Για να μπορέσει ή ψυχή να απεγκλωβιστεί από τά γήινα δεσμά της και να ταξιδέψει πέρα από τον ήλιο μας στον συμπαντικό χώρο προς τον Δημιουργό, θα πρέπει να αφυπνισθεί. Η αφύπνιση έρχεται μέσω της μνήμης .

Ο κόσμος , έτσι όπως είναι και υπάρχει και διατηρεί την έννοια της υλικότητας και της μορφής , κατά την φυσική επιστήμη οφείλεται στην Βαρύτητα. Η Βαρύτητα, πού καταγράφετε ώς η πρώτη θεμελιώδης δύναμη του σύμπαντος, και πού είναι αυτή πού συγκρατεί τον Ήλιο και όλα τα ουράνια σώματα , καθώς και το δικό μας σε δομική ύπαρξη στον χώρο, είναι μια ανεξιχνίαστη ιδιότητα ακόμα, η οποία ερευνάται . 

Όμως, εκείνο που μπορεί να φαντασθεί και να υποθέσει κανείς και από το οποίο μπορεί να εξάγει κάποιο συμπέρασμα για να την προσδιορίσει , είναι η πιθανότητα η Βαρύτητα να είναι αποτέλεσμα δύο αντίθετων δυνάμεων. Της έλξης και της απώθησης. Ως έλξη θεωρείται το κέντρο, και ως απώθηση η περιφέρεια. 

Στο κέντρο των σωμάτων διατηρείται το πύρ , ή ψυχή του σώματος, που προέρχεται από την Πρώτη Αρχή, ενώ στην περιφέρεια υπάρχει η απώθηση αυτής της ενέργειας. Στο κέντρο υπάρχει ο Ήλιος του Μεσονυκτίου, ο Διόνυσος, ενώ έξω από την περιφέρειά του ο Ήλιος Απόλλων. 

Αφορά το εσωτερικό και εξωτερικό φώς. Δηλαδή ενώ η ενέργεια λειτουργεί εσωτερικά μαγνητικά διαμορφώνοντας έναν κεντρικό πυρήνα, η εκπεμπόμενη από έξω λειτουργεί ηλεκτρικά , δημιουργώντας ένα στατικό πεδίο ανάμεσα στα σώματα. Και οι δύο μαζί δημιουργούν την δεύτερη δύναμη του σύμπαντος , τον ηλεκτρομαγνητισμό . 

Αυτή ή δεύτερη δύναμη , ισχυρότερη της βαρύτητας , έχει την ικανότητα εξουδετέρωσης της. Όπως όταν ηλεκτρίζοντας διά της τριβής ένα στυλό σηκώνουμε μικρά τμήματα χαρτιού, αυτό σημαίνει ότι η βαρύτητα χάνει την δύναμή της και την εξουσία της. 

Το στατικό πεδίο του ηλεκτρομαγνητικού κύματος πού δημιουργείται με την επίδραση ηλεκτρισμού και μαγνητισμού το ονομάζουμε ατμόσφαιρα και αύρα των σωμάτων. Είναι το Αστρικό ή και ψυχή των σωμάτων . Αυτή η σχέση δημιουργεί την Βαρύτητα. Και από την Βαρύτητα διαμορφώνονται οι Νόμοι κάτω από τους οποίους εξαρτώνται, ελέγχονται και δεσμεύονται όλα τα σώματα.

Στο σημείο λοιπόν αυτό του διαφράγματος, εκεί που συσσωρεύονται οι επιθυμίες , τελειώνει η υπό την Σελήνη διαδρομή καθόδου των ψυχών στην υλική μορφοποίηση, ο κοσμικός Τριτόκοσμος, και αρχίζει η ανοδική πορεία απελευθερώσεώς της , η οποία δεν είναι άλλο από την ενσυνείδητη , και πέραν της Λήθης , οδήγησή της στην Αλήθεια και το Φώς. 

Γιαυτό , για να μπορέσει ή ψυχή να απεγκλωβιστεί από τά γήινα δεσμά της και να ταξιδέψει πέρα από τον ήλιο μας στον συμπαντικό χώρο προς τον Δημιουργό, θα πρέπει να αφυπνισθεί. Η αφύπνιση έρχεται μέσω της μνήμης . Η έδρα της μνήμης είναι στην παρεγκεφαλίτιδα. Ο Απόλλων – Ήλιος περιτριγυρίζετε από τις Μούσες , κόρες της Μνημοσύνης και του Διός.

Από το διάφραγμα ,που ώς σκύλος Κέρβερος, φύλακας του Άδη σύμφωνα με τον μύθο, που δεν αφήνει εύκολα να βγεί κανείς από τον σκοτεινό αυτόν χώρο προς το φώς, ενώ με χαρά τον δέχεται στο δεσμωτήριο, εκεί που πάλλετε η καρδιά, αρχίζει το επίπεδο της συνειδητότητας. 

Με τον Θύμο αδένα, και σε συνδυασμό με την καρδιά , γίνετε χώρος έκφρασης των συναισθημάτων, καί σχετίζετε με την κυκλοφορία του αίματος και το ανοσοποιητικό σύστημα μέσω της παραγωγής λευκών αιμοσφαιρίων.

Στον ουράνιο χώρο βρίσκουμε την αντιπροσωπευτική θέση της καρδιάς να την κατέχει ο Ήλιο μας , που διαμέσου των πόλών του γίνεται η διέλευση της συμπαντική ενέργειας όπως η κυκλοφορία του αίματος , και η συγκοινωνία με τους άλλους ήλιους. 

Την θέση του διαφράγματος – Κέρβερου , παίρνει η υποσελήνια περιοχή, και γιαυτό στις μυστικιστικές παραδόσεις βλέπουμε την Σελήνη να την συνδυάζουν με τον σκύλο. Για τον ίδιο λόγο, στους λυκάνθρωπους συνδέουν την μεταμορφωτική τους ικανότητα με την πανσέληνο.

Ο Θυρεοειδής αδένας που βρίσκετε στο λαιμό, κοντά στο σημείο, που προφανώς όχι τυχαία, έχει ονομασθεί «Μήλο του Αδάμ» , μια και αυτός ό καρπός του Παραδείσου ήταν η αιτία της «πτώσης» του ανθρώπου κατά τις εβραϊκές γραφές και κατ’ επέκταση και στην Χριστιανική θρησκεία, αντιπροσωπεύονται στον ουράνιο χώρο από το πέρασμα του αστερισμού των Διδύμων στην περιοχή του Ταύρου.

Το κομβικό αυτό τμήμα που είναι ένα είδος φράγματος ανάμεσα στο κάτω, κόσμος συναισθημάτων και συγκινήσεων = Ήλιος μας {θύμος – καρδιά} , και το πάνω , κόσμος σκέψεων = Σείριος {εγκέφαλος- Υπόφυση – Επίφυση}, το φυλά ο σκύλος Άργος.

Για να καταφέρει να ξεφύγει κάποιος από την προσοχή του Κέρβερου , θα πρέπει να σκοτώσει τον Δράκο, ή τον Μινώταυρο, ή να κόψει το κεφάλι της Μέδουσας και να αντιμετωπίσει τον Άργο. 

Τα τέρατα αυτά είναι εκφράσεις των ενστίκτων και των άλογων επιθυμιών, που ξεκινούν από τον «κοιλιακό εγκέφαλο» από το βαθύ σκοτεινό μέρος του σώματος, πού αν ανέβουνε στο συγκινησιακό τμήμα του στέρνου, το θυμικό, τότε επηρεάζουν με την μορφή πάθους πού επιφέρουν τά πάθη, και εγκλωβίζονται στον θυρεοειδή μέχρι να βρούνε τρόπο έκφρασης. Η έκφραση σηματοδοτείται μέσω του στόματος. 

Πρώτον, με την κατάποση τροφής και κατ’ επέκταση ικανοποίησης του κάτω τμήματος και της εν ακολουθία συντήρησης του σώματος με ενέργεια, και δεύτερον με την δια του λόγου εκφραζόμενη αναζήτηση πραγμάτωσης των επιθυμιών και των πόθων. Αυτό το δεύτερο είναι και το πιο επικίνδυνο. Διότι ο λόγος, ως ενεργειακός ήχος των φωνητικών χορδών, δονεί τον εγκέφαλο μέσω του οργάνου της γλώσσας , και παράγονται ηλεκτρομαγνητικά κύματα. 

Αυτά επιδρούν σαν πληροφοριακό υλικό στο DNA, το οποίο επηρεάζεται δια μέσω του λόγου ή της σκέψεως. Μπορούμε να κατανοήσουμε τις επιδράσεις επάνω του αν συγκρίνουμε την απειλή μιας κατάρας με την ευλογία μιας ευχής. Η μία προέρχεται από τα χαμηλά ένστικτα , ενώ η άλλη από τα ανώτερα συνειδησιακά μέρη .

Με τον αδένα της Υπόφυσης , κλείνει η επιρροή τών νόμων, τών υπό την φύση, και ανοίγετε η προς το φώς πύλη. Για να την περάσει ο άνθρωπος θα πρέπει να έχει περιέλθει στην θέωση , πράγμα το οποίο γίνετε κατορθωτό όταν τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου έχουν ενοποιηθεί με την από κοινού συνεργασία τους. Στον ουράνιο χώρο το σημείο αυτό είναι εκείνο που αποκαλείται Ενοποιημένο Πεδίο. Εκεί όπου οι τέσσερις δυνάμεις που συγκροτούν το κοσμικό Σύμπαν , η βαρύτητα , ο ηλεκτρομαγνητισμός , η ασθενής πυρηνική αντίδραση όπως και η ισχυρή, γίνονται μια ενοποιημένη αρχή, που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε αρχικό εγκέφαλο εκπόρευσης, Δημιουργό , Θεό.

Το σημείο – πύλη, το πέρασμα δηλαδή προς το άχρονο χώρο της δημιουργίας, προς το Φώς, γίνεται από τον Σείριο.
Στις μυστικές παραδόσεις θεωρείται ιερό άστρο και αν στην ανατολική φιλοσοφία το προσφωνούν με το όνομα του θεού Σουρία, και στην Αίγυπτο ήταν ο αναγραμματισμός του Όσιρη , εμείς οι Έλληνες μέσω της συμπαντικής έκφρασης της γλώσσας μας , έχουμε πολύ σωστά προσδώσει στις έννοιες , αλυσίδα, ένας πίσω από τον άλλον , γραμμή , επανάληψη, και ότι παρόμοιο, την λέξη Σειρά. Γιατί ο Σείριος θεωρείται το άστρο – πύλη από όπου εισέρχεται το δημιουργικό φώς στον κόσμο και κατέρχεται με σειρά την κλίμακα έως τα βαθύτερα μέρη της δημιουργίας . Έτσι , και το σημείο της Επίφυσης θεωρείται είσοδος του φωτός μέσα μας.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ