ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

- Από πού τα ξέρεις εσύ αυτά; 
- Ερώτησα εμαυτόν…ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ
Θ’ αναρωτηθούν οι πολλοί: ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της ψυχής; 

Πρόσωπο του εν τη παρούσει σαρκώσει ανθρώπου η κάποιο άλλο;
Πρέπει να το διευκρινίσουμε: κατά τις ενσαρκώσεις εμείς συνεχώς αλλάζουμε την μορφή του προσώπου μας, διότι η ψυχή εισέρχεται κάθε φορά σε διαφορετικά σώματα, αλλά η καθεαυτού ψυχή μας μένει η ίδια, αυτή μόνον μετενσαρκώνεται.
Αυτή λοιπόν θα έχει εξωτερικά (στο φυσικό επίπεδο) πολλά πρόσωπα και το σημερινό πρόσωπό μας- είναι απλά μόνον η προσωρινή μάσκα της άχρονης (αιώνιας) ψυχής.
Στον καθρέπτη εμείς βλέπουμε το είδωλό μας, που είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες της παρούσας μορφής, που έχουμε, για να ξεπληρώσουμε το κάρμα μας.
Τούτο σημαίνει, ότι σε κάθε υλική ζωή- ενσάρκωση, υπάρχει η πλήρης αναντιστοιχία του προσώπου του προσωρινού υλικού σώματος και του προσώπου της άχρονης ψυχής.

Και όμως, ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της ψυχής;
Δεν έχουμε την δυνατότητα να απεικονίσουμε με την ακρίβεια το πρόσωπο της ψυχής με τους επιστημονικούς τρόπους.
Διότι τα φυσικά μας μάτια, από την ύλη ποιημένα- δεν μπορούν να δουν το πραγματικό πρόσωπο της ψυχής.
Το ίδιο ισχύει και για τα πιο σύγχρονα επιστημονικά εργαλεία, -διότι η επιστήμη είναι έργο χειρών των ατελών ανθρώπων.
Όπως εκ του μηδενός- μηδέν παράγεται, έτσι και από το ατελές παράγεται το ατελές.

Πως τελικά μπορούμε να βγούμε από το αδιέξοδο;
Υπάρχει ένας τρόπος, που μας μεταβίβασε ο Θείος Εμπεδοκλής, ο μαθητής του μεγάλου Πυθαγόρα- ΥΠΕΡΔΡΑΜΕΙΝ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗΝ. 
Με ποιόν τρόπο;
Απευθύνομαι λοιπόν σε κείνους, που θέλουν υπερδραμείν την επιστήμην.
Στην διάθεση εμείς έχουμε το μοναδικό τρόπο εντός του τρισδιάστατου υλικού κόσμου- την επίμονη πορεία προς τα έσω του καθενός.
Εννοώ την πορεία έσωθεν του εαυτού σου, όπου κρύβεται η Ψυχή, διότι μόνον απ’ αυτήν εμείς μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια.
Η επιστήμη αδυνατεί να μας προσφέρει την Όντως Αλήθεια, η επιστήμη μπορεί να μας δείξει κάτι, που είναι μόνον υλικό. 
Αφ’ ης στιγμής που υπάρχει το υλικόν- υπάρχει και κείνο, που για μας είναι μη υλικόν. Το κάτι δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς την αντίθεσή του, το πλην χωρίς το συν και αντιθέτως. Τα πάντα εξαρτώνται από τα πάντα. ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ! Ο νόμος της πολικότητας και των αντιθέτων δεν μπορεί να δρα μόνον εκεί, που μας βολεύει η εκεί, που εμείς καταλαβαίνουμε. Ο νόμος αυτός δρα παντού και πάντα, ανεξάρτητα από την γνώση μας η την άγνοιά μας.
Συνεπώς- υπερδραμείν την επιστήμην.
Εννοώ τον ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ- το ταξίδι εντός του εαυτού σου…
Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε τον πανταχού δρώντα Συμπαντικό Νόμο της Δημιουργίας: ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΠΆΝΩ- ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΩ.
Στην αρχή ήταν ο Λόγος…
Μόνον ο Θεός είναι σε θέση να εκφέρει τον Λόγον. Μόνον ο Θεός δύναται να χρησιμοποιήσει τον Λόγον.

Εμείς, οι ευρισκόμενες κάτω ψυχές, ενσαρκωμένες σ’ ανθρώπινη υπόσταση- δεν μπορούμε προς το παρόν να χρησιμοποιήσουμε τον Λόγον.
Εκ Θεού, εξ Ουρανών επεκτείνεται ο Λόγος πανταχόθεν, άρα Αυτός φτάνει και προς εμάς, τους εβρισκόμενους κάτω στην ύλη. Το παν στο Σύμπαν, όταν απομακρύνεται από την αρχική Πηγή , αναλόγως του βαθμού απομάκρυνσης- χάνει την δύναμη και την έντασή του. Η δύναμη της εισόδου ελαττώνεται αναλόγως βαθμού της πυκνότητας= αντιστάσεως της ύλης.
Η πυκνότητα της ύλης ελαττώνει την δύναμη λέπτυνσης= λογίκευσης της ύλης.
Συνεπώς ο Θεϊκός Λόγος, που φθάνει ως εμάς από τους Ουρανούς ( μη υλικά, ανώτερα επίπεδα) στην δική μας την υλική, πυκνή διάσταση, βάσει Νόμου, έχει πάνω μας πολύ μικρή δύναμη της πειθούς.

Εδώ, στο βασίλειο του παραλόγου, της πυκνής ύλης, ο Λόγος αδυνατεί να είναι Λόγος, είναι αδύναμος εξ αιτίας της απομάκρυνσής του από την αρχική Πηγή. Έτσι, χάνοντας την αρχική δύναμη, ο Θεϊκός Λόγος τρέπεται σε Λογική. Στους ανθρώπους εδόθη η Λογική. Η Λογική- είναι το ελεεινό απομεινάρι του Αρχικού, Φωτεινού Θεϊκού Λόγου η αλλιώς ειπείν, ο παραμορφωμένος από την ύλη Αρχικός Θεϊκός Λόγος στα χέρια του ανθρώπου…
Μη έχοντας προς το παρόν την δυνατότητα μα κατανοήσουμε και να πλησιάσουμε τον Θεϊκό Λόγο- εμείς αρκούμαστε στην Λογική. 
Ευτυχώς, διότι ο έκαστος εξ ημών, χωρίς την κατάλληλη εξέλιξη και προετοιμασία, δεν θα άντεχε πάνω του την δύναμη και την ισχύν της επαφής με τον Θεϊκό Λόγο.
Κανείς δεν μπορεί να εισέλθει και να παραμείνει άτρωτος, ευρισκόμενος εντός της Υπέρτατης Πύρινης Σφαίρας, που κατακαίγει τα πάντα και τα πάντα καθαρίζει, δηλ. εξαΰλώνει.
Το καθήκον της ψυχής είναι να συγκεντρώσει από τα εναπομείναντα υπολείμματα του παραμορφωμένου Θεϊκού Λόγου, δηλαδή με την Λογική να αποκαταστήσει δια της εξέλιξης και της συνεχούς κάθαρσης τον Θεϊκό Λόγο η αλλιώς την Υπέρτατη Πύρινη Σφαίρα. Η αλλιώς –να γυρίσει στο Σπίτι.
Μόνον τότε η Ψυχή έχει το δικαίωμα θα αποθεωθεί, δηλ. να γίνει σαν τον Θεό.
Το Αρχικό Θεϊκό Φλέγον Πυρ= ΛΟΓΟΣ,- δεν μπορεί να περιγραφεί από τον άνθρωπο.
Οι ανθρώπινες λέξεις δεν αρκούν για να περιγράψουν αυτό το Μεγάλο Φαινόμενο.

Στην δική μας την βαθμίδα εξέλιξης, εμείς δεν είμαστε σε θέση να το δούμε-αλλά μπορούμε έστω και επιφανειακά να μαντέψουμε περί της ύπαρξης του απρόσιτου προς το παρόν για μας Μεγαλείου.
Η αποθέωση- είναι η μετατροπή της τραχιάς ύλης δια μέσον του Θεϊκού Πυρός σε καθαρισμένο από πάσης βρωμιάς Πνεύμα.
Αυτό ακριβώς προσπαθεί να πετύχει η Ψυχή μέσα από την ατελείωτη εξέλιξή της δια μέσον των μετενσαρκώσεων.
Φεύγοντας από τον Θεό, η Ψυχή πήρε μαζί της τον κόκκο του Υπέρτατου Θεϊκού Πυρός, διότι η Ψυχή είναι πύρινης καταγωγής. Ψυχή= Πυρ. Δια μέσου του δικού της Πυρός αυτή προσπαθεί να μοιάσει στον Θεό, δηλ. να μετατρέψει την ύλη σε πνεύμα.
Κάποτε, δια της ατελείωτης εξέλιξης - εμπειρίας από τις ατελείωτες μετενσαρκώσεις- αυτή θα το πετύχει.
Τότε η Ψυχή δικαίως θα αποθεωθεί και ένας νέος Θεός θα γεννηθεί μέσα στο άπειρο Σύμπαν.

Όλοι εμείς χωρίς εξαίρεση- είμαστε οι πρώην Θεοί και οι μελλοντικοί Θεοί.
Ο μόνος τρόπος να επιταχυνθεί η ολοκλήρωση του τροχού των μετενσαρκώσεων- είναι ο διαλογισμός, η το γνώθι σεαυτόν.
Δια μέσον του διαλογισμού μπορείς υπερδραμείν την επιστήμην.
Τι είναι ο διαλογισμός; Είναι η χρήση του ευρισκόμενου μέσα μας κόκκου του Θεϊκού Πυρός, για να δούμε την Υπέρτατη Αλήθεια- τον Θεό.
Ο διαλογισμός –είναι ο Θεϊκός λογισμός, Διός λόγος, Θεϊκός τρόπος σκέψης.
Ο διαλογιζόμενος- είναι εκείνος, που σκέπτεται σαν τον Θεό, είναι εκείνος, που άρχισε την προσέγγισή του στον Θεό.
Αν εντός του Θεού κρύβεται η πάσα γνώση, τότε τις γνώσεις αυτές εμείς θα τις αποκτήσουμε μόνον απ’ Αυτόν και από κανέναν άλλον.
Ο Θεός ανοίγεται σε κείνον, ο οποίος Τον πλησιάζει και κρύβεται από κείνον, ο οποίος απομακρύνεται απ’ Αυτόν.
Γι’ αυτό οι απομακρυθέντες από Τον Θεό δεν Τον γνωρίζουν και Τον απορρίπτουν- απορρίπτουν τους εαυτούς τους, αυτοί δεν Τον βλέπουν, διότι δεν είδαν προς το παρόν τον εαυτόν τους…
Αυτό σημαίνει, ότι αυτοί οι ίδιοι προς το παρόν δεν ξέρουν καλά - καλά τίποτε.

Ο Θεός δεν βιάζεται… Δεν μπορεί να Τον ανησυχήσει η προσωρινή αθεΐα των τυφλών ψυχών, των χθεσινών Θεών, που ξέχασαν τους εαυτούς τους και των αυριανών Θεών, που θα θυμηθούν τους εαυτούς τους…
Πρέπει να κατανοήσουμε καλά το γεγονός, ότι η άνοδος προς τον Θεό- είναι ο μοναδικός τρόπος να σώσεις τον εαυτόν σου και τους άλλους γύρω σου. Η άνοδος προς τον Θεό δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ελεύθερη βούληση.
Ό, τι επιθυμήσουμε- αυτό και θα αποκτήσουμε.
Οτιδήποτε, που είναι πυκνό και βαρύ, ύλη π.χ.- υπακούει στον νόμο της βαρύτητας και ρέπει προς τα κάτω, δηλαδή ανελίσσεται. Οτιδήποτε, που είναι αραιό και ελαφρύ- υπακούει στον νόμο της πτήσης, δηλαδή εξελίσσεται.
Για να γίνει κανείς πνευματικότερος- πρέπει να ελευθερωθεί από τα βαριά δεσμά της πυκνής ύλης σε τέτοιον βαθμό, που το επιτρέπει η δική μας ανθρώπινη υπόσταση.
Μόνον τότε θα είμαστε σε θέση να διαλογιζόμαστε, δηλ. σταδιακά, βήμα-βήμα να πλησιάζουμε τον Θεό.
Ακόμη και με την επιφανειακή απόπειρα διαλογισμού, μου ψιθύρισε η ψυχή μου κάποια μυστικά της για το αληθινό πρόσωπό της.
Όταν ρώτησαν τον Ηράκλειτο – από πού αυτός ξέρει τόσα πράγματα, εκείνος απήντησε:
- Ερώτησα εμαυτόν…- υπονοώντας τον διαλογισμό.

Διαλογίζομαι, σημαίνει γνωρίζω τον εαυτόν μου… δηλ. γνωρίζω την ψυχή μου.
Όταν η ψυχή διαλογίζεται- αυτή αρχίζει τον διάλογο με τον Θεό σε γλώσσα, που είναι ακατανόητη στον ανθρώπινο νου.
Ο διαλογισμός προϋποθέτει την παρουσία των δυο υπερπροσώπων: του Θεού και της Ψυχής. Ο διαλογισμός πραγματοποιείται χωρίς την συμμετοχή του νου, τον μεσολαβητή και συνάμα του παραμορφωτή της Υπέρτατης Αλήθειας.

… Ο Θεός- Ποιητής, το Αεί Παρόν, δεν Είναι όμορφος. Στον Θεό δεν ταιριάζει να είναι όμορφος.
Ο Θεός Είναι Πεντάμορφος!!! Δεν μπορεί να περιγραφεί η Ομορφιά Του με την ανθρώπινη γλώσσα…
Και όμως, πρέπει να δοκιμάσουμε… υπερδραμείν την επιστήμην.
Ο Κύριος ο Θεός δεν έχει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο- όπως τα άλλα όντα ευρισκόμενα στην ύλη. Τα Πρόσωπά Του, τα Ονόματά Του και οι Μορφές Του είναι άπειρες και ακατανόητες στον ανθρώπινο νου.
Μόνον στους πολύ λίγους, δηλ. σ’ εκείνους, που ήσαν ικανοί να βιώσουν και να αντέξουν το Φαινόμενο, Αυτός έδειξε το Αληθινό Πρόσωπό Του…
Αυτός έχει άπειρο αριθμό Προσώπων, Ονομάτων και Μορφών και ταυτοχρόνως Αυτός είναι Απρόσωπος, Ανόματος, Άμορφος- Αυτός δεν υπακούει ούτε στα Πρόσωπά Του, ούτε στα Ονόματά Του, ούτε στις Μορφές Του.
Αυτός δεν εξαρτάται από τίποτε. Αλλά Αυτός έχει ένα Υπέρτατο Πρόσωπο, ένα Υπέρτατο Όνομα και μία Υπέρτατη Μορφή και Αυτός παίρνει Αυτήν Την Μορφή, όταν θέλει να εκδηλωθεί σ’ εκείνους, που είναι όντως άξιοι να Τον δουν.
Και η Μορφή Αυτή δημιουργείται από το αλγεβρικό άθροισμα όλων των μορφών, που υπάρχουν μέσα στο Σύμπαν, από το αλγεβρικό άθροισμα όλων των χρωμάτων και φωτών, που υπάρχουν μέσα στο Σύμπαν.
Εκείνοι, που είχαν την Ευλογία να δουν Αυτήν Την Ανεπανάληπτη Εκδήλωση- έχαναν την γλώσσα τους, έχαναν τον νου τους, έχαναν τον εαυτόν τους από την Απερίγραπτη Ομορφιά, Λεπτότητα και Μεγαλείο… δεν υπάρχει καμία γήινη η εξωγήινη γλώσσα για να περιγράψει έστω επιφανειακά όλην Αυτήν την Ισχύν και Ομορφιά, η Οποία είναι το αποτέλεσμα όλης της ισχύος και της ομορφιάς όλων των ατελείωτων κόσμων…

Αν είναι ο Κύριος ο Θεός όμορφος;… Η μεγαλύτερη ομορφιά στο Σύμπαν- είναι απλά μια ελεεινή αντήχηση Αυτής της Απερίγραπτης Ομορφιάς και Μεγαλείου, κανένα ων σε ενσαρκωμένη κατάσταση δεν είναι σε θέση να αντέξει Αυτήν την Ομορφιά- διότι αναπόφευκτα θα χάσει τον εαυτόν του, αυτό είναι απερίγραπτο και μη μεταδόσιμο… αν θα δεις την Ομορφιά του Κυρίου- θα πάψεις να επιθυμείς να είσαι ο εαυτός σου, θα θελήσεις να εξαφανιστείς και να διαλυθείς μέσα στον Κύριο, δεν θα αγαπήσεις ποτέ σου πια τίποτε άλλο στον κόσμο- γι’ αυτόν τον λόγο ο Κύριος αποφεύγει να φανεί μπροστά σας- δεν θα το αντέξετε, είναι αδύνατον να περιγράψεις, αδύνατον να εξηγήσεις, αδύνατον να μεταδώσεις… είναι δυνατόν μόνον να φανταστείς, μένοντας απόλυτα βέβαιος, ότι αυτό, που εσύ με την μεγαλύτερη φαντασία σου μπορείς να φανταστείς- είναι μια ελεεινή αντήχηση εκείνου, που Είναι στην Πραγματικότητα.
Ο Θεός- είναι κάτι το απερίγραπτο… Ενώπιόν Του σε περιτυλίγει τέτοια Ζεστασιά, τέτοιο εξωγήινο Φως γύρω σου, που αν αποπειραθείς να περιγράψεις Αυτήν την Εξωγήινη και Θαυμάσια Λάμψη- έρχεται από μόνη της η λέξη Αγάπη… αυτή η Εξωγήινη η Άνευ Όρων Αγάπη, μέσα στην Οποία κατακαίγονται τα πάντα και μένει μόνον Αυτή… και η Φωνή του Κυρίου, που σου λέει γλυκά- γλυκά με την τρυφερότητα, που διαπερνά τα πάντα και κανείς δεν αντέχει ενώπιόν Της:

- Σας Αγαπώ Όλους Άνευ Όρων, Έτσι Και Αλλιώς Έχετε Σωθεί… 
Το Πανέμορφο Είναι-ο Λόγος, είναι η Πύρινη Σφαίρα εν αενάω κινήσει, περιστρεφόμενη γύρω από Τον Εαυτόν Της και αποστέλλουσα προς όλες τις κατευθύνσεις τα Πύρινα Τμήματα του Εαυτού Της- τις Ψυχές, για να δώσει παντού και στα πάντα την Ζωή.
Ως που υπάρχει το Αιώνιο Είναι Αυτής της Πύρινης Σφαίρας- η Ζωή δεν θα εξαφανισθεί.
Κανείς δεν μπορεί να Την εξαφανίσει, κανείς δεν μπορεί να Την παραμερίσει.
Βάσει του Θεϊκού Νόμου της Γέννησης των ομοίων από τους ομοίους- το Αθάνατο γεννά μόνον Αθάνατο και το θνητό γεννά μόνον το θνητό.
Στην ουσία τίποτε δεν είναι θνητό σ’ αυτόν τον κόσμο, τα πάντα είναι αιώνια, και δια του φαινομένου του θανάτου αναπτυσσόμενα και μεταφερόμενα στην ανώτερη βαθμίδα της ύπαρξης μέχρις ότου δεν επιτευχθεί η Θεϊκή Βαθμίδα- δηλαδή η μεταμόρφωση της κάθε ψυχής σ’ έναν Νέο Θεό- Υιό, δίπλα στον Θεό- Πατέρα.
Το Σύμπαν είναι γεμάτο από Αθάνατους Θεούς- Υιούς του Θεού- Πατρός.
Ο αριθμός των Θεών- Υιών του Υπέρτατου Θεού- Πατρός αυξάνεται εις άπειρον και είναι ευθέως ανάλογος του διαστελλόμενου εις το άπειρον Σύμπαντος και αντιθέτως ανάλογος στον αριθμό των αφυπνισθέντων από την νάρκη Θεών- Ψυχών.

Οι ψυχές, που έγιναν δια μέσον της εξέλιξης Θεοί- αναλαμβάνουν την αποστολή να βοηθούν τον Πατέρα - Θεό στην διοίκηση των ατελείωτων κόσμων, η γέννηση των οποίων δεν έχει ούτε αριθμό, ούτε τέλος…
Η λέξη ΘΕΟΣ στα Ελληνικά προέρχεται από το ρήμα ΘΕΩ, δηλαδή κινούμαι, τρέχω με την τρομερή και ασύλληπτη για τον κοινό νου ταχύτητα.
Όταν θα επιτευχθεί από όλες τις ψυχές η Ανώτατη Βαθμίδα, ο Θεός-Πατέρας θα ποιήσει Νέο Σύμπαν, ανώτερο του παρόντος. Το Νέο Σύμπαν εμείς δεν είμαστε σε θέση να το φανταστούμε προς το παρόν.
Και έτσι συνεχώς προς το άπειρον…
Ο Θεός, δημιουργώντας τα Παιδιά Του- τις Ψυχές, τις έδωσε τα πάντα, πλην της παντογνωσίας. Η δυνατότητα της παντογνωσίας υπάρχει (είναι εμφυτευμένη) στην κάθε χωρίς εξαίρεση Ψυχή και βρίσκεται σε εμβρυακή κατάσταση. Και το καθήκον της κάθε Ψυχής είναι να συλλέξει, να αναπτύξει και να συνειδητοποιήσει την Γνώση.
Ο Θεός-Πατέρας εγνώριζε, ότι θα έλθει η στιγμή, όταν οι Ψυχές θα Του ζητήσουν την Παντογνωσία.
Όμως η παντογνωσία θα δοθεί στις Ψυχές στην κατάλληλη ώρα, όταν οι Ψυχές θα την αξίζουν.
Η κάθε Ψυχή θα γίνει Θεός, ο Οποία, όταν έλθει η Άγια Στιγμή Της- θα αναλάβει την διοίκηση κάποιου κόσμου, που δημιουργούνται εις άπειρο αριθμό το κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου.
Για να μπορέσει η άπειρη (ασυνείδητη) Ψυχή να γίνει ώριμος Θεός και να διοικήσει έναν κόσμο στο Σύμπαν- Αυτή οφείλει να αναπτυχθεί ως τον βαθμό του Παντογνώστη και Παν- Αγαπώντα Θεού.

Η οδός προς την Παντογνωσία, δηλ. προς την Πραγματική Γνώση- είναι η Άνευ όρων Αγάπη. 
Η Γνώση και η Αγάπη- είναι τα δυο ονόματα του ίδιου πράγματος. Η ποσότητα της Πραγματικής Γνώσης είναι ευθέως ανάλογη της συλλεχθείσας εντός της Ψυχής ποσότητας της άνευ όρων Αγάπης.
Γι’ αυτόν τον λόγο στέλνεται με την ελεύθερη βούλησή της η Ψυχή να ενσαρκώνεται στην ύλη, για να συλλέξει εις ένα με τον κόπο της τους κόκκους της γνώσης και της αγάπης, που είναι διασκορπισμένοι στο Σύμπαν, με άλλα λόγια να φτάσει την βαθμίδα του Θεού, έτσι, όπως και οι άλλες Ψυχές έφτασαν στην βαθμίδα του Θεού.
Η κάθε ψυχή έχει το αρχικό από την δημιουργία της Πρόσωπο απερίγραπτης ομορφιάς, μη έχοντα άμεση σχέση με το φυσικό της, το εν σαρκώσει, πρόσωπο, διότι από Τον Θεό Αυτή προέρχεται και έχει τις ιδιότητές Του εν εμβρυακή καταστάσει.

Οι διδάσκαλοι και οι παιδαγωγοί της Ψυχής- είναι οι Δαίμονες, που στα Ελληνικά σημαίνει- οι Γνωρίζοντες. Ο ένας την έλκει προς το Καλό και ο άλλος- προς το Κακό, με σκοπό την μελέτη του Παντός.
Είναι αδύνατη η γνώση του Καλού άνευ του Κακού και αντιθέτως.
Με την κατάκτηση της Γνώσης του Παντός- έρχεται η άνευ όρων Αγάπη.
Η ψυχή έχει πολλά γήινα πρόσωπα, τα οποία είναι διαφορετικά στην κάθε της ενσάρκωση, λόγω ιδιαιτερότητας της κάθε αποστολής. Πρόκειται για τις μάσκες, που δεν έχουν καμία άμεση σχέση με το πραγματικό της πρόσωπο, που πρόκειται να διαμορφωθεί στο μέλλον.

Η κάθε σκέψη και πράξη της Ψυχής αποτυπώνεται στο ψεύτικο γήινο πρόσωπο - μάσκα της, ιδίως στα μάτια του υλικού προσώπου. Η Ψυχή έχει όμορφο πρόσωπο ακόμη και σε εμβρυακή κατάσταση- Αυτό θα γίνει Πανέμορφο, όπως στον Πατέρα- Θεό, όταν η Ψυχή μία Ιερή Ημέρα γίνει ισάξια Αυτού. Οι ενσαρκωμένες Ψυχές- είναι οι κοιμούμενοι, άγουροι και προς το παρόν μη γνωρίζοντες τους εαυτούς τους Θεοί.
Τι είναι ο κοιμούμενος Θεός; Είναι η Ψυχή, που δεν γνωρίζει και δεν αγαπά, δεν αγαπά, διότι δεν γνωρίζει- γι’ αυτό και κοιμάται.
Τι είναι ο αφυπνισμένος Θεός; Είναι η Ψυχή, που γνώρισε και αγάπησε, αγάπησε, διότι γνώρισε- και γι’ αυτό άρχισε να δρα.

_________________
Epsylon 

ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ