Στέβια, η ζάχαρη του μέλλοντος;

 

Η στέβια χαρακτηρίζεται από πολλούς ως «το φυτό της νέας χιλιετίας» ή ως «η ζάχαρη του μέλλοντος». Η χώρα μας είναι μία από τις χώρες όπου η καλλιέργεια και η επεξεργασία της στέβια αναμένεται με... ανυπομονησία, καθώς εκτιμάται ότι μπορεί να αντικαταστήσει την καπνοκαλλιέργεια. 

Η στέβια εντοπίστηκε το 1887 στα υψίπεδα της Παραγουάης ,χρησιμοποιούνταν απ τις τοπικές φυλές ινδιάνων , οι οποίοι γνώριζαν τις μοναδικές της ιδιότητες , όπως γλυκαντικές και θεραπευτικές γι αυτό και την αποκαλούσαν το ‘’μαγικό βοτάνι’’.            

Η στέβια  (Stevia rebaudiana bertoui) παρουσιάζει έντονο γεωργικό ,  βιομηχανικό και εμπορικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα. Είναι πολυετές πολύκλαδο και ποώδες φυτό , που ζει η καλλιεργείται σε μερικά  μέρη ως ετήσιο και σε άλλα  για 3-7 χρόνια , όπως και στη χώρα μας . Για την ανάπτυξη των φυτών απαιτούνται μικρές ποσότητες νερού, χαμηλή λίπανση.

 Όσο για την συγκομιδή είναι αρκετά εύκολη . Ακόμη αποτελεί μια νέα εναλλακτική καλλιέργεια για πρώην καπνοπαραγωγούς .Υπάρχει όμως πιθανότητα η στέβια να αντικαταστήσει τις υπόλοιπες ολιγοθερμιδικές γλυκαντικές ύλες; 

Η παραγωγή της μοιάζει πολύ με εκείνη του καπνού τοσο ως προς τις εδαφοκλιματικές συνθήκες και την περίοδο καλλιέργειας , όσο και ως προς τις καλλιεργητικές πρακτικές (μεταφύτευση , λίπανση , άρδευση).

Η καλλιέργειά της συμβάλλει στη διαφοροποίηση της ελληνικής γεωργίας καθώς και στην αξιοποίηση πολλών γεωργικών εκτάσεων που εγκαταλείφθηκαν ή είναι σε αγρανάπαυση. Με τις σημερινές τιμές που ισχύουν για τα φύλλα ή τη ζάχαρη , η στέβια εξασφαλίζει ικανοποιητικό  εισόδημα  χωρίς να χρειάζεται καμιά επιδότηση.   Επιπρόσθετα  επειδή δεν έχει ούτε πολλούς ούτε σοβαρούς εχθρούς ή ασθένειες , ενδείκνυται για βιολογική ή ολοκληρωμένη παραγωγή και έτσι θεωρείται  πράσινη καλλιέργεια. 

Η διακίνηση της στεβιοζάχαρης ,λαμβάνοντας υπόψιν τις μονάδες (εργοστάσια) εξαγωγής ζάχαρης και τις νέες εμπορικές και εξαγωγικές  υποδομές της χώρας μας , θα δημιουργήσει πολλές νέες θέσεις εργασίας και θα στηρίξει πολλαπλασιαστικά παράπλευρες οικονομικές δραστηριότητες όπως π.χ. ο καπνός.

Υστέρα από συστηματική έρευνα του πανεπιστήμιου Θεσσαλίας αποδεικνύεται πως η μέγιστη απόδοση σε συγκομιδή και σε παραγωγή ζάχαρης επιτυγχάνεται σε πολλές περιοχές της χώρας μας.

Προτείνεται   λοιπόν  η καλλιέργεια στέβιας όπως και άλλων καινοτόμων καλλιεργειών να είναι αρμοδιότητα ενός κεντρικού φορέα της κεντρικής Συνεταιριστικής Ένωσης Παραγωγών, να είναι συνεπώς ελεύθερη , ανεξέλεγκτη και συμβολαιακή.

Η στέβια είναι ένα θαμνώδες φυτό της οικογένειας των χρυσανθέμων, ενδημικό της Παραγουάης. Με μια διαδικασία παρόμοια με εκείνη του εκχυλισμού του τσαγιού, τα αποξηραμένα φύλλα της στέβιας εμποτίζονται σε νερό, για να απελευθερώσουν τα γλυκά συστατικά που περιέχουν. Στη συνέχεια, τα πιο εύγευστα, γλυκά συστατικά (γλυκοζίτες στεβιόλης) απομονώνονται και καθαρίζονται, δίνοντας την πρώτη γλυκαντική ύλη φυσικής προέλευσης με μηδενική θερμιδική αξία, που είναι 200 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη.

Το Νοέμβριο του 2011 η Ευρωπαϊκή Ένωση ενέκρινε τη χρήση των γλυκοζιτώνστεβιόλης ως γλυκαντικής ύλης σε τρόφιμα και ποτά. Η αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη της συγκεκριμένης γλυκαντικής ύλης ορίστηκε στα 4 mg ανά kg σωματικού βάρους. Αποτελέσματα ερευνών δείχνουν, ότι οι γλυκοζίτες στεβιόλης είναι ασφαλείς για χρήση σε τρόφιμα και ποτά και δεν είναι καρκινογόνοι, γενοτοξικοί, ούτε επηρεάζουν αρνητικά το μεταβολισμό της γλυκόζης και την αρτηριακή πίεση. 

Επιπλέον, όταν χρησιμοποιούνται συστηματικά για τον έλεγχο της ενεργειακής πρόσληψης, στο πλαίσιο μια ισορροπημένης διατροφής και σε συνδυασμό με τακτική σωματική άσκηση, μπορούν να βοηθήσουν στον έλεγχο του σωματικού βάρους. Επιτρέπει επίσης στα άτομα με διαβήτη να απολαμβάνουν τη γλυκιά γεύση στη διατροφή τους, χωρίς να επηρεάζονται τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους.

Από τα παραπάνω συμπεραίνει κανείς ότι το νέο γλυκαντικό από στέβια αποτελεί μια ακόμη επιλογή για τους ανθρώπους που επιθυμούν να ελέγξουν το βάρος τους ή που επιθυμούν να περιορίσουν τη ζάχαρη για λόγους υγείας. Η στέβια δεν θα αντικαταστήσει τις υπόλοιπες ολιγοθερμιδικές γλυκαντικές ύλες, αλλά θα εμπλουτίσει τις διαθέσιμες μέχρι σήμερα επιλογές, δίνοντας τη δυνατότητα στον κάθε άνθρωπο να επιλέξει βάση των ιδιαίτερων γευστικών του προτιμήσεων.

Εξάλλου, κάθε εγκεκριμένη γλυκαντική ύλη έχει τα δικά της γευστικά χαρακτηριστικά (όπως γεύση, υφή, ανθεκτικότητα στη θερμοκρασία κ.λπ.), συμβάλλοντας στη δημιουργία μιας ποικιλίας προϊόντων με λιγότερες θερμίδες.

ΠΗΓΗ
   ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ