Τα εμπόδια στο μονοπάτι της Θέλησης για Ελευθερία

Τον παλιό καιρό ήταν σημαντικό να μάθει ο ζηλωτής καλύτερα να ε ί ν α ι παρά να έχει: να τρώει, νακαταναλώνει λίγα, αλλά να αφομοιώνει τέλεια. Οι διδάσκαλοι συνήθιζαν να τους δοκιμάζουν πολύ προσεκτικά, να τους δοκιμάζουν φυσικά, συναισθηματικά και νοητικά για να ανακαλύψουν τα αδύνατα σημεία και να τα εξαλείψουν πριν ο ζηλωτής εισέλθει στην πύλη των μυστηρίων.

Όταν ο άνθρωπος γίνει μια προσωπικότητα, το πρώτο σημάδι που παρατηρείται είναι μια ισχυρή έκφραση θέλησης για ελευθερία, ελευθερία στο φυσικό, συναισθηματικό και νοητικό επίπεδο, μια στάση ανεξαρτησίας. Αυτό δημιουργεί μεγάλες εντάσεις γύρω του, στην οικογένειά του, στο κοινωνικό περιβάλλον, στην ομάδα του, ακόμα και στο έθνος, αν είναι σε σημαντική θέση.

Όλη αυτή η ένταση δρα και αντιδρά ενάντιά του, αυξάνοντας τη θέλησή του για ελευθερία παρά τους μεγάλους περιορισμούς που προκαλούνται από τις αντιδράσεις. Πολλοί, πάρα πολλοί περιορισμοί του επιβάλλονται, με διάφορα μέσα, αλλά πάντα βρίσκει έναν τρόπο να διακηρύξει την ανεξαρτησία του αν και πάντα δε δικαιώνεται.

Πολλοί συχνά οι τύραννοι και οι δικτάτορες είναι θύματα αυτής της διαδικασίας ανάπτυξης. Μπορούν να βρεθούν σε οποιοδήποτε επίπεδο ανθρώπινης προσπάθειας. Καθώς η ενέργεια αυξάνει μέσα τους, εστιαζόμενοι κυρίως σε ιδιοτελή και αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις, τους εξωθεί να ικανοποιήσουν τις αναπτυσσόμενες επιθυμίες και προθέσεις. Μπορούμε να δούμε αυτό το γεγονός στην οικογένεια, όταν, για παράδειγμα, η σύζυγος αναπτύσσει την προσωπικότητά της σε κάποιο βαθμό και αρχίζει να λειτουργεί ανεξάρτητα.

Αρχίζει με πείσμα, απερισκεψία, τραχύτητα και ψυχρότητα στα λόγια και στις πράξεις της. Αν αυτό υπερβεί τα όρια και την οικογενειακή κατανόηση, το σπίτι αρχίζει να αποδιοργανώνεται. Αν αυτό συμβεί σε περισσότερα μέλη της οικογένειας, τότε έχετε μεγαλύτερα προβλήματα, γιατί βλέπουν μόνο τους δικούς τους σκοπούς και δε σκέφτονται με βάση την οικογενειακή ευημερία.

Αλλά αν υπάρχει κατανόηση από όλες τις πλευρές, ο κίνδυνος μειώνεται σημαντικά και μετά από σύντομο διάστημα η θέληση για ελευθερία χρησιμοποιείται με ομαδική κατανόηση και για την ομαδική ευημερία, κατευθυνόμενη από τη σοφία και τη νοημοσύνη κι εδώ συντελεί η δύναμη της υπομονής, της ανεκτικότητας και της μη επίκρισης, κάτι που είναι τρομερά σημαντικό στην Ατραπό.
Αν αυτό συμβεί σε μας τους ίδιους οφείλουμε αμέσως να δραστηριοποιηθούμε έτσι ώστε να μη φτάσει στο ναρκισσισμό, στη δικτατόρευση, ή στη θέληση για κυριαρχία.

Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να παρατηρούμε τις σκέψεις μας, τα λόγια μας και τις πράξεις μας και να τα αλλάζουμε ενσυνείδητα αν είναι εκφράσεις υπερηφάνειας, θέλησης για κυριαρχία, ή τυραννίας. Μια φορά το μήνα πρέπει να διαλογιζόμαστε όσο είναι δυνατόν βαθιά στις έννοιες της ταπεινότητας, της συνεργασίας, της κατανόησης, και της ανεκτικότητας.

Το δεύτερο βήμα είναι να δημιουργήσουμε ένα πεδίο έρευνας για εργασία στον τομέα της θρησκείας, της ψυχολογίας, της επιστήμης, της εκπαίδευσης, της οικονομίας κλπ. Οι άνθρωποι που είναι στο περιβάλλον του ατόμου δεν πρέπει να ασκούν καμία πίεση πάνω του, αλλά να του προσφέρουν το μερίδιο της αγάπης τους, της κατανόησης και της ανεκτικότητας, ενώ, στο μεταξύ, θα διατηρούν μια νοητική αναλυτική στάση. ( σ.σ. Αν αυτό δεν συμβαίνει το καλύτερο είναι η αποσύνδεση απ ότι μας κρατάει μακριά από την Θέληση για Ελευθερία.)

Σε καιρούς κρίσης, ή όταν η τριβή ανάμεσα στο ανώτερο και στο κατώτερο είναι μεγάλη, ή όταν εισρέει υπερβολική ενέργεια στην τριπλή προσωπικότητα, υπάρχει μεγάλη ευκαιρία για ανάπτυξη, αλλά και μεγάλος κίνδυνος για εκφυλισμό. Αν οι φορείς δεν είναι έτοιμοι, οι ενέργειες θα τους καταστρέψουν, ή θα επαυξήσουν την κυριαρχία των αρνητικών στοιχείων σε τέτοιο βαθμό, ώστε θα απορρίπτουν αμέσως οποιαδήποτε μεταγενέστερη κρούση πνευματικής ενέργειας ή τη διείσδυση μιας νέας ακτίνας φωτός στο νου του ανθρώπου.

Οι φορείς μας έχουν τη συνήθεια της αποκρυστάλλωσης. Η αποκρυστάλλωση συμβαίνει σε περιπτώσεις κούρασης, κρυώματος, φόβου, διαφόρων σοκ, σχηματισμού σταθερών συνηθειών, στον υπερτονισμό μιας πλευράς, της αλήθειας, σε δογματισμούς και δόγματα, σε πλάνες και θυμαπάτες. Όλα αυτά είναι σημάδια αποκρυστάλλωσης στη νοητική ατμόσφαιρα. Η τριβή συμβαίνει ανάμεσα στην ενέργεια της ζωής και στα τρία σώματα όταν φτάνουν σε ένα σημαντικό στάδιο αποκρυστάλλωσης όπου αποκόπτουν τη ροή της ενέργειας της ζωής.

Σ’ αυτό το σημείο αρχίζει η σύγκρουση ανάμεσα στα σώματα, ή το σώμα, και στην ενέργεια της ζωής που έρχεται μέσω της ψυχής. Αυτό δημιουργεί μια κρίση. Μερικές φορές η αποκρυστάλλωση αποσοβείται και η ανάπτυξη συνεχίζει με καλύτερο τρόπο. Άλλες φορές η τριβή συνεχίζεται και εκδηλώνεται πολύς εκνευρισμός με άσχημα αποτελέσματα.

Μερικές φορές εμφανίζεται υπερδιέγερση με πολλές φυσικές και ψυχοσωματικές ενέργειες, ή άλλες φορές η αποκρυστάλλωση είναι τόσο μεγάλη, ώστε η ενέργεια της ζωής δεν μπορεί να περάσει και το σώμα, ή ένα μέρος του, δεν μπορεί να δεχτεί πια τις ανώτερες επιδράσεις και βαθμιαία αποσυντίθεται. Σ’ αυτό το σημείο αρχίζει η φθορά οποιουδήποτε φορέα.

Αν συμβεί στο νοητικό επίπεδο, το νοητικό σώμα γίνεται σιγά-σιγά πιο αρνητικό, πιο επιθετικό, μέχρις ότου αυτή η αρνητικότητα αποκόψει κάθε επικοινωνία με την ενέργεια της ζωής και το νοητικό σώμα αρχίζει να εκφυλίζεται. Αυτό συμβαίνει σε άτομα, σε κοινωνικές ομάδες, σε θρησκείες και σε έθνη. Στο εθνικό επίπεδο, όταν η αποκρυστάλλωση βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, οι εισερχόμενες ενέργειες της εξέλιξης προκαλούν επαναστάσεις και πολέμους, επειδή έρχονται σ’ επαφή με τους αποκρυσταλλωμένους παράγοντες.

Φυσικά η ανάπτυξη είναι εξωτερική και εσωτερική. Η εξωτερική ανάπτυξη είναι το αποτέλεσμα εκείνων των πλανητικών και ηλιακών ενεργειών που κυκλικά διεγείρουν και προωθούν το μηχανισμό του ανθρώπου. Η εσωτερική ανάπτυξη, επίσης κυκλική, είναι το αποτέλεσμα των κυκλικών διεγέρσεων που προκαλούνται περιοδικά από την Ψυχή, την Πνευματική Τριάδα, την Ιεραρχία και τη Σαμπάλα.

Ο οδηγός αυτής της «εξέλιξης» είναι ο Πνευματικός Ήλιος. Είναι ένας μεγάλος τροχός, σαν ρολόι. Καθώς περιστρέφεται επιφέρει όλες τις πολυάριθμες αλλαγές στα βασίλεια της φύσης προάγοντας και εξελίσσοντάς τα. Το μεγάλο καθήκον του ανθρώπου είναι να αρχίσει να γυρίζει ενσυνείδητα στον τροχό αυτής της μεγάλης πηγής ενέργειας, ή μεγάλης συνείδησης, και να τιθασεύσει τις κυκλικές εκδηλώσεις φωτός, αγάπης και δύναμης μέσω του διαλογισμού του και μέσω των πράξεων της θυσιαστικής υπηρεσίας του.

© Τορκόμ Σαραϊνταριάν

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ