Το Αίνιγμα Του Νου Και Της Συνείδησης

Το φαινόμενο της συνείδησης εξακολουθεί να αποτελεί αίνιγμα για τους επιστήμονες Βρετανοί ερευνητές που ασχολούνται με το φαινόμενο των «επιθανάτιων» εμπειριών (near - death experiences) πιστεύουν ότι βρήκαν ενδείξεις οι οποίες συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι η συνείδηση εξακολουθεί να υπάρχει και ύστερα από τον τερματισμό της λειτουργίας του εγκεφάλου, κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί ζωή μετά το θάνατο, όπως υποστηρίζουν. Σύμφωνα με τα όσα μετέδωσε το BBC τη Δευτέρα, επιστήμονες από το Γενικό Νοσοκομείο του Σαουθάμπτον εξέτασαν 63 ασθενείς, οι οποίοι είχαν επιζήσει έπειτα από καρδιακά επεισόδια και διηγήθηκαν στους ερευνητές, μία εβδομάδα μετά το περιστατικό που τους έφερε κοντά στο τέλος, τα όσα θυμόντουσαν από την περίοδο κατά την οποία θεωρούνταν κλινικά νεκροί.

Οι Δέκα Πιο ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Που Πέρασαν Από Τη ΓΗ

Λίγοι άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει, ότι δεν είναι πολλά τα μέρη στον πλανήτη που δεν έχουν υποστεί ακόμη ανθρώπινη παρέμβαση και διατηρούν ακόμη την άγρια φύση τους.

Πολλά από αυτά τα μέρη είναι τόσο απομονωμένα και  μη προσβάσιμα, που χρειάζεται πολύς χρόνος, προσπάθεια και εξαιρετικές ικανότητες, για να τα πλησιάσουμε.

Όμως θα μου πείτε κάτσε ρε φίλε πως δεν έχει πάει ο άνθρωπος κ εσύ θα μας τα δείξεις;

Τα περισσότερα είναι γνωστά απο αεροφωτογραφίες και έχουν μια εκθαμβωτική ομορφιά.

Και ο λόγος που είναι τόσο εντυπωσιακά είναι ακριβώς, επειδή ο άνθρωπος δεν έχει επέμβει ακόμη.

Η σημερινή μας λίστα είναι ιδιαίτερα όμορφη και μυστηριώδης καθώς δε γνωρίζουμε τι μπορεί να υπάρχει και να ζει σε αυτά τα μέρη!

Πάμε να δούμε τα πιο εντυπωσιακά και μυστηριώδη μέρη του πλανήτη που δεν έχει επέμβει ο άνθρωπος.

Δέκα Θεωρίες Συνομωσίας Γύρω Από Αστέρες Της Μουσικής

Η ανθρωπότητα πορεύεται με τις θεωρίες συνωμοσίας από τότε που θυμάται τον εαυτό της.

Από τις εντελώς τρελές ως και τις πιο πιθανές, οι συνωμοσίες ήταν ανέκαθεν το αλατοπίπερο της ζωής.

Και μάλιστα ένα αλατοπίπερο σε τέτοιες δόσεις που κάνει το φαγητό να μην τρώγεται!

Ας δούμε λοιπόν τα γνωστότερα και καλύτερα ριζωμένα στις συνειδήσεις μας συνωμοσιολογικά σενάρια που αφορούν αστέρες της μουσικής βιομηχανίας..

Πάμε να δούμε τις πιο συμαντικές και τρελές θεωρίες συνωμοσίας Αστέρων της Μουσικής.

Βότανα και γιατροσόφια της Ηπείρου για το αναπνευστικό σύστημα

Βότανα-Ελλάδα-Γιατροσόφια Ηπείρου για αναπνευστικό σύστημα

Ο Θεόφραστος ο μεγάλος αυτός σοφός της αρχαιότητας θεωρείται ο πατέρας της βοτανικής και
τα βοτανικά έργα του είναι τα πρώτα στο είδος τους στην παγκόσμια λογοτεχνία.
Είναι ο πρώτος που μας άφησε μια συστηματική καταγραφή των φυτών και των βοτάνων σε δύο μεγάλες βοτανικές πραγματείες.
Πολλά από τα λεγόμενα του Θεόφραστου,του Διοσκουρίδη και άλλων μεγάλων Πανεπιστημόνων τις Αρχαιότητας έχουν μεταφερθεί σε μετέπειτα γραπτά αλλά και στις παραδόσεις των λαών.

Γιατί από πάντα ο άνθρωπος σε κάθε γωνιά του πλανήτη αναζήτησε βοήθεια στο φυτικό βασίλειο για την ανακούφιση των πόνων και των ασθενειών του.
Τα βότανα αναγνωρίστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από όλους τους λαούς σαν φυτά με θεραπευτικές-φαρμακευτικές ιδιότητες αλλά και με μαγικές, σε κάποιες περιπτώσεις.
Συγγραφείς και γιατροί από την αρχαιότητα ακόμα έγραψαν συγγράμματα γι’ αυτά, βασισμένοι στις παρατηρήσεις και τη λαϊκή παράδοση του καιρού τους.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η χρήση των βοτάνων ήταν πολύ διαδεδομένη στη χώρα μας, σύμφωνα με διάφορες οικογενειακές παραδόσεις ή τις οδηγίες του πρακτικού γιατρού, της γριάς γιάτρισσας ή των γιατροσοφίων.
Από τις αρχές του 20ου αι. άρχισε να εγκαταλείπεται η βοτανοθεραπεία και τη θέση της πήραν τα χημικά παρασκευάσματα.
Καθώς αυξάνονταν τα χημικά φάρμακα, αυξάνονταν όμως και οι αρρώστιες και η έλλειψη εμπιστοσύνης των ανθρώπων σ’ αυτά.
Έτσι η ανάγκη επιστροφής στη φύση έγινε σιγά σιγά μεγαλύτερη και στην εποχή μας έχει πια πολλούς οπαδούς.
Σήμερα όχι μόνο πλέον δεν αμφισβητείται η πατροπαράδοτη πείρα, αλλά καταφεύγουμε συχνά στα βότανα και τις θεραπευτικές ιδιότητές τους, για να γλιτώσουμε από τις παρενέργειες των φαρμάκων.
Γίνεται πια επιτακτική η ανάγκη να σωθεί η παράδοση και να μπει δυναμικά στην καθημερινή μας ζωή.
Στα πλαίσια αυτής της σκέψης είναι αξιόλογη και απαραίτητη η προσπάθειά μας να διαφυλάξουμε την πατροπαράδοτη γνώση με την οποία γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές ανθρώπων. 
Για το λόγο αυτό καλούμε όλους όσους έχουν γνώσεις και πείρα στο να χρησιμοποιούν παραδοσιακά γιατροσόφια, να τα μοιραστούν μαζί μας.
Κάνουμε μια αρχή, παραθέτοντας συνταγές που έχουμε καταγράψει από την περιοχή της Ηπείρου, για προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος.

Απόψε σκέπασε τους φόβους μου

της Σοφίας Δημουλά

Σκέπασέ με. Κρυώνω σήμερα πολύ.
Έβγαλα κάθε συναίσθημα από πάνω μου. Ξεγύμνωσα την καρδιά μου και αποκοιμήθηκα ξεσκέπαστη.
Σήκωσε αέρα έξω. Ακούγεται δαιμονισμένος και με φοβίζει.
Φυσάει ψεύτικα λόγια και δήθεν αγάπες. Φυσάει ηλίθιες υποσχέσεις, εγωισμό και πολλές δικαιολογίες.
Τα παραθυρόφυλλά μου έχουν λυσσάξει. Ανοιγοκλείνουν μανιωδώς. Σαν να με προειδοποιούν να προσέχω μην τυχόν και με παρασύρει αυτός ο τρελός αέρας.
Δεν πρόλαβα να τα κλείσω.
Φοβάμαι που δεν είσαι εδώ. 
Φοβάμαι τον «ντυμένο» αυτόν αέρα. Φοράει πολλές στρώσεις κακίας και αναστάτωσης. Για καλό δεν ήρθε.
Σκεπασέ με. Τρομάζω και κλαίω σαν μικρό παιδί.
Και αυτός ο αέρας δεν λέει να κοπάσει, να ξεθυμάνει. Τα ‘χει ρημάξει όλα. Είναι πολύ θυμωμένος.
Μαζί μου;
Φοβάμαι τα παραθυρόφυλλά μου θα λυγίσουν, δεν θα αντέξουν.

Όταν αντιστεκόμαστε στην πραγματικότητα υποφέρουμε

Είμαι λάτρης αυτού που υπάρχει, όχι επειδή είμαι πνευματικός άνθρωπος, αλλά επειδή το να διαφωνώ με την πραγματικότητα πονάει. Όταν διαφωνώ μαζί της, χάνω μέσα μου. Χάνω την επαφή με το χώρο μέσα μου, που είναι το σπίτι μου.  Υποφέρουμε μόνον όταν πιστεύουμε μια σκέψη που διαφωνεί με αυτό που υπάρχει.

Όταν ο νους είναι απόλυτα διαυγής, αυτό που υπάρχει είναι αυτό που θέλουμε. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι η πραγματικότητα είναι καλή έτσι όπως είναι, επειδή όταν διαφωνούμε μαζί της βιώνουμε ένταση και μια αίσθηση ματαιότητας. Δε νιώθουμε φυσικοί ή ισορροπημένοι. Όταν σταματήσουμε να αντιστεκόμαστε στην πραγματικότητα, τότε η δράση μας γίνεται απλή, αβίαστη, άφοβη και γεμάτη καλοσύνη.

Αποδοχή της πραγματικότητας σημαίνει, στην ουσία, ότι μπορείς να ενεργείς με τον πιο καλοσυνάτο, τον πιο κατάλληλο και τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Πραγματικότητα για μένα είναι αυτό που είναι αλήθεια. Η αλήθεια είναι ό,τι βρίσκεται μπροστά σου, οτιδήποτε συμβαίνει πραγματικά. Είτε σου αρέσει είτε όχι, τώρα βρέχει. Το “δε θα’ πρεπε να βρέχει” είναι απλώς μια σκέψη. Δεν υπάρχουν “θα ‘πρεπε” και “δε θα ‘πρεπε” στην πραγματικότητα. Υπάρχουν μόνο σκέψεις τις οποίες επιβάλλουμε σ’ αυτήν.

Ο νους είναι σαν το αλφάδι του μαραγκού. Όταν η φυσαλίδα ξεφεύγει προς τη μια πλευρά -“δε θα ‘πρεπε να βρέχει”- τότε ξέρουμε ότι ο νους είναι παγιδευμένος στη συλλογιστική του. Όταν η φυσαλίδα είναι στη μέση -“βρέχει”- τότε ξέρουμε ότι η επιφάνεια είναι επίπεδη και ότι ο νους αποδέχεται την πραγματικότητα όπως είναι.

Υπάρχουν άνθρωποι που σήκωσαν πολλή πραγματικότητα στους ώμους τους...

Διαβάτη να ξέρεις υπάρχουν άνθρωποι που συνάντησαν στη ζωή τους πολλές απώλειες και έγιναν πιο ανθεκτικοί. Διαφορετικοί. 

Ξέρουν πως η στιγμή μετράει, αυτή γεννάει την αμέτρητη ευτυχία, αυτή και τις ανηφοριές. 

Ζητούν συγγνώμη, λένε ευχαριστώ και πάντα μα πάντα, το εννοούν. Ισως αργούν στις αντιδράσεις τους, αλλά μη τους παρεξηγήσεις. Είναι που κουβαλάνε πολλά χαμόγελα και όνειρά στις τρύπιες τσέπες τους.
Σήκωσαν πολλή πραγματικότητα στους ώμους τους... 

Παίρνουν πολύ προσωπικά τη βροχή για αυτό και δεν θα δεις ποτέ κανέναν τους να κρατά ομπρέλα.

Δεν κουβαλάνε θυμό μέσα τους, ούτε κακία. 

Μια θλίψη μόνο, μια βαθιά θλίψη που προτιμούν να την αφήνουν να κοιμάται και αχνοφαίνεται μόνο στα μάτια τους, όταν χαμογελούν ακαταλαβίστικα και ανεξήγητα για σένα που δεν φορέσες ποτέ τα παπούτσια τους.

Ας τον βρούμε αυτόν τον άθλιο… Μέσα μας κρύβεται… Ας μην ψάχνουμε αλλού!

Ποιος είναι αυτός που επιβουλεύεται κάθε καλή μας πρόθεση και μας οδηγεί σε πράξεις που δεν θέλαμε να κάνουμε?

Ποιος είναι αυτός που μας οδηγεί στην μοίρα και μας κλέβει την Ελεύθερη Βούληση?

Ποιος είναι αυτός που μας φοβίζει με καταστροφικά σενάρια και μας αναγκάζει να κάνουμε παντός είδους παραχωρήσεις?

Ποιος είναι αυτός που μας γεμίζει με καχυποψία και βάζει άμυνες στην καρδιά μας?

Ποιος είναι αυτός που απαιτεί να τον υπολογίζουμε σαν θεό, ενώ μας απομακρύνει από την Αγάπη, δίνοντας μας να υπογράψουμε συμβόλαια φόβου, εξάρτησης και συνήθειας?

Ποιος είναι αυτός που μας υποβάλει στην ιδέα ότι πρέπει να είμαστε αυτό που θέλουν οι άλλοι?

Αυτό που συσκοτίζει το Είναι μας δεν είναι το σκοτάδι, αλλά το ότι εμείς οι ίδιοι δώσαμε προτεραιότητα στις πλάνες μας, ονομάζοντας τες «ζωή»…

Περίεργο Ον ο άνθρωπος…

Τον Ελευθερώνεις και δεν Ελευθερώνεται

Τον Αθωώνεις και δεν Αθωώνεται

Τον Αγαπάς και δεν Αγαπιέται

Και έρχεται ο Θεός και λέει…
«Θέλεις δεσμά? Θα τα έχεις»
«Θέλεις ενοχές? Θα τις έχεις»
«Θέλεις φόβο? Θα τον έχεις»

Και τότε ξεκινάει ένα μακρύ ταξίδι στην κόλαση…
Τώρα το όνομα της κόλασης? Όπως θέλει ο καθένας…
Έχει σημασία άραγε το όνομα του δαίμονα μας? Σημασία έχει ότι βαδίζουμε στον δρόμο του…

Με λιγότερη εμπιστοσύνη στον Εαυτό μας και τους άλλους
Με μεγαλύτερη αναξιότητα
Με λιγότερη Πίστη
Με μεγαλύτερη Α-Σθένεια
Με λιγότερη Αλήθεια

Και είναι τόσο απλό...

Αυτό που συσκοτίζει το Είναι μας δεν είναι το σκοτάδι, αλλά το ότι εμείς οι ίδιοι δώσαμε προτεραιότητα στις πλάνες μας, ονομάζοντας τες «ζωή»…

Το μεγαλύτερο "δώρο" μας δεν είναι η ζωή, αλλά η διαύγεια του Πνεύματος...Γιατί είμαστε ικανοί να φτάσουμε εκεί...

Βάσω Νικολοπούλου

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Τα Δυνατότερα Δαγκώματα Ζώων Που Δεν Μπορείτε Να Φανταστείτε (Τοπ 10)

Ξέρετε ποια είναι η μέγιστη δύναμη που μπορεί να ασκήσει ένα ανθρώπινο δάγκωμα;

Σημειώστε περισσότερα από 160 λίβρες ανά ίντσα.

Μπορεί να αισθανθείτε αρκετό πόνο αν σας δαγκώσει κάποιος.

Το ερώτημα είναι πώς αισθάνονται οι αντιλόπες και άλλα ζώα που γίνονται τροφή για άλλα ;

Οι θηρευτές έχουν σαγόνια με εξαιρετική δύναμη δαγκώματος.

Εδώ είναι ο κατάλογος των 10 πιο ισχυρών δαγκωμάτων ζώων στο κόσμο.

Ο κίνδυνος του «ανήκειν» στους απόλυτους

Αποτελεί κοινό τόπο ότι διανύουμε καιρούς ενός ασυγκράτητου παραλογισμού. Καιρούς κατά τους οποίους πολλές φορές η αξιοπρεπής ανθρώπινη υπόσταση δεν αποτελεί προτεραιότητα, και οι άνθρωποι είναι νούμερα, στατιστικά μπροστά σε κανόνες και συμφέροντα.

Κατά λογική αναγκαιότητα αυτό γίνεται έστω και υποσυνείδητα με αποτέλεσμα να παρατηρείται ολοένα και περισσότερο ένα είδος κοινωνικού «διπολισμού». Από τη μία πλευρά η απάθεια και η ολοκληρωτική αποχή από οτιδήποτε θυμίζει την πολιτεία και τα κοινά δρώμενα και από την άλλη η μονομέρεια, η μη κριτική σκέψη, η απόρριψη διαφορετικού. Και οι δυο πόλοι είναι φορτισμένοι με μια απολυτότητα αν αντιληφθεί κανείς ότι και οι δυο στάσεις έχουν σταθερά απήχηση.

Η απάθεια από την αρχαιότητα ήταν αξιόμεμπτο στοιχείο ενός πολίτη.Είναι αξιοπερίεργο το πώς σε μια εποχή που τα ατομικά δικαιώματα με την έννοια που σήμερα τα καθορίζουμε ως τέτοια δε γίνονταν αντιληπτά, παρ΄ όλα αυτά μια υποτυπώδης μορφή ατομικού κεκτημένου αποτελούσε το «μετέχειν». Η πορεία της ιστορίας και της νομικής κατηγοριοποίησης των δικαιωμάτων σε ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά απέδειξε πως τα τελευταία δεν έχουν να κάνουν με αξίωση των πολιτών αποχής του κράτους από την προσωπική σφαίρα δράσης τους ή αξίωση παρέμβασης του για την εξασφάλιση κοινωνικών παροχών όπως συμβαίνει αντίστοιχα με τα προηγούμενα.

Τα πολιτικά δικαιώματα κατοχυρώθηκαν ως υποχρέωση του κάθε πολίτη να δρα ενεργά και να συμμετέχει, όχι με την έννοια του εξαναγκασμού του, αλλά υπό το πρίσμα του καθήκοντος προς την επίτευξη ενός βέλτιστου δυνατού επιπέδου πολιτικής και πολιτειακής οργάνωσης που εν τέλει έχει αντίκτυπο στην ίδια την ποιότητα ζωής του. Η απόλυτη αρνητική στάση, λοιπόν, ως απόδειξη ωχαδερφισμού σίγουρα διαβρώνει εν όλω την εξέλιξη και δεν επιτρέπει την αντικειμενικά πλειοψηφική πορεία των πραγμάτων. Διότι αν η πλειονότητα απέχει από τα κοινά, εν τέλει αυτός που αποφασίζει είναι η πλειοψηφία της δρώσας μειοψηφίας.

Η ομορφιά ξεκινάει από την ψυχή

«Η ομορφιά ξεκινά από τη στιγμή που θα αποφασίσεις να είσαι ο εαυτός σου». Μπορεί η έννοια της ομορφιάς για τους περισσότερους να είναι συνδεδεμένη με την εξωτερική εμφάνιση, όμως το εσωτερικό είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να ξεχωρίζει.

Η ομορφιά, λοιπόν, ξεκινάει από την ψυχή. Οι χαμογελαστοί άνθρωποι λάμπουν, εκφράζουν με το χαμόγελό τους τον εσωτερικό τους κόσμο και τον χαρακτήρα τους. Κάθε ατέλεια «εξαφανίζεται» μπροστά σε ένα χαρούμενο πρόσωπο που εκπέμπει θετικά συναισθήματα.

Πώς, όμως, ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει ευτυχισμένος; Για τον καθένα η απάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι διαφορετική. Μόνο μέσα από την εσωτερική αναζήτηση θα καταλάβεις τι είναι αυτό που μπορεί να σου χαρίσει την ευτυχία. Μπορεί, όπως λένε, να κρύβεται στα απλά πράγματα, αλλά αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να ανακαλύψεις.

Σημασία δεν έχουν τα υπάρχοντά μας αλλά η δύναμη των ιδεών που μας χαρακτηρίζουν

Όταν ζούσα μικρός στη Νότια Αφρική, το σπίτι μας ήταν φτιαγμένο από λαμαρίνα και ξύλο, και είχε αρχίσει να σαπίζει. Στα θεμέλια έχασκαν τρύπες τις οποίες ο μπαμπάς μου προσπαθούσε να κλείσει, αλλά τα μπαλώματα ποτέ δεν κρατούσαν πολύ. Δεν είχαμε ηλεκτρικό, και σε εκείνη τη γεμάτη φίδια περιοχή, έρποντα πλάσματα πολύ συχνά έμπαιναν από τις τρύπες. Πάντα έτρεμα από τον φόβο μου όταν σηκωνόμουν τη νύχτα για τουαλέτα.

Τελικά ο μπαμπάς μου αποφάσισε ότι χρειαζόμασταν καινούριο σπίτι. Έφερε άμμο και τσιμέντο ώστε να φτιάξουμε τους όγκους μπετόν που χρειαζόμασταν για το χτίσιμο. Ενθουσιαστήκαμε τόσο πολύ με την προοπτική, που όλοι βοηθήσαμε στην κατασκευή τους. Μας πήρε έναν ολόκληρο χρόνο να χτίσουμε το σπίτι, και μας φάνηκε μεγάλο κατόρθωμα όταν επιτέλους μετακομίσαμε. Δυστυχώς εκείνος ήταν ο μήνας που πέθανε η γιαγιά μου, η γυναίκα του Μπάπου∙ ο πατέρας μου έδωσε στο σπίτι το όνομά της προς τιμήν της: Καστούρ (σπίτι της) Μπαβάν.

Ήμουν πολύ περήφανος γι’ αυτό το σπίτι, γιατί βοήθησα στο χτίσιμό του. Ο Μπάπου δεν χρειαζόταν υλικά αγαθά για να έχει αντίκτυπο στον κόσμο∙ κανείς μας δεν χρειάζεται. Τη μία φορά που προσπάθησα να κάνω τον εαυτό μου πιο σημαντικό εμφανιζόμενος με κάτι ακριβό, αυτό μου γύρισε μπούμερανγκ με πολύ αστείο τρόπο. Συνέβη μετά τον θάνατο του παππού μου, τότε που με κάλεσε ο πρωθυπουργός Νεχρού για πρωινό στο σπίτι του. Ο Νεχρού και ο παππούς μου είχαν αμοιβαίο σεβασμό τότε που συνεργάζονταν για την ανεξαρτησία της Ινδίας, και ο Μπάπου το θεώρησε μεγάλη στιγμή όταν ο Νεχρού έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός της χώρας.

Όταν ο παππούς μου δολοφονήθηκε, ο πρωθυπουργός έβγαλε έναν πολύ συγκινητικό λόγο στο έθνος, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Το φως έσβησε από τις ζωές μας και τώρα παντού κυριαρχεί το σκοτάδι». Το εκτίμησα όταν, παρά τον φόρτο εργασίας του, ο πρωθυπουργός Νεχρού στάθηκε στην οικογένειά μας μετά τον θάνατο του Μπάπου, και χάρηκα πολύ με την πρόσκληση για πρωινό. Θα ήταν εκεί και η κόρη του, Ίντιρα Γκάντι, καθώς και ο σύζυγός της. (Παρά τη συνωνυμία, δεν είχε καμία συγγένεια με εμάς).

Οι ιεροί άνδρες της Ινδίας που ζουν ασκητικά. Τρώνε σάρκα νεκρών και συμμετέχουν σε όργια. Ο ασκητής που θάφτηκε ζωντανός για 40 ημέρες

Αλείφουν τα πρόσωπά τους με στάχτες και ζουν ασκητικά μακριά από τις ανέσεις της σύγχρονης κοινωνίας μέσα σε σπηλιές, σε δάση και ναούς. Οι ασκητές στην Ινδία, που είναι γνωστοί ως sadhus, θεωρούνται ιεροί άνθρωποι και ακόμη και σήμερα έχουν χιλιάδες ακόλουθους.

Αποκηρύσσουν όλα τα υλικά αγαθά και αφιερώνουν τη ζωή τους στην επιδίωξη της πνευματικής απελευθέρωσης μέσα από το διαλογισμό και την περισυλλογή.
Οι sadhus έχουν ελάχιστα έως καθόλου περιουσιακά στοιχεία και τρέφονται με φαγητά που τους δίνει ο κόσμος. Επιλέγουν να αφήσουν τα πάντα πίσω, να ζήσουν φτωχικά, ώστε να βρουν τον πλούτο του πνεύματος. Κάποιοι κυκλοφορούν εντελώς γυμνοί.
Βάζουν σε όλο τους το σώμα στάχτες από καυσόξυλα. Θεωρούν ότι έτσι προστατεύονται από τη ζέστη, το κρύο, τη βροχή και γενικότερα από οποιοδήποτε κακό.

Οι ιεροί άνδρες περιφέρονται εδώ και χιλιάδες χρόνια στους δρόμους της Ινδίας, αναζητώντας την κάθαρση της ψυχής.
Εκτιμάται ότι σήμερα υπάρχουν 4 με 5 εκατομμύρια sadhus στην Ινδία και ο κόσμος τους σέβεται για την ιερή αγνότητά τους.

Παρόλο που υπάρχουν διάφορες μορφές ασκητισμού στις περισσότερες θρησκείες, οι ασκητές του ινδουισμού είναι γνωστοί για υπερβολικές πράξεις. Έχουν καταγραφεί περιστατικά ανδρών που κρατούσαν για μήνες το χέρι τους ψηλά στον αέρα.

Μην μασάς ρε άντρα, και μείνε γνήσιος, αυθεντικός και ντόμπρος

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Αδερφέ, την χάσαμε την μπάλα!

Ή πιο σωστά, δεν την χάσαμε εμείς, μας την πήρανε.

Πληρώνουμε αμαρτίες άλλων και κρινόμαστε για την ανικανότητα κάποιων που κάνουν τους άντρες ενώ στην ουσία είναι οι μεγαλύτερες πουτάνες.

Προσπαθούν να μας βάλουν στο ίδιο σακί με κάποια αντράκια του σωρού, με κάτι δήθεν αρσενικά και δυστυχώς έχει πολλά τέτοια η πιάτσα.

Δες γύρω σου τι γίνεται!

Η τάση της εποχής λέει ότι τέλειωσαν οι άντρες. Δεν υπάρχουν άντρες λέει σήμερα και φτάσαμε στο σημείο να τσιμπιόμαστε και να αναρωτιόμαστε για να δούμε αν υπάρχουμε ή όχι.

Η τάση της εποχής φίλε μου αποδομεί ρόλους και αμφισβητεί τα πάντα και τους πάντες, ακόμη και εσένα που δεν σου αξίζει, ακόμη και εσένα που παλεύεις μέσα σε αυτήν την λαίλαπα να παραμείνεις όρθιος, υπερήφανος κι ατόφιος.

Όμως μην μασάς, άντεξε μόνο!

Δεν είσαι υποχρεωμένος να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν.

Αυτό που έχει σημασία αδερφέ μου είναι ότι εσύ ξέρεις και τι είσαι και τι αξίζεις. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι εσύ δεν είσαι και ούτε θα μπεις ποτέ σου στα σακία τους. Αυτό που έχει σημασία σου λέω, είναι ότι εσύ γνωρίζεις καλά μέσα σου ότι είσαι γνήσιος κι ότι υπάρχουν ευτυχώς κι άλλοι σαν και εσένα που αντιστέκονται και αντέχουν ακόμα.

Και που είσαι;

Ξέρω πως νιώθεις!