ΠΩΣ ΕΛΚΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ?

 

Όχι μόνο πώς να έλκουμε, αλλά και για να συνθέσουμε ή να καταλάβουμε την ορχήστρα των ενεργειών και πληροφοριών πρέπει να κάνουμε τα εξής!

Η λέξη πληροφορία σημαίνει ότι η ενέργεια πληροί ένα φορέα για να μπορεί να αποσπαστεί και διαχωριστεί σαν αυτόνομη!

Έτσι συμβαίνει για κάθε μορφή που υπάρχει στο μάτριξ!

Όταν θέλουμε φιλοι μου να φτάσουμε στο σημείο να μπορούμε να συνθέσουμε μέσα μας αυτό που είναι σε φαινομενικό διαχωρισμό έξω μας, λόγω των φυσικών μας αισθήσεων, λειτουργούμε με την απο-σύνθεση της μορφής ή του φορέα εκείνης της διάστασης που περικλείει την ενέργεια!

¨Οσο ενεργοποιούμε τα τσάκρα μας, σημαίνει ότι έχουμε την δύναμη να φτιάχνουμε ή να αφήνουμε να φανούν οι λεπτοτεροι φορείς που περικλείουν την ίδια ενέργεια που στο φυσικό έχει την δική της μορφή!

Έτσι στο κόσμο της φαντασίας μας, εμείς χρησιμοποιούμε την αποσύνθεση του φορέα της εκάστοτε ενέργειας και έτσι η πληροφορία φαίνεται σαν να εμφανίζει της ενεργειακές ουσιώδεις ενώσεις με τις ανάλογες ομοικραδαστικές ενέργειες!

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ ημέρα τέταρτη

 

by the author

H μόνη ουσιαστική διαφοροποίηση είναι η ασφάλεια που παρέχει η μεσολάβηση του γυαλιού. Συνήθως απλώνεσαι στον καναπέ, κρατάς και στο χέρι κάτι που έχει προορισμό το στόμα σου (φαγητό, ποτό ή τσιγάρο) και παρακολουθείς την εξέλιξη έξω από σένα, πίσω απ΄ το γυαλί. Ένα τμήμα της φυσικά γίνεται και μέσα σου, αλλιώς θα κοιμόσουν στον καναπέ. Και καθώς το εκάστοτε εφιαλτικό σενάριο εκτυλίσσεται μπροστά σου, με το στόρι-κλισέ του μοναδικού προσώπου που θα αλλάξει τη ροή του παγκόσμιου εφιάλτη και θα βγάλει τον κόσμο στη νέα ηλιόλουστη μέρα αιώνιας γιορτής, συνδέεσαι συνειδητά ή υποσυνείδητα με τον ήρωα αυτό προβάλλοντας επάνω του τον εαυτό σου. Ή προβάλλοντας τον ήρωα επάνω στον εαυτό σου.

Ορίστε η μεγάλη σου ώρα! Τώρα που έσπασε το γυαλί, τώρα που ξεχύθηκαν τα ζόμπι, οι ετοιμοθάνατοι, τα ανθρωποφάγα άλιεν, τα ορκ, οι σούπερ ΑΙ, οι τρελοί γενετιστές ή όποιοι άλλοι αντιπροσωπεύουν την απόλυτη καταστροφή της προηγούμενης από την επόμενη ημέρας, τώρα είναι η δική σου Μεγάλη Ώρα! Επιτέλους, είσαι εσύ ο IRONMAN, o Brave, ο Μονομάχος, ο Λεωνίδας, ο MyJake, η Λάρα, η Captain Marvel, η CatWoman, η Μπουμπουλίνα ή όποια άλλη φιγούρα φαντάστηκες ποτέ πως πλάστηκε για σένα.

Πώς Αντέχεις Να Πεθάνεις Χωρίς Να Γίνεις Όλα Όσα Είσαι;

 

 Πώς αντέχεις να πεθάνεις χωρίς να γίνεις όλα όσα είσαι;

 Αυτό θα το πετύχεις, αν αποφασίσεις να το κάνεις.

 Είναι τόσο εύκολο.

 Έτσι γίνονται οι αλλαγές και η αλλαγή είναι πάντα δυνατή.

 Δεν αντέχω ν’ ακούω κουβέντες όπως… «Το γέρικο σκυλί δεν μαθαίνει καινούργιο κόλπα». Έχω διδάξει πολλά καινούργια κόλπα σε γέρικα σκυλιά. Μπορείς όμως να διαλέξεις.

 Η ζωή είναι επιλογή και είναι στα χέρια σου. Μπορείς να την ζήσεις χαρούμενα ή να την ζήσεις θλιβερά. Μπορείς να είσαι επιπόλαιος. Μπορείς να είσαι πολύ σοβαρός.

 Ανάλαβε όμως ολόκληρη την ευθύνη για την επιλογή που κάνεις.

 Αν πλήττεις, αν φοβάσαι, αν δεν σ’ αρέσει το σκηνικό σου, άνοιξε την πόρτα και φύγε.

Νέα Σελήνη 15 Νοεμβρίου 2020 Ένα θετικό φεγγάρι στον Σκορπιό

 

 

Η Νέα Σελήνη του Νοεμβρίου πέφτει ημερολογιακά στις 15 του μήνα και θα πραγματοποιηθεί στις 07:07 ώρα Ελλάδος στις 23^ο 17΄ του Σκορπιού. Η Νέα Σελήνη του Νοεμβρίου επικράτησε να ονομάζεται μεταξύ των ιθαγενών η «παγωμένη σελήνη» ή κατά άλλους «το φεγγάρι του λυκάνθρωπου». Ένα φεγγάρι στον ζώδιο του Σκορπιού φέρνει στην επιφάνεια την ανάγκη μας να εμβαθύνουμε στα συναισθήματά μας όσο βαθύτερα μπορούμε. Η ανάγκη μας για ουσιαστική και σε βάθος επικοινωνία είναι πιο ισχυρή από ποτέ, και αυτό το δεδομένο μπορεί να μας οδηγήσει να επανεξετάσουμε σχέσεις και κοινωνικές επαφές κάτω από ένα διαφορετικό πρίσμα, να αξιολογήσουμε εκ νέου τον κύκλο των ανθρώπων που μας περιβάλλει και να προχωρήσουμε σε ουσιαστικές αλλαγές. Οτιδήποτε ρηχό και επιφανειακό δεν μπορεί να μας ικανοποιήσει και ή θα προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε τη σχέση ή θα απομακρυνθούμε, εάν δούμε ότι δεν μπορούμε να την φέρουμε σε τέτοιο σημείο που να μας ικανοποιεί.

Τσάρλι Τσάπλιν: «Το ήξερα ότι ο μπαμπάς με κορόιδευε», μου ψιθύρισε...

Στην ταινία «Το χαμίνι» (The kid) ο Τσάρλι Τσάπλιν χρησιμοποίησε, ως ηθοποιό, ένα μικρό αγόρι 7 ετών, τον Τζάκι Κούγκαν.

Λεν πως τα μωρά και τα σκυλιά είναι οι καλύτεροι ηθοποιοί στον κινηματογράφο. Αφήστε ένα δωδεκάμηνο μωρό σε μια μπανιέρα με ένα σαπούνι και όταν προσπαθήσει να το πάρει θα δημιουργήσει χείμαρρους γέλιου.

Όλα τα παιδιά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι μεγαλοφυΐες. Το ζήτημα είναι να τους επιτρέψεις να το δείξουν αυτό. Με τον Τζάκι, τα πράγματα ήταν εύκολα. Υπήρχαν μερικοί βασικοί κανόνες της παντομίμας που έπρεπε να μάθει και ο Τζάκι τους κατέκτησε πολύ σύντομα. Μπορούσε να δώσει συναίσθημα στην κίνηση και κίνηση στο συναίσθημα, και μπορούσε να το επαναλάβει όσες φορές ήθελε, χωρίς να πάψει να δίνει την εντύπωση του αυθόρμητου.

Όταν δεν αποβάλουμε τον πόνο από το σύστημά μας, παθαίνουμε κατάθλιψη

 

Η προσκόλληση σε αρνητικά γεγονότα του παρελθόντος μας έχει κόστος — απαγορευτικό κόστος. Είναι σαν να προσπαθεί κανείς να ζωντανέψει τους νεκρούς, και απαιτεί τεράστιο όγκο ενέργειας. 

Όταν βιώνουμε μια τραυματική εμπειρία, η φύση μάς δίνει κάτι παραπάνω για να μας προστατέψει την άνυνδρη περίοδο της κρίσης, αλλά αυτό το "δάνειο" έχει συ­γκεκριμένη χρονική διάρκεια. Κανένα δάνειο δεν διαρκεί για πάντα, και καταλαβαίνουμε ότι η προθεσμία πλησιάζει όταν αρ­χίζουμε να νιώθουμε ότι ο χρόνος έχει παγώσει κι ότι η ζωή μας δεν προχωράει. 

Όταν αρνούμαστε να αποβάλουμε τον πόνο από το σύστημά μας, παθαίνουμε κατάθλιψη. Η τοξική ενέργεια της κατάθλιψης τροφοδοτεί την αρνητική μας στάση απέναντι στους άλλους και αποστραγγίζει ακόμη περισσότερο τα αποθέματά μας. Σύντομα αρχίζουμε να προβάλλουμε πάνω στους άλλους τα αίτια της αποτυχίας μας και να τους κατηγορούμε για τη θλιβερή μας κατάσταση.


Αυτή η ανεύθυνη αντιμετώπιση των προβλημάτων μας γίνεται ένα συνηθισμένο, καθημερινό φαινόμενο. Αρπαζόμαστε από τα δυσάρεστα γεγονότα και τις σχέσεις του παρελθόντος, όπως και του παρόντος, επειδή μας επιτρέπουν να βλέπουμε εμάς ως θύματα και όλους τους άλ­λους ως πηγή της δυστυχίας μας.

Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΡΑΝΤΖΟΥ

 

Συμπολίτες μου ,παρακαλώ…Διερχόμεθα εντός  πρωτόγνωρου εθνικού κινδύνου. Ο ασθενής εβρίσκεται επί του ράντζου.Πολλοί ερωτούν: Ηναγκάσθημεν να υπακούσουμεν εις ιατρικάς εντολάς ή άλλως αι ιατροί μας ηναγκάσθησαν να υπακούσουν εις πολιτικάς εντολάς; Neither. Εκαστοι αναγκασθημεν να υπακούσουμεν εις θρησκευτικάς εντολάς. Διότι ο Ελλην,εκ φύσεως,θέσεως και παιδείας, βρίσκεται απέναντι από τον κομουνιστι-ϊκόν κόσμον.

Και εφόσον δεν ημπόρεσε η πατροπαράδοτος φιλοτιμία και αυτοδιάθεσης των συμπολιτών να αλλάξει επί τα βελτίω τα ποσοστά της νόσου εις τον γενικό πληθυσμό, είμεθα αναγκασμένοι να προβώμεν εις σκληράς μεν,αλλά απαραίτητας ιατρικάς μεθόδους προ του τελικού αφανισμού μας.

Σήμερον την δεκάτην  πρωινήν  ανακοίνωσεν  ο υπουργός δημόσιας τάξεως την απαγόρευση των εν ύπαιθρω συγκεντρώσεων πέραν των τεσσάρων ατόμων.  Αρχόμενη τοιαύτη διάταξης  σήμερον  έκτης πρωινής  και το πέρας αυτής ορίζεται την εννάτην νυκτερινήν. 18 Νοεμβρίου, η οποία δύναται να παραταθεί επ’αορίστω. Άι πολύτεκναι οικογενειαι δύναται να φέρουν ειδικόν έγγραφο- διαβεβαίωση της αστυνομικής αρχής  περί της εξ αίματος συγγενείας  των εν ύπαιθρω  περιπατούντων μελών έκαστης.

Ο φόβος της γνώσης του δικού μας μεγαλείου

 Η μεγαλύτερη ανακάλυψη του Freud είναι ότι η μεγάλη αιτία πολλών ψυχολογικών ασθενειών είναι ο φόβος να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του, τα συναισθήματα, τις παρορμήσεις, τις αναμνήσεις, τις ικανότητες, τις δυνατότητες, το πεπρωμένο του…

Γενικά, αυτού του είδους ο φόβος είναι αμυντικός, με την έννοια ότι είναι μια προστασία της αυτοεκτίμησης μας, της αγάπης και του σεβασμού που τρέφουμε για τον εαυτό μας. Τείνουμε να φοβόμαστε οποιαδήποτε γνώση θα μπορούσε να μας κάνει να απεχθανόμαστε τον εαυτό μας ή να μας κάνει να νιώθουμε κατώτεροι, αδύναμοι, ανάξιοι, κακοί. Προστατεύουμε τον εαυτό μας και την ιδανική εικόνα του εαυτού μας με την απώθηση και παρόμοιους αμυντικούς μηχανισμούς, οι οποίοι είναι κυρίως τεχνικές μέσω των οποίων αποφεύγουμε να συνειδητοποιήσουμε δυσάρεστες ή επικίνδυνες αλήθειες.

Οι τεχνικές του κάθε θεραπευτή αποκαλύπτουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την αλήθεια, ή είναι τρόποι για να δυναμώσει ο ασθενής έτσι ώστε να μπορεί να αντέξει την αλήθεια.

Ο πολιτικός άξονας της πανδημίας είναι βρωμερός και υποχθόνιος. Θα έρθει η ώρα που θα ασχοληθούμε σοβαρά με αυτούς που διέσπειραν ΠΑΝΙΚΟ, ΤΡΟΜΟ και ΦΟΒΟ

Έχει ξεκινήσει μια πολεμική από διάφορα τρυφερά γατάκια του συστήματος, δυστυχώς και πολλούς συναδέλφους απο αυτούς που δίνουν τα πάντα για 5 λεπτά δημοσιότητάς και μας ανεβάζουν να δούμε στον τοίχο τους σέλφυ απο την μοναδική τους ύπαρξη, που αφορά στην σίγαση όχι όσων λεν διάφορες βλακείες περί της πανδημίας, αυτοί λόγω γραφικότητας είναι ακίνδυνοι και πρέπει να μιλάν για να συμπαρασύρουν μαζί τους και αυτούς που ασχολούνται σοβαρά, αλλά ακόμα και αυτούς οι οποίοι δεν αρκούνται στην γνωστού τύπου ενημέρωση απο τους έγκριτους δημοσιογράφους, αλλά ρωτάν.

 Οι ερωτήσεις ενοχλούν. Διότι οι ερωτήσεις απαιτούν απαντήσεις και οι απαντήσεις όταν δεν μπορούν να δωθούν οδηγούν σε άλλα συμπεράσματα. Η τακτική ενάντια σε όσους ρωτούν είναι απλή…. ΑΠΑΞΙΩΣΗ-ΕΞΥΒΡΙΣΗ-ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΑΠΛΟΥ ΚΟΣΜΟΥ για να τον μετατρέψουν σε όχλο και τελικά απειλές και λογοκρισία. Δεν στέκομαι στην ουσία που είναι η νόσος και για την οποία πρέπει να απαντήσουν οι καθ ύλην αρμόδιοι επιστήμονες με την ανάλογη ειδικότητα, αλλά στην τακτική κάποιων οι οποίοι είναι ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΣΠΕΙΡΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ και ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ.

 Συνήθως αυτοί είναι οι ίδιοι που κοιτούν απο μακρυά τα περιστατικά αλλά απο κοντά όποιους ζητούν να μάθουν ποια είναι η αλήθεια πίσω απο τους αριθμούς. 

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ ΕΝΟΣ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΔΙΑΦΑΙΝΕΤΑΙ

 

Ο χρυσός κανόνας-οδηγία για τους γιατρούς-θεραπευτές:

"Ασκείν περί τα νοσήματα δύο, ωφελέειν ή μη βλάπτειν"

(Δηλαδή: ο θεραπευτής πρέπει να ωφελεί τον άρρωστο ή τουλάχιστον να μην τον βλάπτει, Ιπποκράτης-Πατέρας της Ιατρικής)

Οι σημερινοί γιατροί, όμως, τηρούν αυτόν τον κανόνα;

Έχουν ειπωθεί χαρακτηριστικά τα παρακάτω από διακεκριμένους επιστήμονες του χώρου της υγείας:

 

 

«Εάν όλα τα φάρμακα, που υπάρχουν στον κόσμο, ρίχνονταν στη θάλασσα, θα ήταν πολύ κακό για τα ψάρια και πολύ καλό για την ανθρωπότητα.» Oliver W. Holmes, καθηγητής ιατρικής τού πανεπιστημίου τού Harvard, 19ος αιώνας.

«Ο ασθενής, που παίρνει φάρμακο, πρέπει να αναρρώσει δυο φορές. Μια από τη νόσο και μια από το φάρμακο.» William Osler, MD, 19ος-20ος αιώνας.

«Η ιατρική τέχνη μέσα σε 1.800 χρόνια έχει σκοτώσει αναρίθμητες χιλιάδες. Η ιστορία τής ιατρικής είναι η ιστορία των μοιραίων σφαλμάτων.» Magnus Hirschfeld, MD, 19ος-20ος αιώνας.

«Πρέπει να ομολογήσουμε, ότι η ιατρική απέτυχε οικτρά στην αποστολή της.» Wood, MD.

Αν δεν γίνεις ο έρωτας που ψάχνεις, για όλα θα φταίνε οι άλλοι…

 Θες να μάθεις γιατί συχνά νιώθεις καταδικασμένος σε βαρεμάρα κι απόγνωση; Γιατί έμαθες να βλέπεις τον έρωτα μόνο ως συναισθηματική έξαρση, ως πόθο και ανάγκη για πλησίασμα ενός ατόμου -συνήθως- του άλλου φύλου. Και σ’ αυτόν τον έρωτα στήριξες την ελπίδα σου για ολοκληρωτική αναζωογόνηση του εαυτού σου, που, κατά τα’ άλλα, κοιμάται όρθιος…

Αυτός ο «έρωτας» είναι μια μόνο εκδοχή έρωτα.
Πριν φτάσεις σ' αυτήν, αναρωτήθηκες εάν και πόσο έχεις ερωτευθεί τον εαυτό σου;…

Όπως τον ανακαλύπτει για πρώτη φορά και ερωτεύεται το βρέφος την αντανάκλασή του μέσα στο βλέμμα της μητέρας του.

Όπως το μικρό παιδί χαίρεται κι ενθουσιάζεται, χωρίς -να βλέπουμε εμείς οι μεγάλοι- κάποιο επαρκή λόγο για χαρά κι ενθουσιασμό.

Όπως το γατάκι παίζει για ώρες κυνηγώντας την ουρά του.

Τη μέρα που η ανθρω­πότητα θα γνωρίσει τη σεξουαλική ενέργεια, θα μπορέσει να γεν­νήσει ένα νέο είδος ανθρώπινου όντος

 

Δυο άτομα δεν μπορούν να συναντηθούν στο επίπεδο του «για πάντα». Οι εραστές μπορούν να συγχωνευτούν μόνο στιγμιαία· επειδή το άτομο είναι περιορισμένο, η συγχώνευση των ατόμων θα είναι επίσης περιορισμένη. Η αιώνια συγχώνευση μπορεί είναι μόνο με το θείο, με ολόκληρη την ύπαρξη.

Εκείνοι που φτάνουν στα βάθη του σεξ αισθάνονται ότι αν η συγχώνευση της μιας στιγμής μπορεί να μας δώσει τέτοια ευδαιμονία, αυτό που μπορεί να γίνει με την αιώνια συγχώνευση είναι ανυπολόγιστο. Αν η συγχώνευση μιας στιγμής φέρ­νει μια τόσο εκπληκτική εμπειρία, ποιά, και πόσο πιο εκπλη­κτική θα είναι η εμπειρία της συγχώνευσης με το αιώνιο!

Είναι σαν να κάθεστε μπροστά σε ένα αναμμένο κερί και να προσπαθείτε να φανταστείτε πόσα κεριά ισούνται με το φως του ήλιου. Μοιάζει αδύνατον να προσπαθείτε να συγκρίνετε αυτά τα δύο. Το φως ενός και μόνο κεριού είναι ένα τόσο μικροσκοπικό πράγμα και ο ήλιος τόσο τεράστιος.

Το σεξ είναι μια συγχώνευση δύο μικροσκοπικών ατόμων, πολύ στιγμιαία. Το σαμάντι, η υπερενσυναίσθηση, είναι η συγχώνευση μιας στα­γόνας νερού με τον ωκεανό του απεριόριστου συνόλου. Δεν υπάρχει τρόπος να τα συγκρίνουμε. Δεν υπάρχει καμιά μονάδα, ώστε να μετρήσουμε το μέγεθος αυτής της ένωσης με το όλον.