Άρθρο: Γεώργιος Φραγκάκης
Ψυχολόγος – Σύμβουλος ψυχικής υγείας
Ψυχολόγος – Σύμβουλος ψυχικής υγείας
Επιμέλεια: Δήμητρα Πολύζου
«Σε παρακαλώ, κράτησέ μου το χέρι…»
«…Μη! Μού το μελάνιασες.»
«…Μη! Μού το μελάνιασες.»
Η ιδέα ότι σε μια σχέση, ένας σύντροφος έχει την εξουσία να κατέχει το άλλο άτομο και επομένως, έχει κάθε εξουσιαστικό δικαίωμα πάνω του, μπορεί να προκαλέσει πραγματικό αδιέξοδο και θλίψη στο ταίρι του. Η λύπη αυτή που το καταπιεσμένο άτομο μπορεί να αισθάνεται από την απώλεια του τρυφερού συντρόφου, καθώς και της ουσιαστικής συμπόρευσης που λαχτάρισε, μπορεί να το οδηγήσει σε μια βαθιά μοναξιά μέσα στη σχέση. Αυτή την αρρωστημένη και εγκληματική συμπεριφορά, όπου ο ένας σύντροφος προσπαθεί να ελέγχει τον σύντροφο του σε συστηματική βάση, βαφτίσαμε «ζήλια».
«Τί αισθάνεσαι και με απομονώνεις έτσι; Γιατί με απομακρύνεις;» την ρώτησα. Δεν απάντησε κάτι, ήμουν όμως σίγουρος πως με άκουσε.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης μέσα του και στο τί μπορεί να προσφέρει στη σχέση, καθώς και λόγω μιας πιθανής ανεπαρκούς ικανότητας να συμμετάσχει στη χαρά των άλλων, ο ζηλόφθων σύντροφος προσπαθεί να κρατήσει το αγαπημένο πρόσωπο μακριά από πιθανούς αντιπάλους και ανταγωνιστές, εγκλωβίζοντάς το έτσι μέσα σ’ένα χρυσοπίκιλτο κλουβί που, παρά τη μεγάλη αξία του, φυλάκισε κάθε ευτυχισμένο κομμάτι από το ταίρι του.
«Δε το καταλαβαίνεις, προκαλείς το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που θέλεις να αποφύγεις;»
