Μόλις αποφοίτησες από την σχολή σου και βρήκες δουλειά! Είσαι νέα, δραστήρια, συνεπής, έτοιμη να δείξεις στον εαυτό σου και τους άλλους πόσο αγαπάς την δουλειά σου! Όμως φοβάσαι δύο σημαντικά ζητήματα:
Δεν θα αναφερθώ στην αναγκαιότητα ή μη της μάσκας για την προφύλαξή μας απο τον covid19. Εκείνο που θα ήθελα να πω είναι πως η μη λεκτική επικοινωνία μπαίνει πλέον σε ένα νέο πλαίσιο. Η επικοινωνία και η αντανάκλαση συναισθήματος μέσω της γκριμάτσας, του χαμόγελου, της έκφρασης του προσώπου δυσκολεύει, προβληματίζει, δημιουργεί σύγχυση.
Δεν αντιλαμβάνομαι, δεν εκφράζω, δεν βλέπω, δεν βλέπεις, δεν νιώθω, ούτε εσύ θα νιώσεις.
Μήπως απόψε η βάρδιά σου στον θάλαμο του νοσοκομείου ή του χειρουργείου συμπίπτει με την βάρδια της συναδέλφου που και μόνο στο άκουσμα του ονόματός της αγχώνεσαι, σε πιάνουν ρίγη, σε λούζει κρύος ιδρώτας και που θα πανηγύριζες αν αυτή εξαφανιζόταν αύριο ;
Η «γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει». Και πόσο επώδυνο γίνεται όταν τσακίζει τα κόκκαλα ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου ή επιπέδου σπουδών. Είτε είσαι άντρας, είτε γυναίκα νοσηλεύτρια, είτε πανεπιστημιακής εκπαίδευσης είτε βοηθητικό προσωπικό, είτε νοσηλεύτρια θαλάμου, είτε χειρουργείου ίσως έχεις πέσει θύμα bullying.
Έρευνες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό έδειξαν πως οι νοσηλευτές σε ποσοστό 17,7% άνδρες, 82,3% γυναίκες εχουν πέσει και συνεχίζουν να πέφτουν θύματα συστηματικής και σκόπιμης επιθετικής συμπεριφοράς από ένα ή περισσότερα άτομα της επαγγελματικής ομάδας τους.
Στην καθημερινότητά μας, οι εργαζόμενοι, είτε στον ιδιωτικό, είτε στο δημόσιο τομέα, βρισκόμαστε σε ένα διαρκές ταξίδι αγωνίας και αβεβαιότητας, τόσο για το παρόν, όσο και για το μέλλον, ιδιαίτερα δε, τώρα, εν μέσω πανδημίας βιώνουμε και τον κίνδυνο της νόσου Covid-19, από την οποία νόσο, χιλιάδες συνάνθρωποί μας σε όλο τον κόσμο έχουν χάσει τη ζωή τους....
Tης Ματίνας Σταθάκη, Ψυχολόγου, ΜSc Σχολικής Ψυχολογίας, Ειδίκευση στη διάγνωση και αποκατάσταση μαθησιακών δυσκολιών.
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας άνθρωπος που όλοι στο χωριό τον είχαν ονομάσει: ο λάθος άνθρωπος.
Όλα τα έκανε λάθος, από τότε που ήταν παιδί.
Του φώναζε η μητέρα του να βάλει τα παπούτσια του και εκείνος φορούσε το δεξί παπούτσι στο αριστερό πόδι και το αριστερό παπούτσι στο δεξί πόδι.
Ή μήπως ανάποδα;
Πρώτα το αριστερό παπούτσι στο δεξί πόδι και μετά το δεξί παπούτσι στο αριστερό πόδι;
Μμμ δεν ξέρω μπερδεύτηκα…
Στο σχολείο του έλεγε η δασκάλα:
-Βγάλε το κόκκινο τετράδιο.
Και εκείνος έβγαζε το πράσινο.
Και όταν του έλεγε:
-Βγάλε το πράσινο τετράδιο εκείνος έβγαζε το κόκκινο.
Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος…
«Ελλάδα», (η) χώρα:
Κάποτε γνωστή σαν «Ελλάς», κατοικείτο από ανθρώπους ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ, το Έργο των οποίων αποτέλεσε Θεμέλιο του Σύγχρονου Πολιτισμού, Ανατολικού και Δυτικού.
Λίγα χρόνια πριν, πριν την «Κρίση», οικονομική και Αξιακή, είχε το μεγαλύτερο ποσοστό ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ Επαγγελματιών, ανθρώπων που ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΣΑΝ να Δημιουργήσουν, οι λεγόμενοι και Επιχειρηματίες.
Σήμερα κατοικείται από ένα ιδιόρρυθμο μείγμα ανθρώπων, οι περισσότεροι των οποίων γεμίζουν τα Προπατζίδικα που ξεφυτρώνουν ανά δεκάδες στις γειτονιές, παίρνοντας την θέση βιβλιοπωλείων που κλείνουν λόγω «αναδουλειάς», και «τζογάρουν» τα επιδόματα Πρόνοιας που τους πετάει το «Κράτος» σαν ψίχουλα από τα Θυέστεια γεύματα με τις σάρκες του λαού του για να τους κρατάει υπάκουους υπηκόους, τηλεθεατές τούρκικων σήριαλ που εκπέμπουν την ΜΙΖΕΡΙΑ τους από τις τηλεοπτικές οθόνες των υπό κατάσχεση για χρέη στις τράπεζες σπιτιών τους και ευνουχίζοντας ΚΑΘΕ προσπάθεια Αναγέννησης.