Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΟΝ

Στην  Αρχή δεν υπήρχε τίποτα.

Ήταν όλα ένα Όλον.

 Αυτό το Όλον λοιπόν είχε μια ανίατη Πληγή... Ήταν πολύ Μόνο Του ! Δεν είχε κανέναν για να παίξει, τίποτα ενδιαφέρον να του κινήσει το ενδιαφέρον ! Αυτά παθαίνει κανείς όταν είναι Όλον. Το Όλον βαριόταν. 

Είχε μια και μοναδική επιθυμία. Να γιατρέψει τη Πληγή Του. Να μην είναι πια Μόνο Του. Χωρίστηκε λοιπόν σε πολλά μικρά Όλον , χαμηλότερων κραδασμών (τις Ψυχές) , για να παίξει και να ξεφύγει από τη πλήξη Του. Η κάθε μικρή Ψυχή ήταν ακόμα ενωμένη με τις άλλες.

Σε λίγο καιρό όμως, παίξαν - παίξαν, άρχισαν να βαριούνται κι αυτές. Τι να κάνουν λοιπόν, χωρίστηκαν σε πολλά μικρά κομμάτια, χαμηλότερων κραδασμών (τους Ανώτερους Εαυτούς). Κάθε μικρή Ψυχή είχε τον Ανώτερο (κατώτερο)  Εαυτό της για να παίζει.

(Το αρχικό Όλον στο μεταξύ διασκέδαζε, παίζοντας με τους αποκάτω).

Περνούσαν, που λέτε, οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια και οι Ανώτεροι Εαυτοί άρχισαν να βαριούνται κι αυτοί κι έτσι διασπάστηκαν και βγήκαν κάτι όντα ακόμα χαμηλότερων κραδασμών, που ονομάστηκαν "Κατώτερος Νους".  Αυτές οι οντότητες είχαν αρχίσει να ξεχνάνε πως προέρχονταν από το αρχικό Όλον κι ένοιωθαν πως ήταν ξεχωριστές - ασύνδετες οντότητες. Άρχισαν λοιπόν να στρέφονται η μία ενάντια στην άλλη και να παίζουν.

(Στο μεταξύ το Όλον γιάτρευε σιγά - σιγά τη Πληγή Του, αφού τώρα πια είχε πολλούς άλλους για να παίζει)

Περνούσαν τα χρόνια κι οι "Κατώτεροι Νόες", βαρέθηκαν να παίζουν στον αέρα. Ήθελαν κάτι πιο χειροπιαστό. Κι έτσι χωρίστηκαν σε κάτι όντα με ακόμα χαμηλότερους κραδασμούς, που τους ονόμασαν Aνθρώπους. Πιο κάτω δεν γινόταν. Πιάσαμε πάτο ! Τόσο χαμηλούς κραδασμούς είχαμε να δούμε από τον καιρό του Αδάμ και της Εύας. Ήταν τόσο χαμηλοί οι κραδασμοί που είχαν αυτοί,  που μπορούσες να τους πιάσεις και να τους αγγίξεις ! Αυτοί κι αν δεν θυμόταν τίποτα για το Όλον κι άλλα τέτοια... Αυτοί μόνο ότι έβλεπαν αναγνώριζαν. Ε, ρε γλέντια ! Το Όλον κι όλοι οι αποκάτω την κατάβρισκαν. Η μάχη είχε ανάψει. Η κάθοδος είχε γίνει. Η Πληγή είχε γιατρευτεί...

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ, ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...

Γεια σας, είμαι ο Άνθρωπος. Έχω ένα σώμα, αλλά πρέπει να έχω και κάτι άλλο. Έχω ένα εγκέφαλο, αλλά πρέπει να έχω και κάτι άλλο. Έχω και μία Ψυχή, αλλά πρέπει να έχω και κάτι άλλο ! Κάνω λοιπόν κάποιες υποθέσεις... Μπορεί να είναι βλακείες, αλλά τέλος πάντων, εγώ τις σκέφτηκα.

...Υπάρχει βαθιά μέσα στον καθένα μας μια αγιάτρευτη Πληγή. Είναι η ίδια για όλους τους Ανθρώπους. Είναι ο χωρισμός από τη Πηγή, η κάθοδος από Το Όλον και Το Πνεύμα στην Ύλη - ενσάρκωση. Συγχρόνως υπάρχει στον καθένα μας μια διαρκής επιθυμία για επιστροφή στην Πηγή, στο Όλον. Μήπως γιατί κάποτε ήμασταν κι εμείς Όλον ; Τι να σας πω, δεν θυμάμαι...

Εκτός από την πρωταρχική αυτή κοινή Πληγή, ο καθένας μας έχει κι άλλες μικρότερες  Πληγές, που διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Οι Πληγές αυτές δημιουργούν ένα είδος έλλειψης, είναι τα ΚΕΝΑ μας, είναι οι τομείς και τα χαρακτηριστικά που δεν έχουμε.

Για να επιστρέψουμε στο Όλον (η αιώνια και καθολική μας επιθυμία), πρέπει να γιατρέψουμε πρώτα αυτές τις άλλες ατομικές Πληγές. Πρέπει να κατακτήσουμε, να διευρύνουμε τη συνείδησή μας, να αγαπήσουμε και να ενσωματώσουμε τα κομμάτια που μας λείπουν. Έτσι εξελισσόμαστε κι ανεβαίνουμε σε ψηλότερους κραδασμούς.

Για να το καταφέρει αυτό η ατομική Ψυχή μας, διαλέγει ένα πακέτο επανενσαρκώσεων, ένα δρόμο που θα χρησιμοποιηθεί για να δουλέψουμε και  να γιατρέψουμε τις Πληγές αυτές.

Η Ψυχή μας δίνει λοιπόν κάποιες κατευθυντήριες οδηγίες και Γνώσεις σ' ένα κατώτερο (με χαμηλότερους κραδασμούς) κομμάτι της, τον Ανώτερο Εαυτό, τον οποίο χρησιμοποιεί σαν βοηθό και διάμεσο, για να πετύχει κάποιου είδους επικοινωνία με μορφές χαμηλότερων κραδασμών. Αυτός , για κάποιο λόγο που δεν θυμάμαι, θυμάται μόνο τα μισά απ' αυτά που του έχουνε πει πως πρέπει να κάνει.

Ο Ανώτερος Εαυτός δίνει, με τη σειρά του,  κάποιες οδηγίες, απ ' όσα θυμάται, σε μια άλλη οντότητα χαμηλότερων κραδασμών, που τη λέει "Κατώτερο Νου". Αυτός, πάλι για κάποιο λόγο που δεν θυμάμαι, θυμάται μόνο τα μισά από τα μισά απ' αυτά που του έχουνε πει πως πρέπει να κάνει.

Τέλος η οντότητα με το αστείο όνομα "Κατώτερος Νους" δίνει κι αυτή κάποιες οδηγίες σε μια άλλη οντότητα (των κατωτάτων κραδασμών), που την ονομάζει Άνθρωπο. (Άρα αυτοί πρέπει να' μαστε εμείς, ή πρόκειται απλώς για συνωνυμία ;). Οι Άνθρωποι πάλι, για κάποιο λόγο που δεν θυμάμαι, θυμούνται μόνο τα μισά από τα μισά από τα μισά από αυτά που τους έχουνε πει οι πιο πάνω.

Μ' αυτόν τον απλό τρόπο, ιεραρχικά, μπορούμε σιγά - σιγά ν' αρχίσουμε να θυμόμαστε και να σκαρφαλώσουμε σταδιακά μέχρι το Όλον. Κάθε φορά που διευρύνουμε τη συνείδησή μας, επικοινωνούμε με τους αμέσως πιο πάνω, γιατρεύουμε και μια μικρή Πληγή μας και ανεβαίνουμε κραδασμικά. Κάθε φορά που οι πιο πάνω καταφέρνουν να συνεννοηθούν με τους αμέσως πιο πάνω, εμείς πλησιάζουμε ακόμα πιο πολύ στο Όλον.

Νομίζω πως κάποτε θα τα καταφέρουμε να φτάσουμε και να γίνουμε κι εμείς Όλον. Τότε θα έχει γιατρευτεί πλήρως και η Μεγάλη μας αγιάτρευτη Πληγή. Θα έχουμε λύσει όλα μας τα προβλήματα. Τι διάλο ! Όλον είναι Αυτό. Σιγά μην έχει και προβλήματα εκεί πάνω...

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ :

Στην Αρχή υπήρχαν τα πάντα.

Η Αρχή δεν υπήρξε ποτέ...

                                            Μ.Μ.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

ΠΗΓΗ 

Katerina Chrisoulaki