Η γιαγιά Λισάβ και η Νηστεία. Μια..αιρετική , δυσκολοχώνευτη κι άκρως επαναστατική άποψη .

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου με τη γιαγιά τη θυμάμαι να νηστεύει. Τούτο βέβαια δεν ήταν μια γνώση που μου χε πει κάποιος, ούτε καν η ίδια ,μα με τα χρόνια πέρασε μέσα μου σα φυσική αλήθεια των όσων ζούσα μαζί της. Η γιαγιά ποτέ δεν έλεγε νηστεύω ίσως και ποτέ δεν έλεγε τι έκαμε γενικότερα μιας και δρούσε για κείνην κι όχι για το θεαθήναι.



Πρέπει να κατάλαβα ότι αυτό που κάμει  λέγεται νηστεία όταν έπεσε στο κρεβάτι από περασμένο γήρας και την πίεζαν να τρώγει οπότε κι αυτή αντιδρούσε κι έλεγε : «Έρθεν η Σαρακοστήν…ατώρα α τρώγω;  Άλλο πα ντο θα φτάγω;»
Δευτέρα,Τετάρτη ,Παρασκευή ,Χριστούγεννα, Πάσχα ,Δεκαπενταύγουστο..δεν μπορώ να θυμηθώ νηστεία που δεν κράταγε αλλά μπορώ να θυμηθώ με κάθε λεπτομέρεια τον τρόπο που την κράταγε γιατί χρόνια ολόκληρα προσπαθώ να τον κατανοήσω και μέσα από την κατανόηση  να τον κάμω κτήμα μου και να ιδώ τον κόσμο με τα δικά της μάτια. 

Μα ήταν τόσο απλή η προσέγγιση της στο θέμα χωρίς να ναι καθόλου απλοϊκή που τελικά αποδείχτηκε δυσβάστακτο βάρος για την νοημοσύνη μου τούτο το μεγαλείο της Απλότητας.


Άμα ερχόταν η μέρα που ξεκίναγε η νηστεία , η γιαγιά σταματούσε επί 3 ημέρες να τρώει το οτιδήποτε και ούτε νερό δεχόταν να πιει. Έμενε τρεις ολόκληρες ημέρες χωρίς τροφή και νερό συνεχίζοντας κανονικά τις δραστηριότητες της και ούτε καν τα φάρμακα της δεχόταν να πάρει , αν και γενικά ήταν αντίθετη στην πόση και στη βρώση φαρμακευτικών σκευασμάτων που δεν είχε φτιάξει με τα χέρια της ή ίδια. Άμα την πέθαιναν οι ημικρανίες δεχόταν να βάνει καταπλάσματα με καρτόφια αλλά να καταπιεί κάτι ούτε κατά διάνοια.

Όταν  περνούσαν οι τρεις πρώτες ημέρες ξεκινούσε και ρουτίνα της νηστείας. Μια ρουτίνα που σίγουρα θα οδηγούσε σε αυτοκτονία τους σεφ των μεγάλων κι ονομαστών γκουρμέ εστιατορίων ανά την υφήλιο, μην πω και των ιδιοκτητών τους μαζί: ελιά και τσάι! Και μετά τελεία και τίποτε άλλο.

Στο τσακίρ κέφι θα τρώγε κανά καρύδι ή μερικά αμύγδαλα, καμιά πατάτα βραστή ή άμα ήταν νηστεία θέρους καμιά ντοματούλα αλλά μετά το έφερε βαρέως  κι έκοβε τη ζάχαρη από το τσάι της που όσο ήταν στα πόδια της ούτε κι αυτήν κανονικά την έβαζε αλλά άμα έπεσε και μετά ξεχνούσε ότι έπρεπε να πατήσει καυγά με τη μαμά και γι αυτό το θέμα κι έπινε γλυκό το τσάι.


Η λογική της γιαγιάς ήταν απλούστατη: νηστεία σημαίνει στερούμαι και πεινώ. Μια άποψη παντελώς αιρετική για τα σημερινά δεδομένα όπου νηστεία σημαίνει αντικαθιστώ . 

Αντικαθιστώ το κρέας με μακαρονάδα με κοκκινιστές γαρίδες, τρώγω μέχρι σκασμού και είμαι σένιος και σε όλα μου εντάξει με τους τύπους.

 Για τη γιαγιά τούτα ήταν κινέζικα κι αλλόθρησκα. Ο Χριστός άμα πήγε στην έρημο να νηστεύσει και να προσευχηθεί δεν έπαιρνε τηλέφωνο να του φέρουν ντελίβερι μπέργκερ λαχανικών με σως  μουστάρδας.

Η γιάγιαμ είχε ξεκαθαρίσει μέσα της κάτι που οι σύγχρονοι παλεύουμε κι ακόμη άκρη με αυτό δεν μπορούμε να βρούμε: που τελειώνουν οι άλλοι και που αρχίζουμε εμείς, οπότε όσα έκαμε είχαν βαθύτερο στόχο την προσωπική της βελτίωση κι άγγιζαν την ουσία των πραγμάτων.

Δυσκολοχώνευτο όλο τούτο γι α όλους εμάς τους υπόλοιπους που μάθαμε να χωράμε τις ζωές μας σε μισές Αλήθειες. Ξέρω..

Λένα Σαββίδου.
ΠΗΓΗ