TO ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ (ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ)

Το παρόν κείμενο περιέχει έναν τεράστιο όγκο σημαντικών πληροφοριών απαραίτητων για την κατανόηση της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της χώρας και του μέλλοντος της. Θα προτείναμε στους αναγνώστες μας να μην αρκεσθούν σε μια απλή ανάγνωση, αλλά να το μελετήσουν σε βάθος.  

                                                                                                                                                Θεόδοτος 

 

Γράφει ο Δημήτριος Τσεργίνης

Όλα τα ‘υψηλά λειτουργήματα’

καταλήγουν να είναι συνωμοσίες κατά του Λαού.

Οι μεγαλύτεροι στην ηλικία από τους αναγνώστες του «Θεόδοτου» θα ξέρουν τι έγινε, τον Οκτώβριο του 1944, κατά τη λήξη της γερμανικής Κατοχής. Έγινε τότε κάτι πρωτοφανές, μοναδικό και ανεπανάληπτο στην Ιστορία της Ευρώπης και γενικώς της υφηλίου. Όλοι όσοι εργάζονταν σε γερμανικές υπηρεσίες βρέθηκαν με... αγγλικές ταυτότητες! 

          Το θέμα είναι τόσο εκπληκτικό, ώστε κατάντησε να περνάει απαρατήρητο μέχρι σήμερα. Κορυφαίος πολιτικός της χώρας π.χ. αναλάμβανε, ως δικηγόρος, υποθέσεις που ενδιέφεραν/αφορούσαν τις γερμανικές αρχές Κατοχής στην Κρήτη, ενώ, όπως λέγεται, στενή συγγενής του ‘υπηρετούσε’ ως γραμματεύς στρατιωτικής γερμανικής υπηρεσίας. Κάποια στιγμή οι Γερμανοί καταλάβανε ότι, παράλληλα με τις ‘υπηρεσίες’ του προς αυτούς, ‘εργαζόταν’ και για τους Άγγλους, οπότε τον γραπώσανε.  Και τότε, φίλοι αγαπητοί του Θεόδοτου, έγινε κάτι άλλο επίσης πρωτοφανές: Οι Άγγλοι, προκειμένου να απελευθερώσουν τον εν λόγω κορυφαίο πολιτικό τη χώρας από τους Γερμανούς (που μπορεί και να τον πήγαιναν για τουφέκι) δέχτηκαν να κάνουν «ανταλλαγή αιχμαλώτων»: Ο κορυφαίος πολιτικός αφέθηκε ελεύθερος, στην Κρήτη παρακαλώ, να συνεχίσει την ‘εργασία’ του, ενώ οι Γερμανοί, κατανοώντας πόσο πολύτιμος ήταν για τους Άγγλους, τον ανέχονταν. Έτσι ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις για την παράδοση της γερμανικής φρουράς της Κρήτης (η λήξη της γερμανικής κατοχής εκεί έγινε το 1945 και όχι το 1944 όπως στην υπόλοιπη Ελλάδα) και μετά τον πόλεμο οι Γερμανοί τού ανέθεσαν την κατανομή των...αποζημιώσεων σε όσους Έλληνες είχαν υποβάλει σχετικώς αιτήσεις. Πολλά λέγονται για το πώς «κατανεμήθηκαν» οι αποζημιώσεις αυτές, δεν ξέρουμε τι ακριβώς έγινε, αλλά καλό είναι να γνωρίζουν οι συμπατριώτες μας που παραπονιούνται πως «η Ελλάδα δεν πήρε τίποτα από τους Γερμανούς» πως λεφτά υπήρχαν αλλά στα χέρια όχι τα δικά τους αλλά αυτών που είχαν αναλάβει να τα μοιράσουν. Τι έγινε από εκεί και πέρα... τι να σας πω, εγώ δεν ήμουνα εκεί ούτε ποτέ υπέβαλα σε γερμανικές υπηρεσίες αίτηση αποζημίωσης.

George Polk

Και μια και μιλάμε για χρηματικές αποζημιώσεις, βοήθειες κλπ., καλό είναι να θυμηθούμε και την υπόθεση Πολκ. Ξέρετε: τον Αμερικανό δημοσιογράφο που βρέθηκε νεκρός στη Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο του Εμφύλιου πολέμου. Μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί ποιος τον σκότωσε και –το κυριότερο- γιατί τον σκότωσε. Άλλοι λοιπόν υποστηρίζουν πως τον ‘έφαγαν’ οι κυβερνητικές υπηρεσίες, επειδή σκοπός του ήταν να ανεβεί «στο βουνό» και να συναντήσει τον Μάρκο Βαφειάδη, άλλοι λένε πως τον έφαγαν οι κομμουνιστές, επειδή θα συναντούσε τον Βαφειάδη και θα αποκάλυπτε τα «αίσχη» των κομμουνιστών και άλλοι άλλα. Αυτοί που τα λένε αυτά τη δουλειά τους κάνουνε. Πρόβλημα είναι εκείνοι που τα πιστεύουν. Και το λέω αυτό, διότι σύμφωνα με έρευνα που εδώ και καιρό έχει γίνει από Έλληνες του εξωτερικού (και για την οποία κανείς «ανατρεπτικός», «αποκαλυπτικός», «επαναστατικός» κλπ. δεν μιλάει) αποδεικνύεται ότι υπεύθυνοι της δολοφονίας του Πολκ ήταν οι Έλληνες που τρώγανε τα λεφτά της αμερικανικής βοήθειας!
  Και για να μην δημοσιεύσει ο Πολκ στις Η.Π.Α. ποιοι τρώγανε τα λεφτά, τον καθαρίσανε και συνεχίσανε το φαγοπότι. Να γιατί τα «μίσθαρνα όργανα της Μόσχας», όπως κραύγαζε τότε ο ραδιοσταθμός των Ενόπλων Δυνάμεων, αλωνίζανε στα ορεινά επί τρία χρόνια. Πώς να τους νικήσει ο Ελληνικός Στρατός; Με τα εφόδια που δεν αγοραζόντουσαν, επειδή τα λεφτά τα έτρωγε η «ψωροελίτ»; Να τι θα πει Ελλάδα, αγαπητοί φίλοι του Θεόδοτου  και όλα τα άλλα είναι για τους αφελείς ή μάλλον τους idiots που λέει και ο K. R. Bolton.

Το θέμα μας σήμερα όμως δεν είναι το τι έγινε το 1944, το 1947 και το 1949 αλλά τι πάει να γίνει σήμερα. Το εκπληκτικό γεγονός όσων δουλεύανε εδώ, στην Ελλάδα,  για τους Γερμανούς (ανθρωποειδή καθάρματα κατά βάση, που κυττάγανε μόνο την τσέπη τους, επειδή όσοι ήταν ιδεολογικώς συγγενείς με τον Εθνικοσοσιαλισμό είχαν φύγει στη Βιέννη ή στα πολεμικά μέτωπα) δείχνει: Α) Ότι οι Γερμανοί είχανε παραδώσει στους Άγγλους τα ονόματα όλων όσων δουλεύανε για αυτούς. Β) Ότι οι Άγγλοι χρειάζονταν στα γρήγορα μηχανισμό καθαρμάτων έτοιμο, έτσι ώστε να μην ψάχνουνε να βρούνε ανθρώπους, να τους ελέγχουνε κλπ. Η εξήγηση αυτής της -μοναδικής στην Ιστορία- συναλλαγής είναι απλή: Και ο Χίτλερ και οι Άγγλοι θέλανε να αποτρέψουν οριστικώς την κάθοδο των Ρώσων στη Μεσόγειο. Έτσι οι Άγγλοι επέτρεψαν στους Γερμανούς να μαζέψουνε τα στρατεύματά τους από διάφορα νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα και οι Γερμανοί παρέδωσαν έτοιμο τον μηχανισμό των ανθρώπων τους στους Άγγλους. Το θέμα ήταν οι Ρώσοι...

*

 Φιλανδία και Βαλτικές χώρες

Γιατί όμως να τα θυμηθούμε τώρα όλα αυτά; Διότι το ίδιο πάει να γίνει σήμερα. Σύμφωνα με όσα πια μπορεί κανείς να δει, οι Ρώσοι κάνανε τράμπα με τους Αμερικανούς. Δηλαδή απέσπασαν από τη ρωσική επιρροή τέσσερις χώρες ο πληθυσμός των οποίων ήταν και είναι εχθρικός προς τους Ρώσους και σε αντάλλαγμα δίνουν στη Ρωσία μία χώρα ο πληθυσμός της οποίας ήταν και είναι φιλικός προς τους Ρώσους. Οι τέσσερις χώρες που φύγανε οριστικά από τη ρωσική επιρροή είναι η Φινλανδία, η Εσθονία, η Λεττονία και η Λιθουανία. Η χώρα που μπαίνει στη ρωσική σφαίρα είναι η δική μας, η Ελλάδα. Να γιατί σιγά σιγά ανοίγουνε εδώ ρωσικές τράπεζες, έρχονται κάθε τόσο ρωσικά ναυτικά αγήματα, παρεμβαίνουνε οι Ρώσοι για τα ελληνικά πράγματα κλπ., κλπ. Αλλά εδώ χρειάζεται προσοχή, διότι:

1.      Η Φινλανδία και οι τρεις Βαλτικές χώρες περάσανε στους Αμερικανούς χωρίς όρους, στο πι και φι.

2.     Με την Ελλάδα όμως δεν γίνεται αυτό. Οι Αγγλοαμερικανοί, εκμεταλλευόμενοι την κακή κατάσταση της Ρωσίας, δεν θέλουν να παραδώσουν την Ελλάδα όπως όπως. Κυρίως φοβούνται για το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, γιατί έτσι και κατεβούν οι Ρώσοι «χύμα», το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως (που έτσι κι αλλιώς άχρηστο και επιβλαβές είναι) θα καταργηθεί, οπότε επικεφαλής της Ορθοδοξίας θα μπει ο Πατριάρχης Μόσχας. Αυτό όμως είναι πολύ σημαντικό και οι Αγγλοαμερικανοί δεν μπορούν να το καταπιούν «αμάσητο». Έτσι πάνε να εφαρμόσουν την παλιά συνταγή που είχε πιάσει με τους Γερμανούς: Εντάξει, να πάρουν την Ελλάδα οι Ρώσοι, αλλά η στελέχωση της ρωσικής μηχανής ελέγχου θα γίνει με δοκιμασμένους ανθρώπους των Αγγλοαμερικανών!

                                              *

Προσέξτε τώρα πώς παίζεται το παιχνίδι: Πρόσωπο κλειδί είναι ο Σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης, άξων περιστροφής η Ακαδημία Αθηνών και διακύβευμα το ΕΛΙΑΜΕΠ. Όχημα για την περιστροφή που πάει να γίνει είναι όργανα του τύπου που ανήκουν σε ανθρώπους με παρελθόν τεθλασμένο, όπως π.χ. οι εφημερίδες των αδελφών Γιώργου και Μάκη Κουρή: Ανέβασαν το ΠΑΣΟΚ το 1981 (η Αυριανή), γίνανε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (ο Μάκης Κουρής), μετά «επρόταξαν το εθνικό συμφέρον», μετά τα βάλανε με το ΠΑΣΟΚ και πιο μετά  θυμήθηκαν πως υπάρχει καλό και κακό ΠΑΣΟΚ, το κακό με τον Γιωργάκη και το καλό με τον Βενιζέλο.

       

Ειδικά για τον Βενιζέλο τώρα ελπίζω ότι οι αναγνώστες μας θυμούνται ότι σύμφωνα με δημοσιευμένα  αμερικανικά ντοκουμέντα το όνομά του είναι «Τούρκογλου». Εγώ δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη, αλλά το «Βενιζέλος»  είναι εβραϊκό ενώ το «Τούρκογλου» σημαίνει «γιος Τούρκου». Οι αναγνώστες της Αυριανής που πιστεύουν πως υπάρχει «καλό ΠΑΣΟΚ» διαλέγουνε και παίρνουνε. Ό,τι προτιμάνε... αφού θέλουνε τον «καλό νέο  ηγέτη» που θα διαδεχτεί τον «κακό και άτακτο Γιωργάκη», να τον έχουν και τον χαίρονται και να βγει μετά η Αυριανή και το Παρόν με νέες εθνικές ανησυχίες, να ψάχνουνε και να προωθούνε νέο ηγέτη του καλού ΠΑΣΟΚ και βαβούρα να γίνεται δηλαδή, στάχτη στα μάτια του κόσμου.

O Β.Μαρκεζίνης χρίζεται ιππότης

Για να γυρίσουμε όμως στον Σερ Βασίλειο Μαρκεζίνη, να υπενθυμίσουμε τα βιογραφικά του. Είναι γιος του Σπύρου Μαρκεζίνη ο οποίος δύο φορές, το 1954 και το 1973, είχε αντιταχθεί πρώτα στους Ἀγγλους και μετά στους Αμερικανούς. Έτσι πετάχτηκε έξω από την πολιτική και έμεινε στην άκρη. (Δεν πιστεύω να νομίζει κανείς πως δεν τον ψήφιζε ο Ελληνικός Λαός, επειδή δεν είχε επικοινωνιακά προσόντα!) Τον γιο του όμως τον πήρανε οι Άγγλοι στην Αγγλία, τον κάνανε καθηγητή Νομικής σε μεγάλα πανεπιστήμια και μόλις πείστηκαν ότι δεν θα ήταν άτακτος σαν τον πατέρα του τον κάνανε δικηγόρο της βασίλισσας της Αγγλίας!!!

Είδατε ο ομογενής μας! Θα μου πείτε... καλά οι Άγγλοι δεν είχανε άλλο δικηγόρο να αναλάβει τη βασίλισσά τους; Τον Βασίλειο Μαρκεζίνη περιμένανε; Βεβαίως και είχανε! Αλλά το θέμα δεν είναι ποιος θα είναι δικηγόρος της βασίλισσας, αλλά ποιος θα προωθηθεί για να ελέγχει την Ελλάδα. Σας το λέω όπως ακριβώς το έχουνε πει κι άλλοι στο παρελθόν: Η χώρα μας έχει τεράστια στρατηγική σημασία, διότι φράζει την κάθοδο των Σλάβων στη Μεσόγειο θάλασσα. Σύμφωνα με το δόγμα του Mackinder, εάν οι Σλάβοι (δηλαδή οι Ρώσοι κυρίως) καταφέρουνε να βγούνε στη Μεσόγειο, θα γίνουν κοσμοκράτορες. Έτσι οι Άγγλοι (οι εγκέφαλοι) και τα τσιράκια τους (οι Αμερικανοί) δέχονται τώρα να πάει η Ελλάδα στη ρωσική σφαίρα επιρροής, αλλά το κάνουνε έτσι, ώστε να την κρατήσουνε στην πραγματικότητα υπό τον δικό τους έλεγχο (οι Αγγλοαμερικανοί όχι οι Ρώσοι).

Ο Σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης λοιπόν άρχισε να πλασάρεται με βιβλία. Πω! Πω! Πω! Βαρύγδουπα! Περισπούδαστα! Να κάτι τίτλοι -μετά συγχωρήσεως- τόσοι, να κάτι φράσεις σιδηρόδρομοι, να κάτι λέξεις κλειδιά... και όλα αυτά τι λένε; Ότι η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει στιλ εξωτερικής πολιτικής! (Προσέξτε: Στιλ κι όχι ουσία). Λες δηλαδή και δεν το ξέραμε μόνοι μας και περιμέναμε τον Σερ Βασίλειο να μας το πει.

Τώρα θα μου πείτε: Γιατί τα λέει με βιβλία και δεν έβγαινε σε ένα στα κανάλια να μας πει τα φοβερά και τρομερά που έχει να πει. Διότι, καλοί μου φίλοι του Θεόδοτου, δεν τον παίρνει. Έχει κάπως αστεία εμφάνιση και τραγική φωνή... τόσο τραγική που ακούγεται ακριβώς σαν γυναικεία. Εμείς οι Έλληνες είμαστε κάπως ασεβείς και εύκολα παίρνουμε κάποιον στο ψιλό. Έτσι, οι επικοινωνιολόγοι εξήγησαν στον Σερ Βασίλειο να μην πολυεμφανίζεται, αλλά να γράφει περισπούδαστα. Και αυτό έγινε: Εν τω άμα και το θάμα, που λέγανε και οι γιαγιάδες μας.

Τα βιβλία του Σερ Μαρκεζίνη βέβαια τα βγάζουνε εκδοτικοί οίκοι του καθεστώτος, ο Λιβάνης πρώτος και καλύτερος. Αυτό θα έπρεπε να ψιλιάσει όλους όσους κινούνται στον «πατριωτικό χώρο»...μα δεν βαριέσαι, κανένας δεν ψιλιάστηκε (ή, αν θέλατε, όλοι κάνανε το κορόϊδο) και ο Σερ Βασίλειος άρχισε να φιγουράρει ακόμα και σε βιβλιοπωλεία του «πατριωτικού χώρου» (σαν αυτά που κάηκαν πρόσφατα).

Παρέλαση ρωσικού αγήματος στην Αλεξανδρούπολη

Αυτό ήταν το πρώτο βήμα. Το δεύτερο ήταν να αφήσει το «Σερ» με το οποίο τον τίμησε η βασίλισσα της Αγγλίας, γιατί κατάλαβε ότι παραήταν χοντρό να πλασσάρεται για εθνικός ηγέτης στην Ελλάδα με ξένο τίτλο ευγενείας –και μάλιστα όταν, υποτίθεται, η Ελλάδα περνάει στους Ρώσους- και έτσι άρχισε  να μοστράρει ότι είναι μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Με λίγα λόγια, τον έχουνε εφοδιάσει με πολλούς τίτλους και του εξηγούνε ποιον απ΄όλους πρέπει να χρησιμοποιεί κάθε φορά για να θαμπώσει τους εδώ «ιθαγενείς».

Τώρα πρέπει να πούμε λίγα πράγματα και για την Ακαδημία Αθηνών. Δεν πιστεύω να υπάρχουν ακόμη Έλληνες που να πιστεύουν ότι η Ακαδημία είναι υπεράνω πολιτικών καταστάσεων και τα σχετικά ή ότι συγκεντρώνει στους «κόλπους της» τους αριστείς του Πνεύματος. Εάν κανείς το πιστεύει, καλύτερα να πάψει να διαβάζει τον Θεόδοτο, διότι είτε είναι ανόητος (idiot), όπως λέει κι ο K. R. Bolton, ή παριστάνει τον ανόητο.

          

 Λοιπόν η Ακαδημία Αθηνών μανουβράρεται από τη Μασωνία και μάλιστα τη φανερή όχι την αθέατη. Πίσω της υπάρχει μια στοά η «Ιαλυσός» και εκεί κανονίζεται ποιος θα μπει κ.λ.π. (Ιαλυσός ήταν μια πόλη της αρχαίας Ρόδου. Δεν ξέρω τι έχουν βρει εκεί οι Μασώνοι, ρωτήστε κάποιον από αυτούς να σας πει. Και αν δεν βρίσκετε κάποιον εύκαιρο, ρωτήστε κάποιον Μητροπολίτη της Ελλαδικής Εκκλησίας μας. Για να είναι Μητροπολίτης σχεδόν σίγουρα θα είναι και Μασώνος). Έτσι λοιπόν η ελληνική Μασωνία, η στοά «Ιαλυσός» συγκεκριμένα, έβαλε τον Σερ Βασίλειο στην Ακαδημία, αυτός άφησε το Σερ και ξεφούρνισε το «Ακαδημαϊκός»  και άρχισε να προχωρεί με γιγαντιαία βήματα προς τον εθνοσωτήριο ρόλο του.

  

Στα βήματα αυτά τώρα τον βοηθάει η εφημερίδα Παρόν του Μάκη Κουρή. Διότι –σου λέει ο Σερ Βασίλειος και το επιτελείο του-  οι καθεστωτικές εφημερίδες, Βήμα, Καθημερινή δικές μας είναι. Κάτσε να πιάσουμε και μια «λαϊκή», που να τα λέει «έξω απ΄τα δόντια», που «να πονάει τον κοσμάκη»  και τα λοιπά. Τώρα από πού κι ως πού ο Μάκης Κουρής μπήκε στο κόλπο με τον Μαρκεζίνη, δεν ξέρω... τι να σας πω, ψάξτε και βρέστε το μόνοι σας.

Τι λέει τώρα ο Σερ και Ακαδημαϊκός; Τα εξής ωραία: Πάντα ήταν φίλος των Ρώσων, είχε δεχτεί επιθέσεις γι’αυτό, είχε... θυμώσει μαζί του το ΕΛΙΑΜΕΠ, αλλά τώρα έπεισε το ΕΛΙΑΜΕΠ ότι οι Ρώσοι πρέπει να κατεβούν στην Ελλάδα, οπότε δικαιώθηκε και αυτός και ο καθηγητής Θεόδωρος Καριώτης (άλλος ομογενής, στις ΗΠΑ αυτός) που συμμερίζεται τις απόψεις του.

Είδατε ποτέ εσείς το ΕΛΙΑΜΕΠ να κοντράρεται με τον Σερ Βασίλειο; Εγώ που διαβάζω σχεδόν όλες τις εφημερίδες δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο. (Εάν εσείς έχετε αντίθετη γνώμη, παρακαλώ πληροφορήστε με). Πράγματι όμως το ΕΛΙΑΜΕΠ, το κατεξοχήν όργανο της αγγλοαμερικανικής πολιτικής στην Ελλάδα, πάει τώρα να το παίξει ρωσόφιλο... αυτό δηλαδή που σας έλεγα και προηγουμένως, ότι δηλαδή οι Αγγλοαμερικανοί πάνε να πλασάρουν στους Ρώσους τους δικούς τους ανθρώπους. Εάν γίνει όμως αυτό, τότε θα γελάνε με τους Έλληνες όχι μόνο τα παρδαλά κατσίκια αλλά και οι αχιβάδες στις παραλίες του Σαρωνικού που λέγανε κι οι παλαιότεροι και θάχουνε δίκιο όλοι όσοι θεωρούν την Ελλάδα πρόβλημα της Ευρώπης και όχι την Ευρώπη πρόβλημα της Ελλάδας.

Θεόδωρος Κουλουμπής

Ποιοι όμως είναι πίσω από τον Σερ και Ακαδημαϊκό Βασίλειο Μαρκεζίνη; Τον έναν μας τον είπε: ο καθηγητής Θεόδωρος Καριώτης. Ο Καριώτης έφυγε μικρός από την Ελλάδα, γιατί δεν του άρεσε, και πήγε στην Αμερική. Εκεί φυσικά έγινε ΠΑΣΟΚ και συνδέθηκε ιδιαιτέρως με την Μάργκαρετ, την γυναίκα του Ανδρέα Παπανδρέου και μητέρα του Γιωργάκη (ναι, αυτού με τα μνημόνια). Η Μάργκαρετ τον βόλεψε σε καλή θέση στην ελληνική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον, όπου έμεινε πολλά χρόνια με καθήκοντα κάπως ακαθόριστα. Τώρα στα γεράματα κατάφερε να γίνει καθηγητής και σε κάποιο αμερικανικό πανεπιστήμιο. Καλαμπουριτζής είναι, καλό ανθρωπάκι αλλά Πασόκος φανατικός και το κυριότερο φίλος κολλητός του Θεόδωρου Κουλουμπή, του άλλου «ομογενή», ο οποίος ήρθε από την Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και έστησε το ΕΛΙΑΜΕΠ στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Αρχίσατε τώρα να πιάνετε το υπόγειο ρεύμα;

Δίπλα όμως στον Σερ και Ακαδημαϊκό κινούνται δύο άλλα πρόσωπα που ακόμα παραμένουνε στη σκια. Ο ένας είναι ο Αντώνιος Βογιατζής και ο άλλος ο Κωνσταντίνος Σβολόπουλος. Ο πρώτος, ο Βογιατζής, ήταν άνθρωπος του Σπύρου Μαρκεζίνη, πατέρα του Σερ Βασίλειου. Τώρα είναι δικηγόρος του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ στην Αθήνα και το κυριότερο πρόεδρος του Μουσείου Βούρου-Ευταξία, του Μουσείου δηλαδή που σύμφωνα με όσα μπορεί κανείς να καταλάβει από το άρθρο του Βασίλη Βασιλικού στην εφημερίδα «Τα Νέα», στις 9-9-1981, στεγάζει την αθέατη κυβέρνηση της Ελλάδος. Ο Α. Βογιατζής κατάγεται από τη Μυτιλήνη, αλλά αν διαβάσει κανείς τα δημοσιευμένα βιογραφικά του η απώτερη καταγωγή του είναι από τις Κυκλάδες. Είχε μάλιστα πρόγονο κάποιον γιατρό «Αντώνιο Ακύλα». Έχετε εσείς στο σόϊ σας κανέναν με το επώνυμο «Ακύλας»; Δύσκολο το βλέπω, άρα μπορώ να ελπίζω ότι το πιάσατε το υπονοούμενο... 

Ο άλλος, ο Κ. Σβολόπουλος, είναι ομότιμος καθηγητής της Ιστορίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, φυσικά ακαδημαϊκός και επίσης φυσικά μέλος της Αθηναϊκής Λέσχης, η οποία (σύμφωνα με πολλούς) αποτελεί το κέντρο της αθέατης Μασωνίας που φαίνεται να πλαισιώνει το Μουσείο Βούρου-Ευταξία. Αυτός έφερε τον Κουλουμπή στην Ελλάδα, έχει παλιούς δεσμούς με την οικογένεια Μαρκεζίνη και αυτός ρυθμίζει εκ του αφανούς οτιδήποτε έχει σχέση με την μελέτη και διδασκαλία της Ιστορίας στην Ελλάδα. Όσοι ασχολούνται με  τον Λιάκο, την Ρεπούση και τους υπόλοιπους ασχολούνται απλώς με εκείνους που κάνουνε μπούγιο. Πίσω τους είναι ο Σβολόπουλος (μιλάει π.χ. για την προσήλωση του ελληνικού λαού στην δημοκρατία, για το πόσο φιλέλληνας ήταν ο... Άντονι Ήντεν) και κρατάει στη θέση τους τους Λιάκους και τις Ρεπούσηδες με υποστήριξη όχι ενεργητική αλλά παθητική.

Εάν κάποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει παθητική υποστήριξη (πολύ πιο αποτελεσματική από την ενεργητική) μην ανησυχεί. Θα του το εξηγήσει ο Θεόδοτος προσεχώς. Προς το παρόν σας λέμε ότι  ο Σβολόπουλος θα είναι ο διάδοχος του Μιχαήλ Σακελλαρίου στην Ακαδημία Αθηνών. Ποιος είναι ο Μ. Σακελλαρίου; Να σας το πούμε κι αυτό: Είναι ο ιστορικός που εξασφαλίζει την –μέσω της ιστορικής επιστήμης- πρόσδεση της Ελλάδας στον Δυτικό κόσμο, ειδικά την Αγγλία. Είναι δοκιμασμένος αγγλόφιλος, από οικογένεια αγγλόφιλη εδώ και γενεές. Κάποιος παππούς του ήταν αρχιμανδρίτης (της ελλαδικής εκκλησίας), στράφηκε κατά της Ρωσίας και έφτασε στο σημείο να ζητήσει την ένωση της Ελληνικής Εκκλησίας με την αγγλικανική. Πρόκειται δηλαδή περί δοκιμασμένου προσώπου και όχι περί περιστασιακού αγγλόφιλου. Γι’ αυτό και κανείς ποτέ δεν τον ενόχλησε: Μετά την 21^η Απριλίου 1967 άλλαξε «γνωστικό αντικείμενο» (από τη Νεώτερη Ιστορία το γύρισε στην Αρχαία) και χωρίς κανένα πρόβλημα βρήκε μια χαρά δουλειά σε μεγάλο γαλλικό πανεπιστήμιο. Μετά την Μεταπολίτευση του 1974 γύρισε στην Ελλάδα και τσουπ έγινε ακαδημαϊκός. Έχει γεννηθεί το 1912, δηλαδή σήμερα είναι 100 χρονών. Διάδοχός του προαλείφεται ο Σβολόπουλος, τον οποίο, όπως σας είπαμε, αυτός, ο Σακελλαρίου, έβαλε στην Ακαδημία Αθηνών και μετά στην Αθηναϊκή Λέσχη.

         

 Αυτούς πάνε να πλασάρουν οι Αγγλοαμερικανοί στους Ρώσους προκειμένου να τους παραδώσουν την Ελλάδα.

          Καταλάβατε τώρα τι ακριβώς πάει να γίνει;

ΠΗΓΗ