Αρχαία ρωγμή εξηγεί τη διαφορετική σύσταση των δύο πλευρών του φεγγαριού

Γράφει ο ανεξήγητος παράξενος.
Στην ορατή όψη της Σελήνης έχει μια ρωγμή αρχαία,σημάδι μιας πολύ αρχαίας και βίαιης σύγκρουσης που σχημάτισε τη σεληνιακή επιφάνεια που οδήγησε  στην εμφάνιση της περιοχής του λέγομενου Μεγάλου Ωκεανού των Καταιγίδων.Αυτό εξηγεί γιατί «οι δύο πλευρές του φεγγαριού αποτελούνται από διαφορετικούς τύπους βράχων.

Η ανακάλυψη οφείλεται σε μια ιαπωνική μελέτη που συντονίστηκε από τον Ριοσούκε Νακαμούρα στο ιαπωνικό Ινστιτούτο Προηγμένων Επιστήμων και Τεχνολογίας στην Τσουκούμπα και δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Geoscience.

Η ασυμμετρία ανάμεσα στο ορατό και το
αθέατο πρόσωπο της Σελήνης ανακαλύφθηκε το 1959, όταν παρατηρήθηκε για πρώτη φορά η άλλη πλευρά του φεγγαριού, χάρη στη Σοβιετικό όχημα Luna 3.

Η διαφορά, λένε οι εκπονητές της μελέτης, φαίνεται καθαρά από την κατανομή των ´θαλασσών´ βασάλτη, οι οποίες καλύπτουν μόνο ένα μικρό ποσοστό στην κρυμμένη πλευρά, σε σύγκριση με περίπου 30% επί της ορατής όψης, καθώς και από το πάχος του φλοιού και τις συγκεντρώσεις των ραδιενεργών στοιχείων.Η προέλευση αυτής της ποικιλομορφίας μέχρι σήμερα ήταν πάντα αμφιλεγόμενη.

Με τα δεδομένα που αποστέλλονται από την ιαπωνική καθετήρα Kaguya / Selene του Οργανισμού Διαστήματος (JAXA), οι Ιάπωνες ερευνητές μελέτησαν τη σύνθεση της σεληνιακής επιφάνειας και στις δύο πλευρές του φεγγαριού.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι ένα είδος ορυκτού που ονομάζεται πυροξένιο, ενδεικτικό της συγχώνευσης και της ανασκαφής των υλικών του σεληνιακού μανδύα, συγκεντρώνεται κυρίως γύρω από τους μεγάλους κρατήρες και γύρω από την αρχαίο ´ωκεανό των καταιγίδων´ ωκεανό (στη λεκάνη Procellarum) με διάμετρο 3.000 χιλιομέτρων.

Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τους ειδικούς, ο συνδυασμός της χαμηλής αυτής περιεκτικότητας σε ορυκτές ύλες στη σεληνιακή αυτή λεκάνη ενδέχεται να υποδηλώνει μια προέλευση από το διάστημα εξαιτίας μιας σύγκρουσης.

Για τους ερευνητές, η σύγκρουση πρέπει να έχει συμβεί πολύ νωρίς στην ιστορία της Σελήνης και πρέπειν να είχε σκάψει την αρχική κρούστα στην ορατή πλευρά, οδηγώντας στο σχηματισμό της νέας επιφάνειας, με διαφορετική σύνθεση από την αθέατη πλευρά.
Από το anexigita