ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ: ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗΣ ΨΥΧΗΣ

                           

Σε πολλούς πολιτισμούς είτε την εποχή της συγκομιδής είτε στο τέλος της χρονιάς συνηθίζεται να υπάρχει ο θεσμός της έκφρασης ευγνωμοσύνης.
Είναι πολλές οι θρησκείες και τα δόγματα που τηρούν ανάλογες εορτές μέσα από τις οποίες εκφράζουν συλλογικά την ευγνωμοσύνη για την αφθονία που χαρίζει η γη και την ευλογία της ζωής. 
Τέτοιο παράδειγμα είναι το φθινόπωρο,  που τελείται η εβραϊκή εορτή του Σουκότ ή λίγο αργότερα
 η χριστιανική εορτή των Θείων Ευχαριστιών, που συνηθίζουν να την τηρούν αρκετές εκκλησίες.
Οι βουδιστές θεωρούν την ευγνωμοσύνη ως χαρακτηριστικό γνώρισμα της ανθρωπότητας, γιατί η διδασκαλία του αλληλένδετου των πάντων έχει το νόημα ότι όλοι κι όλα σε αυτό τον κόσμο συνδέονται μεταξύ τους και ότι η "αμοιβαιότητα" της επίδρασης με το περιβάλλον μας επιβάλει την αναγνώριση ότι κανένας και τίποτα δεν είναι ανάξιο της ευγνωμοσύνης μας. 
Ο Ινδουισμός αναγνωρίζει την αμφίδρομη σχέση  μεταξύ του νόμου του κάρμα και της ευγνωμοσύνης, ενώ ο ιερός μήνας των Μουσουλμάνων,  το Ραμαζάνι προορισμό έχει να καλλιεργήσει αυτή την ευγνωμοσύνη. 
Είναι λοιπόν πολλές οι θρησκείες και τα δόγματα που τηρούν ανάλογες εορτές μέσα από τις οποίες εκφράζουν συλλογικά την ευγνωμοσύνη για την αφθονία που χαρίζει η γη και την ευλογία της ζωής. 

Η έκφραση ευγνωμοσύνης δεν συνιστά φιλοφρόνηση.
Είναι απόρροια της σύνδεσης με ένα ρεύμα ενέργειας που το διέπουν συγκεκριμένοι πνευματικοί νόμοι.

 Η Αλίκη  Μπέιλυ στα γραπτά της περιγράφει την ευγνωμοσύνη ως 
 "βασικό συντελεστή πραγμάτωσης",  εννοώντας ότι όταν εκφράζεται η ευγνωμοσύνη απελευθερώνεται  κάτι που μπορεί να το χρησιμοποιεί η ψυχή.  
Η ευγνωμοσύνη συνεπάγεται ένα βλέμμα που αγκαλιάζει περισσότερα από αυτά που αφορούν αποκλειστικά τον εαυτό. 
Συνεπάγεται αναγνώριση εκείνης της δύναμης που έχει να σε στηρίζει η σχέση, κι όχι μονάχα εκείνη η σχέση που έχεις με τους οικείους, αλλά και με  πηγές βοήθειας και αρωγής που συχνά είναι στον κόσμο των αοράτων.
Αυτή η αναγνώριση μπορεί να φέρει απαλλαγή από τα δεσμά και την φυλακή της χωριστικότητας,  της υπερηφάνειας, της αίσθησης ανωτερότητας, του φθόνου και της δυσαρέσκειας.  
Η έκφραση της ευγνωμοσύνης δίνει το έναυσμα και την έναρξη μιας αποκρυφιστικά επιστημονικής διαδικασίας καθώς πρόκειται για ένα παράγοντα εξαγνισμού, καθαρμού από κάθε ξεπερασμένο στοιχείο,  απεξάρτησης    από κρυσταλλώσεις,  και εισάγει νέες δραστικές ενέργειες. 



Είναι ενδιαφέρον ότι η ευγνωμοσύνη συνδέεται με την αφοσίωση και την πίστη σε κάποιον άλλον.  

Και όχι άδικα.  Συνεπάγεται την αναγνώριση και την εκτίμηση και την χαρά από την βίωση αυτού που σου προσφέρει κάποιος ή κάτι που σε ξεπερνά και υπερβαίνει. Ανταποκρινόμενοι σε αυτή την χάρη
με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη ευθυγραμμιζόμαστε ακριβώς με αυτές τα δυνάμεις και ενέργειες που μας παραστάθηκαν και βοήθησαν.   Και κάνοντας αυτό εισερχόμαστε μέσα σε ένα ρεύμα που στα αποτελέσματά του έχει ένα κυκλικό χαρακτήρα και σχετίζεται με το κάρμα.

Γι αυτό μας λέγουν ότι ενώ τα Μεγάλα Οντα δεν έχουν ανάγκη τη δική μας ευγνωμοσύνη για τη βοήθεια που μας δίνουν, ωστόσο εμείς χρειάζεται να την αισθανόμαστε. 

Κάθε εξυπηρετητής μετέχει σε ένα ενιαίο πεδίο ενέργειας που δημιουργεί από κοινού με άλλους εξυπηρετητές, και με αυτό τον τρόπο δίνει κι αυτός  κάτι και συμβάλλει σε μια ομαδική προσπάθεια τόσο μεγάλη, που ξεπερνά τη δυνατότητα του να αντιληφθεί το μέγεθός της. 
 Η κοινή υπηρεσία μεγαλώνει απροσμέτρητα αυτό που καθ' έκαστος συνεισφέρει. 

Κάθε ημέρα λοιπόν εύλογα μπορούμε να λέμε: "Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου προς όλους τους κομιστές φωτός που εργάζονται για το ευρύτερο καλό και το αγαθό".  



Από τα Δελτία Τριγώνων
Νο.166 - Ευγνωμοσύνη: Το γνώρισμα της φωτισμένης Ψυχής
Λούσις Τραστ

Αλέκος Χρυσόπουλος
http://www.lucistrust.org
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ