H Δύναμη του Ανθρώπου, είναι μόνο το Πνεύμα του!

 

Σήμερα είναι μια άλλη ημέρα...

Όταν η θάλασσα έχει αναταράξεις, πάντα μετά ανεβαίνει στην επιφάνεια η λάσπη από τον βυθό και για μια στιγμή φαίνεται πως χάνει την καθαρότήτά της...
Φαινομενικά όμως...
Γιατί εμείς ξέρουμε ότι η θολή της "εικόνα" δεν είναι η αλήθεια της θάλασσας...Είναι απλά ένα φαινόμενο της αναταραχής.
Τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να αλλάξει την Φύση της θάλασσας...
Όταν όμως ο βυθός της γεμίζει με ξένα στοιχεία, μη καθαρά υλικά, η φουρτούνα είναι ο τρόπος της θάλασσας να περνάει την δική της κάθαρση, για να είναι μέσα όπως και έξω...

Καθαρή, γαλήνια, απέραντη...
Η θάλασσα έχει συνείδηση της καθαρότητάς της, της γαλήνης της, της απεραντοσύνης της...Είτε είναι ήρεμη, είτε έχει αναταράξεις, δεν σταματά ούτε μία στιγμή να είναι αυτό που είναι...θάλασσα!

Όλα τα ασυνείδητα συναισθήματα που βαραίνουν τον δικό μας "βυθό", έρχονται μέσα από αυτές τις αναταράξεις, στο συνειδητό για να περάσουμε κι εμείς την δική μας κάθαρση...
Να ανακαλύψουμε ότι είναι μη καθαρά υλικά που αφήσαμε να συσσωρευτούν στο βάθος μας...
Το πιθανότερο είναι να το αγνοούμε...

Να αγνοούμε πόσα συναισθήματα ντροπής, θυμού, ενοχών και φόβου κατέλαβαν τον εσωτερικό μας κόσμο, χωρίς να το πάρουμε είδηση.
Και έρχονται οι αναταράξεις για να τα δούμε...
Ευλογημένες λοιπόν είναι οι στιγμές της κάθαρσης, αν έστω και για λίγο μας φέρνουν στην Αλήθεια της ίδιας μας της Ύπαρξης...

Να νιώσουμε, έστω και για λίγο, ότι δεν είμαστε αυτά τα συναισθήματα...δεν είμαστε οι φόβοι μας και οι ντροπές μας, οι ενοχές και οι θυμοί μας...
Γιατί τα αφήσαμε να καταλάβουν τον εσωτερικό μας κόσμο, δίνοντάς μας την εντύπωση ότι δεν είμαστε καθαροί;

Γιατί τα αφήσαμε να κυριαρχούν, χωρίς να τα συνειδητοποιούμε;
Γιατί κάνουμε τάχα ότι δεν τα γνωρίζουμε?
Είναι εντελώς δικά μας...

Ακόμα κι αν, σε στιγμές νοητικής και συναισθηματικής ανωριμότητας, αφήσαμε κάθε άνθρωπο να "πετάξει" την "βρωμιά" του μέσα μας, από την στιγμή που τον αφήσαμε, την οικειοποιηθήκαμε την «βρωμιά»...Και είναι πια δική μας...Δεν μπορούμε να την επιστρέψουμε πια, παρά μόνο αν το γνωρίζουμε…

Όλη η ιστορία για το πως γίναμε έτσι εμείς οι Άνθρωποι, αφορά αυτήν την οικειοποίηση...Αποδέχεται ο ένας το πιο άχρηστο του άλλου και μένει σ' αυτό, αντί να πάρει το πιο ωφέλιμο του...
Πουθενά σε όλο αυτό δεν υπάρχει Λογική...

Γιατί ο άνθρωπος και η Λογική δεν έχουν καμία Σχέση Ουσίας...
Κι ας φαίνεται ότι η λογική κυριαρχεί στην ζωή μας...
Δεν έχει καμία σχέση ο ορθολογισμός με την Λογική…
Ο ορθολογισμός αναζητά αποδείξεις, ενώ η Λογική δίνει επιχειρήματα…Έχει τεράστια διαφορά στο πως θα αναπτυχθούμε μέσα στην Ζωή, ώστε να μην μας «χτυπάει» ασυνείδητα…

Το να είμαστε Συνειδητοί αφορά πολύ την Λογική, αλλά ούτε αυτό δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε…Αναζητάμε αποδείξεις, προτού αναζητήσουμε τα επιχειρήματα…Το πρώτο αφορά μια ένδειξη, ενώ το δεύτερο, μια έρευνα…
Αναζητάμε ένα θαύμα, χωρίς να ερευνήσουμε την Φύση των Θαυμάτων μέσα μας.
Οι Σχέσεις πάντα ανατρέπονται, όταν δεν έχουν Ουσία…

Έτσι όπως γίνεται με όλα τα πράγματα, ακόμα και με τον Εαυτό μας...Καμία Σχέση Ουσίας...

Ταράζεται η επιφάνεια και εμείς δεν ξέρουμε ότι αυτά τα μη καθαρά υλικά, δεν προέρχονται από τους άλλους, την στιγμή που προκύπτει η αναταραχή, δεν ξέρουμε ότι βρίσκονται μέσα μας...
Δεν ξέρουμε ότι κάποια στιγμή, που είμαστε ανίσχυροι να διακρίνουμε το ωφέλιμο από το άχρηστο, πήραμε όλα τα άχρηστα των άλλων και τα κάναμε "Ασυνείδητο", αφήνοντας το συνειδητό να αναζητά συνεχώς και διαρκώς κάτι ωφέλιμο, αλλά να μην μπορεί να το οικειοποιηθεί, αυτό το ωφέλιμο…
Και αναζητάει διαρκώς και διαρκώς και διαρκώς, κάποιον να του δώσει κάτι ωφέλιμο…το οποίο όμως μικρή διάρκεια έχει σαν ουσιώδες.
Η αγάπη που μοιραζόμαστε μεταξύ μας δεν έχει διάρκεια…
Ο φόβος έχει..
Η εμπιστοσύνη που μοιραζόμαστε μεταξύ μας δεν έχει διάρκεια…
Ο θυμός έχει.
Η συγνώμη που μοιραζόμαστε μεταξύ μας δεν έχει διάρκεια
Η ενοχή έχει…

Και αν αναζητήσουμε την Λογική σ’ αυτό που έχει διάρκεια, θα έχουμε τα επιχειρήματα της εσωτερικής Έρευνας…
Θα γνωρίζουμε ότι δεν μας πολεμάει κανείς άλλος, εκτός από αυτά που προκύπτουν μέσα μας, χωρίς Λογική…

Η Λογική είναι μια γεφύρωση του ασυνείδητου με το συνειδητό μέρος μας, με την μεσολάβηση του Πνεύματος…
Από την στιγμή που στρέφουμε τα μάτια μας στον Θεό μέσα μας, αφυπνίζουμε εκείνη την Δύναμη που είναι υπεύθυνη για την Ζωή…
Όταν σταματάμε να την αναζητάμε έξω από εμάς, τότε εκείνη μας κάνει Παρόντες στην Ζωή μας…
Όταν σταματάμε να σηκώνουμε τα μάτια στον Ουρανό και να παρακαλάμε για Έλεος, τότε εκείνη φέρνει μέσα μας ισορροπία στην Αγάπη και την Δικαιοσύνη…
Όταν σταματάμε να κοιτάμε τον άλλον με "μοχθηρή" ματιά, τότε εκείνη μας δίνει απλόχερα Σοφία και Συμπόνια
Αυτή η Δύναμη του Ανθρώπου, είναι μόνο το Πνεύμα του!

Όλα είναι θέμα Λογικής…

Κι αν μπορέσει κανείς να βρει Λογική στις φοβίες που έχει στην ζωή του, αν μπορέσει να βρει Λογική στο γιατί αφού θέλει Αγάπη, δεν μπορεί να κάνει αποτελεσματική πράξη προς αυτήν, αν μπορέσει να βρει Λογική στο γιατί αφού θέλει Ειρήνη, διαρκώς πολεμάει, τότε δεν χρειάζεται να διαβάσει το άρθρο μου…

Γιατί σίγουρα έχει βρει την λογική των άλλων…
Για όλα φταίνε οι άλλοι…

Εγώ δεν μιλάω όμως για αυτήν την λογική…



και είπε ο Ποιητής
<<Εκείνος που θα έχει βλασφημήσει κατά του Πατρός, θα συγχωρεθεί΄
και εκείνος που θα έχει βλασφημήσει κατά του Υιού θα συγχωρεθεί.
Αλλά εκείνος που θα έχει βλασφημήσει κατά του Αγίου Πνεύματος
δεν θα συγχωρεθεί ούτε στην Γη, ούτε στον Ουρανό>>
(Ευαγγέλιο του Θωμά)

τι να εννούσε άραγε?


Kαλημέρα ♥ ♥ ♥ με μια πιο αθωωτική ματιά στην Ζωή...

Βάσω Νικολοπούλου

Αλέκος Χρυσόπουλος

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ