Το Cern δεν προσπάθησε ποτέ να βρει το συγκεκριμένο σωματίδιο «μποζόνιο Χίγκς», αλλά προσπαθεί να δει ένα κύμα που θα είναι και το σημάδι της ύπαρξής του.Το CERN δεν θα βρει το σωματίδιο "Χίγκς" απλά επειδή δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.Δυστυχώς πεδίο "Χίγκς" δεν υπάρχει ... Ευτυχώς για το σύμπαν αλλά και την ύπαρξή μας ...

Χρήστος Σαλαούνης

Σωματίδιο " Χίγκς "?
Σύμφωνα με τη θεωρία του " Χίγκς " η αιτία της μάζας είναι ένα πεδίο που μας περιβάλλει και επιβραδύνει την ταχύτητα των σωματιδίων, και αυτό το πεδίο είναι σύμφωνα με την θεωρία του " Χίγκς ", η εξήγηση για -το σπάσιμο της συμμετρίας με την οποία τα στοιχειώδη σωματίδια αποκτούν τη μάζα ....

Θα μπορούσα να πιστέψω μια τέτοια θεωρία, εάν δεν προέκυπταν σημαντικά και λογικά ερωτήματα.

Πότε και πώς δημιουργήθηκε αυτό το πεδίο? Πώς και ποια είναι η αιτία του διαχωρισμού αυτού του "πεδίου Higgs" από το υπόλοιπο της ύλης?

Όπως γνωρίζουμε και έχει αποδειχθεί, η ύλη αποτελείται από υποατομικά σωματίδια, όπως, ηλεκτρόνια, πρωτόνια, νετρόνια, κουάρκ κ.α.... και, αυτά τα υποατομικά σωματίδια είναι συμπυκνωμένη ενέργεια Ε = mc 2.

Ποιος θεμελιώδης νόμος λοιπόν, ανάγκασε ένα μέρος της ενέργειας του σύμπαντος να γίνει σωματίδια " Χίγκς " και ένα μέρος της ενέργειας του σύμπαντος να γίνει συνηθισμένη ύλη που μπορούμε να δούμε να νιώσουμε και να αισθανθούμε?

Αν υπάρχει τέτοια πεδίο γύρω μας, θα πρέπει να μια συγκεκριμένη πυκνότητα που θα πρέπει να είναι ίση σε ολόκληρο το σύμπαν.

Όπως όμως όλοι γνωρίζουμε το σύμπαν διαστέλλεται και η πυκνότητα των "πεδίο Χίγκς ", αν υπάρχει, θα πρέπει να είναι όλο και λιγότερο κάθε δευτερόλεπτο, καθώς το σύμπαν διαστέλλεται. Και αν η πυκνότητα του "πεδίου Χίγκς ", ελαττώνονταν καθώς το σύμπαν

διαστέλλεται, τότε και η δύναμη της βαρύτητας θα ήταν ασθενέστερη ανά δευτερόλεπτο, αφού από την πυκνότητα του πεδίου εξαρτάται, σύμφωνα με την θεωρία του " Χίγκς ", καθώς επίσης και η ταχύτητα των σωματιδίων θα έπρεπε να επιταχύνεται!

Από την άλλη πλευρά, εάν η πυκνότητα του "πεδίου Χίγκς " παραμένει η ίδια καθώς το σύμπαν διαστέλλεται, τότε πρέπει να έρχεται νέο "υλικό Χίγκς " να συμπληρώνει το "πεδίο Χίγκς " ώστε να έχουμε πάντα την ίδια πυκνότητα .... νέο "υλικό Χίγκς " από το πουθενά? Αυτό είναι μια παραβίαση του νόμου της διατήρησης της ενέργειας ... και δεν είναι δυνατή.

Οι ... νόμοι της φυσικής λένε ότι δεν μπορούμε να δώσουμε κάτι που δεν έχουμε ... επομένως, αν υπάρχει ένα "πεδίο Higgs", το οποίο δίνει μάζα στα στοιχειώδη σωματίδια , τότε αυτό το πεδίο " Χίγκς " θα πρέπει να έχει μάζα… από πού λοιπόν την αποκτά?

Στις 4 Ιουλίου το Cern ανακοίνωσε, ότι έχουν ανακαλύψει ένα σωματίδιο τα χαρακτηριστικά του οποίου είναι «σύμφωνα με αυτά του "μποζόνιου Χίγκς ".

Για όσους δεν γνωρίζουν, έχω να πω ότι δεν Cern δεν προσπάθησε ποτέ να βρει το συγκεκριμένο σωματίδιο «μποζόνιο Χίγκς», αλλά προσπαθεί να δει ένα κύμα που θα είναι και το σημάδι της ύπαρξής του. Όπως όταν ρίχνουμε μια πέτρα στη θάλασσα και βλέπουμε το κύμα που αφήνει πίσω της. Αυτό προσπαθεί να δει το Cern και ποτέ ένα σωματίδιο... ένα κύμα που θα είναι το σημάδι ύπαρξης του "μποζόνιου Χίγκς " … και τέτοιο σημάδι δεν ανακοινώθηκε ποτέ, ότι βρέθηκε…

Πριν από ένα χρόνο έγραψα σε ένα από τα άρθρα μου ότι, δυστυχώς, το CERN δεν θα βρει το σωματίδιο "Χίγκς" απλά επειδή δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Ακριβώς το ίδιο θα πω σήμερα, δυστυχώς πεδίο "Χίγκς" δεν υπάρχει ... Ευτυχώς για το σύμπαν αλλά και την ύπαρξή μας ...

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Παρακατω δημοσιευουμε το αρθρο του ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΑΛΑΟΥΝΗ στο http://www.panaitoliki.gr...12 ιουλιου 2011

 Ψάχνοντας το "σωματίδιο του Θεού"

Τρίτη, 12 Ιούλιος 2011 05:00

(Το Πείραμα του CERN)   Το 1964  ο Βρετανός επιστήμονας Πίτερ Χιγκς εμπνεύστηκε την θεωρητική ύπαρξη ενός σωματιδίου, που ονομάστηκε  μποζόνιο Χιγκς (Higgs boson) και το οποίο αν μπορούσε η επιστήμη να εντοπίσει με κάποια πειραματική διαδικασία, θα απαντούσε σχεδόν στο σύνολο των ερωτημάτων που βασανίζουν την ανθρώπινη σκέψη χιλιάδες τώρα χρόνια. Πως δηλαδή δημιουργήθηκε το σύμπαν μέσα εις το οποίο υπάρχουμε κι εμείς οι άνθρωποι. Να σημειώσουμε ότι ταυτόχρονα με τον Πίτερ Χιγκς , το σωματίδιο προτάθηκε και από τους, François Englert, Robert Brout, Gerald Guralnik, C. Richard Hagen, και Tom Kibble. Η βασική σκέψη του Πίτερ Χιγκς είναι ότι το σύμπαν είναι πλημυρισμένο από έναν ωκεανό υποατομικών σωματιδίων Χιγκς, και τα οποία, όπως πιστεύεται, αποτελούν την αιτία από την οποία η γνωστή και αντιληπτή από τις ανθρώπινες αισθήσεις, Υλη, αποκτά μάζα και βάρος. Επειδή ο απλός κόσμος δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς είναι το περιβόητο και επίμονα αναζητούμενο σωματίδιο Χιγκς, σας παραθέτω το εξής απλό νοητικό πείραμα, έτσι ώστε να μπορείτε καλύτερα να αντιλήφθητε την ουσία της θεωρίας του Πίτερ Χιγκς. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι βρισκόμαστε στο κενό και ασκούμε με κάποιον τρόπο πάνω μας  μια συγκεκριμένη ώθηση, αποκτώντας  μια συγκεκριμένη ταχύτητα που θα είναι σε συνάρτηση της ασκούμενης δύναμης και της πυκνότητας του χώρου εις τον οποίο κινούμαστε. Δεδομένου ότι στο κενό δεν θα υπάρχει τριβή η  κάτι διαφορετικό που θα μπορούσε να εμποδίσει και να ελαττώσει την ταχύτητα που αναπτύξαμε, αυτή θα είναι πολύ μεγάλη. Ας κάνουμε τώρα το ίδιο νοητικό πείραμα μέσα σε έναν ωκεανό. Ας βυθιστούμε λοιπόν εντος του νερού και ας προσπαθήσουμε να ασκήσουμε πάνω μας την ίδια ακριβώς δύναμη με την προηγούμενη. Αυτό που θα διαπιστώσουμε θα είναι ότι η ταχύτητα που θα αναπτύξουμε θα είναι κατά πολύ μικρότερη της ταχύτητας που είχαμε αναπτύξει με την ίδια ακριβώς ασκούμενη δύναμη στο κενό. Ο λόγος που θα συμβεί αυτό είναι απλός και κατανοητός από όλους. Θα συμβεί διότι η πυκνότητα του νερού που θα μας περιβάλει θα επιβραδύνει την ταχύτητα την όποια θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε. Αυτή λοιπόν είναι η βασική σκέψη της θεωρίας του Χιγκς, ότι δηλαδή το σύμπαν είναι πλημυρισμένο από έναν ωκεανό μικροσωματιδιων, (πεδιο Χιγκς),  το όποιο επιβραδύνει όλες της ταχύτητες δίνοντας στην Υλη αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως μάζα και βάρος... και όπως υποστηρίζουν διάφοροι επιστήμονες, κάθε κυβικό εκατοστό  αυτού του υλικού που συγκροτεί το πεδίο Χιγκς έχει βάρος περίπου ένα τρισεκατομμύριο τόνους!! Τα τελευταία 50 περίπου χρόνια  η επιστήμη προσπαθεί να εντοπίσει το θεωρητικό αυτό σωματίδιο, που οι επιστήμονες αποκαλούν και  "σωματίδιο του Θεού" αλλά εκείνο εξακολουθεί να διαφεύγει από τα όργανα παρατήρησης των ερευνητών. Προσπάθειες για την ανίχνευσή του έχουν γίνει παλαιότερα στον LEP, τον επιταχυντή του CERN στην Ελβετία, και εξακολουθούν να γίνονται στον Tevatron, τον επιταχυντή του Εργαστηρίου Φέρμι στις Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίς όμως κάποια σημαντική πρόοδο. Οι ερευνητές αισθάνονται ωστόσο ότι βρίσκονται πάρα πολύ κοντά στον εντοπισμό του. Όπως όλοι γνωρίζουμε αυτήν την στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη το μεγαλύτερο πείραμα όλων των εποχών, με σκοπό επιτέλους να εντοπιστει το πεδίο Χιγκς και να αποκαλυφθούν όλα  τα μυστικά της δημιουργίας. Ο Μεγάλος Επιταχυντής Συγκρουόμενων Αδρονίων (LHC) (Large Hardon Collider)  θεωρείται ότι θα δώσει επιτέλους την πολυπόθητη αυτή απάντηση. Η βασική δομή του μεγάλου αυτού πειράματος είναι η εξής: Μέσα σε ένα κυκλικό τούνελ περιφέρειας 27 χιλιομέτρων, που βρίσκεται 150 περίπου μέτρα κάτω από το έδαφος, στα Γαλλο-ελβετικά σύνορα, δυο δέσμες  πρωτονίων θα κινούνται προς αντίθετη κατεύθυνση η κάθε μια η κάθε μία από αυτές. Αρχικά οι δυο αυτές δέσμες θα κινούνται αργά και η ταχύτητα τους θα επιταχύνεται συνεχώς μέχρις ότου προσεγγίσει την ταχύτητα του Φώτος. Τότε οι επιστήμονες θα οδηγήσουν τις δύο αυτές δέσμες σε μεταξύ τους σύγκρουση, σε συγκεκριμένα όμως σημεία του τούνελ, όπου έχουν τοποθετηθεί οι μεγάλοι ανιχνευτές Αδρονίων και οι όποιοι με τη σειρά τους θα φωτογραφίσουν τα γεγονότα που θα συμβούν κατά την σύγκρουση... Σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα καταγράφονται γύρω στις 100 συγκρούσεις σωματιδίων το δευτερόλεπτο, με ενέργεια-ρεκόρ 7 TeV (τερα-ηλεκτρονιοβόλτ). Και όπως υπολογίζεται το 2013 οι συγκρούσεις θα γίνονται με διπλάσια ενέργεια που θα φτάνει τα 14 TeV. Πιστεύεται λοιπόν πως καθώς τα θραύσματα, από τη σύγκρουση των πρωτονίων θα εξεσφενδονιζονται προς όλες τις κατευθύνσεις, θα αφήσουν ένα σημάδι, έναν κυματισμό καθώς αυτά θα διαπερνούν τον ωκεανό των σωματιδίων, που σύμφωνα με την θεωρία του Πίτερ Χιγκς περιβάλουν τα πάντα γύρω μας... Φανταστείτε κάτι σαν τη σφαίρα που διαπερνά το νερό. Αυτός λοιπόν ο κυματισμός, αν εντοπιστεί, θα είναι η απτή απόδειξη της ορθότητας της θεωρίας του Χιγκς. Εδώ όμως προκύπτουν τα εξής σημαντικά και αναπάντητα ερωτήματα: Ας θεωρήσουμε λοιπόν ότι η θεωρία του Πίτερ Χιγκς είναι ορθή και τα πάντα γύρω μας είναι καλυμμένα από τον ωκεανό των σωματιδίων Χιγκς και φυσικά η πυκνότητα του πεδίου είναι ίδια σε κάθε πιθανό σημείο του σύμπαντος... Όπως όμως γνωρίζουμε και έχουμε αποδείξει πειραματικά το σύμπαν διαστέλλεται και μάλιστα επιταχυνόμενα. Αυτό σημαίνει πως στο παρελθόν το σύμπαν ήταν μικρότερο και κάθε στιγμή που περνά γίνεται ακόμα ποιο μεγαλύτερο. Αν τώρα στην διαστολή του σύμπαντος προσθέσουμε το πεδίο Χιγκς θα διαπιστώσουμε μια συνεχή μείωση της πυκνότητας του πεδίου αντίστοιχη της επιταχυνόμενης διαστολής του σύμπαντος.. Ας δώσουμε ένα απλό παράδειγμα γι να αντληθούμε καλύτερα το παραπάνω: Ας υποθέσουμε πως έχουμε ένα μπουκάλι με περιεχόμενο 10 μικρές σιδερένιες μπίλιες και τον υπόλοιπο ελεύθερο χώρο του μπουκαλιού γεμάτο με κάποιο υλικό σε αέρια μορφή, που ασκεί προς τα τοιχώματα του μπουκαλιού αλλά και τις σιδερένιες μπίλιες μια συγκεκριμένη πίεση. Ο χώρος του μπουκαλιού υποθετικά είναι το σύμπαν, οι μπίλιες τα σωματίδια της ύλης,  το αέριο υλικό είναι το πεδίο Χιγκς και οι πιεστικές δυνάμεις που αυτό ασκεί είναι η μάζα των σωματιδίων. Αν τώρα πάρουμε ένα διπλάσιου μεγέθους μπουκάλι και το γεμίσουμε με την ίδια ακριβός ποσότητα υλικού με το προηγούμενο θα διαπιστώσουμε πως η πυκνότητα του αερίου θα μειωθεί κατά το ήμισυ και ταυτόχρονα θα μειωθούν και οι πιεστικές δυνάμεις που αυτό θα ασκεί προς τα τοιχώματα αλλά και τις μικρές σιδερένιες μπίλιες. Συνεχίζοντας να γεμίζουμε μεγαλύτερα μεγέθη μπουκαλιών με την ίδια ακριβώς ποσότητα υλικού όπως και το πρώτο μπουκάλι θα διαπιστώνουμε ανάλογη μείωση της πυκνότητας του αερίου αλλά και των πιεστικών δυνάμεων, φτάνοντας μέχρι του σημείου εκμηδενισμού και των δύο. Ας δώσουμε ακόμα ένα παράδειγμα διαφορετικό όμως από το προηγούμενο. Ας υποθέσουμε πως τα ίδια υλικά που πριν τοποθετήσαμε στο μπουκάλι, τα τοποθετούμε αυτή τη φορά στο εσωτερικό μια σύριγγας. Κλείνουμε την οπή, έτσι ώστε να μην διαφύγει το αέριο και κρατάμε με δύναμη το έμβολο της σύριγγας. Μετρώντας τώρα τις πιεστικές δυνάμεις που αναπτύσσονται στο εσωτερικό της σύριγγας, (προς τα τοιχώματα και τις επιφάνειες των σιδερένιων μπίλιων) διαπιστώνουμε πως είναι ανάλογες της πυκνότητας του αέριου υλικού. Αφήνουμε τώρα το εμβολο και διαπιστώνουμε πως αυτό αρχίζει να κινείτε προς τα έξω πιεζόμενο από τις δυνάμεις που ασκεί το αέριο, μέχρις ότου αυτές οι δυνάμεις εξισωθούν με τις εξωτερικές. Τότε το έμβολο σταματά. Καθώς το εμβολο της σύριγγας θα κινείτε προς τα έξω θα αυξάνεται ο χώρος στο εσωτερικό της σύριγγας και ταυτόχρονα θα μειώνονται οι πειστικές δυνάμεις που το αέριο θα ασκεί προς τα τοιχώματα και τις επιφάνειες των μπίλιων. Αν τώρα δεχθούμε ως σωστή την άποψη του Πίτερ Χιγκς, τότε το πεδίο αυτό δεν θα ασκούσε τις δυνάμεις του μόνο προς τα σωματίδια δίνοντας τους την μάζα και το βάρος τους, άλλα και προς τα τοιχώματα του σύμπαντος και θα ήταν η αίτια της επιταχυνόμενης διαστολής του και θα μειώνονταν σταδιακά η πυκνότητα του, αντίστοιχα με την διαστολή του σύμπαντος, και φυσικά και οι δυνάμεις που αυτό θα ασκούσε πάνω στην ύλη, όπως και στα δύο παραπάνω νοητικά πειράματα. Με δεδομένο λοιπόν ότι οι διαστάσεις του σύμπαντος αυξάνονται επιταχυνόμενα, θα έπρεπε και η πυκνότητα του πεδίου χιγκς να μειώνεται αντίστοιχα. Επομένως και  οι δυνάμεις που ασκεί το πεδίο πάνω στα σώματα θα έπρεπε συνεχώς να ελαττώνεται. Αυτό θα σήμαινε πως δεν θα ήταν ικανό το πεδίο να διατηρήσει την μάζα των σωμάτων διότι οι δυνάμεις του θα μειώνονταν αντίστοιχα με την διαστολή... Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν το πεδίο Χιγκς ήταν υπαρκτό τότε η μάζα ενός ηλεκτρονίου θα έπρεπε να ήταν συνεχώς μεταβαλλόμενη και άμεσα εξαρτώμενη από την πυκνότητα του πεδίου και τις δυνάμεις που αυτό θα ασκούσε πάνω του... Με λίγα λόγια η μάζα και το βάρος ενός ηλεκτρονίου θα ήταν άπειρο στις αρχές της δημιουργίας και μηδαμινό κάπου στο μέλλον, σύμφωνα πάντα με τα λογικά συμπεράσματα, της λειτουργίας του πεδίου Χιγκς (δεν έχει παρατηρηθεί μείωση της μάζας των σωματιδίων αντίστοιχα με την επιτάχυνση της διαστολής, το βάρος ενός σωματιδίου παραμένει ίδιο και αναλλοίωτο μέσα στο χρόνο ανεξάρτητα του μεγέθους και της διαστολής του σύμπαντος) Σύμφωνα με την Δεύτερη συνθήκη του Μπορ (Bohr model), εις την οποία περιγράφεται η δομή του ατόμου και η οποία είναι αποδεκτή από το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας, κάθε αλλαγή στην ενεργειακή κατάσταση του ηλεκτρονίου, αποτελεί λόγο μεταπήδησης αυτού σε διαφορετική στοιβάδα. Εάν η μάζα των σωματιδίων της ύλης οφείλονταν στο πεδίο Χιγκς, η πυκνότητα του οποίου συνεχώς και λογικά θα μειώνονταν, θα ήταν καταστροφική για την ύλη και το σύμπαν. Τα ηλεκτρόνια θα είχαν προ πολλού αποδράσει από τα άτομα, εφόσον θα μειώνονταν η μάζα τους  και κατά συνέπεια και η ενεργειακή τους κατάσταση,  αλλά και τα σωματίδια που συγκροτούν τους πυρήνες των ατόμων θα είχαν διαχωριστεί μεταξύ τους λόγω της συνεχούς μείωση της μάζας και του βάρους αυτών. Ακόμα περισσότερο και τα δομικά συστατικά που δημιουργούν αυτά τα ενεργειακά συμπυκνώματα, που εμείς αποκαλούμε σωματίδια, θα είχαν διασπαστεί. Σε αυτήν την περίπτωση δεν  θα υπήρχε καμία απολύτως δυνατότητα σύνθεσης των δομικών συστατικών της ύλης και κατά συνέπεια και της ύπαρξης του σύμπαντος που μας αγκαλιάζει. Η απόλυτη αρμονία της λειτουργιάς των συστατικών και των σωμάτων που μας περιβάλουν δεν θα είχε απολύτως καμία έννοια, διότι απλά τίποτα από όλα αυτά δεν θα υπήρχε και φυσικά ούτε και εμείς ώστε να κάνουμε τις λογικές αυτές σκέψεις τώρα... Τα τελικά αποτελέσματα για την ύπαρξη η όχι του σωματιδίου του Χιγκς αναμένονται στα τέλη του επόμενου έτους, 2012. Τολμώ όμως να πω από τώρα την προσωπική μου εκτίμηση,  ότι Δυστυχώς για τον ογδοντάχρονο πλέον  Πίτερ Χιγκς , άλλα και τους χιλιάδες επιστήμονες του CERN,  τα αποτελέσματα θα είναι αρνητικά. Οι πιθανότητες να εντοπιστεί το αναφερόμενο σωματίδιο είναι μηδενικές, είναι μηδενικές διότι αυτό απλά δεν υπάρχει. Ο τρόπος και ο μηχανισμός με τον οποίο συντίθεται η υλη και αποκτά μάζα και νόημα ο κόσμος γύρω μας, είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που περιγράφει η ανωτέρω θεωρία.  Οι δυνάμεις οι οποίες δίνουν την μάζα και το βάρος στα σώματα που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως ύλη είναι οι δυνάμεις (F1) και (F2), οι οποίες όχι μόνο δίνουν την μάζα στην ύλη άλλα είναι και εκείνες που μεταβαλλόμενες σπρώχνουν το σύμπαν στα άπειρα των απείρων διαστέλλοντας το επιταχυνόμενα... Είναι οι δυνάμεις η ισχύ των οποίων παραμένει ίδια και αναλλοίωτη από την αρχή μέχρι και το τέλος... Χρήστος Σαλαούνης Υ.Γ. Οι δυνάμεις (F1) και (F2), περιγράφονται στη ν από την 17η Φεβρουαρίου 2011 δημοσιευμένη εργασία μου με τίτλο  Η Θεωρία των Πάντων, Σκοτεινή Ενέργεια, Έτσι Γεννήθηκε το Σύμπαν και η οποία θα παρουσιαστεί στο Αγρίνιο στα τέλη του τρέχοντος μηνός.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ