ΕΠΟΧΕΣ- ΓΕΝΗ- ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ…(Γ΄ ΜΕΡΟΣ)

Η μεγάλη όμως καταστροφή έρχεται με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και είναι σχεδόν   ολοκληρωτική. Ότι διασώζεται τώρα είναι ελάχιστο. Οι άνθρωποι επίσης που σώζονται είναι ελάχιστοι και κυρίως εκείνοι που κατοικούν τις ορεινές περιοχές όπου ο πολιτισμός δεν ήταν και στο καλύτερό του επίπεδο. Κάθε άλλο… Το 9564 π.Χ. με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα ο άνθρωπος πέφτει στην αγριότητα…

 Είναι το χάλκινο γένος των σκληρών ανθρώπων που για να επιβιώσουν πρέπει να είναι σε μία συνεχή και καθημερινή μάχη. Οι ελάχιστες γνώσεις από τις προηγούμενες εποχές είναι στα χέρια των ιερέων και κρατείται καλά φυλαγμένη στα ιερατεία, όπου η λήψη εκείνης της γνώσης γίνεται από λίγους, από τους εκλεκτούς. Δεν πρέπει να γίνουν τα ίδια λάθη. 

Δεν πρέπει να πάρουν στα χέρια τους οι «μιαροί» τα στοιχεία εκείνα που θα τους κάνουν επικίνδυνους και μαζί μ’ αυτούς και επικίνδυνη την βίωση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ο Ορφικοί είναι οι θεματοφύλακες εκείνης της γνώσης. Το μυστήριο πλέον θα περιβάλει την γνώση που θα απευθύνεται στους Άξιους, στους Εκλεκτούς.

Γύρω στις πέντε χιλιετίες θα κρατήσει η κατάσταση εκείνη που χαρακτηρίζει τους τότε ανθρώπους «άγριους». Και περίπου στην 4η χιλιετία θα έρθουμε στην εποχή των Ηρώων. Μία εποχή όχι ιδιαίτερα ακμαία από πλευράς πολιτισμού, ουδόλως δε ισάξια των προηγουμένων, αλλά σίγουρα πολύ καλύτερη από την εποχή της αγριότητας.

 Τώρα είναι μάλλον η εποχή του ξεκαθαρίσματος. Και μέσα από αυτό το ξεκαθάρισμα που αναλαμβάνουν οι ήρωες εκείνης της εποχής θα αρχίσει και πάλι σιγά-σιγά να προβάλει το Ελληνικό Φως του Πνεύματος και του Πολιτισμού. Οι ήρωες εκπολιτίζουν. Εποικίζουν νέους τόπους, ιδρύουν πόλεις. Και στην 2η χιλιετία ένα άλλο μεγάλο γεγονός θα ταράξει την οικουμένη. Αλλά θα ορίσει και κάποια πράγματα… 

Δύο αυτοκρατορίες, η Πελασγική και η Αχαϊκή θα συγκρουστούν. Είναι ο Τρωϊκός πόλεμος. Είναι η προσπάθεια της τελικής επικράτησης των Διογενών. Η μία αυτοκρατορία καταρρέει. Η άλλη κλονίζεται. Ένας εικοσαετής πόλεμος έχει φυσικά τα επακόλουθά του. Όμως το σίγουρο είναι ότι επικρατεί το πνεύμα του μεγάλου Διός. Το γνήσιο Ελληνικό Πνεύμα.

Η μεγάλη εξόρμηση των ελλήνων προς την Ασία είναι γεγονός. Αλλά και στην ηπειρωτική Ελλάδα τα προβλήματα από αυτή την εκστρατεία αρχίζουν να διαφαίνονται έντονα. Εσωτερικές αναστατώσεις, εμφύλιες συρράξεις, εξεγέρσεις, πραξικοπήματα μετακινήσεις φυλών. Είναι ο καιρός του « Σιδηρού Γένους».

Φθάνοντας στην 5η π. Χ. χιλιετία έχουμε ήδη πιά ανεπτυγμένο πολιτισμό στους Έλληνες, για ακόμη μία φορά. Η επόμενη χιλιετία που έρχεται αποτελεί πραγματικά ένα απόγειο για τον ελληνικό πολιτισμό που έχει φθάσει στις υψηλότερες βαθμίδες. 

Μία περίοδος ακμής που έχει την καλύτερή της έκφραση στα νησιά και γενικότερα στα παράλια του Αιγαίου Πελάγους. Η Κρήτη, οι Κυκλάδες οι Μυκήνες αλλά και περιοχές στην Μικρά Ασία στα βόρεια της Αφρικής αλλά ακόμη και στην Εγγύς και Μέση Ανατολή δίνουν το φως του πολιτισμού σε ολόκληρη την υφήλιο.

Ο Γ. Γεωργαλάς στο βιβλίο του Οι Ρίζες ‘Χαλκέον Γένος’ κάνει μία αναφορά στις κυριότερες πόλεις του Ελλαδικού χώρου, εκείνης της εποχής.

«…Στην Λήμνο η πόλις Πολιόχνη είναι σημαντικό κέντρο του Βορειου Αιγαιατικού εμπορίου αλλά και γενικότερα του πολιτισμού. Η Μύριμνα μια ακόμη πόλη της Λήμνου ακμάζει αλλά και συνάμα πολλοί μικρότεροι συνοικισμοί το ίδιο και συνθέτουν έτσι ένα πραγματικά πυκνό οικιστικό πλέγμα. Κάτοικοι της Λήμνου ήσαν οι Σίντιες που ήταν περίφημοι μεταλλουργοί που επεξεργάζονταν πρώτες ύλες οι οποίες εισαγόντουσαν από την Ασία.

Στην λέσβο ακμάζει η πόλις Θερμή.

Στην Σαμοθράκη, στην Θάσο, στην Σκύρο, στην Ίμβρο, στην Χίο υπάρχουν συμαντικοί οικισμοί. Στα Ψαρά το ίδιο όπου έχουμε και από ανακαλύψεις τα ίχνη κατοικήσεως από την 5η π. Χ. χιλιετία.

Η Φυλακωτή στην Μήλο είναι κέντρο εξαγωγής εργαλείων από οψιδιανό τα οποία είναι περιζήτητα ακόμη και στην Αίγυπτο.

Η Ρόδος επίσης έχει αξιόλογες πόλεις όπως η Ασώματος, η Ιάλυσσος, η Κάμιρος. Οι εξαγωγές των προϊόντων του νησιού φθάνουν ακόμη και μέχρι την ενδοχώρα της Μικράς Ασίας.

Στην Θήρα και την Σύρο έχουμε και εκεί πόλεις που ακμάζουν.

Στην Κεφαλονιά και την λευκάδα υπάρχουν αξιόλογοι οικισμοί όπου κατασκευάζονται αντικείμενα από χαλκό, μόλυβδο, οψιδιανό. Τα νησιά του Ιονίου εμπορεύονται με την Σικελία, Ιταλία, Ετρουρία.

Ανάλογη εξέλιξη παρατηρείται στην Κύπρο στην Κρήτη στα παράλια της Δυτικής Ασίας και της Ελλάδας. Ο καθηγητής της Αρχαιολογίας Γ. Κορρές διαπιστώνει: « Η 3η π. Χ. χιλιετία ήταν περίοδος ιδιαίτερης, σ’ όλο τον χώρο του Αιγαίου και στην Ελλαδική περιοχή, ακμής».

Κατά την 4η χιλιετία οι Έλληνες αναλαμβάνουν και πάλι τα ηνία της οικουμένης εξαπλούμενοι ακτινοειδώς προς κάθε κατεύθυνση. Τότε εποικίζουν τα Συροπαλαιστινιακά παράλια ( Φοινίκη, Φιλισταία) εισχορούν στα βάθη της Προσθασίας ( Βελλερεφόντης, Πέρσης, Μήδος) και φθάνουν ως τα βάθη των Ινδιών( Διόνυσος, Ηρακλής). 

Την ίδια εποχή εξερευνούν και εκπολιτίζουν όλη την Ευρώπη εγκαθίστανται σ’ όλη την Μεσόγειο, ιδρύουν την Ταρτησσό στην ατλαντική ακτή της Ιβηρικής, διαπλέουν τον Ατλαντικό ( Περσεύς, Αργοναύτες, Ηρακλής) φθάνουν στην Αμερική. Το ίδιο κάνουν στον Ινδικό, και στον Ειρηνικό ωκεανό. ( Πούντ, Παγχαία, Αϊνού).

Η 4η π. Χ. χιλιετία πρέπει να ήταν λοιπόν, στον Αιγαιακό χώρο περίοδος πολιτισμικής, τεχνολογικής και πληθυσμιακής έκρηξης…»

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ