Μαιος...και ο Ουρανός θα μπει στον Ταύρο

Δεν ξέρω πόσο έχετε συνειδητοποιήσει ότι από τον Μάιο και για τα 8 επόμενα χρόνια θα αλλάξει η Ζωή μας.

Τα επαγγέλματα θα πάρουν άλλη μορφή, τα χρήματα θα αποκτήσουν την δύναμη του Χάους, οι Τράπεζες θα γίνουν κυρίαρχες, το ηλεκτρονικό εμπόριο θα επικρατήσει, κάποιοι θα γίνουν πολλοί πλούσιοι και άλλοι πολλοί φτωχοί, και θα επικρατήσει ο νέο - καπιταλισμός κτλ.κτλ..

Ας συνειδητοποιήσουμε ότι θα έρθει ξανά μία Παγκόσμια Οικονομική Κρίση, ότι μπορεί να είμαστε εκτός Ευρώ κτλ. κτλ

Αντιβασίλισσα των Ινδιών, μια Ελληνίδα!

Την ερωτεύθηκε ο βασιλιάς της Αγγλίας και η βασίλισσα για να σώσει τον θρόνο, την έστειλε στις Ινδίες !


Η εκπάγλου καλλονής Καίτη Χατζοπούλου-Λαίδη Λω

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη

Στο λιμάνι του Πειραιά, στα μέσα Μαρτίου 1896, δένει το πλοίο «Μαδαγασκάρη» και μέλη της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής υποδέχονται, την Ολυμπιακή Ομάδα της Γαλλίας, που ήλθε για να πάρει μέρος στους Αγώνες της Αθήνας. Τις σκάλες του πλοίου κατεβαίνει μόνη, μια πανέμορφη γυναίκα και οι ματιές όλων πέφτουν πάνω της. Είναι η Καίτη Χατζοπούλου που επιστρέφει στην Αθήνα, μετά τον αποτυχημένο γάμο της, με τον πλούσιο ομογενή έμπορο στη Μασσαλία Γεώργιο Μαύρο. Τον εγκατέλειψε, γιατί… έπληττε κοντά του!

Ο αντιβασιλεύς Εδουάρδος Λω

Στην Αθήνα η Καίτη, σαγήνεψε –άθελά της- τον Άγγλο διπλωμάτη Εδουάρδο Λω και την παντρεύτηκε. Έμεναν στο μέγαρο της οδού Πανεπιστημίου και Εδουάρδου Λω γωνία, με τα 20 δωμάτια, ταβάνια ύψους 8 μέτρων και το πρώτο που χρησιμοποίησε καλοριφέρ και ανελκυστήρα!

Στο σαλόνι του μεγάρου, η Καίτη έδωσε αποχαιρετιστήρια δεξίωση με καλεσμένο τον διάδοχο Κωνσταντίνο. Λίγες μέρες μετά, έφυγαν για το Λονδίνο για να αναλάβει ο σύζυγός της υπουργικά καθήκοντα.

Για Πρώτη Φορά Αποκαλύπτει πως Έφτιαξε την Χρονομηχανή με την οποία Ταξιδεύει στον Χρόνο

Γράφει ο Σπύρος Μακρής

Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε μία χρονομηχανή μπροστά μας, σύμφωνα με τα όσα αποκαλύπτει ο ίδιοσ ο κατασκευαστής της.

Κατά καιρούς έχουμε ακούσει για διάφορες χρονομηχανές που λέγεται ότι μπορεί να υπήρξαν και να λειτούργησαν στον παρελθόν, κρυφά από τα μάτια των απλών πολιτών. Λέγεται, μάλιστα, ότι το Βατικανό κρύβει μία στις απρόσιτες αποθήκες της. Επίσης ότι ο Χίτλερ είχε φτάσει πολύ κοντά στο να κατασκευάσει.

Το τελευταίο διάστημα, έχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις όπου υποστηρίζεται ότι αρκετοί άνθρωποι έχουν ταξιδέψει στο μέλλον ή έχουν έρθει από εκεί. Οι χρονοταξιδιώτες αυτοί προσπαθούν να αποδείξουν με διάφορους τρόπους τα λεγόμενά τους, αλλά πάντα υπάρχει κάτι που σε αρκετούς συνανθρώπους μας δεν είναι αρκετό.

Τώρα, έχουμε την περίπτωση David ο οποίος όχι μόνο ισχυρίζεται ότι έχει ταξιδέψει μέσα στον χρόνο, αλλά μας παρουσιάζει και την τεχνολογία που χρησιμοποίησε για να φτιάξει μία τέτοια μηχανή. Εγκατέλειψε τα πάντα για να μελετήσει το πάθος του, την κατασκεύασε από την άνεση του σπιτιού του και όχι απλά «ταξίδεψε» σε άλλη γη και σε άλλους χρόνους, αλλά κατάφερε και να επιστρέψει.

Όπως αναφέρει η dailystar.co.uk, ο ίδιος αποκάλυψε σε μια συνέντευξή του στην Apex TV πώς το πάθος του ως παιδί τον οδήγησε να μελετήσει τη φυσική πίσω από τις δυνατότητες που μαθαίνουμε.

Ο Άγγελος Τανάγρας και το πρώτο ελληνικό παραψυχολογικό πείραμα του 1923

Αθήνα, εν έτει 1923. Στα γραφεία της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών, ο ιδρυτής της Δρ Άγγελος Τανάγρας και τα λοπά μέλη της, πραγματοποιούν πειράματα με σκοπό την μελέτη των παραψυχολογικών φαινομένων.

Προφητικά όνειρα, τηλεκίνηση, τηλεπάθεια, φαινόμενα εκτοπλάσματος, poltergeist… είναι μερικά από τα ψυχικά φαινόμενα με τα οποία πειραματίζονται.

Ο Τανάγρας αποτέλεσε εμβληματική προσωπικότητα των αρχών του 20ου αιώνα. Ήταν εκείνος που ώθησε την ελληνική κοινότητα να ασχοληθεί σοβαρά με την μελέτη παραφυσικών φαινομένων, μέσα από τα πειράματα που πραγματοποιούσε την δεκαετία του 1920 στην Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών που είχε ιδρύσει, η οποία αργότερα χρηματοδότηθηκε από μέλος της γνωστής οικογενείας Μπενάκη. 

Ως μαρτυρία της ζωής και του έργου του, μας κληροδότησε τα ημερολόγια του, μέσα στα οποία περιέγραφε τόσο τα πειράματα όσο και την ρευστή κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Ποια ήταν όμως τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας αυτής και ποιο το έργο που άφησε πίσω της; Ο Νίκος Κουμαρτζής, δημοσιογράφος, συγγραφέας και ιδρυτής των εκδόσεων iWrite.gr, έχοντας μελετήσει την πορεία του μέσα από τα ημερολόγια του, μιλά για τον πατέρα της Ελληνικής παραψυχολογίας στην Ελλάδα και για τα ιδιαίτερο έργο του.

Πανσέληνος στον Σκορπιό* Νέα Ζωή*

29. 4. 2018

Πανσέληνος στον Άξονα

Ταύρου ~ Σκορπιού*

Και πόσο ακόμα θα βιώνεις

πόνο, θλίψη, 

εθισμό, προσκόλληση, εξάρτηση;

Αυτή η Πανσέληνος

σηματοδοτεί την Αυτοαπελευθέρωση σου*

Μια Μεγάλη Θεραπεία Έρχεται

Από τους Ουρανούς

Άνοιξε την Καρδιά σου και Δέξου

αυτό το Φως που Έρχεται από

το Μάτι του Ταύρου

και το Ελιξήριο από το Κεντρί

του Σκορπιού*

Ἡ ζωώδης φύσις μας.

Κάθε διαμόρφωσις τοῦ ἀνθρώπου, κάθε πνευματικὴ καλλιέργεια καὶ κάθε πολιτισμὸς βασίζονται σὲ μιὰ συμφωνία γιὰ τὸ ἐπιτρεπτὸ καὶ τὸ ἀνεπίτρεπτο, τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, τὸ σωστὸ καὶ τὸ λάθος.

Ὁ ἄνθρωπος πάντοτε εἶναι σὲ ἔναν δρόμο μεταξὺ πρωτογόνου καὶ ἀνθρώπου τοῦ μέλλοντος καὶ ἔχει πάντα πολλά, ἀναρίθμητα πολλὰ νὰ καταπιέσει μέσα του, νὰ κρύψει, νὰ ἀπαρνηθῇ για μπορέσει νὰ γίνει ἕνα καλὸ μέλος τῆς κοινωνίας. Εἶναι γεμάτος ἀρχέγονο κόσμο καὶ τιτάνιες ὁρμὲς καὶ ὅλες αὐτὲς οἱ ὁρμὲς ὑπάρχουν μέσα του  πάντα. Ὅμως ἡ καλλιέργεια καὶ ὁ πολιτισμὸς τὶς ἔκρυψαν, δὲν τὶς δείχνουμε, γιατὶ μάθαμε ἀπὸ παιδιὰ νὰ τὶς κρύβουμε καὶ νὰ τὶς ἀπαρνούμεθα. Ὅταν ὅμως ἡ κάθε μία ἀπὸ αὐτὲς ἔλθῃ καὶ πάλι στὸ φῶς, συνεχίζει νὰ ζῇ. Καμμιὰ δὲν θανατώνεται καὶ καμμιὰ δεν μεταβάλλεται, ἀντίθετα ὅλες τους ἐξαγνίζονται συνεχῶς καὶ γιὰ πάντα. Καὶ κάθε μιὰ στὴν πραγματικότητα εἶναι καλὴ καὶ δεν εἶναι χειρότερη ἀπὸ μιὰν ἅλλην, μόνο ποὺ  ἡ κάθε ἐποχὴ καὶ ὁ κάθε πολιτισμὸς φοβοῦνται κάποιες περισσότερο ἀπὸ κάποιες ἄλλες καί τις διώκουν μὲ μεγαλύτερη μανία.

Ο παράγοντας «τύχη» δεν υπάρχει. Η ζωή είναι δημιουργία και όχι τυχαία γεγονότα.

Οι περισσότεροι από εμάς μαθαίνουμε από νωρίς οτι είμαστε «άτυχοι» δίνοντας τεράστια σημασία σε αυτά που μας λένε οι άλλοι, αρχής γενομένης των γονέων μας.

Μας προτρέπουν να μην ακούμε την εσωτερική μας φωνή αλλά να ζούμε σύμφωνα με τις ανάγκες τις προσδοκίες και τις επιθυμίες των άλλων. Και συνήθως στην παιδική και εφηβική ηλικία αυτό προκαλεί συγκρούσεις και έντονες αντιπαραθέσεις με το περιβάλλον μας διότι τα παιδιά διαισθητικά γνωρίζουν ότι όλα αυτά είναι λάθος.

Επιπλέον αργότερα στην κοινωνία για να ενταχθούμε πρέπει να είμαστε σαν κι αυτούς, να πιστεύουμε αυτό που πιστεύουν και να κάνουμε αυτό που «πρέπει». Και φυσικά να πιστεύουμε ότι δεν έχουμε καμία «τύχη».  Η ανασφάλεια μας να είναι τόση ώστε να μην τολμήσουμε ποτέ να βγάλουμε το κεφάλι από τη σακούλα και να δούμε γύρω μας.

Μας φαίνεται πιο φυσιολογικό να είμαστε άτυχοι παρά τυχεροί.

Μια φράση που χρησιμοποιούμε όλοι πολύ συχνά είναι το «ποιός έχασε την τύχη του για να την βρω εγώ».

Όπως πολύ συχνά βλέπουμε κάποιους ανθρώπους και σκεφτόμαστε ότι έχουν όλη την τύχη με το μέρος τους.

Ο παράγοντας «τύχη» δεν υπάρχει. Η ζωή είναι δημιουργία και όχι τυχαία γεγονότα.

ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡ: Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ (PHILIP BARLAG)

Ήταν 44 π.Χ. ο Καίσαρας είχε πετύχει πολλά. Είχε δημιουργήσει εξαρχής την περιουσία της οικογένειάς του και η σταδιοδρομία του τον είχε βοηθήσει να παγιώσει την προσωπική του φήμη. Είχε ακολουθήσει ένα διαφορετικό μονοπάτι και είχε εισαγάγει έναν νέο τρόπο ηγεσίας. Αντί να χρησιμοποιεί τη βία και τον εκφοβισμό, ο Καίσαρας χρησιμοποιούσε την παρακίνηση για να βρει τρόπο να αγγίξει την καρδιά και το μυαλό του ρωμαϊκού λαού και να ανατρέψει το παλιό καθεστώς.

Μετά το τέλος του Εμφυλίου, ο Καίσαρας επέστρεψε στη Ρώμη όπου πλέον επικρατούσε ειρήνη. Οι εχθροί του είχαν πολεμήσει και είχαν ηττηθεί. Σε όσους δεν σκοτώθηκαν στις μάχες, είχε δώσει χάρη. Είχε φέρει τάξη στον κόσμο. Ο Καίσαρας βρισκόταν μόνος στην κορυφή του πολιτικού κόσμου, στο απόγειο της δύναμής του. Παρότι η Σύγκλητος δυσανασχετούσε ακόμη με την εξουσία και το κύρος που είχε συγκεντρώσει στο πρόσωπό του, ψήφισε και τον διόρισε ισόβιο δικτάτορα. Στις μέρες μας, η λέξη δικτάτορας σημαίνει «αδίστακτος δυνάστης». Στο ρωμαϊκό πολιτικό σύστημα, ο δικτάτορας ήταν θέση στην οποία διοριζόταν κανείς σε πολύ ταραγμένες εποχές για να σταθεροποιήσει το πολίτευμα μέσω φωτισμένης και αποφασιστικής διοίκησης.

Η επόμενη σημαντική κίνηση του Καίσαρα ήταν να σχεδιάσει πόλεμο κατά των Πάρθων, ξένης αυτοκρατορίας στα ανατολικά, που είχαν νικήσει πολλές φορές τα ρωμαϊκά στρατεύματα. Καθώς το σχέδιό του έφτανε στην κλιμάκωσή του, μια ομάδα απελπισμένων συγκλητικών άρχισε να συνωμοτεί. Η συγκέντρωση όλης της εξουσίας στο πρόσωπό του τους είχε εξοργίσει τόσο πολύ που σκέφτονταν τη δολοφονία του. Όντας πολιτικά αδύναμοι, στράφηκαν στη βία και μερικές ημέρες προτού φύγει για την εκστρατεία στην Παρθία, μια κλίκα συγκλητικών αποφάσισε να του επιτεθεί.

Αποσυμβολισμός του μυθικού Κέρβερου. Του φύλακα του κάτω κόσμου.

Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία ο Κέρβερος ήταν ο φύλακας του Πυλών του Άδη. Ήταν γιος του Γίγαντα Τυφώνα και της Έχιδνας. Παρουσιάζεται σαν ένας τρομερός σκύλος με τρία κεφάλια, ενώ σύμφωνα με κάποιους είχε πόδια λιονταριού και ουρά φιδιού. Ήταν υπεύθυνος για την παραμονή των νεκρών στον Κάτω κόσμο αλλά και για την απαγόρευση εισόδου στους ζωντανούς.

Όταν κάποιος νεκρός έφτανε στον Άδη, ο Κέρβερος κουνούσε την ουρά του χαιρετώντας τον, ενώ εάν κάποιος από αυτούς που είχαν ήδη περάσει την Πύλη τολμούσε να το σκάσει από τον Κάτω κόσμο τον κατασπάραζε. Στην αρχαία Ελλάδα οι συγγενείς του νεκρού τοποθετούσαν στο καλάθι του μια πίτα με μέλι για να ηρεμήσουν και να ευχαριστήσουν τον Κέρβερο.

Ο Ευρυσθέας ζήτησε από τον Ηρακλή να του τον φέρει ζωντανό. Ο Ηρακλής πήγε στο ακρωτήριο Ταίναρο, βρήκε την είσοδο του Αδη και τον Κέρβερο. Λίγο πριν πλησιάσει, ελευθέρωσε δύο δεμένους ανθρώπους που τους επιτίθονταν κτήνη. Ο Κέρβερος, όταν αντίκρισε την περήφανη κορμοστασιά του ήρωα, φοβήθηκε κι έτρεξε να κρυφτεί κάτω από τον θρόνο του Πλούτωνα. Ο Πλούτωνας, κάτω από την προτροπή της Περσεφόνης, δέχτηκε να πάρει τον Κέρβερο ο Ηρακλής, εφόσον μπορούσε να τον πιάσει. Ο ήρωας μετά από πάλη, τα κατάφερε.

Ένα απλό αλλά μεγαλοφυές τρικ για να μην νερώνει ο καφές σας

Το καλοκαίρι είναι ήδη εδώ και οι λάτρεις του παγωμένου καφέ έχουν την τιμητική τους.

Ωστόσο, το πρόβλημα είναι πως μετά από λίγο και ειδικά όταν υπάρχουν υψηλές θερμοκρασίες, τα παγάκια λιώνουν και ο καφές παύει να θυμίζει καφέ και γίνεται μάλλον  νερό με λίγη γεύση από καφέ.

Υπάρχει ωστόσο ένα πολύ απλό κόλπο για να συνεχίσετε να απολαμβάνετε τον φραπέ, τον φρέντο καπουτσίνο ή τον εσπρέσσο αναλλοίωτο μέχρι τελευταίας σταγόνας.

Δείτε πώς:

Η Στοά P2, το Βατικανό, ο τραπεζίτης του Θεού και το παρακλάδι της στην Ελλάδα

Πολλοί θεωρούν ότι η τεκτονική στοά Ρ2 στην Ιταλία δράση συνδέεται με συνωμοσίες, δολοφονίες, μαφιόζικη δράση, υποθέσεις διαφθοράς, πολιτικά παιχνίδια και ασύλληπτα σενάρια και η περίπτωση της ιταλικής Propaganda Due, είναι αυτή που έρχεται να επιβεβαιώσει ότι όλα τα προηγούμενα δεν αποτελούν αποκύημα κάποιας νοσηρής φαντασίας.

Ο επίλογος της Propaganda Due (;) γράφτηκε και τυπικά με το θάνατο του αρχηγού της Λίτσιο Τζέλι στα μέσα Δεκεμβρίου. Ωστόσο, η εκτεταμένη δράση της μασονικής στοάς, είχε ήδη απολέσει τη δυναμική της, μετά την αποκάλυψη των ονομάτων επιφανών μελών της, το 1981.

Το σκάνδαλο Banco Ambrosiano

Το 1982, η Αμβροσιανή Τράπεζα, γνωστή στα ιταλικά ως Banco Ambrosiano, καταρρέει υπό τη σκιά ενός μεγάλου σκανδάλου που βαραίνει την Ιταλία. Στο προσκήνιο έρχονται τότε, οι σχέσεις του Βατικανού με τη συγκεκριμένη τράπεζα, καθώς η Τράπεζα του Βατικανού διατηρούσε σημαντικό ποσοστό μετοχών στην Ambrosiano. Στην υπόθεση φέρονται να εμπλέκονται εκτός από τον πρόεδρό της Αmbrosiano, Ρομπέρτο Κάλβι, και ανώτατα στελέχη του κράτους του Βατικανού.

Έντονη μάλιστα είναι η φημολογία, ότι στο τραπεζικό σκάνδαλο συμμετείχε ο επικεφαλής του ρωμαιοκαθολικού θώκου, Πάπας Ιωάννης ο πρώτος. Ταυτόχρονα όμως η Τράπεζα του Βατικανού κατηγορείται για υπόγειες διαδρομές χρημάτων προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, χρησιμοποιώντας ως δίαυλο επικοινωνίας τη Banco Ambrosiano.

Μην αφήνεις το smartphone να ελέγχει το μυαλό σου

Κορυφαία στελέχη εταιρειών τεχνολογίας προειδοποιούν για τις μη αναστρέψιμες συνέπειες που έχει στο ανθρώπινο μυαλό η διαρκώς ανερχόμενη «οικονομία της προσοχής» και ο εθιστικός σχεδιασμός των εφαρμογών. Μέχρι όμως να εισακουστούν από τη Σίλικον Βάλεϊ, θα πρέπει να αντιδράσει ο τελικός χρήστης. Μπορεί;

κούγεται ένας ήχος από το κινητό. Κάτι σαν μπλινγκ. «Ειδοποίηση του Facebook» σκέφτεσαι αυτόματα. Έχεις μάθει να ξεχωρίζεις τους ήχους. Τι λέω; Εσύ τους άλλαξες για να τους ξεχωρίζεις. Άλλον ήχο για τα SMS, άλλον για τα WhatsApp, άλλον για το Viber. Πλέον έχεις και Instagram. «Τι το ήθελα το Instagram;», σκέφτεσαι όσο συνεχίζεις να δουλεύεις στον υπολογιστή του γραφείου.

Με δυο λόγια

Έχεις ελαχιστοποιήσει τον internet browser για να αφοσιωθείς στο Excel. Δεν τα καταφέρνεις. Το αχνό γαλάζιο LED φωτάκι αναβοσβήνει για να σου υπενθυμίζει ότι η ειδοποίηση είναι εκεί. Περιμένει να τη διαβάσεις. Αντιστέκεσαι. Τι είναι πια τόσο σημαντικό που να αξίζει την προσοχή σου; Ένα νέο αίτημα φιλίας, ένα like σε μια φωτογραφία, μία πρόσκληση σε εκδήλωση; Είναι αυτά αρκετά σημαντικά για να σταματήσεις ό,τι κάνεις και να πάρεις το smartphone στο χέρι;

Και βέβαια δεν είναι.

mob-0.jpg

Και βέβαια θα σταματήσεις ό,τι κάνεις για να πάρεις το smartphone στο χέρι και να ελέγξεις το περιεχόμενο της ειδοποίησης. Είπαμε, τίποτα από όλα αυτά δεν είναι τόσο σημαντικό ώστε να αξίζει την προσοχή σου. Τίποτα δεν μπορεί να διεκδικεί μερίδιο από τον πολύτιμο χρόνο σου. Το συνειδητοποιείς, το γνωρίζεις καλά, αλλά δεν μπορείς να αντισταθείς. Δεν μπορείς παρά να διαθέσεις άπλετα τον χρόνο σου.

Αγγίζεις την οθόνη. Η ειδοποίηση αφορά στα γενέθλια μιας παλιάς σου συμμαθήτριας. Έχεις να τη δεις από το σχολείο. Κι όμως αποφάσισες να διακόψεις τη δουλειά σου, για να διαβάσεις μια προτροπή να της ευχηθείς. Ναι, το μετανιώνεις τη στιγμή που το κάνεις. Όλοι το κάνουμε, όλοι μετανιώνουμε για τον χαμένο χρόνο, και όλοι το ξανακάνουμε. Όλοι, ή τέλος πάντων όλοι όσοι διαβιούμε σε αυτό το παράλληλο ψηφιακό σύμπαν.

Σε αυτό το γοητευτικό, επαναστατικό, καινοτόμο σύμπαν που έχει αλλάξει οριστικά και αναπόδραστα τη ζωή μας. Σε θετική κατεύθυνση, και σε αυτό είμαστε κάθετοι. Δεν μπορούμε καν να φανταστούμε την καθημερινότητά μας χωρίς Google και Facebook, την ψυχαγωγία χωρίς YouTube και Spotify, την επικοινωνία μας χωρίς Messenger και WhatsApp. Μπορούμε όμως να μην τους επιτρέψουμε να ελέγχουν το μυαλό και τη ζωή μας;

Η οικονομία της προσοχής

Όλες αυτές οι πλατφόρμες μας προσφέρουν τόσες δυνατότητες δωρεάν και εμείς δεν έχουμε παρά να τις εκμεταλλευτούμε. Φαινομενικά δωρεάν. Γιατί στην πραγματικότητα, πληρώνουμε πολύ ακριβά τις υπηρεσίες τους. Το τίμημα δεν είναι άλλο από τον χρόνο μας. Και είναι πανάκριβο. Όταν ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν έγραφε την εμβληματική φράση «ο χρόνος είναι χρήμαΣτο “Advice to a Young Tradesman”» δεν μπορούσε καν να φανταστεί ότι διακόσια εβδομήντα χρόνια αργότερα, η φράση του θα αποκτούσε ακόμη πιο βαρύνουσα αξία. Στην ψηφιακή εποχή, το πολυτιμότερο νόμισμα είναι ο χρόνος και η συνεπαγόμενη προσοχή μας. Αυτή ζητούν όλοι οι κολοσσοί του internet και της τεχνολογίας.

Και οι χρήστες τους τη δίνουν. Κάθε ώρα. Κάθε λεπτό. Νύχτα και μέρα. Εργάσιμες και αργίες. Όπως είχε πει ένας αμφιλεγόμενος «ψηφιακός προφήτης», ο Ντέιβιντ ΣινγκΗ ιστοσελίδα του Ντέιβιντ Σιγνκ, «δεν υπάρχει πλέον κατάσταση online και offline, υπάρχει online και ύπνος». Αυτό επιβεβαίωσε πρόσφατα με δήλωσή του και ο CEO της Netflix: «Ανταγωνιστές μας δεν είναι μόνο το YouTube και το Snapchat. Ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής μας είναι ο ύπνος».

Η επιστήμη της ευτυχίας

Η σύγχρονη επιστημονική έρευνα έχει προχωρήσει τόσο που όχι μόνο μπορεί να προσδιορίσει και να μετρήσει τα επίπεδα ευτυχίας, αλλά υπόσχεται ότι η κατάκτησή της είναι ένας απολύτως εφικτός στόχος. Γιατί όμως η ανθρωπότητα δεν ακολουθεί τις επιστημονικές συμβουλές και επιμένει να δυστυχεί;



Κείμενο

Γιάννης Γορανίτης

Η απορία διαχρονική: Πώς είναι δυνατό άνθρωποι που ζουν μέσα στα πλούτη, τη δόξα και την ομορφιά να νιώθουν δυστυχείς; Από την άλλη, πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που είναι ασθενείς, πάμφτωχοι, στερούνται βασικών αγαθών ή και της ίδιας της ελευθερίας τους να δηλώνουν ευτυχισμένοι με τη ζωή τους;

Παρότι οι επιστήμονες προσπαθούν επί αιώνες να ανακαλύψουν τη λύση στο αρχέγονο μυστήριο της ανθρώπινης κατάστασης, δεν έχουν κατορθώσει να δώσουν ομόθυμη απάντηση. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως, η έρευνα της ευτυχίας έχει εξειδικευτεί αρκετά και έχει επικεντρωθεί σε τομείς και πεδία που μέχρι πρόσφατα αγνοούσαμε. Πολλοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η ευτυχία είναι εφικτή και προτείνουν μάλιστα συγκεκριμένα βήματα για την κατάκτησή της.

terry_richardson_hollywood_the_happy_ending.jpg

Terry Richardson, Terry Richardson's Diary, August 31, 2011, Hollywood The Happy Ending.

Αν πληκτρολογήσεις τη λέξη «happiness» στο Amazon, εμφανίζονται περισσότερα από 237.000 αποτελέσματα. Μόνο στα βιβλία, θα βρείτε 70.000. Δεν είναι όλα τεκμηριωμένα και επιστημονικά, μιας και στην κούρσα αντοχής για την κατάκτηση της ευτυχίας εκτός από τους επιστήμονες τρέχουν και χιλιάδες αυτόκλητοι γκουρού που προτείνουν μαγικές συνταγές. Όλοι αυτοί οι τίτλοι, αλλά και τα DVD, τα CD, τα gadgets και τα αξεσουάρ υπόσχονται να προσφέρουν την ευτυχία απλόχερα και σχετικά οικονομικά: «Μικρός οδηγός για την κατάκτηση της ευτυχίας», «Μεγάλος οδηγός για την κατάκτηση της ευτυχίας», «Όλα τα μυστικά της ευτυχίας», «Γίνετε ευτυχισμένος σε οκτώ εβδομάδες» (για τους βιαστικούς), «Κατακτήστε την ευτυχία με έξι λεπτά τη μέρα» (για τους πολύ βιαστικούς).

Είναι λοιπόν τόσο εύκολη η επίτευξη της πολυπόθητης ευτυχίας, που αρκεί η ανάγνωση ενός βιβλίου; Είναι τόσο βατή η κατάκτηση του πολυπόθητου αυτού συναισθήματος; Και αν ναι, γιατί η πλειοψηφία των ανθρώπων συνεχίζει να ζει μέσα στη δυστυχία; Ή τέλος πάντων, να μην ευτυχεί;

Τι είναι όμως η ευτυχία;

Άνδρα, κλείσε τα πόδια σου

Το manspreading έχει αρχίσει να απειλείται με πρόστιμο στα μετρό της Ευρώπης. Δεν είναι καινούργιο, δεν είναι αθώο. Τα μισάνοιχτα πόδια διαστέλλουν τον όγκο του ηγεμόνα, τραβούν το βλέμμα στο μαγνητικό πεδίο ανάμεσά τους και αποδεικνύουν πως η εξουσία είναι επίσης και ένας τρόπος να κάθεται κανείς.

Κείμενο

Θεόφιλος Τραμπούλης

το Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης βρίσκεται ένας υπερμεγέθης καθιστός ανδριάντας του Οκταβιανού Αύγουστου. Από τη μέση και πάνω ο αυτοκράτορας είναι γυμνός. Είναι δαφνοστεφανωμένος και στο αριστερό χέρι του κρατά το έμβλημα της ηγεμονίας του, την υπατική ράβδο, την οποία ορθώνει, αυστηρά, υπερβατικά, πάνω από το κεφάλι του, βεβαιώνοντας έτσι πως ετούτος ο μαρμάρινος κύλινδρος συμβολικά του παρέχει λόγο και ισχύ.

1_augustus_as_jupiter.jpg

O Οκταβιανός Αύγουστος ως Ζευς του Καπιτωλίου, 45-50 μ.Χ., μάρμαρο, Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης.

Το αριστερό του πόδι είναι προτεταμένο, σαν να ετοιμάζεται να σηκωθεί για να επιβληθεί με πυγμή σε όποιον τολμήσει να του αντισταθεί, σαν να χρειάζεται περισσότερο χώρο για την κυριαρχία του, τόσο που «αν σηκωνόταν θα έσπαγε την οροφή με το κεφάλι του», όπως είχε γράψει ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός Στράβωνας για το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, μορφολογικό πρότυπο για τον αυτοκρατορικό ανδριάντα της Νάπολης. Οι μηροί του Αύγουστου είναι μισάνοιχτοι, καλυμμένοι από τον χιτώνα του, σε μια στάση που δηλώνει αυτάρκεια, νηφαλιότητα, κύρος, ενώ συγχρόνως εκτείνει, απλώνει το σώμα στο χώρο, έτσι όπως μόνον το σώμα όποιου είναι αυτάρκης, νηφάλιος, με κύρος, μπορεί να απλωθεί.

2b.jpg

Βρετανική Σχολή, Η οικογένεια του Ερρίκου του Η’, π. 1545, λάδι σε καμβά, Haunted Gallery, Hampton Court Palace.

Το άγαλμα του Αύγουστου είναι ένα αρχετυπικό παράδειγμα μιας αναπαράστασης του σώματος και της εξουσίας, του σώματος με εξουσία, η οποία διατρέχει την ιστορία της τέχνης, από τον Ερρίκο τον 8ο έως τον Πάπα Ιννοκέντιο τον Δέκατο (του Βελάσκεθ και του Φράνσις Μπέικον) έως την τριανδρία που διαπραγματεύτηκε το 1945 στην Γιάλτα την τύχη του πλανήτη μετά τον όλεθρο του Ναζισμού. Άλλοτε με τον κορμό ακουμπισμένο στητό στην πλάτη του καθίσματος και άλλοτε να γέρνει μπροστά, άλλοτε με τα χέρια στο πλάι και άλλοτε σταυρωμένα στους βουβώνες, με τα μάτια να κοιτάζουν επιβλητικά και εξεταστικά τον θεατή, εκείνο που ενώνει τα σώματα αυτά είναι τα μισάνοιχτα πόδια που διαστέλλουν τον όγκο του ηγεμόνα, τραβούν το βλέμμα στο μαγνητικό πεδίο ανάμεσά τους και αποδεικνύουν πως η εξουσία είναι επίσης και ένας τρόπος να κάθεται κανείς.