Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Γράμμα ενός πατέρα...Γράμμα μιας μητέρας...

Γράμμα ενός πατέρα...

Φωτογραφία

Παιδί μου! Ίσως στη ζωή σου να μην σου είπα όσα θα ήθελες να ακούσεις, αλλά σίγουρα σου έδειξα αυτό που είμαι. Ίσως να μην μπόρεσα να σταθώ δίπλα σου όσο θα ήθελες, αλλά σίγουρα σου άπλωσα το δρόμο μου. 

Ξέρω ότι ποτέ δεν ήμουν “αρκετός” για εσένα, αλλά ήμουν αληθινός. Ξέρω ότι με κατηγορείς για τις
φορές που δεν σε βοήθησα ανταποκρινόμενος στην κραυγή σου, αλλά εκείνες τις φορέ
ς σε βοήθησα με την αποχή μου, γιατί έμαθες να περπατάς μονάχος. 





Ξέρω ότι περίμενες να σου στρώσω το σίγουρο δρόμο και απογοητεύτηκες που δεν το έκανα, αλλά έτσι πήρες το μονοπάτι σου. Ξέρω ότι μου το κρατάς που στη δυσκολία δεν σου έδωσα το χέρι μου για να στη λύσω, αλλά έτσι υπερβαίνεις τις τωρινές σου δυσκολίες.





 Ίσως να ονειρεύεσαι κάποιον άλλον για ιδανικό, αλλά σου έδειξα την αλήθεια μου για να μπορείς να κρίνεις τι θα κρατήσεις και τι θα αφήσεις. Είμαι ένας άνθρωπος και εγώ, πονάω στον πόνο σου, λυπάμαι με τη λύπη σου, ξενυχτάω με την αγωνία σου, προβληματίζομαι για την επόμενη μέρα σου, αλλά χωρίς να με βλέπεις. Γιατί πρέπει να σου μάθω τη δύναμη για να αυτονομηθείς. Μόνο ένα να θυμάσαι πάντα. Είμαι δίπλα σου και σε αγαπώ.

Γράμμα μιας μητέρας...


Καρδιά μου! Από τότε που ήρθες στη ζωή μου, άλλαξε το νόημά της. Ξέχασα την ύπαρξή μου και σου αφιερώθηκα πλήρως. 
Ξέρω ότι με βρήκες πολύ προστατευτική, αλλά ήθελα να είμαι πάντα ένα βήμα μπροστά σου. Άπλωνα τα χέρια μου για να μην πονέσεις εσύ, αλλά εγώ. Όσο και αν θύμωνες, εγώ σε έντυσα με το κουράγιο μου, εγώ σε τύλιξα με την υπομονή μου, εγώ σε δίδαξα με την καρτερία μου.
Νευρίαζες που τα βράδια σε περίμενα ξαγρυπνώντας, αλλά έτσι ένοιωσες τη ζεστασιά. Και εκείνες τις νύχτες που μου ’λεγες τον πόνο σου, πονούσα για μέρες μετά, αλλά αυτό το χάδι μου σε γιάτρευε και ξανασηκωνόσουν. 
Έφευγες με νεύρα βροντώντας την πόρτα πίσω σου, αλλά έτσι έμαθες να ξανασκέφτεσαι την παρόρμησή σου. Ήθελες, όπως όλα τα παιδιά, μια μάνα εικοσιτετραώρου, αλλά τις στιγμές που σε άφησα μακριά μου έμαθες την ανεξαρτησία.
 Είμαι ένας άνθρωπος και εγώ, ανησυχώ, πονάω, αγωνιώ, πάντα σε σκέφτομαι και πάντα θα είσαι ένα κομμάτι μου, αλλά θα είμαι διακριτικά παραδίπλα. Γιατί πρέπει να σου μάθω την αγάπη για να βγεις στη ζωή. Μόνο ένα να θυμάσαι πάντα. Οι καρδιές μας είναι ένα και σε αγαπώ.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.