Η ΚΑΡΔΙΑ & ΤΟ ΜΥΑΛΟ...

 ΑΛΧΗΜΙΑ ΑΓΑΠΗΣ & ΦΩΤΟΣ -

Εμπρός σε ένα κόσμο που λέει πάρα πολλά και πράττει πολύ λίγα..


Που υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια πουλώντας άνθρακες για θησαυρό σε τιμή ευκαιρίας στο τριπλάσιο…


Μπροστά σε θύτες και θύματα σε άγνοια ή από ψυχική μαθησιακή επιλογή..

Μέσα στον ωκεανό των ζωών μας, καράβια κάθε είδους οι ψυχές των ανθρώπων,
καράβια μεγάλα και μικρά, κρουαζιερόπλοια, καΐκια, τρύπιες βάρκες, σκοτεινά ναυάγια, παλιά υποβρύχια, παλιές σκούνες που ονειρεύονται δόξες του παρελθόντος παριστάνοντας σε μεταμοντέρνα έκδοση *«το πλοίο της αγάπης», καράβια σε πειρατεία, ρυμουλκά, όλοι οι ρόλοι, όλων των ειδών οι ζωές, πλεούμενα μέσα σε θάλασσες - και λιμάνια σπάνια αλλά υπαρκτά…


Τα λιμάνια των ζωών μας είναι εκείνες οι μέρες που το μυαλό και η καρδιά αποφάσισαν να κάνουν ησυχία στήνοντας απέναντί τους τη λερναία ύδρα και πηγή όλων των κακών - το φόβο.


Η καρδιά και το μυαλό κάποτε ήταν διαχωρισμένα και δοκίμασαν πολλών ειδών ρόλους «πλεούμενου» και πολλών ειδών θάλασσες, επειδή οι φόβοι ως οι προκλήσεις οι απόλυτα τελικά νοητικές, ήταν εκείνες οι σειρήνες, σε μικρές επαναλαμβανόμενες δόσεις – τα φιξάκια του χρόνου που έμοιαζε ατελείωτος για όσο η ψευδαίσθηση θα ήταν το επαναλαμβανόμενο μάθημα, μέχρι αυτό να κατανοηθεί, μέχρι το λιμάνι να φανεί, μέχρι ο εφιάλτης να τελειώσει και η βαρκούλα να καταλάβει ότι ποτέ της δεν ήταν καράβι, ότι η παλιά σκούνα ποτέ της δεν ήταν πολεμική φρεγάτα, μέχρι το πλοίο της αγάπης να καταλάβει ότι ποτέ του δεν ήταν καΐκι της κακιάς ώρας, αλλά… το πλοίο της αγάπης...


Η καρδιά και το μυαλό παραβολικά...


Μια μέρα το φαντασμένο μυαλό που ήταν η έπαρση, επειδή ταλαιπωρούσε αφάνταστα την καρδιά, έσκυψε και τη ρώτησε τι πραγματικά θα ήταν αυτό που θα την έκανε ευτυχισμένη, που στην προκειμένη η καρδιά ήταν μια σάπια γαλέρα παρατημένη στο λιμάνι, που κάθε χρόνο τη στόλιζαν με φωτάκια και σημαιάκια – αυτά τα στολίδια ήταν το μυαλό...

Η σάπια γαλέρα όταν συνειδητοποίησε πόσο πλανημένη ήταν στο φαντασμένο – φανταστικό της ταξίδι το δεμένο με σχοινί στο λιμάνι, είπε τελικά: αφήστε με τώρα να πεθάνω…

Γιατί κάποιες φορές σε ένα μετεξεταστέο πλεούμενο που είναι μια παλιά σκούνα στο λιμάνι της ζωής (που δεν είναι καν το πέλαγος), δίνεται χάρη απαλλαγής. Κι απαλλάσεται λόγω βλακείας. Κι έτσι η παλιά σκούνα ελευθερώθηκε κι αφέθηκε να σβήσει στην ησυχία του πραγματικού απόπλου της ζωής...

Σε άλλη περίπτωση η καρδιά και το μυαλό ήταν δυο βάρκες που τραβούσαν δεμένες σε διαφορετική κατεύθυνση. Οι μηχανές τους λυσσασμένες έκαιγαν τα λίγα καύσιμά τους, μέσα στη φασαρία, τους καπνούς και την αναταραχή, αλλά τελικά μετά από καιρό κατάλαβαν ότι βρισκόντουσαν στο ίδιο σημείο!

Όταν τελικά κατάλαβαν το λάθος τους, αποφάσισαν να συνεργαστούν και για πρώτη φορά είδαν μαζί, παρέα, την ίδια όμορφη αμμουδερή παραλία με τους παρατεταγμένους γλάρους, το ίδιο απάνεμο λιμανάκι που τους περίμενε – κι εκεί στο παράξενα ήρεμο λιμανάκι, για πρώτη τους φορά αντίκρισαν η μια την άλλη και τόσο απλά, αγαπηθήκαν…


Μια φορά η καρδιά και το μυαλό, ήταν οι εξής: το μυαλό ήταν μια μικρή βαρκούλα που είχε ξανοιχτεί στα ανοιχτά αλλά δεν το είχε συνειδητοποιήσει. Όμως κάτω από τη βαρκούλα παραμόνευε ένας ανείπωτος κίνδυνος.

Η καρδιά, ένα μαύρο υποβρύχιο, αναδύθηκε ξαφνικά και σήκωσε πάνω του τη βαρκούλα μέσα σε αναταραχή. Η τρομαγμένη βαρκούλα  παραδόθηκε στο αρχικά επαρσιακό υποβρύχιο που απρόσμενα, αυτό έβγαλε τελικά τη βαρκούλα στα ρηχά. Κι εκεί πρωτοσυναντήθηκαν.

Το δυνατό υποβρύχιο ως τα δυνατά συναισθήματα, όταν κατάλαβαν πόσο μικρή, αδύναμη κι ανόητη ήταν η βαρκούλα στην άγνοιά της, αποφάσισε να μην κάνει χρήση της δύναμής του να διαλύσει τη βάρκα, να κάνει παιχνίδια υπεροχής και δύναμης, αλλά την προστάτεψε και την έβγαλε στα ρηχά, ως πιο ευαίσθητη κι αδύναμη λόγω άγνοιας.

Μέτρησε την τρέλα της δύναμης των συναισθημάτων και για πρώτη φορά σκέφτηκε σοφά. Η βαρκούλα ως το μυαλό στην ελαφρότητα του «είναι» του, αφυπνίστηκε από τη γενναιόδωρη καρδιά και ξαφνικά αυτοί οι δύο οδοιπόροι της θάλασσας – ζωής, σεβάστηκαν ο ένας τον άλλο.
[Το είχα εμπνευστεί κάποτε.. Και το παραθέτω]

ΠΗΓΗ Phillis Chrisou
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ