Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ''ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ

Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ      DAN MILMAN (2η μύηση στον δρόμο του ειρηνικού πολεμιστή)

Συμβολικά λοιπόν, ο Πύργος ήταν ένα όχημα για την σύνδεση πνεύματος και ύλης….
Οι θεοί πρέπει να βρουν τρόπο να μπουν μέσα ακόμη και με την βία αν χρειαστεί.
Sallie Nickols, Jung and Tarot
Tο ανθρώπινο σώμα είναι σαν ένας πύργος με επτά πατώματα. Αυτό είναι γνωστό εδώ και αιώνες. Οι εσωτερικοί ερευνητές έχουν χαρτογραφήσει τα αόρατα σώματα και τα ενεργειακά κέντρα. Οι Ινδοί μυστικιστές  ονόμαζαν αυτά τα επίπεδα τσάκρας.

7. ΚΑΘΑΡΗ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ
Καθαρό πνεύμα- Δεν υπάρχει Εγώ

6. ΕΝΟΤΗΤΑ
Καθαρό φως- Κοινωνία με το Πνεύμα
5. ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Καθαρή Έμπνευση- Τα μάτια στρέφονται προς το Πνεύμα
4. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
Καθαρή Συμπόνια, ανοιχτή καρδιά.
Το Εγώ δεν είναι πια το κέντρο.
Συναισθήματα: Αγάπη, Ευτυχία.
Μάθημα: Πώς να υπηρετείς με τον καλύτερο τρόπο


ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΜΑ


3. ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ
Συναισθήματα: Θυμός, Ένταση
Μαθήματα: πειθαρχία, Δέσμευση, Θέληση
2. ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ
Συναισθήματα: Θλίψη, Αδυναμία
Μαθήματα: Άνοιγμα, αγκάλιασμα της Ζωής,
Ενέργεια και σχέσεις.
1. ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ
Συναισθήματα: Φόβος, Παράλυση
Μάθημα: Να φροντίζεις  τον εαυτό σου.

     Ο Πύργος της Ζωής βρίσκεται μέσα σου. Κάθε επίπεδο έχει διαφορετικές ιδιότητες και το καθένα, προχωρώντας από τα χαμηλότερα προς τα υψηλότερα  επίπεδα αντιπροσωπεύει μια εκτεταμένη κατάσταση συνειδητότητας.
    Τα τρία χαμηλότερα επίπεδα, η επιβίωση, η δημιουργικότητα και η δύναμη, είναι ο τομέας του Βασικού Εαυτού’ δεν τον ενδιαφέρουν ούτε είναι αρμόδιος για τα υψηλότερα επίπεδα. Καθαρίζοντας αυτά τα επίπεδα και ασχολούμενος με τα θέματά τους ενδυναμώνεις τον Βασικό Εαυτό. (υποσυνείδητο)
    Στο τέταρτο επίπεδο, στο βασίλειο της καρδιάς , έρχεσαι για πρώτη φορά σ’ επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό.
     Όπως ένα δέντρο, ή όπως ένας Πύργος το ανθρώπινο ον βρίσκεται εδώ για να συνδέσει Ουρανούς και  Γη,  να αγκαλιάσει και τους τρεις εαυτούς. Όμως αν οι ρίζες ενός δέντρου δεν είναι βαθιές, δεν μπορεί να ανθίσει. Αν ο Πύργος δεν έχει γερά θεμέλια θα καταρρεύσει. Πριν μετακομίσεις στο ‘’ρετιρέ’’ Νταν, πρέπει να καθαρίσεις το υπόγειο.

    -Ήταν αλήθεια πως ανέκαθεν νόμιζα πως κατοικούσα στους πάνω ορόφους. Τώρα δεν ήμουν και πολύ σίγουρος…
   Τι σημαίνουν οι λέξεις στο κέντρο ''Το Μεγάλο άλμα'';
   -Αναφέρονται στο πιο δύσκολο και υπέροχο άλμα για κάθε ανθρώπινο ον. Το πέρασμα από τις προσωπικές έγνοιες των τριών χαμηλότερων επιπέδων στο κέντρο της καρδιάς. Μόλις φτάσεις στο τέταρτο επίπεδο, το υπόλοιπο θα σου φανεί σαν να το ανεβαίνεις με ασανσέρ.
    Όλοι οι εξωτερικοί σου στόχοι και περιπέτειες  αντικατοπτρίζουν αυτήν την εσωτερική αναζήτηση’ και κάθε άνθρωπος στη Γη θα ανέβει αυτά τα επτά επίπεδα κάποια στιγμή.
    Σταμάτησε και ήρθε πίσω μου…. Άρχισε να μαλάζει τους ώμους μου. Πάτησε ένα σημείο στο σβέρκο μου. Φώτα άστραψαν στα μάτια μου.
   ‘’Χαλάρωσε όσο μπορείς. ‘’ Η φωνή της άρχισε να απομακρύνεται καθώς την άκουσα να λέει: «Υπάρχουν αρχέτυπα στα βάθη του μυαλού όλων των ανθρώπινων όντων…» Τα μάτια μου έκλεισαν και άκουσα τον ήχο ενός μακρινού ανέμου.
     Άνοιξα τα μάτια μου και αμέσως τα ανοιγόκλεισα ξανά λόγω των σύννεφων σκόνης που μαστίγωναν ένα γκρίζο οροπέδιο. Ήταν απογυμνωμένο -σαν κρατήρας στο φεγγάρι-  και απλωνόταν χιλιόμετρα σε κάθε κατεύθυνση. Ο αέρας ξαναφύσηξε, μουγκρίζοντας και βογκώντας μέσα στην τεράστια έκταση. Τότε η προσοχή μου εστιάστηκε σε ένα μακρινό αντικείμενο που δεν μπορούσα ακόμη να ξεχωρίσω λόγω της απόστασης. Πύργος ήταν; Ναι, ένας άσπρος Πύργος. Και ήξερα ότι έπρεπε να πάω εκεί. Μόνο και μόνο γιατί το ήθελα, χωρίς καμία προσπάθεια ένιωσα τον εαυτό μου να πλησιάζει προς το μέρος εκείνο. Ο πύργος μεγάλωνε συνεχώς , ώσπου έφτασε να ορθωθεί από πάνω μου.

Γεμάτος δέος, βρέθηκα σε ένα παράθυρο στη βάση του πύργου- στο πρώτο επίπεδο- και διαισθάνθηκα ότι αυτό το πάτωμα και τα άλλα από πάνω του, ήταν γεμάτα με συντρίμμια διαφόρων ζωών: εκκρεμότητες, σύμβολα και φόβοι- κρυμμένα αντικείμενα- παραχωμένα σε ένα σκονισμένο υπόγειο.
     Καθώς η συνειδητότητά μου διαπερνούσε το λιγοστό φως στο εσωτερικό, είδα έναν έρημο, άδειο κόσμο, ένα σκονισμένο τοπίο, που το κατοικούσαν μόνον αντίπαλοι και εχθροί.
Σύντομα ανακάλυψα ότι τα παράθυρα κάθε ορόφου προσέφεραν το καθένα μια διαφορετική άποψη του κόσμου , γιατί από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου αντίκρισα ένα φωτεινό τοπίο, γεμάτο δέντρα, ρυάκια και γρασίδι όπου ζευγάρια επιδίδονταν σε κάθε είδους ηδονές. Πλημμύρισα από επιθυμία.
     Το τρίτο παράθυρο μου αποκάλυψε έναν  τακτικό κόσμο, γεμάτο αρχιτεκτονική αρμονία και ομορφιά, όπου τα κτίρια έβριθαν από δημιουργική έμπνευση και οι άνθρωποι ήταν ψηλοί και αγέρωχοι. Σ΄ αυτό το επίπεδο παρατήρησα το γκρίζο ρομπότ, τον Συνειδητό Εαυτό, να κοιτάζει έξω από το παράθυρο των αισθήσεων. Και, με κάποιο τρόπο ήξερα πως ο Συνειδητός Εαυτός είχε εδώ το μικρό του γραφείο γιατί, στην περίπτωσή μου, αυτό ήταν το υψηλότερο επίπεδο που μπορούσε να φτάσει.
      Η συνειδητότητά μου ανέβηκε στο τέταρτο παράθυρο. Μέσα απ’ αυτό είδα τους ανθρώπους όλου του κόσμου, κάθε χρώματος, πολιτισμού και πίστης, με ενωμένα τα χέρια τους να αγαπούν και να βοηθούν ο ένας τον άλλον και να τραγουδούν αρμονικά. Με πλημμύρισαν αισθήματα συμπόνιας και άκουσα αγγελικές φωνές.
      Τότε ένιωσα να ανεβαίνω γρήγορα, περνώντας τα τρία υψηλότερα επίπεδα και, μέσα σε ένα κύμα ολοένα αυξανόμενης ευδαιμονίας, ένιωσα, είδα, άκουσα, γεύτηκα και μύρισα πέρα από τις καθημερινές μου αισθήσεις, χωρίς εμπόδια πλέον καθώς συντονιζόμουν, με τις λεπτές ενέργειες, με άλλες διαστάσεις και πραγματικότητες και μετά –αχ, εκείνο το Φως!
      Την αμέσως επόμενη στιγμή, σαν ασανσέρ που πέφτει στο κενό, η συνειδητότητά μου έπεσε προς τα κάτω- λόγω «συναγερμού», που προερχόταν από τα τρία κατώτερα επίπεδα. ¨ήξερα τώρα πως ο Συνειδητός μου Εαυτός θα αναγκαζόταν να κατέβει προς τα κάτω, ξανά και ξανά μαγνητισμένος  από τον φόβο, τη σεξουαλική ενέργεια και τη δύναμη, μέχρι τη στιγμή που αυτά τα θέματα θα ξεκαθάριζαν μια και καλή.
      Θυμήθηκα εκείνη τη στιγμή- πονώντας σχεδόν από αυτήν την μνήμη- ότι κάποιες ειρηνικές στιγμές της παιδικής μου ηλικίας είχα κληθεί στα ανώτερα επίπεδα από αγγελικές ενέργειες. Επιθυμούσα τόσο πολύ να επιστρέψω εκεί γιατί ένα μέρος μου ήξερε ανέκαθεν πως πέρα από τον πύργο, κοντά στο Φως βρισκόταν το σπίτι μου.
       Αυτό ήταν το έργο της ψυχής μου, το μυστικό μου ταξίδι: Ως Συνειδητός Εαυτός -και αρχίζοντας από το «ισόγειο»- έπρεπε να βρω τα φώτα κάθε ορόφου με τη σειρά, να δω τα προβλήματα και τα αντικείμενα που υπήρχαν αποθηκευμένα εκεί και να τ’ αντιμετωπίσω, να τα ξεκαθαρίσω. Αλλά αυτό δεν θα ήταν δυνατό μόνο αν ήμουν πρώτα πρόθυμος να δω και να αποδεχτώ αυτό που υπήρχε πραγματικά, αντί να προσκολλώμαι σε ονειρικές ψευδαισθήσεις. Επιστρέφοντας σε ένα πανοραμικό σημείο της σκονισμένης κοιλάδας είδα ξανά τον πύργο μπροστά μου, να απλώνεται ως τον ουρανό μέσα σε μια στροβιλιζόμενη βιολετί ροζ και χρυσή ομίχλη- και υπήρχε από πάνω του ένα φως που έλαμπε τόσο δυνατά  ώστε δεν μπορούσα να το ατενίσω για πολύ.

       Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι βρέθηκα να κάθομαι κάτω ακουμπώντας σε ένα δέντρο. Τα μάτια μου ήταν ορθάνοιχτα, κι όμως μπορούσα ακόμη να δω τον Πύργο. Μετά διαλύθηκε και επανήλθα στην φυσιολογική μου κατάσταση- έβλεπα μόνο τα φύλλα του κουκούι να κινούνται από την ζεστή αύρα.
Έμεινα ακίνητος. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα γύρισα αργά και είδα την Μαμά Τσία να κάθεται ήσυχα λίγο παραπέρα. Τα μάτια της ήταν κλειστά.
     -«Ότι κι αν ήταν αυτό που έκανες, τώρα καταλαβαίνω το νόημα του Πύργου».
«Όχι, ακόμα δεν το καταλαβαίνεις» απάντησε εκείνη, «αλλά θα γίνει κι αυτό». Κλείνοντας το σημειωματάριο, σηκώθηκε όρθια και πήρε ξανά το μονοπάτι. Πήδησα όρθιος κι εγώ, άρπαξα το σακίδιό της και την ακολούθησα.
«Τι εννοείς ‘’δεν το καταλαβαίνω ακόμα’’;» της φώναξα.
Η απάντησή της χάθηκε σχεδόν στον άνεμο. «Πριν μπορέσεις να δεις το Φως, πρέπει να αντιμετωπίσεις το σκοτάδι».
 ΑΠΟ ΤΑΞΕΙΔΙ ΣΤΟ ΦΩΣ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ