική σχέση με άλλη γυναίκα. Κι αυτό γιατί οι γυναίκες μπορούν πιο εύκολα να «κρύψουν» τον πραγματικό τους εαυτό, ενώ τα συναισθήματά τους είναι σημαντικότερα και πιο έντονα από ότι η επιθυμία για σεξ, Δηλαδή μπορεί να μην έχουν συχνές σεξουαλικές επαφές με το ίδιο φύλο, αλλά να είναι ομοφυλόφιλες.

Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι οι ομοφυλόφιλοι, άντρες και γυναίκες,  που δεν το παραδέχονται, θα διαβάσουν κάτι που αφορά «το σεξ μεταξύ gay» και δε θα δώσουν σημασία, διότι έχουν την ψευδοψύχωση ότι δεν τους αφορά.

Αλλά ότι «για όλη τους τη ζωή δεν θα έχουν επαφή με δικό τους συναίσθημα».

Θα συνεχίσουν να ζουν με βασικά συναισθήματα την αγωνία και τον φόβο και θα έχουν έντονες τάσεις φυγής.

Και αυτό επειδή θα πρέπει υποσυνείδητα , να εγκαταλείψουν το δικό τους συναίσθημα και να πραγματώσουν τις επιθυμίες των γονιών τους. Και τις επιθυμίες της κοινωνίας, που παρακολουθεί να μάθει για «το λάθος» τους και να τους στήσει στα δύο μέτρα.

Και έτσι, υπό αυτές τις πιέσεις ίσως κάποτε δημιουργήσουν οικογένεια. Ισως όμως και όχι.

Αλλά ότι κι αν γίνει, ο φόβος τους για την «απόδειξη» και το θεαθήναι θα καταστρέψει τελικά τις δικές τους τις ζωές και όσων προσπαθήσουν να συμβιώσουν και να δημιουργήσουν μαζί τους οικογένεια. Καθώς επίσης,  και των παιδιών που ίσως να αποκτήσουν, αφού τίποτα από όλα αυτά δεν είναι «ο εαυτός τους», αλλά  η επιθυμία των γονιών τους, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν μπήκαν καν στη διαδικασία να ρωτήσουν «παιδί μου εσύ με ποιό τρόπο θα είσαι ευτυχισμένος;».

Μόνο όταν οι γονείς αποδεχθούν «το ενήλικο», πια, παιδί τους με τα συναισθήματα και τις επιθυμίες του, θα αποδείξουν στο παιδί πως το αγαπούν πραγματικά γι’ αυτό που είναι και όχι για να κάνουν το κέφι τους.

Διότι, όσο και εάν ντρέπονται οι «κρυφο-ομοφυλόφιλοι» ή οι «καταπιεσμένοι» γι' αυτό που είναι, μόνο εάν αποδεχθούν πως είναι ομοφυλόφιλοι θα καταφέρου να να ζήσουν τη ζωή με το δικό τους συναίσθημα.

Τη ζωή που οι ίδιοι πραγματικά θα ήθελαν, αλλά η συναισθηματική καταπίεση δεν τους επιτρέπει να το ξέρουν.

Τα παραπάνω συμπεράσματα επιβεβαίωσαν κι ερευνητές από άλλες χώρες εκτός της Νότιας Αφρικής, όπως την Ουγγαρία, τα νησιά Μπαρμπέιντος, την Γκάνα, την Ουγκάντα και το Πακιστάν.

Το φαινόμενο είναι λιγότερο έντονο στη Βρετανία και τις πιο «προοδευτικές» πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών, που βρίσκονται στην ανατολική και τη δυτική ακτή.

Επειδή λοιπόν, το φαινόμενο είναι γενικευμένο σε πολλά μέρη του πλανήτη, οι ειδικοί αποφάσισαν -και το ανακοίνωσαν και στο παγκόσμιο συνέδριο- πως πρέπει πλέον να χρησιμοποιούν πιο γενικευμένους όρους, όπως π.χ. άνδρες και γυναίκες που κάνουν σεξ με άτομα του ίδιου φύλου, για να τονίσουν πως ο κίνδυνος από το AIDS είναι πολύ μεγαλύτερος από ότι νομίζουν όσοι δεν αναγνωρίζουν ή δεν παραδέχονται την ομοφυλοφιλία τους.

Αυτή την άποψη διατυπώνει και στο εξώφυλλο του νέου της τεύχους η έγκριτη ιατρική επιθέωρηση The Lancet (φωτογραφία)

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ