Ημέρα του Παιδιού σήμερα: Ένα σχόλιο και τρία ποιήματα

Ημέρα του Παιδιού: Διεθνείς οργανισμοί, συσκέψεις και διασκέψεις, ευχές και διακηρύξεις για την υπεράσπιση και την προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών, χρόνια πολλά τώρα, μένουν «γράμμα κενό». Στους καιρούς της παγκοσμιοποίησης και του άκρατου νεοφιλελευθερισμού το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών μεγαλώνει και η φτώχεια και η πείνα χτυπά όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού της γης, η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη όλο και δυσκολεύει περισσότερο, και, βέβαια, πρωτίστως την «πληρώνουν» τα παιδιά. 

Γιάννης Π. Τζήκας

Ημέρα του Παιδιού η σημερινή, καθώς σαν σήμερα 20 Νοεμβρίου του 1989 υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού…

Γ. Ρίτσος, “Για το παιδί”

«Τα παιδιά θέλουν παπούτσια/ τα παιδιά θέλουν ψωμί

θέλουνε και φάρμακα/ δούλεψε και συ.

Γέλα κλαίγε κι όλο λέγε/ το παιδί: ζωή./ Τίποτ’ άλλο, Ζωή.

Ζύμωνε στη σκάφη/ πρώτο σου ζυμάρι, πρώτο σου ψωμί

ένα καλυβάκι μια μικρούλα αυλή/για το παιδί.

Ζύμωνε το χώμα/ με το δάκρυ δάκρυ/ φτιάξε ένα χωμάτινο πουλί

να πετάει τη νύχτα/ και να κελαηδεί/ για το παιδί.

Τούτη είναι η ζωή μας/ τούτο το μεγάλο, τίποτ’ άλλο

γέλα κλάψε, πες ό,τι θες/ το παιδί ζωή: ζωή/ τίποτ’ άλλο.»!

Ημέρα του Παιδιού: Διεθνείς οργανισμοί, συσκέψεις και διασκέψεις, ευχές και διακηρύξεις για την υπεράσπιση και την προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών, χρόνια πολλά τώρα, μένουν «γράμμα κενό». Στους καιρούς της παγκοσμιοποίησης και του άκρατου νεοφιλελευθερισμού το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών μεγαλώνει και η φτώχεια και η πείνα χτυπά όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού της γης, η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη όλο και δυσκολεύει περισσότερο, και, βέβαια, πρωτίστως την «πληρώνουν» τα παιδιά. Και , στις μέρες μας, δε χρειάζεται ν’ ανατρέξουμε σε έρευνες που αφορούν χώρες τις Αφρικής και της Ασίας για να διαπιστώσουμε το μεγάλο πρόβλημα. Μια ματιά γύρω μας, εδώ στην Ελλάδα της κρίσης και του μνημονίου, αρκεί για ν’ αντιληφθούμε πόσο έχει διογκωθεί το πρόβλημα. Διαβάζω στις εφημερίδες: «Αυξάνεται διαρκώς ο αριθμός των ελληνικών οικογενειών που δεν έχουν τη δυνατότητα να εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Άλλοι γονείς είναι ανασφάλιστοι κι άλλοι δεν έχουν πλέον πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Στο Πέραμα και συγκεκριμένα στο Πολυϊατρείο των Γιατρών του Κόσμου θα πραγματοποιηθούν δωρεάν εμβολιασμοί, στηρίζοντας παιδιά οικογενειών που πλήττονται από την οικονομική κρίση κι έχουν χάσει το βασικότερο δικαίωμά τους: την πρόσβαση στην υγεία… Η κρίση που έχει χτυπήσει τη χώρα μας τα τελευταία έτη έχει γονατίσει τις οικογένειες, οι οποίες δύσκολα καταφέρνουν να αντεπεξέλθουν στις νέες, δύσκολες συνθήκες, σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις δεν μπορούν ούτε καν να προσφέρουν τα απαραίτητα στα παιδιά τους, κάτι που έχει οδηγήσει αρκετά νοικοκυριά στην απόφαση να έρθουν σε επαφή με κοινωφελή ιδρύματα για να αναλάβουν αυτά τη φροντίδα και την επιμέλειά τους, είτε προσωρινά, μέχρι να βρουν κάποια εργασία, είτε και, πολλές φορές, μόνιμα. Χιλιάδες οικογένειες έχουν επικοινωνήσει με ιδρύματα και ανεξάρτητους οργανισμούς για παροχή συμβουλευτικής, οικονομικής ενίσχυσης, νομικής και ιατροφαρμακευτικής κάλυψης, ενώ εκατοντάδες είναι τα περιστατικά κατά τα οποία τα παιδιά αλλάζουν στέγη, με τα ιδρύματα να παίζουν πλέον τον ρόλο του κηδεμόνα…»….

«Άκουσε τα παιδιά που βόγγουν μες στα υπόγεια

Πατημένα απ’ τα βαριά σύννεφα

Που έχουν κατέβει πάνω στη γη…

Έγνοια μου τώρα μοναδική

Να διασώσω τη χαρά

Που κρύβεται

Στα μάτια μόνο των παιδιών…»

(Τάκης Βαρβιτσιώτης)

 

Νικηφόρος Βρεττάκος, Διεθνής παιδούπολη Πεσταλότσι»

«Τα πρόσωπα των παιδιών είναι πατρίδες

φερμένες εδώ απ’ τα τέσσερα σημεία της γης

για ένα διάλογο αγάπης. Κοινό το χορτάρι κι ο ήλιος

και τα χέρια που παίζουνε. Βλέπετε αυτά τα παιδιά

που τα μάτια τους είναι γεμάτα ουρανό

και αθωότητα; […]

Κάθε πρωί που βγαίνει ο ήλιος στην πόλη του Τρόγγεν,

στο χωριό Πεσταλότσι, τα πράγματα είναι

το ίδιο απλά, όπως άλλωστε ήταν πάντοτε

σε τούτο τον κόσμο. Μοναχά πως τα πρόσωπα

εδώ των παιδιών είναι πατρίδες.

Κάθε πρωί, με το ίδιο τραγούδι

Και κάτω απ’ την ίδια υπόσχεση αγάπης

όλα μαζί είναι η Υδρόγειος που προσεύχεται.»

(Ιωάννης Ερρίκος Πεσταλότσι, Ελβετός παιδαγωγός (1746- 1827. Πολύ μεγάλο και πολύπλευρο το παιδαγωγικό του έργο. Άνοιξε πολλά σχολεία συγκεντρώνοντας για φοίτηση πάμπτωχα κι ορφανά παιδιά και μέσα σε άθλιες οικονομικές συνθήκες δημιούργησε μια παιδαγωγική που θαυμάζεται έως και σήμερα).

Νικηφόρος Βρεττάκος, «Το παιδί με τα σπίρτα»

«Το παιδί της μεγάλωσε. Έκλεισε σήμερα

τα έξη χρόνια. Το χτένισε όμορφα.

Δε θα ‘χει πια ανάγκη. Περνά και το βλέπει.

Στη γωνιά της πλατείας στέκει σαν άντρας.

Απ’ τα πέντε κουτιά τα σπίρτα έχει κιόλας

πουλήσει τέσσερα. – Παίζει ο χειμώνας

στα δέκα του δάχτυλα. Έγινε νύχτα.

Κοιτάζει η μητέρα του δεξιά της, ζερβά της,

Απάνω και κάτω. Σκοτάδι:

“Ας μπορούσε ανάβοντας το παιδί μου ένα σπίρτο

να φωτίσει τον κόσμο”»

(Ν. Βρεττάκος, Ποιήματα, εκδ. Τρία φύλλα)

 

*Στα πλαίσια του εορτασμού για το παιδί πολλές εκδηλώσεις διοργανώνονται, όπως ο Ετήσιος Τηλεμαραθώνιος της UNICEF και πλήθος άλλων από εθελοντές σε όλη την Ελλάδα…. Δεν έχω πια καμιά εκτίμηση κι εμπιστοσύνη σ’ αυτού του είδους τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης, πολλά άκουσαν τ’ αυτιά μας και είδαν τα μάτια μας για το πώς διαχειρίζονται κάποιοι το χρηματικό ποσό που συγκεντρώνεται, κι αν φτάνει στον προορισμό του και σε τίνων χέρια καταλήγει. Γι’ αυτό προτείνω όποιος/α θέλει να βοηθήσει ας ψάξει γύρω του, στη γειτονιά ή στην πόλη, κι εύκολα θ’ ανακαλύψει παιδιά που έχουν βασικές ανάγκες και η βοήθεια θα πιάσει τόπο, στα σίγουρα.

Γιάννης Π. Τζήκας

Αλέκος Χρυσόπουλος

http://itzikas.wordpress.com

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ