Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ & ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ.ΒΙΒΛΙΟ

                                                                     

Καταστροφική η πολιτική της τελευταίας δεκαετίας στο Μεταναστευτικό
Συνέντευξη του Γιάννη Κολοβού στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος»

Ο επικοινωνιολόγος και συγγραφέας Γιάννης Κολοβός.

Ο Γιάννης Κολοβός, είναι γνωστός στους αναγνώστες του «Ελεύθερου Κόσμου». Θεωρούμε ότι είναι ίσως ο πιο βαθύς γνώστης του φαινομένου - και των συνεπειών του - της λαθρομετανάστευσης στην χώρα μας. Και φροντίζει την ιδιότητά του αυτή να την επιβεβαιώνει συνεχώς. Επ’ αφορμή της εκδόσεως του νέου του βιβλίου, μιλήσαμε μαζί του.

Τι σας ώθησε στο να γράψετε το νέο σας βιβλίο «Το Τέλος μίας Ουτοπίας: η κατάρρευση των πολυπολιτισμικών κοινωνιών στην Δυτική Ευρώπη»;

 

Το βιβλίο αυτό είναι η λογική συνέχεια του πρώτου βιβλίου μου «Το Κουτί της Πανδώρας: Παράνομη μετανάστευση και νομιμοποίηση στην Ελλάδα», το οποίο εκδόθηκε το 2003 επίσης από τις Εκδόσεις «Πελασγός», και περιέγραφε το φαινόμενο της ανεξέλεγκτης εισροής προς την χώρα μας παρανόμων μεταναστών, τις εκ των υστέρων νομιμοποιήσεις, τις συνθήκες που δημιούργησε αυτή η κατάσταση και τις συνέπειες αυτής της πολιτικής που ακολουθούσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Μάλιστα, το βιβλίο εκείνο είχε και ένα κεφάλαιο ειδικά για τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Τώρα, με το νέο μου βιβλίο, ασχολούμαι όχι τόσο με την περιγραφή του φαινομένου της μετανάστευσης, αλλά με την πολυπολιτισμικότητα, την φιλοσοφία δηλαδή που κυριαρχεί στην πολιτική, πνευματική και δημοσιογραφική ελίτ της χώρας μας και την οποία προσπαθούν να μας επιβάλλουν ως επίσημη κρατική ιδεολογία και πολιτική πρακτική.

Και τι πρεσβεύει αυτή η φιλοσοφία;

 Η πολυπολιτισμικότητα ως κοινωνική φιλοσοφία προωθεί την άποψη ότι τα πολιτισμικά και αξιακά συστήματα των εθνοτικών, θρησκευτικών και πολιτισμικών κοινοτήτων που κατοικούν στο έδαφος μίας χώρας - ανεξαρτήτως του πληθυσμιακού μεγέθους κάθε κοινότητας - έχουν ίση αξία, ίση βαρύτητα για το κράτος αυτό και άρα εκείνο οφείλει να τα προωθεί εξίσου. Άρα η πολυπολιτισμικότητα έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την έννοια του έθνους-κράτους καθώς πλέον το Κράτος «αποεθνοποιείται» και λειτουργεί όχι πλέον ως «εθνικό» - δηλαδή προασπίζοντας τα συμφέροντα, τις αξίες και τον πολιτισμό του έθνους - αλλά ως «πολυπολιτισμικό» - δηλαδή προωθώντας την πολυπολιτισμικότητα και τις αξίες όλων των κοινοτήτων που ζουν στο έδαφός του. Όμως αυτό στην πράξη έχει αποδειχθεί ότι δεν λειτουργεί και οδηγεί στον κοινωνικό θρυμματισμό και σε συγκρούσεις. Έχει, δηλαδή, αποδειχθεί μία Ουτοπία...

Από εκεί βγήκε και ο τίτλος του βιβλίου;

Σωστή η παρατήρησή σας! Πράγματι, η πρακτική εφαρμογή της πολυπολιτισμικότητας, με οποιοδήποτε μοντέλο και αν επιχειρήθηκε στην Δυτική Ευρώπη - σχετικό άρθρο μου δημοσιεύθηκε και σε πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Patria - κατέληξε σε αποτυχία. Γι’ αυτό και θεωρώ ως ουτοπία τις πολυπολιτισμικές φαντασιώσεις που εσχάτως κατέλαβαν την πολιτική, πνευματική και δημοσιογραφική ελίτ της χώρας μας. Όπως σωστά παρατηρεί και ο καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου κ. Κωνσταντίνος Ρωμανός, ο οποίος μου έκανε την τιμή να προλογίσει το νέο μου βιβλίο, η πολυπολιτισμικότητα, η οποία στην υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη γίνεται πλέον αντιληπτή ως πρόβλημα και εγκαταλείπεται ως φιλοσοφία και ως πρακτική, στην Ελλάδα προβάλλεται ως «λύση»!

Γιατί λέτε ότι η πολυπολιτισμικότητα προέκυψε «εσχάτως»;

 

Μα γιατί μέχρι το 2000, και παρά την εισροή μεταναστών και τις πρώτες εκ των υστέρων νομιμοποιήσεις, ουδείς μιλούσε για την ανάγκη μετατροπής της Ελλάδας σε «πολυπολιτισμικό» κράτος. Από το 2000 και μετά, χωρίς όμως να έχουν κάνει δημόσια συζήτηση με τον ελληνικό λαό, άρχισαν όλοι να «παινεύουν» την «πολυπολιτισμικότητα» χωρίς όμως να μας εξηγούν τι είναι και τι συνεπάγεται. Και το βιβλίο μου εκεί κατατείνει. Είναι η συνεισφορά μου σε αυτόν τον δημόσιο διάλογο που κάποτε πρέπει να γίνει τόσο για το θέμα της μετανάστευσης όσο και για το θέμα της εκ των υστέρων επιβληθείσας πολυπολιτισμικότητας. Και οι συνέπειές της δεν είναι ούτε μικρές, ούτε λίγες. Θα τις δούμε στην αλλαγή του περιεχομένου της Παιδείας μας η οποία από εθνική θα γίνει «πολυπολιτισμική» -κάτι που ήδη έχει αρχίσει να γίνεται, θα το δούμε σιγά-σιγά στις προσλήψεις στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα όπου θα εφαρμόζονται ποσοστώσεις και «θετικές δράσεις» υπέρ των μεταναστών και θα το δούμε και στην πολιτική εκπροσώπηση, αρχίζοντας από τις δημοτικές εκλογές.

Ποια είναι τα συμπεράσματα του βιβλίου;

 

Το βιβλίο υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να υπάρξει αρμονική συμβίωση και κοινωνική συνοχή αν η εισροή μεταναστών γίνεται χωρίς να έχουν τεθεί κάποιες παράμετροι και κάποια όρια. Αντιθέτως θα υπάρξει κοινωνικός θρυμματισμός, ταραχές και συγκρούσεις. Μία παράμετρος είναι η πληθυσμιακή - δηλαδή ο συνολικός αριθμός των μεταναστών σε σχέση με τον γηγενή πληθυσμό - και μία δεύτερη είναι η πολιτισμική εγγύτητα των μεταναστών με τον γηγενή πληθυσμό. Όσο πιο μικρός είναι ο αριθμός των μεταναστών τόσο πιο εύκολα ενσωματώνονται και όσο πιο κοντά πολιτισμικώς είναι ο μεταναστευτικός πληθυσμός με τους γηγενείς τόσο πιο εύκολα ενσωματώνεται. Στην Ελλάδα, λόγω ειδικών γεωγραφικών και ιστορικών συνθηκών, θα πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν και η παράμετρος των όμορων πληθυσμών κάποιοι εκ τους οποίους ενδέχεται να έχουν ιστορική αντιπαλότητα με την χώρα μας και ακόμα και εδαφικές διεκδικήσεις. Αυτά όλα δεν θα πρέπει να παραβλέπονται...

Με βάση τα συμπεράσματα αυτά πώς κρίνετε την μεταναστευτική πολιτική της τελευταίας δεκαετίας;

 

Καταστροφική! Έκανε ακριβώς τα αντίθετα! Αντί να περιορίσει από την αρχή την μεταναστευτική εισροή, την ανέχθηκε. Κατόπιν, με τις συνεχείς εκ των υστέρων νομιμοποιήσεις επιβράβευσε την παρανομία και έδωσε επιπλέον κίνητρο στους αλλοδαπούς να προσπαθούν να εισέλθουν με κάθε τρόπο ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα νομιμοποιηθούν και εκείνοι. Έτσι αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των μεταναστών. Επιπλέον, στις εκ των υστέρων νομιμοποιήσεις δεν έλαβε καθόλου υπ' όψιν τις παραμέτρους της πολιτισμικής εγγύτητας και των γειτονικών κρατών - παρά τις αντίθετες εισηγήσεις κάποιων επίσημων φορέων. Αυτά όλα τα λάθη θα τα πληρώσουμε ακριβά στο μέλλον!

Γιατί όμως λέτε ότι η πολυπολιτισμικότητα έχει αποτύχει; Κάποιες από τις πιο ισχυρές χώρες του κόσμου είναι πολυπολιτισμικές όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία...

 

Οι ΗΠΑ είναι μία άλλη υπόθεση που χρήζει ιδιαίτερης συζήτησης. Το βιβλίο μου διαπραγματεύεται την πολυπολιτισμικότητα όπως εφαρμόσθηκε στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Αν θέλετε την γνώμη μου, αν συνεχισθεί η αυξημένη νόμιμη και παράνομη μετανάστευση προς τις ΗΠΑ - και όλα δείχνουν ότι θα συνεχισθεί - ειδικά από χώρες της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής τότε ακόμα πιο έντονα σημάδια κοινωνικής αποσύνθεσης και εθνοτικών αντιπαραθέσεων θα εμφανισθούν και εκεί. Πάντως, επειδή οι ΗΠΑ είναι μία χώρα που δημιουργήθηκε από αποικισμό και μετανάστευση δεν είναι άμεσα συγκρίσιμη με τα έθνη-κράτη της Δυτικής Ευρώπης. Όλες οι χώρες που προαναφέρατε είναι όντως υπερδυνάμεις αλλά έγιναν τέτοιες ως μονοπολιτισμικές χώρες που ήταν μέχρι την δεκαετία του ‘60. Τώρα - και λόγω πολυπολιτισμικότητας - βρίσκονται σε φάση παρακμής.

Η Βρετανία μαστίζεται από φυλετικές εντάσεις και ταραχές ενώ στα σπλάχνα της εκτρέφει ένα αυξανόμενο κίνημα ριζοσπαστικού Ισλάμ το οποίο πραγματοποιεί κάθε χρόνο βομβιστικές επιθέσεις εντός της χώρας. Μάλιστα, στην αυξημένη αυτή ισλαμική τρομοκρατική δραστηριότητα πρωτοστατούν μουσουλμάνοι που έχουν γεννηθεί, σπουδάσει και σταδιοδρομήσει στην Βρετανία, οι οποίοι φαινομενικά είναι πλήρως ενταγμένοι στην Βρετανική κοινωνία, μεσοαστικής προέλευσης. Και αυτοί στρέφουν τα όπλα ενάντια στην χώρα όπου γεννήθηκαν και τους μεγάλωσε! Μάλιστα, μέσα στο βιβλίο καταδεικνύεται ότι οι νεαροί Βρετανοί μουσουλμάνοι έχουν πολύ σκληρότερες και φανατικότερες απόψεις από ότι οι γηραιότεροι.

Στην Γαλλία τον χειμώνα του 2005 δεκάδες πόλεις αντιμετώπισαν ταραχές οι οποίες κράτησαν σχεδόν έναν μήνα. Σας δίνουν οι εικόνες αυτές την εικόνα υπερδύναμης;

Ναι άλλα στην Γαλλία οι ταραχές ήταν θέμα κοινωνικής και οικονομικής περιθωριοποίησης, έτσι δεν είναι;

 

Αυτό είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι οιεξεγερμένοι ήταν στην συντριπτική τους πλειονότητα Βορειοαφρικανικής καταγωγής και μουσουλμάνοι. Άρα υπάρχει μία εθνοτική και μία θρησκευτική παράμετρος που δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ειδικά όταν η θρησκεία επιτείνει την τάση κοινωνικής απομόνωσης και αυτοαπομόνωσης αυτών των πληθυσμών.

Μπορεί η χώρα μας να αποφύγει να υποστεί αντίστοιχα φαινόμενα με των Ευρωπαϊκών χωρών που προαναφέρατε;

 

Ασφαλώς και μπορεί αρκεί να αντιληφθεί άμεσα το «που πάει το πράγμα» και να λάβει τα μέτρα της. Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να παρουσιάσει την - δυσάρεστη - εμπειρία των Δυτικοευρωπαϊκών κρατών με την πολυπολιτισμικότητα ώστε να μην χρειαστεί να γίνουμε Επιμηθείς. Ας γίνουμε και μία φορά Προμηθείς, προλαμβάνοντας τέτοιες καταστάσεις με το να μην επαναλάβουμε τα λάθη των άλλων Δυτικοευρωπαϊκών κρατών. Ο σωστά ενημερωμένος λαός θα πιέσει τους ηγέτες του να πάρουν τα σωστά μέτρα. Και το βιβλίο μου σκοπό έχει να συμβάλει στην πληρέστερη ενημέρωση του αναγνώστη. 

Σας ευχαριστούμε για τον χρόνο σας και σας ευχόμαστε για το νέο σας βιβλίο κάθε επιτυχία.

Και εγώ σας ευχαριστώ για την συνέντευξη αυτή. 

ΠΗΓΗ

  ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ