Εάν ο άνθρωπος είχε κατορθώσει να φτάσει σε μία ανώτερη νοητική και συνειδησιακή κατάσταση, τότε θα μπορούσε να αντιλαμβάνεται εντελώς διαφορετικά τον κόσμο του.
Ως τώρα διαθέτει την αντίληψη της πραγματικότητας 'από κάτω προς τα επάνω ',δηλαδή χρειάζεται να ανέβει από τη θέση που βρίσκεται σε μία άλλη ,ώστε να αντιληφθεί αυτά που ήταν πριν ,γύρω του . Εάν όμως λειτουργούσε εντελώς αντίστροφα ,θα συνειδητοποιούσε ότι η πραγματικότητα του στηρίζεται σε ένα σκελετό από νοητικές έννοιες ,μαγικά σύμβολα και μαθηματικές εξισώσεις.
Μέσα σε αυτήν την άπειρη θάλασσα από χαοτικές συναρτήσεις ,ο καθένας θα μπορούσε να αντιληφθεί και κάποιες εξισώσεις που αφορούν την ίδια την ύπαρξη!
Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που αναρωτιόμαστε για το ρόλο μας ή για το σκοπό της ύπαρξης μας. Μία απάντηση που είναι ήδη γνωστή σε αρκετούς από εσάς ,είναι το 'γνώθοις εαυτών' Πώς μπορείς όμως να γνωρίσεις τον ανώτερο σου εαυτό?
Ίσως αποκτώντας περισσότερη γνώση ,η οποία ισούται με την εξέλιξη ενός ατόμου σε κάτι άλλο από αυτό που είναι. Τώρα, όποιος γνωρίζει περισσότερα απο χθές είναι κάτι ποιο ανώτερο αύριο. Αυτόματα σαν αποτέλεσμα της γνώσης ή της εξέλιξης ,έχουμε την περίσσια δύναμη και εδώ είναι ίσως ένας από τους σημαντικούς παράγοντες της ύπαρξης.
Θα' λεγα ,πως ο κανόνας του παιχνιδιού που λέγεται ζωή, είναι η αναζήτηση περισσότερης γνώσης ώστε να εξελιχθούμε και να αποκτήσουμε περισσότερη δύναμη.
Βλέπετε το σύμπαν λειτουργεί σαν αρπακτικό, γιατί κάθε αδύναμο είδος φροντίζει η φύση του ίδιου του σύμπαντος, να το αφανίσει.
Πολλά είδη ζωής γεννήθηκαν μέσα σε αυτό ,αλλά ακόμα περισσότερα αφανίστηκαν χάριν της αδυναμίας τους.
Ο άνθρωπος απέναντι σ'αυτή τη στάση ,έχει επιλέξει δύο δρόμους. Ο ένας αφορά την ύλη και διεκπαιρεώνεται μέσα από την επιστήμη και την τεχνολογία, ενώ ο δεύτερος αποτελείται από την αναζήτηση του ανθρώπου για περισσότερη δύναμη στο πνεύμα του.
Ποιός από τους δύο δρόμους είναι ο σωστότερος? Αυτό είναι κάτι που θα απαντηθεί στο μέλλον και η απάντηση θα εξαρτάται από τη συλλογική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.