γράφει η Νίκη Τσέκου
Ο Ασκληπιός ανάσταινε τόσο πολλούς νεκρούς , που το βασίλειο του Άδη άδειασε , αφού κανείς δεν πέθαινε. ΄Άδης, που δεν είχε πια υπηκόους , διαμαρτυρήθηκε στον αδερφό του το Δία και ο Δίας έριξε έναν κεραυνό και σκότωσε τον Ασκληπιό..Έτσι λέει η Μυθολογία και δύο εκδοχές υπάρχουν; Ή η Μυθολογία λέει παραμύθια, ή ο Ασκληπιός ανάσταινε νεκρούς πραγματικά. Η λογική μου λέει ότι , αν ο Ασκληπιός , γιατί δεν ανασταίνουν και οι γιατροί νεκρούς σήμερα; Που πήγε αυτή η γνώση της αρχαιότητας; Οι μυθολογικές πηγές όμως επιμένουν. Η Μυθολογία αναφέρει και ονόματα, και λέει ότι από τον Ασκληπιό είχε αναστηθεί ο Λυκούργος, ο Καπανεύς ,ο Τυνδάρεως ,ο Ιππόλυτος και άλλοι. Ο Μύθος, σε παραλλαγές , μας λέει ότι ο Ασκληπιός ανάστησε και τον Γλαύκο το γιο του βασιλιά της Κρήτης . Ένας Μύθος για τη νεκρανάστση του Γλαύκου, ήταν γραφτό να ικανοποιήσει τη λογική μου και να δώσει απάντηση στο ερώτημά μου: Ανάσταινε στ’ αλήθεια νεκρούς ο Ασκληπιός; Το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται. Η Μυθολογία λέει ότι ο Γλαύκος ήταν γιος του βασιλιά της Κνωσσού Μίνωα και της Πασσιφάης. Ζούσε με τους γονείς του στα πολυτελή και δαιδαλώδη ανάκτορα της Κνωσού, στην Κρήτη. Κάποια μέρα που έπαιζε στις αίθουσες του παλατιού, κυνήγησε ένα ποντίκι και χάθηκε. Ο πατέρας του και η μάνα του τον αναζήτησαν και δεν τον βρήκαν πουθενά. Τελικά το παιδί βρέθηκε πνιγμένο μέσα σε ένα πιθάρι γεμάτο με μέλι. Οι Κρήτες, έλεγαν, ότι το παιδί το ανάστησε ο Ασκληπιός χρησιμοποιώντας « ορισμένο» βότανο που του έδειξε ένα φίδι πάνω σε έναν τάφο.
Ο Dr. Peter Marshall, ο Αμερικανο-Σκωντσέζος ιεροκήρυκας ο οποίος υπηρέτησε ως Εφημέριος του κοινοβουλίου των ΗΠΑ και συγγραφέας του «Ένας Άνθρωπος Που Τον Έλεγαν Πήτερ», το είπε με τον καλύτερο τρόπο, «Το μέτρο της ζωής δεν είναι η διάρκεια της, αλλά η προσφορά της». Δεν είναι αυτό που είσαι που έχει σημασία, ή πόσο μεγάλη η ζωή σου είναι, αλλά το τι κάνεις με αυτό που έχεις. Η δική σου μπορεί να είναι η μικρή φωνή που κάνει την διαφορά. Μπορεί να είσαι ο ένας εκείνος άνθρωπος που αλλάζει την ιστορία υπερασπίζοντας τις αρχές εκείνες στις οποίες πιστεύεις. 
Εκείνη τη νύχτα έγραψα με τη μορφή ιστορίας όλες τις ερωτήσεις που με βασάνιζαν για τη ζωή. Συνειδητοποίησα ότι αρκετές από αυτές ήταν δύσκολο να απαντηθούν και ίσως κάποιες άλλες να μην είχαν καθόλου απάντηση. Όταν γύρισα τη σελίδα, φοβήθηκα ότι θα αποτύγχανα στην έκθεση επειδή δεν είχα απαντήσει στην ερώτηση, «αναρωτιέμαι γιατί τα πράγματα είναι έτσι όπως είναι;» Δεν είχα απαντήσεις. Είχα μόνο γραμμένες ερωτήσεις.
