Ρολόγια, περιφορές και Σύμπαν

Η κίνηση της άκρης του Δείκτη γύρω απο το Κέντρο του Κύκλου των αριθμών σε ένα αναλογικό ρολόϊ, είναι μεταφορά της τροχιάς Δορυφόρου, γύρω απο το Κέντρο περιφοράς του: Πλανήτη γύρω απο Ήλιο, Δορυφόρου γύρω απο Πλανήτη. 

Σπανιότερα, η άκρη του Δείκτη έχει ένα Σφαιρίδιο ή άλλο αντικείμενο που μετατίθεται. 

Άλλωστε, η κίνηση των Σωμάτων δεν είναι που ορίζει τον Χρόνο; Κάθε σημείο Χρόνου,
δεικνύεται απο τις θέσεις τους. Και το ανάποδο. 

Το θέμα αποσαφηνίζεται, στα μοντέλα που Δευτερο-λεπτο-δείκτης, Λεπτο-δείκτης, και Ωρο-δείκτης, είναι σε ξεχωριστούς Κύκλους, και όχι ο ένας πάνω στον άλλο. 

Κρατώντας ένα αναλογικό ρολόϊ, δεν βλέπεις τα γρανάζια. 

Όταν κάποιος είναι πολύ μικρός, δεν ξέρει καν οτι υπάρχουν. Πριν σπάσει ένα για πρώτη φορά. Γιατι είναι ακόμα μωρό! 

Δεν παύει όμως να ακούει τον ήχο του μηχανισμού, αποτέλεσμα της λειτουργίας του. 

Και να βλέπει τις εξωτερικές μεταθέσεις Δεικτών. 

Το αντίστοιχο, λοιπόν, των γραναζιών, υπάρχει και στη δομή και λειτουργία του Σύμπαντος.

 Απλώς μαζί τους, υπάρχει και η επιφάνεια. 

Προηγούνται άλλες στρώσεις, όπως στα ρολόγια το γυαλί, η βαφή, οι αριθμοί και το μέταλλο, που καλύπτουν τον μηχανισμό. 

Η επόμενη λογική σκέψη είναι οτι σε κάποιο επόμενο στάδιο αντίληψης σκέψης και θέασης όταν καθένας δεν είναι πιά μωρό(ς), "σκίζει την επιφάνεια" και "βλέπει τα γρανάζια". 

Μετά την αντίληψη και θέαση, έπονται, βεβαίως, και άλλα. 

Όπως μεταθέσεις γραναζιών, αφαιρέσεις και αντικαταστάσεις, κλπ, αναλόγως του επιθυμητού αποτελέσματος και της Θέσης του ανθρώπου. 

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ