ΜΑΓΙΑΣ...Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΡΟΣ 2

Το αποτέλεσμα της αστρονομικής μελέτης των Μάγιας ήταν ο σχηματισμός πολύπλοκων μαθηματικών πινάκων, τους οποίους χρησιμοποιούσαν για τον καθορισμό της θέσης ουρανίων σωμάτων.
Η επιστημονική σκέψη ήταν το σκαλοπάτι για να φτάσουν το ιερό, το πνευματικό , τη σύνδεση και αλληλεξάρτηση πνευματικού και υλικού κόσμου. Πίσω από κύκλους του χρόνου και μαθηματικές αναλογίες «έβλεπαν» μία Θεία αρμονία, μία ανώτερη «Διάνοια».

 Όλα αυτά απέχουν πολύ από τη νοοτροπία της σύγχρονης εποχής, όπου επιστήμη και θρησκεία δεν φαίνεται να έχουν κοινά

σημεία. Σήμερα η λογική και η πίστη θεωρούνται έννοιες ξένες μεταξύ τους, τότε όμως ήταν πλήρως συνυφασμένες όπως οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η γνώση αποτελούσε μία ενότητα και στήριζε την πίστη ή και αντίστροφα.

Σε αντίθεση με τις πυραμίδες της Αιγύπτου οι οποίες έχουν κορυφή και ήταν τάφοι των Φαραώ, οι πυραμίδες των Μάγιας είναι επίπεδες, στην κορυφή της οποίας, υπήρχε ναός που περιστασιακά ήταν τάφος.  

Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι πόσο βαθμιδωτές είναι οι πυραμίδες τους. Μικρότερες από τις πασίγνωστες πυραμίδες της Γκίζας, έχουν περισσότερες βαθμίδες και δεν έχουν λείες πλευρές.

Κάθε στοιχείο του σχεδίου των πυραμίδων ήταν ιερό για τους αρχαίους κατασκευαστές τους. Τα πρώτα εννέα μεγάλα επίπεδα, αντιπροσωπεύουν τον «Κατώτερο Κόσμο», ενώ οι τοίχοι και το στέμμα του ναού στην κορυφή, που κάνουν σύνολο 13, προσδιορίζει τον αριθμό των Θεών του «Ανώτερου Κόσμου» των Μάγιας. 

Τα πέτρινα σκαλίσματα στην κορυφή κάθε ναού, αντιπροσωπεύουν το δέκατο τρίτο και υψηλότερο επίπεδο. Ο αριθμός των σκαλοπατιών που είναι για το μέγεθος του ανθρώπου, παίζει πάντοτε ρόλο. Σ’ αυτή τη περίπτωση ήταν 52 που όπως το 13, έτσι και αυτός ο αριθμός είναι σημαντικός για το πολύπλοκο, ιερό και μαντικό ημερολόγιο των Μάγιας.

Οι Μάγιας είχαν καλά φυλαγμένες ως ιερές παραδόσεις τους, την αστρονομία,  τα μαθηματικά και τα ημερολόγια τος. Οι "Θεοί" τους έδωσαν αυτές τις γνώσεις και οι ιερείς τους που τις παρέλαβαν, τις διαφύλαξαν και δημιούργησαν μια μεγαλόπρεπη θρησκεία, αυτή του "Ιπτάμενου Φιδιού".

 Βάση αυτής της θρησκείας δημιουργήθηκαν και οι θαυμάσιες Πυραμίδες τους στην Κεντρική Αμερική, περιμένοντας πως οι θεοί μια μέρα θα επιστρέψουν όπως είχαν δώσει τον λόγο τους.

Στην πυραμίδα του Kukulkan, με τις Πυραμίδες του Ήλιου και της Σελήνης 50 χιλιόμετρα Βόρεια του Μεξικού, όπου καλύπτει μία επιφάνεια 20 τετραγωνικά χιλιόμετρα, όλα τα κτίρια έχουν κατασκευαστεί σε σχέση με αστερισμούς. Το παλαιότερο κείμενο για το Τεοτιχουακάν μας εξιστορεί πως εκεί συγκεντρώθηκαν οι "Θεοί" και έκαναν συμβούλιο για τον άνθρωπο, πριν ακόμα υπάρξει ο homo Sapiens.

  

Η πυραμίδα έχει 4 σκάλες που αντιπροσωπεύουν με 91 σκαλοπάτια η καθεμία (μαζί με το κορυφαίο σύνολο 365) τις ημέρες του χρόνου. (Το ίδιο ισχύει για την μεγάλη πυραμίδα αν μετρηθούν οι διαστάσεις της βάσεις της με το "πυραμιδικό πήχη" μια μονάδα μέτρησης που δίνει πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία αλλά δεν είναι κοινώς αποδεκτή...)

Κατά τις ισημερίες η σκιά που σχηματίζεται στα σκαλοπάτια μοιάζει σαν ένα φίδι που κατεβαίνει από την κορυφή της πυραμίδας και φτάνει στην βάση της όπου υπάρχει σκαλισμένο το κεφάλι του. Η σχεδίαση της πυραμίδας όπως και άλλων κτισμάτων δείχνει χρήση της γεωμετρίας που χώριζε τον κύκλο σε 3600.

Το 1773 μ.Χ. ένας μοναχός, ο πατέρας Ορντόνιες, ανακάλυψε το Παλένκε, μισογκρεμισμένο, να κείτεται στους πρόποδες κάποιων λόφων χαμένων στη ζούγκλα και το ονόμασε «Πόλη των Ερπετών». Σύμφωνα με τον πατέρα Ορντόνιες, το Παλένκε είχε χτιστεί από ανθρώπους που ήρθαν από την Ατλαντίδα, και τους οποίους οδηγούσε ένας ηγέτης με μακρύ μανδύα, ο Πακάλ Βοτάν, ο οποίος είχε σαν σύμβολο το φίδι, ένα σημαντικό σύμβολο σε όλη την Κεντρική Αμερική. 

Το φίδι  αντιπροσώπευε για τους Μάγιας το Πνεύμα, δηλαδή την ελισσόμενη ενέργεια, που έχει κίνηση και δυναμική αρχή και ήταν το σύμβολο του «Βασιλιά Ήλιου - Πακάλ Βοτάν» όπου τον αναπαραστούσαν σαν «Φίδι με φτερά στα χρώματα του ουράνιου τόξου».

Το Παλένκε ήταν "η πόλη όπου πέθαινε ο Ήλιος" (δυτικά) και βρίσκεται σ' ένα εξαιρετικό τοπίο που βλέπει προς την ακτή του Κόλπου του Μεξικού. Χτισμένο ανάμεσα σε χαμηλούς δασωμένους λόφους, ήταν μια εκπληκτική περιοχή, με ένα παλάτι, διάφορες πυραμίδες-ναούς και άλλα κτίρια στη σειρά.

Η μεγάλη πυραμίδα του Παλένκε, είναι γνωστή ως «Ναός των Επιγραφών», λόγω των κομψών πέτρινων σκαλισμάτων και των πολύχρωμων νωπογραφιών που διακοσμούσαν κάποτε τους τοίχους του μικρού ναού στην κορυφή της. 

Ο Ναός των Επιγραφών, βρισκόταν στο ένα άκρο μιας σειράς από τρεις παρόμοιες πυραμίδες-ναούς. Στην κορυφή των 52 σκαλοπατιών και ακριβώς στην είσοδο του ναού, υπήρχε ένα έξοχα λαξευμένο πέτρινο κρανίο. Ήταν σκαλισμένο στον λευκό ασβεστόλιθο του τοίχου του ναού και η διάμετρος του ήταν 45 εκατοστά. Φαινόταν να φρουρεί κάτι που έμοιαζε με ιερό.

 Σύμφωνα με τα αρχαία χειρόγραφα, η εικόνα του κρανίου παίζει ένα σπουδαίο ρόλο σαν σύμβολο της απαγορευμένης γνώσης. Όπως με τον  Αδάμ και την Εύα, η ιστορία των Μάγιας, παρουσιάζει μία νέα γυναίκα να μπαίνει στον πειρασμό εξαιτίας του καρπού ενός δέντρου. Μόνο που στην παραλλαγή της ιστορίας δεν πρόκειται για μηλιά αλλά για κολοκυθιά. Ο καρπός αυτού του δέντρου, αν ξεραθεί και αφαιρεθεί η ψίχα του, μοιάζει όλως περιέργως με ανθρώπινο κρανίο.
Σ’ αυτόν ακριβώς το ναό είχε γίνει μία ανακάλυψη που αποδείχτηκε πως ήταν ένα από τα σπουδαιότερα ευρήματα της Αρχαιολογίας του Νέου Κόσμου...

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ