Οι θυμωμένοι άνθρωποι προέρχονται από θυμωμένες οικογένειες

Η πιο κοινή αιτία του θυμού είναι το θυμωμένο οικογενειακό περιβάλλον. Τα παιδιά μαθαίνουν να εκνευρίζονται από τους γονείς τους. Μαθαίνουν πότε να εκνευρίζονται, πώς και πόσο. Αυτό λέγεται μίμηση προτύπων.

Οι οικογένειες που τα μέλη τους είναι θυμώδη, ενεργούν συνήθως με πολύ διαφορετικό τρόπο από τις κανονικές οικογένειες. Έχουν τρεις καταστροφικές συνήθειες:

• Θεωρούν ότι ο θυμός είναι μία φυσιολογική και αναμενόμενη κατάσταση.
• Νομίζουν πως κανείς δεν τους ακούει, παρά μόνο όταν έχουν νεύρα.
• Προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματά τους με νεύρα.

Ο θυμός αποτελεί ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά. Αλλά σε ορισμένες οικογένειες ο θυμός λειτουργεί σαν χαλασμένο φανάρι σε αφύλαχτη σιδηροδρομική διάβαση. Αναβοσβήνει και σφυρίζει συνεχώς, ακόμα κι όταν δεν περνάει τρένο. Τα άτομα που ανήκουν στις οικογένειες αυτές εκνευρίζονται όλη την ώρα. Μπορεί να έχουν έναν πολύ καλό λόγο που εκνευρίστηκαν. Κι αν δεν έχουν, φροντίζουν κάθε φορά να τον επινοούν.

Σ΄αυτές τις οικογένειες είναι αναμενόμενο κάθε μέλος της να είναι θυμώδες. Όλοι είναι εκνευρισμένοι με όλους και γίνεται τουλάχιστον ένας καβγάς τη μέρα.

Το χειρότερο όμως είναι ότι όλος αυτός ο καβγάς τους φαίνεται απολύτως φυσιολογικός.Καθημερινός τρόπος ζωής. Σκέψου αυτά τα παιδιά. Πού θα τα οδηγήσει όλος αυτός ο θυμός; Τι θα μάθουν; Μα φυσικά να είναι θυμωμένα όλη την ώρα, όταν θα μεγαλώσουν.

Ο Πανθεϊσμός του Τζορντάνο Μπρούνο. ( Αποσπάσματα από τις φιλοσοφικές του πεποιθήσεις)

Ο Τζορντάνο Μπρούνο γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1548 στην Nola ως Filippo Bruno, και το πλήρες Λατινικό του όνομα ήταν Iordanus Brunus Nolanus. Ο Μπρούνο από πολύ μικρή ηλικία ανακάλυψε το πάθος του για την Επιστήμη, και ως Φιλόσοφος, Κοσμολόγος, Μαθηματικός και ποιητής, μετατράπηκε σε ένα ανατρεπτικό άνθρωπο της εποχής του. 

Η κοσμολογική του αντίληψη ξεπέρασε, όχι μόνο το δόγμα της Εκκλησίας, αλλά και το ριζοσπαστικό μοντέλο του Κοπέρνικου, καθώς αρνείται τον ηλιοκεντρισμό, υποστηρίζοντας πως  ζούμε σε ένα άπειρο σύμπαν με τον Ήλιο μας, να είναι απλώς  ένα μόνο από τα άπειρα κινούμενα ουράνια σώματα.

Ο Τζορντάνο Μπρούνο αντλούσε τις γνώσεις του από την Αρχαιότητα, κυρίως μέσα από τα έργα των Νεοπλατωνικών, του Πυθαγόρα αλλά και της Ερμητικής παράδοσης, όπως εκείνη αναδύθηκε από τον Ιταλό ανθρωπιστή Marsilio Ficino και τον Φιλόσοφο Giovanni Pico della Mirandola.

Η Φιλοσοφία του Τζορντάνο Μπρούνο ήταν κατ’ουσίαν μία μορφή Πανθεϊσμού η οποία ακολουθούσε και μαγικές πρακτικές, βασισμένη στον νόμο της αναλογίας (της αλληλοσύνδεσης του σύμπαντος), και της συμπάθειας (βλέπε Στωικό Ποσειδώνιο τον Ρόδιο). Κάπως έτσι, ο Μπρούνο αρχίζει να αμφισβητεί το θεολογικό δόγμα, και αναπτύσσει ένα πανθεϊστικό υλοζωιστικό σύστημα το οποίο, ναι μεν αποδέχεται τη ύπαρξη του θεού, αλλά αντιβαίνει απόλυτα στις χριστιανικές τριαδικές πεποιθήσεις. Λόγω των Πανθεϊστικών του αντιλήψεων αλλά και μαγικών του πεποιθήσεων, αρχές του 1600, ο Πάπας αποφασίζει να τον καταδικάσει σε θάνατο στην πυρά και το δικαστήριο ανακοινώνει την ποινή στον Μπρούνο, που βρίσκεται πεσμένος στα γόνατα. Ο πρώτος μάρτυρας της επιστήμης θα σηκωθεί και θα απαντήσει: 

«Πιθανόν εσείς, κριτές μου, να ανακοινώνετε την καταδίκη εναντίον μου με μεγαλύτερο φόβο απ’ ό,τι τη δέχομαι εγώ».

Ακολουθούν αποσπάσματα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις φιλοσοφικές του πεποιθήσεις:

“Ο άνθρωπος είναι η μικρογραφία της φύσης, ο μικρόκοσμος που αναπαριστά το μακρόκοσμο του σύμπαντος. Έτσι, ο άνθρωπος είναι σε θέση να γνωρίσει τη φύση με άμεσο, ενορατικό, εσωτερικό τρόπο και όχι μέσα από την εξωτερική θεώρηση των πραγμάτων. Η μελέτη του φυσικού κόσμου αποτελεί την αληθινή μορφή φιλοσοφίας που είναι ικανή να μας αποκαλύψει τα μυστικά του σύμπαντος και να μας εξασφαλίσει έγκυρη γνώση…

...Όλα τα πράγματα είναι γεμάτα από πνεύματα, ψυχές, θεϊκή δύναμη, θεό ή θεότητα. Ο νους και η ψυχή είναι παντού, μολονότι δεν ευθύνονται για ό, τι παρατηρούμε γύρω μας…