ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ DNA ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ.

DNA Δότης
απομαγνητοφωνήσεις απο ομιλίες του Gregg Braden

Όταν ακούμε για πειράματα όπως αυτό, σκεφτόμαστε μια ενέργεια που μεταδίδεται από το σημείο Α στο σημείο Β. Αν η ενέργεια πρέπει να ταξιδέψει από το ένα μέρος στο άλλο, θα περίμενες να δεις ένα χρονικό κενό, -ένα μικρό διάστημα μεταξύ του πότε το συναίσθημα δημιουργείται και του πότε το DNA ανταποκρίνεται. ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΑΥΤΟ ! Αυτό που συνέβη σ' αυτό το πείραμα - που είναι το κλειδί για εκεί που πηγαίνουμε, δηλαδή, να μιλήσουμε για τη δύναμη της Προσευχής -, αυτό που συνέβη λοιπόν, ήταν ότι τα φαινόμενα ήταν ταυτόχρονα. Τη στιγμή που ο δότης είχε το συναίσθημα, το DNA του αντιδρούσε και δεν μεσολαβούσε καθόλου χρόνος σ' αυτά που γίνονταν.

Στην αρχή αυτά τα πειράματα διεξάγονταν σε χώρους που είχαν απόσταση μεταξύ τους 15-20 μέτρα. Ύστερα όμως έγιναν πειράματα όπου το DNA και τον δότη χώριζαν εκατοντάδες χιλιόμετρα. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον σχεδιαστή ενός τέτοιου πειράματος, τον Δρα Κληβ Μπάξτερ (Dr. Cleave Baxter), ο οποίος μοιράστηκε μαζί μου ένα δικό του πείραμα, όπου ο δότης ήταν στο Λος Άντζελες (Los Angeles), αλλά το DNA του στο Φοίνιξ (Phoenix) της Αριζόνας, σχεδόν 645 χιλιόμετρα μακριά. Οι αντιδράσεις ήταν ακριβώς ίδιες. Είτε βρίσκονταν στο ίδιο κτίριο, είτε 645 χιλιόμετρα μακριά, το φαινόμενο ήταν ταυτόχρονο.

Αυτό (το πείραμα) ανοίγει μια πόρτα σε όλα τα είδη των πιθανοτήτων όσον αφορά το πώς το DNA παρέμεινε συνδεδεμένο με τον δότη. Αυτό που μας λέει για άλλη μια φορά είναι ότι ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ DNA ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ.

 Επίσης, ότι, είτε το DNA μας είναι μέσα στο σώμα μας, είτε μας χωρίζουν εκατοντάδες χιλιόμετρα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Αυτό λέγεται "μη τοπική ενέργεια", δηλαδή, είναι παντού συνέχεια, επειδή η ενέργεια δεν χρειάζεται να ταξιδέψει από το Α στο Β.

Το τρίτο πείραμα πραγματοποιήθηκε επίσης στις αρχές του '90 από το Ινστιτούτο των 'Καρδιομαθηματικών', μια πρωτοπόρο ερευνητική οργάνωση με έδρα τη Βόρεια Καλιφόρνια, όπου ερευνούν την ανθρώπινη καρδιά σαν κάτι πολύ περισσότερο από μια αντλία που μεταφέρει το αίμα μέσα στο σώμα μας. Παρ' όλο που η καρδιά το κάνει αυτό, αυτό είναι το λιγότερο από αυτά που κάνει.

Ανακαλύπτουν πως η καρδιά μας είναι ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ.

Το Καρδιομαθηματικό Ινστιτούτο είχε νωρίτερα ανακαλύψει πως γύρω από την ανθρώπινη καρδιά υπάρχει ένα πεδίο ενέργειας που έχει το σχήμα ενός σωλήνα. Το ονόμασαν "the Tube Taurus" (ο 'Σωλήνας Ταύρος')και εκτείνεται 1,5-2,5 μέτρα μακριά από την καρδιά. Το ερώτημα είναι : Μέσα σ' αυτό το αναγνωρισμένο πεδίο, θα μπορούσε να υπάρχει και μια άλλη μορφή ενέργειας, η οποία να μεταφέρεται από αυτό πέρα από το σώμα μας ;

Κι έτσι ετοίμασαν ένα πείραμα για να εξετάσουν αυτή τη θεωρία. Δεν εκπλήσσει ότι πήραν πάλι ανθρώπινο DNA και αφού το απομόνωσαν, ζήτησαν από άτομα ειδικά εκπαιδευμένα, να νοιώσουν συναφή και πολύ καθαρά συναισθήματα: συναισθήματα αγάπης, εκτίμησης, συμπόνιας, θυμού, οργής, μίσους. Καθώς αυτά τα εκπαιδευμένα άτομα είχαν αυτά τα συναισθήματα, εκείνοι κατέγραφαν τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούσε το DNA. 

Ανακάλυψαν λοιπόν, ότι στην παρουσία εκτίμησης, αγάπης, συμπόνιας, συγχώρεσης, το DNA έγινε τρομερά 'χαλαρό'.

Γνωρίζουμε από άλλα πειράματα ότι μια τέτοια χαλαρωμένη κατάσταση του DNA ενισχύει την άμυνά μας. Αν ρωτήσεις τους ανθρώπους: 'γιατί τα συναισθήματα της αγάπης, της συμπόνιας, τους δίνουν δυνατές άμυνες;'... Αυτό (το πείραμα) αρχίζει να μας εξηγεί το γιατί όταν το DNA είναι χαλαρό, επιτρέπει σ' αυτούς τους μικρούς 'διακόπτες', αν θέλετε, να ενεργοποιηθούν.

Το αντίθετο είναι επίσης αλήθεια ! Στην παρουσία θυμού, οργής, μίσους, ζήλειας, παρατήρησαν πως το DNA σφίχτηκε σαν ένας κόμπος και πραγματικά 'έσβησε' και μείωσε την αμυντική αντίδραση. Αυτό το γνωρίζουμε διαισθητικά κι εμείς ... 

Ξέρουμε ότι όταν οι άνθρωποι ζουν σε μια κατάσταση θυμού, ζήλιας, ή μίσους ... τότε 'αυτά τα στοιχεία' του σώματός μας καταπιέζονται και ακριβώς το αντίθετο : η αγάπη, η συμπόνια, η κατανόηση... τα ενισχύουν.

Τώρα, ίσως για πρώτη φορά, αυτά τα πειράματα αρχίζουν να μας βοηθούν να καταλάβουμε το γιατί ! Πρόκειται για την επίδραση του ανθρώπινου συναισθήματος επί της προσαρμογής, της διαμόρφωσης, του DNA του σώματός μας.

 Και αυτό που περιέγραψαν στην ουσία αυτά τα πειράματα ήταν ότι, πολύ συγκεκριμένα είδη ανθρώπινου συναισθήματος, έχουν τη δύναμη να αλλάξουν το DNA του σώματός μας ! Αυτό είναι το καταπληκτικό !

Είναι καταπληκτικό, γιατί σημαίνει ότι αν εμείς, κατά βούληση, επιστρατεύσουμε αυτά τα συναισθήματα μέσα μας, ουσιαστικά έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τον τρόπο που το DNA μας λειτουργεί μέσα στο σώμα μας. 

ΕΙΝΑΙ Η ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ !! 

Ίσως μιας πολύ 'αρχαίας' τεχνολογίας που περιγράφτηκε σε γλώσσες του παρελθόντος και που εμείς μόλις αρχίζουμε να κατανοούμε.

Όλα αυτά τα πειράματα είχαν ενδιαφέρον. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου οι ερευνητές δεν εγνώριζαν για τις έρευνες των άλλων εργαστηρίων ... Αυτά τα πειράματα που μόλις ανέφερα, είναι ενδεικτικά. 

Πολλά άλλα τέτοια πειράματα έχουν επίσης πραγματοποιηθεί, δίνοντας αποτελέσματα της ίδιας φύσεως. Όταν όμως τα κοιτάξεις συνολικά κι όχι μεμονωμένα -απομονωμένα, λένε μια ιστορία. Η ιστορία έχει ως εξής:

Το πρώτο πείραμα, αυτό του Ρώσου, λέει ότι το DNA μας έχει μια άμεση επίδραση στο φυσικό υλικό που δημιουργεί τον κόσμο, -σε ένα ενεργειακό πεδίο. Το τελευταίο πείραμα δείχνει ότι το συναίσθημα μας έχει την ικανότητα να αλλάζει το DNA το οποίο επηρεάζει τον κόσμο γύρω μας.

Και το μεσαίο, το στρατιωτικό πείραμα, δείχνει ότι είτε στο ίδιο κτίριο, είτε 645 χιλιόμετρα μακριά, η επίδραση είναι η ίδια. Δεν μας περιορίζει ο χώρος και ο χρόνος. Και στ' αλήθεια, τα αποτελέσματα των πειραμάτων λένε ακριβώς αυτό : 

Ότι, εσύ κι εγώ, έχουμε μια δύναμη μέσα στο σώμα μας, που δεν περιορίζεται από τους φυσικούς νόμους, όπως τους αντιλαμβανόμαστε μέχρι σήμερα. Ότι κάτι μέσα μας, άμεσα σχετιζόμενο με τα συναισθήματά μας, υπερβαίνει τα όρια Χώρου-Χρόνου, με τον τρόπο που μόλις σήμερα αρχίσαμε να κατανοούμε.

ΑΡΧΑΙΑ ΣΟΦΙΑ

Οι αρχαίες παραδόσεις, αυτό, το περιγράφουν σε μια γλώσσα της δικής τους εποχής. Δεν λένε μόνο ότι είμαστε συνδεδεμένοι με τον κόσμο γύρω μας, - ακριβώς όπως ανακαλύπτει σήμερα η δυτική επιστήμη. Μας προσκαλούν σε ένα βήμα παραπάνω λέγοντας : "Ορίστε πώς το εφαρμόζουμε στη ζωή μας".

 Μας άφησαν πάρα πολύ ξεκάθαρες οδηγίες λέγοντας "αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να χρησιμοποιήσεις αυτή τη δύναμη, για να πετύχεις τη θεραπεία του κορμιού σου, για να φέρεις Ειρήνη στην οικογένειά σου και στην κοινότητά σου". Και όταν πολλοί άνθρωποι λειτουργούν έτσι, συλλογικά, αυτές οι αρχές φέρνουν ειρήνη ακόμα και μεταξύ των κρατών.

Θα μοιραστώ μαζί σας κάποιες μελέτες που έχουν γίνει, οι οποίες περιγράφουν επακριβώς πώς αυτό αρχίζει να λειτουργεί. Ερωτήσεις που συχνά μου τίθενται, όσον αφορά αυτό το υλικό, είναι: " Εφ' όσον αυτές οι σχέσεις όντως υπάρχουν, πώς και δεν γνωρίζουμε γι' αυτές; -Γιατί η δυτική Επιστήμη δεν καταλαβαίνει αυτές τις αρχές; -Γιατί τις ανακαλύπτουμε μόλις σήμερα;"

Η απάντηση σ' αυτά αρχίζει με την κατανόηση ότι ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο σήμερα, η γνώση μας, είναι μια αλληλουχία σοφίας που μας συνδέει με το παρελθόν μας. Ξέρουμε επίσης ότι αυτή η γραμμή, ή συνέχεια, η γραμμή που μας δένει με αυτούς που ήρθαν πριν από εμάς, έχει σπάσει τουλάχιστον δύο φορές στην καταγεγραμμένη ιστορία.

Δύο φορές στην καταγεγραμμένη ιστορία κάτι συνέβη και χάσαμε πληροφορίες που σε κάποιες περιπτώσεις αφορούσαν ακριβώς αυτό για το οποίο μιλάμε τώρα. 

Η πρώτη από αυτές τις διακοπές ήταν το κάψιμο της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας τον 4ο αι. Παρά το ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι περιείχε εκείνη η βιβλιοθήκη, ξέρουμε ότι οι Ρωμαίοι ιστορικοί είχαν απογράψει τεράστιους όγκους πληροφοριών σε παπύρους. Ο Ρωμαίος Ιστορικός Καλλίμαχος, για παράδειγμα, κατέγραψε περισσότερους από 536.000 παπύρους στη Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, πριν να καεί.

Πολλοί από αυτούς τους παπύρους ήταν ήδη πολύ αρχαίοι ακόμη και για τότε, για κείνο τον καιρό, τον 4ο αι. Ξέρουμε ότι αυτοί οι πάπυροι περιείχαν κάποια από τα πιο αρχαία ντοκουμέντα της εβραϊκής παράδοσης, της αιγυπτιακής αστρονομικής παράδοσης, της ιατρικής παράδοσης ... - ένα μεγάλο μέρος της Σοφίας που μεταδιδόταν για χιλιάδες χρόνια, περιγράφοντας τη σχέση μας με τον κόσμο, μεταξύ μας, και ίσως και με κάτι μεγαλύτερο ... Όταν αυτή η βιβλιοθήκη κάηκε, γνωρίζουμε ότι χάσαμε μεγάλο όγκο πληροφοριών !

Η δεύτερη φορά ήταν με την αναπροσαρμογή των βιβλικών κειμένων, επίσης τον 4ο αι., το 325 μΧ. Ήταν εκείνη η περίοδος που ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος συγκάλεσε μια σύνοδο. Τότε δεν υπήρχε Βιβλικό κείμενο, ωραίο, καθαρό, ταξινομημένο κείμενο, όπως το βλέπουμε σήμερα. Ήταν ένα ασύνδετο συνονθύλευμα με πολλά περιττά κείμενα και ήταν λίγος ο κόσμος που είχε πρόσβαση σε αυτό το υλικό.

 Έτσι, ο Κωνσταντίνος, σε μια προσπάθεια να το κάνει πιο προσιτό στο ευρύ κοινό, συγκάλεσε μια σύνοδο της Εκκλησίας και τους είπε : «Κάντε μου προτάσεις» , «τι θα έπρεπε να συμπεριλάβουμε, τι θα έπρεπε να παραλείψουμε, πώς πρέπει να οργανώσουμε αυτό το υλικό;» Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που σήμερα ονομάζουμε «Δυτικό Βιβλικό κείμενο», «Βιβλική Παράδοση».

Γνωρίζουμε ότι 20 βιβλία αφαιρέθηκαν εντελώς κι ότι άλλα 20-25 αλλοιώθηκαν υπερβολικά, καθώς και ότι το εναπομείναν κείμενο συμπυκνώθηκε και μεταρρυθμίστηκε σε ό,τι βλέπουμε σήμερα.

Έτσι, όσο καλή κι αν είναι η Βίβλος μας, οι κορυφαίοι μελετητές της παραδέχονται ανοιχτά ότι είναι ημιτελής. Το γνωρίζουμε αυτό επειδή βρίσκουμε έγγραφα, όπως Τα Χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης, που είναι πολύ αντικρουόμενα. Όταν βρήκαμε αυτά τα χειρόγραφα μπορέσαμε να δούμε πολλά από αυτά τα βιβλία στην αρχική τους μορφή. 

Κι έχει πολύ ενδιαφέρον πώς κάποια από αυτά αλλοιώθηκαν ή αφαιρέθηκαν τελείως. Είναι μάλιστα, ακριβώς αυτά τα οποία περιγράφουν τη σχέση μας με το σύμπαν και τη Δημιουργία γύρω μας, μέσω της Δύναμης του Ανθρώπινου Συναισθήματος.

ΣΚΕΨΕΙΣ-ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ-ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ

Έτσι λοιπόν, τώρα που η Επιστήμη αρχίζει να μας το λέει στη γλώσσα της, οι πνευματικές παραδόσεις μας το δείχνουν με το δικό τους τρόπο. Τόσο στα κείμενα όσο και στα ντοκουμέντα τους, βλέπουμε αναφορές για το πώς ακριβώς λειτουργούν αυτές οι αρχές. 

Το ερώτημα είναι πώς τις εφαρμόζουμε στη ζωή μας, πώς χρησιμοποιούμε αυτή τη σχέση μεταξύ σκέψεων, αισθημάτων και συναισθημάτων μέσα στο σώμα μας, με ό,τι συμβαίνει στον κόσμο γύρω μας.

Ίσως, το καλυτερο σημείο για να αρχίσεις, είναι το να καθορίσεις τι πραγματικά είναι οι σκέψεις, τα αισθήματα και τα συναισθήματα. Η μητέρα μου, με την οποία είχα αυτήν την κουβέντα πολλές φορές, μου έλεγε : "Πάντα πίστευα ότι αισθήματα και συναισθήματα είναι το ίδιο πράγμα". Όμως, παρότι σχετίζονται στενά, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά.

Αν δεις ένα σχεδιάγραμμα των ενεργειακών κέντρων στο σώμα μας, των Τσάκρας, τα τρία χαμηλότερα (στομάχι, κοιλιά, λεκάνη) σχετίζονται με το ανθρώπινο αίσθημα .

Οι αρχαίοι έχουν πει πως υπάρχουν μόνο δύο πρωταρχικά αισθήματα : 1ον η αγάπη και 2ον οτιδήποτε πιστεύουμε πως είναι το αντίθετο της αγάπης, - ο φόβος, ή το μίσος, ... και όταν πάμε πολύ βαθειά στις παραδόσεις βρίσκουμε ότι αυτά είναι και τα δύο οι πολικότητες (άκρα) της ίδιας δύναμης. 

Μέσα λοιπόν σ' αυτά τα χαμηλότερα κέντρα της δύναμης των αισθημάτων έχουμε δύο πρωταρχικές εμπειρίες : 1. Της αγάπης και 2. Οτιδήποτε άλλο θεωρούμε αντίθετό της.

[Το αίσθημα] είναι μια δύναμη, μια ορμή που μας οδηγεί προς τα εμπρός στη ζωή, που γκρεμίζει τους τοίχους, ρίχνει τα εμπόδια που στέκονται μεταξύ μας και των αγαπημένων μας πραγμάτων. 

Το αίσθημα όμως είναι σκόρπιο, πρέπει να εστιαστεί. Αν γνωρίζετε ανθρώπους που ζουν μόνο μέσα στο αίσθημα, ξέρετε πως καμιά φορά η ζωή τους είναι πολύ χαοτική. Λοιπόν, το αίσθημα πρέπει να εστιαστεί. 

Κι εδώ έρχεται η δύναμη της σκέψης, ή της λογικής, που σχετίζεται με τα ανώτερα ενεργειακά κέντρα (κεφάλι). Η σκέψη είναι που κατευθύνει και εστιάζει το αίσθημα.

Με άλλα λόγια, σκεφτόμαστε κάτι, π.χ. μια συννεφιασμένη μέρα και μέσω αυτής της σκέψης αντλούμε, νοιώθουμε τη δύναμη του αισθήματος, είτε είναι η αγάπη για τη συννεφιά, είτε ο φόβος για το τι μπορεί να μας φέρει αυτή η συννεφιά. 

Κάνοντας αυτό, δηλαδή, παντρεύοντας τη δύναμη του αισθήματος με την κατεύθυνση της σκέψης, με αυτόν τον τρόπο, δημιουργούμε ένα συν-αίσθημα.

Δηλαδή, εξ ορισμού το συναίσθημα είναι η ένωση του αισθήματος και της σκέψης. Και το ενεργειακό κέντρο που δεν προσμετράται από αυτά τα συστήματα, που δεν χρησιμοποιείται σε αυτά τα αρχαία συστήματα, είναι το κέντρο της καρδιάς και αυτό είναι αφιερωμένο στη δύναμη του συναισθήματος.

Συναισθανόμαστε μέσα στην καρδιά. Έτσι λοιπόν, το συναίσθημα που νοιώθουμε στην καρδιά είναι η γλώσσα που μιλά στο πεδίο αυτό που η δυτική Επιστήμη αρχίζει να κατανοεί με τα πειράματά της ...

Η δύναμη του ανθρώπινου συναισθήματος είναι η γλώσσα που ανοίγει το δρόμο στις πιθανότητες αυτών που δημιουργούμε στον κόσμο μας. Οι επιστήμονες σήμερα, καθώς συλλογίζονται αυτό το πεδίο, (που είναι τόσο νέο σαν ιδέα ώστε δεν έχει ακόμα ονομαστεί ), μερικοί το ονομάζουν "κβαντικό ολόγραμμα", κάποιοι "ο Νους της Φύσης", όπως ο Δρ. Εντ. Μίτσελ (Dr. Ed. Mitchell). Ο Στηβ Χώκιν (Steve Hawking) το λέει " ο Νους του Θεού".

Όσες και να είναι οι ονομασίες, όλοι βασικά, μιλούν για το ίδιο πεδίο και το περιγράφουν σαν ένα δίχτυ ή σαν έναν ιστό, που λειτουργεί σαν υπόστρωμα για τη δομή που συνδέει τα πάντα. 

Και σε αυτό το δίχτυ, σε αυτόν τον ιστό, απευθυνόμαστε με τα συναισθήματα στο σώμα μας, με τα συναισθήματα της καρδιάς μας. Οι αρχαίες παραδόσεις όχι μόνο αναγνώριζαν αυτή τη σχέση, αλλά μας πηγαίνουν ένα βήμα μπροστά. Άφησαν ακριβείς οδηγίες για το πώς τα εφαρμόζουμε αυτά στη ζωή μας.

Στα τέλη του 1980 εργαζόμουν ως μηχανικός σε αεροναυπηγικές εταιρίες. Άρχισα να εξερευνώ αυτές τις ιδέες σαν μηχανικός, ψάχνοντας στον κόσμο γύρω μου για να καταλάβω την ιστορία αυτών που ήρθαν πριν από εμάς. 

Και ήταν εκείνη η σκέψη που με οδήγησε σε κάποια εκπληκτικά μέρη, - από τους Αιγυπτιακούς ναούς, τις Άνδεις, τη Βολιβία, το Περού, ως το Νεπάλ, τα Υψίπεδα της Κίνας, το Θιβέτ ..., ψάχνοντας πληροφορίες για το πώς σχετιζόμαστε με τον κόσμο και πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη του συναισθήματος, αυτή τη δύναμη που μιλά στη γλώσσα του κόσμου γύρω μας ...

Σαν μηχανικός λοιπόν, όταν άρχισα να μελετάω τις αρχές αυτών που ήρθαν πριν από εμάς, τις πληροφορίες που μας άφησαν ώστε εμείς να καταλάβουμε τη σχέση με τον κόσμο γύρω μας και αυτήν την αρχαία τεχνολογία που σήμερα ονομάζουμε εμείς Προσευχή, το σκεπτικό μου ήταν πως αυτού του είδους οι πληροφορίες θα είχαν διατηρηθεί καλύτερα σε μέρη που είχαν ελάχιστα διαταραχθεί από τον Δυτικό Πολιτισμό.

Αυτό το σκεπτικό με οδήγησε στο θαυμαστό ταξίδι μου. Την πρώτη φορά, στα Υψίπεδα της Κίνας, στο Θιβέτ, όπου είχα την ευκαιρία να εξερευνήσω 14 μοναστήρια (δύο από αυτά θηλέων), μιλώντας μέσω διερμηνέων σ' αυτούς που όντως ζουν αυτές τις αρχές στη ζωή τους. Αυτή είναι η αξία του να πηγαίνεις στο Θιβέτ, -είναι ζωντανή κουλτούρα. Μπορούμε να πάμε στους ναούς της Αιγύπτου, ή στους ναούς των Μάγια στο Γιουκατάν, που είναι συναρπαστικά !

Όσες όμως πληροφορίες κι αν έχουν, οι πολιτισμοί που άφησαν αυτές τις πληροφορίες δεν υπάρχουν πια. Άρα, στην καλύτερη περίπτωση, απλά υποθέτουμε τι θέλουν να μας πουν. Πηγαίνοντας όμως σ' ένα μοναστήρι στο Θιβέτ και μιλώντας με τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί, μπορούμε να τους ρωτήσουμε : "

Όταν εξωτερικά σε βλέπουμε να προσεύχεσαι, τι συμβαίνει εσωτερικά ; -Τι συμβαίνει στο σώμα σου; - Τι σκέφτεσαι, τι νοιώθεις, τι συναισθάνεσαι ;"

Ήταν στο Θιβέτ λοιπόν, όπου είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον ηγούμενο ενός μοναστηριού και να τον ρωτήσω μέσω διερμηνέα, αυτό που είχα ρωτήσει όλους τους άλλους μοναχούς. Η δική του όμως απάντηση ήταν πολύ ξεκάθαρη όταν τον ρώτησα : " Όταν σε βλέπουμε να προσεύχεσαι για 12 - 14 - 16 ώρες την ημέρα, όταν βλέπουμε τα Μούντρας, τα Μάντρας, τα καμπανάκια, τα μπωλ, τα γκονγκ, τα φυλακτά και τις ψαλμωδίες για τόση πολλή ώρα, " Τι κάνεις εσωτερικά ; Τι συμβαίνει εσωτερικά;"

Ο Ηγούμενος με κοίταξε γελώντας και είπε (ξανά μέσω του διερμηνέα), "Δεν μπορείς να δεις την προσευχή μας, επειδή η προσευχή μας δεν μπορεί να ειδωθεί " και συνέχισε :

"Αυτό που είδες είναι τα πράγματα που κάνουμε για να δημιουργήσουμε συναίσθημα στο σώμα μας , Το συναίσθημα είναι η προσευχή !"

Ύστερα μου αντιγύρισε την ερώτηση λέγοντας μου : " Πώς το κάνετε στη δική σας κουλτούρα;" Και τότε σκέφτηκα το πώς εμείς βλέπουμε την προσευχή στην κουλτούρα μας σήμερα.

Όταν χάσαμε τα κείμενα που περιέγραφαν ότι η δύναμη του συναισθήματος είναι η γλώσσα που μας ενώνει με το σύμπαν και τη Δημιουργία γύρω μας, αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι η προσευχή είναι μόνο οι λέξεις. 

Αν λέμε τις σωστές λέξεις, όσες φορές πρέπει, την κατάλληλη μέρα, την κατάλληλη στιγμή ..., έχουμε πει την προσευχή ... Κι όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις μας, ξέρουμε ότι υπάρχει μια τεχνική που μας μεταφέρει πολύ μακρύτερα από εκεί που μας πηγαίνει η απλή προφορά των λέξεων.

promitheasblog

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ