Η ΠΥΛΗ

Διαβάζοντας τα υπέροχα λόγια του καθηγητή Λιαντίνη, βρήκα έναυσμα να εκφράσω τις Σκέψεις που περνώντας από τον Νου, έρχονται σ'αυτόν τον Χώρο που ζούμε ή νομίζουμε πως ζούμε.

Σας παραθέτω το συγκεκριμένο αποσπασματικό κείμενο και συνεχίζω με τις Σκέψεις.

Η ιστορία του Ιησού - Δημήτρης Λιαντίνης

 Ο Ιησούς, έξω από τη χρήση που του κάμανε οι άνθρωποι, έζησε αυθεντικά το ταξίδι του στον Άδη. Έζησε δηλαδή την ουσία του θανάτου του όχι στο σταυρό αλλά στο νου του. Όπως περίπου και ο Οδυσσέας.

Ο Ιησούς, δεν επέθανε την Παρασκευή στο λόφο του Γολγοθά, αλλά την Τετάρτη στο Όρος των Ελαίων. Ερη­μίτης, από τους άλλους παραμελημένος, και παράμερα. Ήτανε τότε που ίδρωνε αίμα, και ψιθύριζε ένδακρυς «περίλυπός έστιν ή ψυχή μου έως θανάτου».

Εκεί και τότε έπαιξε στο ζάρι την αγάπη του για τη ζωή και τον τρόμο του για το θάνατο. Ό,τι αποφασίστηκε, το αποφάσισε η σκοτεινή βούληση της ζαριάς. Όχι αυτός. Με τέτοιο νόημα πρέπει να ιδούμε εκείνα τα λόγια, που από μόνα τους συνιστούν μια μαθηματική ανωμαλία (singularity): «παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο, πλην ουχ ως εγώ θέλω αλλ' ως συ». Στην πρόταση αυτή έχουμε ένα ακόμη ακριβές παράδειγμα, ή διανοητικό πείραμα, της Απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ.

Κατά τα υπόλοιπα ο Ιησούς ετελείωσε στα καρφιά με τη διαυγή συνείδηση του πλήρους εξευτελισμού και της τέλειας αποτυχίας. Απάνω στον σταυρό και κοντά στο τέλος του, ο ίδιος ούτε είδε ούτε φαντάστηκε την υστε­ροφημία, την τιμή και τη λατρεία που του φύλαξε το μέλλον. Στον εαυτό του, ελκόμενο και θνήσκοντα είδε έναν ποιητή των ονείρων που πεθαίνει αισχρά και ατιμα­σμένα.

Ο Ιησούς είναι ο άνθρωπος της εποχής του, αλλά και ο διαλεχτός της νέκυιας των ποιητών. Ξεψύχησε κυκλωμέ­νος από τις ίδιες σκέψεις καλιακούδες, που θα είχε κάμει ο καθένας από κείνους τους έξι χιλιάδες δούλους του Σπάρτακου, όταν τους είχε σταυρώσει εκατό χρόνια πα­λαιότερα ο Κράσσος στο δρόμο από την Καπούη για τη Ρώμη.

Στα λόγια του «ίνατί με εγκατέλειπες;» βλέπω ένα συντριμμό χωρίς όρια. Το πιο αξιοθρήνητο ναυάγιο της υπαρκτικής βίωσης του ανθρώπου.

Αν γινότανε τρόπος να ξαναγυρίσει σήμερα κοντά μας, και έβλεπε τη χάρη με την οποία τον έχρισε η ιστορία, θα χαιρότανε. Γιατί θα 'βρισκε πως την άξιζε τέτοια τιμή από τους ελάχιστους εκείνους που κατανοούν το δράμα του. Επειδή έζησε ζωντανός το θάνατο του. Στην ίδια τροχιά του Οδυσσέα και του Αινεία.

Όμως, στα εκατοντάδες εκατομμύρια που τον λατρεύ­ουν σήμερα σα θεό, τους χριστιανούς καθώς τους λένε, θα είχε να ειπεί. Αυτός, ο φάγος και οινοπότης:

- "Μα εγώ δεν είμαι χριστιανός, βρε σαφρακιάρηδες! Κι εσείς μοιάζετε σε μένα, όσο μοιάζει ο ρυπαρός ιπποπότα­μος στο περήφανο άλογο με το κατάλευκο δέρμα και τα κατάμαυρα μάτια. Όλους εσάς δεν ήρθα να σώσω. Να σας καταγγείλω ήρθα, και να σας φραγγελώσω. Το μυαλό σας, την ψευτιά σας, την αχρεία ψυχή, και τις δολερές σας πράξεις. Αυτά είχα στο νου μου, την ώρα που τίναζα τα αστροπελέκια με τα απανωτά «ουαί» για τη φαρισαϊκή ηθική σας. Με αστραπές τρεκλές, με βροντή και με λάμψη εμαστίγωσα την υποκρισία σας. Και σεις με κάματε ση­μαία στα ψεύδη και σάλπιγγα στις πομπές σας. Γιατί όλοι σας, από τον πάπα της Ρώμης και τον πατριάρχη της Πό­λης, από το σοφό θεολόγο και το φοροφυγά επίτροπο της ενορίας ως τον τουρλωτό καθηγούμενο του μοναστηριού, είσαστε ίδιοι οι τάφοι που παράσταινα! Γιομάτοι ακαθαρ­σίες, μύγα κουλουμωτή, και σάπια κόκαλα. Και τούτο το τέρας των τεράτων δύο χιλιάδες χρόνους τώρα, το σέρνετε και χαράζετε την τροχιά της ιστορίας, όπως οι Τρώες που έσερναν εκείνο το ξύλινο άλογο με χαχανητά και αλλη­λούια από τα τείχη στην πόλη. Χωρίς να ξέρουν ότι ετοί­μαζαν το χαμό τους. Σας βλέπω χωσμένους στα ερείπια της ιστορίας, που οι ίδιοι στο όνομά μου θα την γκρεμί­σετε. Διπλοεντέληνοι και παχυμουλαράτοι. Κακά σας έμα­θε, όποιος σας είπε ότι σας φέρνω ειρήνη. Ρομφαία και μαχαίρια σας έφερα. Και το μεγάλο πόλεμο στον εαυτό σας πρώτα, και ύστερα στους υποκριτές του κόσμου. Καμωθήκατε πως δεν καταλάβατε αυτά που σας είπα. Όμως τα λόγια μου ήσαν κρυστάλλινα και καθαρά σαν τα μάτια μου. Εκείνος που είναι να τραβήξει το δρόμο μου, είπα, θα σηκώσει τον δικό του σταυρό. Αλλο πέρασμα δεν υπάρχει. Ούτε άλλη ερμηνεία στα λόγια μου. Μα εσείς διακωμωδήσατε την τραγωδία. Ανοίξατε πόρτα εκεί που δεν υπάρχει. Την οδηγία μου την κατεβάσατε στη λασπουριά και στα έλη σας. Όπου κοάζετε και βουτάτε με τους βαθράκους. Εγώ να σηκώσω τις δικές σας αμαρτίες; Για ποιο λόγο τάχα, χαραμήδες; Το χρώσταγα στην αμά­θεια, στην οκνηρία, στο βόλεμά σας; Στο λιανό άντερο και στο χοντρό σας; Ναι. Είναι αλήθεια πως σας ζήτησα ν' αγαπάτε τους άλλους. Αλλά πώς ημπορείτε, θεομπαίχτες, ν' αγαπάτε τους άλλους, αν δεν πάψετε πρώτα ν' αγαπάτε τον εαυτό σας; Που ο καθένας σας πιστεύει πως είναι ο άξονας, που γύρω του κινείται η γη και η ιστορία; Με παραχαράξατε ως το τελευταίο μου κύτταρο. Και διδάξατε πονηρά ότι ανέβηκα στο σταυρό, για να σας λυτρώσω, Όχι. Εκείνος που είναι να σωθεί, που σημαίνει εκείνος που διάλεξε τη ζωή της αρετής και του δίκιου, θα τραβή­ξει αναπόφευγα για το δικό του λόφο και το δικό του όρος. Τέλος, κιοτήδες και κάλπηδες. Αγιορείτες, μαδεμλίνοι, δομηνικανοί, σαβουρώματα. Τέλος. Αρκετά στο όνομά μου σταυρώσατε το ανθρώπινο γένος!"

ΚΙ ΕΔΩ ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΠΩΣ..

ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ: "Εγώ να σηκώσω τις δικές σας αμαρτίες; Για ποιο λόγο τάχα, χαραμήδες; Το χρώσταγα στην αμά­θεια, στην οκνηρία, στο βόλεμά σας; Στο λιανό άντερο και στο χοντρό σας; Ναι. Είναι αλήθεια πως σας ζήτησα ν' αγαπάτε τους άλλους. Αλλά πώς ημπορείτε, θεομπαίχτες, ν' αγαπάτε τους άλλους, αν δεν πάψετε πρώτα ν' αγαπάτε τον εαυτό σας; Που ο καθένας σας πιστεύει πως είναι ο άξονας, που γύρω του κινείται η γη και η ιστορία; Με παραχαράξατε ως το τελευταίο μου κύτταρο. Και διδάξατε πονηρά ότι ανέβηκα στο σταυρό, για να σας λυτρώσω, Όχι."

Μόνο Το: "με παραχαράξατε και διδάξατε ότι σας συνέφερε για μένα" μπορούν να ΕΙΝΑΙ λόγια του Χριστού.

Τα υπόλοιπα όμως,όχι.

Πολύ απλά, επειδή δεν στάζουνε μεγάλο θυμό,αλλά μίσος.

Αν θέλουμε να είμαστε αληθινοί κι ειλικρινείς στον εαυτό μας, πρέπει να ομολογήσουμε πρώτα απ'όλα,πως ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Κι όπως θα έλεγε κι ο Καβάφης, μόνο αν ΔΕΝ αγαπούμε τον εαυτό μας, αφηνόμαστε να τον εξευτελίζουμε και να τον μειώνουμε σε πράξεις που αναφέρεται κι ο Λιαντίνης,εδώ,σ'αυτό το (κατά τα υπόλοιπα σημεία) υπέροχο κείμενό του.

Κανένας σκοταδόψυχος τύρρανος και διαστρεβλωτής λόγων Αγάπης κι εκμεταλλευτής Πίστης, δεν σέβεται (ούτε στοιχειωδώς) τον εαυτόν του. Πόσο μάλλον, να τον αγαπά κι όλας..Πώς να το κάνει αυτό άλλωστε? Αφού δεν γνωρίζει να αγαπά.Δεν γνωρίζει ποιά είναι η Αγάπη.Άρα δεν μπορεί να την Νιώσει,ούτε για τον εαυτόν του, είτε για κανέναν άλλο βέβαια.

"ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ" μονάχα για την εξυπηρέτηση των μοχθηρών του σκοπών και γι'αυτό κάνει όσα κάνει.

Δεν τους.."αγαπά" τους σκοπούς του.

Γίνεται έρμαιο και υπόδουλος αυτών.Των κατώτερων ενστίκτων του.

ΑΥΤΟ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ Σ'ΕΑΥΤΟΝ.

Είναι αυτοκαταστροφή.Είναι ΔΙΑ-ΛΥΣΗ.Αθάνατη Ελληνική Γλώσσα...

Ήρθε στη Γη, κι Εκείνος και άλλοι Φωτεινοί (κι όχι Πεφωτισμένοι, όπως λέγουν κάποιοι, γιατί Πε-Φωτισμένος, σημαίνει ότι δεν είναι ΑΥΤΟφωτος, δεν πηγάζει από μέσα του το Φως, αλλά το ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ..γιατι ρίχνεται ΕΠΑΝΩ του..και "φωτίζεται" Δεν Φωτίζει) Ήρθε λοιπόν, Εκείνος και Άλλοι Φωτεινοί, για να Φωτίσουν τα σκοτάδια μας:

"Εγώ είμαι το Φως" και υπάρχω, ανα-γεννιέμαι μέσα σας.

"Εγώ είμαι η Αιώνια Ζωή"γιατί αυτή είναι η Φύση του Κόσμου..Υπάρχει Αιώνια Ροή.Όχι θάνατος.

"Εγώ είμαι η Λύτρωση" γιατί σε κάνω να Πιστέψεις και να Αγαπήσεις πρώτα τον Εαυτόν σου.Αυτόν τον άλλοΘεό=Εσένα. "Ότι πραγματοποιώ Εγώ,μπορείς να πραγματοποιήσεις κι Εσύ.Ήρθα να σου Δείξω Τί μπορείς να κάνεις"

Είσαι Ελεύθερος.Μάθε το.Κανένας δεν μπορεί να σε σκλαβώσει.

Αν Πιστέψεις σ'Εμένα=Εσένα, είσαι Ελεύθερος γιατί σε αγαπάς και Αναγνωρίζεις ποιός Είσαι.

Αυτό έκαναν οι Φωτισμένοι του Κόσμου.Έριχναν Φως εκεί που δεν μπορούσαμε να Δούμε. Κι όσοι απ'αυτούς, είχαν μεγάλη απήχηση κι αποδοχή στους ανθρώπους,ανέκαθεν οι άψυχοι/σκοταδόψυχοι, όταν το διαπίστωναν αυτό, τότε το καπηλεύονταν, το διαστρέβλωναν και μετά..το.."ντύνονταν" και το καβαλούσαν, φτιάχνοντας θρησκείες, δόγματα, ιδεολογικούς φορείς, ομάδες..λέσχες..και Ναούς Χειραγώγησης.

Κι έτσι, αυτοδιοριζόμενοι Ηγέτες/Καθοδηγητές αυτών των Θρησκειών/Ομάδων/Λεσχών θεωρούσαν και θεωρούν ακόμη, πως γίνονται και Ηγέτες της πιό Ουσιαστικής και μεγαλύτερης Δύναμης του Ανθρώπου.Της Πίστης.

Π=πύλη

Ίστη=Ίσταμαι

Π-ίστη=στέκομαι/ΕΙΜΑΙ η Πύλη.

Όμως η συν-αίσθηση, συνειδητοποίηση, Γνώση του Ορθού, του Δίκαιου και του Καλού κι Αγαθού μέσα μας,δεν μπορεί να ξεγελαστεί ούτε ν'αλλοιωθεί όταν είναι Ενεργή.Από κανέναν αυτόκλητο χειραγωγητή της.Όπως ήξεραν κι οι Αρχαίοι φιλόσοφοι και πρόγονοί μας, όλοι μας έχουμε Γνώση της διαφοράς του Καλού από το Κακό.

Συνειδητοποίησή της, δεν έχουμε όλοι...

ΑΥΤΟ θέλουν να καταστρέψουν με τις μεθοδεύσεις τους, οι πολέμιοι των Θείων,που έχουν πάρει χιλιάδες χρόνια τώρα, θέση ..εντός κι εκτός των Ναών των Θρησκειών, εκμετάλλευόμενοι διαστρέβλωνοντας και καπελώνονατς κάθε Ιδέα που εκφέρεται από ένα Φωτισμένο που έρχεται να μας "σώσει" από τα σκοτάδια μας, από το μίσος=μισός, λοιπόν.

Την Πύλη εκ θεμελίων.

Μέσω της καταρράκωσης, της καταστροφής της Πίστης μας σε ότι έχουμε ως Ιερό ο καθένας, αιώνες τώρα, επιχειρούν να Ανοίξουν "ρωγμές" στην Πύλη να την γκρεμίσουν, δηλαδή να επιφέρουν Πλήρης αποκοπή τηςΕπι-κοινωνίας του Ανθρώπου με τον Αληθινό του Εαυτό, μέσω της Πύλης αυτής.Διαλύοντας την Δύναμη της Πίστης του καθενός από εμάς, είτε έχουμε Συν-δέσει την Έννοια του Απόλυτα Καλού με την Εικόνα και το Όν-ομα ενός Ιησού=Ιάσων=Ίαση, είτε την έχουμε συνδέσει με την Εικόνα και το Όν-ομα ενός Βούδα, είτε ενός Απολλώνιο Τυανέα, είτε ενός Δία, είτε ενός Αλλάχ, βάλλοντας κατά του Όντος/Icon/Εικόνας που αντιπροσωπεύει την Πίστη μας, και το οποίο έχουμε Συν-δέσει μέσα στα πιό μεγάλα Βάθη της Ψυχής μας, με ότι πιό Αγνό έχουμε νιώσει, ότι πιο καθαρό κι ότι πιό Αληθινό, βάλουν κατά του πυρήνα της Πίστης μας, απ'όπου ΑΝΤΛΟΥΜΕ τη ζωοφόρο μας Δύναμη για καλυτεύρευση, δηλαδή εξέλιξη και Απελευθέρωση απ'τα κατώτερα ένστικτά μας.

Η Εικόνα.Η Εικόνα της Πίστης μέσα μας, έχει κάποια Μορφή. Σε πολλούς του Χριστού και της Παναγίας σε κάποιους έχει τη μορφή ενός Αετού, σε άλλους ενός Μονόκερου, ενός Λευκού Περιστεριού,ενός..καραφλού παχουλού τύπου καθόμενου οκλαδόν, ή ενός Ηνίοχου. Επιτιθόμενοι αν καταφέρουν να "σπάσουν" αυτήν την Εικόνα/Icon,  που είναι άρρικτα συνδεδεμένη με την Εικόνα μέσα μας,για ότι πιο Αγνό,Αγαθό κι Αμόλυντο, μας αφαιρούν τη Συν-δεση με το Πηγαίο Καλό Μέσα μας και την Επικοινωνία μας με τη Ζωοδόχο Πηγή και μας αποδυναμώνουν.

Κατεδαφίζουν έτσι τη Δίαυλο/Πύλη που μας ενώνει με τον Ολοκληρωμένο κι άρα Παντοδύναμο μας Εαυτό. Με ότι μας Τροφο-δοτεί με Ισορροπία..Ίση/Ίαση Ροπή/ροή.

Αυτός είναι ο στόχος τους και γι'αυτό υπάρχει μία όλο και αυξανόμενη ασέβεια, απέναντι στην Πίστη και ακούμε όλο και περισσότερους να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια που βρίζουν τα πρόσωπα που Απ-Εικονίζουνότι πιο Ιερό κι αγνό μέσα μας, (π.χ. Χριστό, Παναγία για τους Χριστιανούς) ΑΝΤΙ ΝΑ αντιπαρατίθονται πάνω σε πνευματικά ιδεώδη και φιλοσοφίες της κάθε θρησκείας,περί θέασης του Κόσμου και της Ζωής. Δεν τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο βέβαια.

Στοχεύουν στη Διαίρεση των Δι-αύλων Σύνδεσης της Ύλης με τον Ανώτερο Νου.

Γι'αυτό επιλέγουν να "χτυπήσουν" να "βάλουν"τα Πυρρά τους, κατά Μορφών κι Εικόνων της Πίστης μας.

Η Πίστη στον πιό Αγνό και Αγαθό Ε-αυτό μας, είναι η αληθινή Δύναμή μας.

Αυτή είναι που πολεμάται αιώνες και χιλιάδες χρόνια τώρα.

Δείτε το ενεργειακά..δείτε το συμπαντικά..δείτε το θρησκευτικά..δεν έχει σημασία.Και δεν διατίθεμαι να το εξηγήσω καλυτερα σήμερα, κι ούτε από εδώ.Όποιος αντιλαμβάνεται έστω λίγο τί εννοώ είμαι ευτυχής.

Καλό Πάσχα (καλή δύναμη να αντέξουμε τα Πάθη) και Καλή μας Ανάσταση!

(Υ.Γ.:Ας κάνει και ένα άλλο καλό η "κρίση" φέτος σε όλους μας, να μην θυσιάσουμε ποτέ ξανά μικρά αρνάκια κι άλλα ζωάκια, ούτε λόγω συνήθειας, ούτε λόγω "εθιμοτυπικών" διαδικασιών, αιώνων.) 

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ