Έρχεται το Φλάς του Ήλιου στις 8/4/2018;

ΔΩΣΤΕ ΛΙΓΗ ΠΡΟΣΟΧΗ, ΔΙΟΤΙ ΠΟΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΜΑΤΡΙΞ.

Είμαι ένας Ανώνυμος που γράφω αυτό το κείμενο με σκοπό να μας προβληματίσω.

Είχαν πει κάποτε οι ψυχικοί Remote Viewers Psionics της Αμερικής ότι είδαν το φλάς του ήλιου να έρχεται. Πριν από αυτό είδαν δύο γεγονότα να συμβαίνουν διαδοχικά:

1) Πρώτα τη χρήση πυρηνικών όπλων της βόρειας Κορέας σε σύγκρουση με την Αμερική
2) Και στη συνέχεια μια διαστημική αποστολή ή διαστημικό σταθμό να πέφτει στη Γη από το διάστημα.

Ορίστε το βίντεο που δείχνει την προφητεία τους:
ΤΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΚΤΥΠΗΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ – ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 8 ΛΕΠΤΑ

Το ερώτημα είναι: Θα πρέπει να γίνουν τα δύο γεγονότα ακριβώς έτσι; Αφού το μέλλον δεν είναι ποτέ σίγουρο, άρα οι Ψιονικοί είδαν ένα όραμα του μέλλοντος σύμφωνα με τα δεδομένα της χρονικής τους κατάστασης, το οποίο θα μπορούσε να αλλάξει, αν αλλάξουν κάποια δεδομένα. Όλοι οι έμπειροι μελλοντολόγοι παραδέχονται ότι η πρόβλεψη του μέλλοντος δεν είναι απόλυτη, το μέλλον μπορεί να αλλάξει αν γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις στο παρόν.

Η αγάπη προσελκύει εκείνους που είναι πρόθυμοι να σας βοηθήσουν

Η αγάπη προσελκύει στα υποκειμενικά πεδία εκείνους που είναι πρόθυμοι να σας βοηθήσουν. Όταν αυξάνετε την αγάπη σας, αρχίζετε να μυρίζετε σαν ευωδιαστό λουλούδι. Όταν αυξάνετε το μίσος σας, μυρίζετε σάπια. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στο αστρικό πεδίο. Εάν έχετε μίσος, εάν είστε θυμωμένοι, εκδικητικοί ή ζηλόφθονες, το αστρικό σώμα σας σαπίζει. Όταν μπαίνετε στο αστρικό πεδίο κατά τη διάρκεια του ύπνου, μυρίζετε πραγματικά σάπια.

Τα devas και οι άγγελοι προσελκύονται από τη μυρωδιά σας. Εάν έχετε μια σάπια μυρωδιά δεν θα προσελκυστούν από εσάς και θα δείτε πώς χάνετε το μαγνητισμό σας και προσελκύετε καταστροφικές δυνάμεις γύρω σας. Οι αόρατοι άγγελοι και τα devas είναι φορτισμένα με μαγνητισμό. Εάν είστε γεμάτοι αγάπη, έρχονται σε σας και σας δίνουν το μαγνητισμό τους.

Αφαίρεση τσίχλας, σοκολάτας και λεκέδων

Πως μπορούμε να αφαιρέσουμε από τα καθίσματα του αυτοκινήτου μας λεκέδες από καφέ, μια κολλημένη τσίχλα, τρίχες κατοικίδιων ζώων και να απαλλαχτούμε από την δυσοσμία που δημιουργείται με τον καιρό, δαπανώντας ελάχιστα χρήματα και με υλικά που υπάρχουν στο σπίτι; Διαβάστε παρακάτω:

Καθαρισμός τσίχλας

Η παρουσία κολλημένης τσίχλας στις επενδύσεις είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, στις περιπτώσεις που οι μικροί μας επιβάτες δεν είναι προσεκτικοί. Το παγάκι είναι μία από τις μεθόδους καθαρισμού τσίχλας για όλα τα υφάσματα. Τυλίξτε ένα παγάκι σε μία πετσέτα ή σε ένα κομμάτι χοντρού χαρτιού κουζίνας και στη συνέχεια τρίψτε πάνω στην τσίχλα, σε μικρά χρονικά διαστήματα, κάνοντας κυκλικές κινήσεις. Έτσι, αυτό που θα καταφέρουμε είναι να παγώσει η περιοχή που βρίσκεται η τσίχλα και τα υπολείμματά της να αφαιρεθούν πιο εύκολα. Πολύ εύκολα μπορεί να αφαιρεθεί με καθαρή βενζίνη σε ένα πανί, η οποία λιώνει την τσίχλα, ενώ η βενζίνη εξατμίζεται γρήγορα.

Καθαρισμός σοκολάτας

Πρώτα απ’όλα αφαιρέστε με προσοχή όσο πιο πολύ σοκολάτα μπορείτε χωρίς τρίψιμο για να μην απλωθεί περισσότερο στο ύφασμα του καθίσματος. Για καλύτερα αποτελέσματα τοποθετήστε παγάκια σε μια πετσέτα και ακουμπήστε το πάνω στη λερωμένη επιφάνεια, έτσι ώστε να παγώσει η σοκολάτα. Κατόπιν διαλύστε μια μικρή ποσότητα υγρού απορρυπαντικού ρούχων ή πιάτων σε κρύο νερό (ποτέ ζεστό) και με ένα καθαρό σφουγγάρι αρχίστε να το καθαρίζετε με απαλές κινήσεις για να μην «ποτίσει» περισσότερο η σοκολάτα. Επαναλάβετε και αφού καθαρίσει ξεπλύνετε την σαπουνάδα με βρεγμένο καθαρό πανί.

Πέρασα πολλές καταιγίδες για να φτάσω στη σημερινή μου γαλήνη!!!

Είναι γνωστό ότι ο Δαλάι Λάμα λέει πως είναι αδύνατον να βρείτε γαλήνη μέσα στον κόσμο αν πρώτα δεν βρείτε γαλήνη μέσα στο νου και στην καρδιά σας.

Μάλιστα, στην καθημερινή ζωή σας δεν προσπαθείτε να λύσετε τα προβλήματα του υπόλοιπου κόσμου. Αρκεί εσείς να είστε «εντάξει» και η συγκεκριμένη ηρεμία συνδέεται άμεσα με την έννοια της γαλήνης.

Γαλήνη σημαίνει ότι βλέπετε αντικειμενικά τα ζητήματα που σας απασχολούν και ότι δίνετε τέλος στις έμμονες σκέψεις. Βάζετε στην άκρη ό,τι σας προκαλεί δυστυχία, ενόχληση ή δυσφορία για να επιτύχετε μια εσωτερική αρμονία που συνδέεται τόσο με τον εαυτό σας όσο και με ό,τι σας περιβάλλει.

Δεν είναι εύκολη η επίτευξη αυτής της κατάστασης επειδή, σε πολυάριθμες περιπτώσεις, η αντιμετώπιση πολλών προσωπικών καταιγίδων είναι κάτι για το οποίο οι άνθρωποι μπορεί να μην είναι πάντα προετοιμασμένοι.

Θα εξηγήσουμε παρακάτω πώς θα φτάσετε στην κατάσταση της γαλήνης.

Η γαλήνη που έρχεται μετά από πολλές καταιγίδες

Αναμφισβήτητα σε περισσότερες από μία περιπτώσεις έχετε βιώσει το εξής: συνειδητοποιείτε ότι δεν μπορείτε να συνεχίσετε τη σχέση με κάποιον/α και τελικά πρέπει να του/της πείτε πώς αισθάνεστε.

Οι καταστάσεις αυτές αποτελούν φυσιολογικές διεργασίες στον κύκλο της ζωής. Πρόβλημα προκύπτει όταν αρνείστε να τις αντιμετωπίσετε και τους επιτρέπετε να παρατείνονται ενώ παράλληλα παρεμβάλλονται πρόσθετα προβλήματα.

Αν δεν μπορείτε ή δεν ξέρετε πώς να θέσετε σε προτεραιότητα τις ανάγκες σας, η ζωή σας σταδιακά μετατρέπεται σε ιστό αράχνης που σας παγιδεύει. Πολλές καταιγίδες σας περιβάλλουν κλέβοντας την ευτυχία σας.

Δώστε προσοχή στα βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε για να φτάσετε σε μια κατάσταση εσωτερικής -και εξωτερικής- γαλήνης.

Πώς να παίρνετε τα πράγματα λιγότερο προσωπικά...!!!!

Όταν οι άλλοι άνθρωποι σας αδικούν και εσείς παίρνετε τις πράξεις τους προσωπικά, το νιώθετε σαν γροθιά στο στομάχι. Ξέρω ότι αυτό μπορεί να ακουστεί λίγο δραματικό, αλλά όταν είστε ευαίσθητοι - ή και υπερευαίσθητοι, όπως πολλοί το προσδιορίζουν - έχετε την τάση να παίρνετε τα περισσότερα πράγματα γύρω σας προσωπικά. Νιώθετε τα πάντα βαθιά μέσα σας, ακόμα κι αν τελικά τίποτα δεν έχει να κάνει με εσάς. 

Αν οι άλλοι μιλήσουν για εσάς άσχημα (μπροστά σας ή πίσω από την πλάτη σας), αυτό είναι αρκετό για να καταστρέψει την αίσθηση αυτοεκτίμησή σας. 

Ορισμένες φορές, οι άνθρωποι δεν χρειάζεται καν να πούνε κάτι· το πιθανότερο είναι να ερμηνεύσετε τις αρνητικές εκφράσεις στο πρόσωπό τους ή τις κινήσεις τους ως απάντηση σε κάτι που κάνατε λάθος και αυτό σας κάνει να μαζευτείτε και τελικά να μην πείτε ή κάνετε κάτι που πιστεύετε ότι μπορεί να χειροτερέψει τα πράγματα. 

Και είναι εύκολο για τους άλλους να σας πουν: «Μην το παίρνεις προσωπικά. Δεν έχει να κάνει με εσένα». Και παρά το γεγονός ότι μάλλον αυτή η δήλωση αληθεύει, είναι δύσκολο να το έχετε στο νου σας κάθε φορά που συναντάτε κάποιον κακοδιάθετο ή νευριασμένο άνθρωπο. 

Για ένα ευαίσθητο άτομο, μπορεί να φαίνεται ότι μόνο ένα ρομπότ θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο από τους άλλους. Κι ας το παραδεχτούμε. Η αλήθεια είναι ότι όλοι συνδεόμαστε συναισθηματικά με τον κόσμο γύρω μας- ειδικά τους κοντινούς μας ανθρώπους- οπότε και είναι αδύνατο να μη μας αγγίζει τίποτα. 

Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι για να διαχειριστούμε καλύτερα την ευαισθησία μας και για να αποφύγουμε να παίρνουμε τα πάντα γύρω μας προσωπικά, κάτι που μπορεί να μας επηρεάζει άσχημα για μέρες ή να καταστρέφει την αυτοεκτίμησή μας. 

Πώς να παίρνετε τα πράγματα λιγότερο προσωπικά :

Πρωταπριλιά και φάρσες πάνε μαζί

Διαφορετικές εκδοχές, μακρά ιστορία κι ένα έθιμο που δεν ξεθωριάζει ποτέ. Η Πρωταπριλιά ξεκίνησε από την Ευρώπη, όμως ο ακριβής τόπος και χρόνος παραμένουν άγνωστα. Πολλοί υποστηρίζουν πως γενέτηρα της παράδοσης ήταν η Γαλλία. Εώς το 1564 οι Γάλλοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά την 1η Απριλίου. Επί της βασιλείας του Καρόλου Θ’ η Πρωτοχρονιά αποφασίστηκε να γιορτάζεται την 1η Ιανουαρίου. Οι πολίτες αντέδρασαν. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που συνέχισαν να γιορτάζουν την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, την 1η Απριλίου, ενώ αρκετοί, με ειρωνική διάθεση, τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα, για να τους κοροϊδέψουν. Το έθιμο αυτό έγινε παράδοση, που αλλαγμένο πλέον με το πέρασμα του χρόνου, κρατά μέχρι και σήμερα.

Μια δεύτερη εκδοχή για την προέλευση του εθίμου έρχεται από τους Κέλτες. Φημισμένοι για τις ικανότητες τους στο ψάρεμα, η 1η Απριλίου σήμαινε γι’ αυτούς την έναρξη της εποχής του ψαρέματος. Την εποχή εκείνη του χρόνου τα ψάρια πιάνονταν δύσκολα παρά τις ικανότητές τους. Έτσι, πολλοί αποφάσιζαν να πουν ψέματα για το πόσα ψάρια είχαν καταφέρει να πιάσουν. Αυτή η συνήθεια έγινε έθιμο με το πέρας του χρόνου.

---

Πρωταπριλιά αλά ελληνικά

Όπως κάνουμε σε κάθετι ξενόφερτο, έτσι αποφασίσαμε να προσαρμόσουμε στα μέτρα μας και το έθιμο της Πρωταπριλιάς, όταν έφτασε στη χώρα μας. Η βασική ιδέα μπορεί να έμεινε ίδια, όμως σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, πολλές πινελιές προτέθηκαν. Γενικός σκοπός παραμένει να ξεγελαστεί το αθώο θύμα με κάποιο ευφάνταστο ψέμα. Σε πολλά μέρη πιστεύεται οτι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει το υποψήφιο θύμα, θα έχει καλή τύχη για όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Ακόμα, πολλοί πιστεύουν πως ο εφευρέτης του ψέματος θα έχει καλή σοδιά για όλη την υπόλοιπη χρονιά. Το θύμα όπως λέγεται σε πολλές περιοχές, θα έχει κακοτυχία για το υπόλοιπο έτος κι αν είναι παντρεμένος, δεν θα αργήσει να χηρέψει!

Δοξασίες ή οχι, δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν οτι το νερό της βροχής από τη μέρα εκείνη έχει την ικανότητα να θεραπεύει.

Η προέλευση των ανθρώπων

Η πρώτη φουρνιά ανθρώπων στην ελληνική μυθολογία φίλες και φίλοι ήταν το χρυσό γένος. Σύμφωνα με τον Ησίοδο ζούσαν ανάμεσα στους θεούς. Τρέφονταν από τη Γη που παρείχε γενναιόδωρα και ανεξάντλητα τα αγαθά της. Όλοι ήταν νέοι, ζούσαν πολλά χρόνια, έπειτα πέθαιναν ειρηνικά. Την επίβλεψη και κυριαρχία τους είχε ο Κρόνος. Ο Πλάτωνας θεωρούσε αυτό το γένος καλό και ενάρετο και τους περιέγραφε ως «δαίμονες» πάνω στη Γη, που σήμαινε σοφοί, ευεργετικά πνεύματα.

Το δεύτερο γένος ήταν το αργυρό. Οι άντρες ζούσαν έναν αιώνα αλλά υπό την κυριαρχία των μανάδων. Βρίσκονταν σε συνεχή σύγκρουση μεταξύ τους, αμελούσαν τους Θεούς, οπότε ο Δίας, στον οποίο ανήκαν, τους κατέστρεψε με κατακλυσμό. Ερευνητικά πιστεύεται πως ο κατακλυσμός αυτός παραλληλιζόταν συμβολικά με τη λίμνη Κωπαΐδα ή την Αττική: *εκείνες τις εποχές μια απότομη υπερχείλιση ή άλλο σχετικό φυσικό φαινόμενο επέφερε επιπτώσεις στους αγροτικούς πληθυσμούς – για παράδειγμα αν σε μια λίμνη κατέληγε θαλασσινό νερό, τα νερά της αλμύριζαν, έπαυε να είναι πηγή καλλιεργήσιμων εκτάσεων καταστρέφοντας τις σοδειές και αναγκάζοντας τους γύρω πληθυσμούς να αναζητούν αλλού κατοικία. Έτσι σε πολλές μυθολογίες φαινόμενα όπως οι κατακλυσμοί χρησιμοποιήθηκαν ως ισχυρά σύμβολα μεταβολών των γενών των ανθρώπων.

Το τρίτο γένος ήταν το χάλκινο. Οι άνθρωποι ήταν σκληρόπετσοι και δυνατοί και εξακολουθούσαν να πολεμούν. Τα αντικείμενά τους (σπίτια, πανοπλίες, όπλα, εργαλεία) ήταν φτιαγμένα από χαλκό. Συχνά πέθαιναν βίαια και ένας ακόμα κατακλυσμός εξολόθρευσε όσους είχαν απομείνει.

Στο γένος του χαλκού ζούσε ο Δευκαλίωνας, βασιλιάς της Θεσσαλίας. Ήταν γιος του Προμηθέα, του Τιτάνα που πρόσφερε στους ανθρώπους τη σοφία και τη φωτιά των Θεών, παρόλο που τιμωρήθηκε σκληρά. Όταν προειδοποίησε τον γιο του για τον κατακλυσμό, ο Δευκαλίωνας κατασκεύασε ένα πλοίο και μπήκε με τη γυναίκα του, την Πύρρα, έχοντας μαζέψει αρκετά εφόδια. Μόλις οι βροχές του Δία σταμάτησαν, ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα βγήκαν από το πλοίο και έκαναν θυσία στον Δία. Έπειτα άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους - οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές της Πύρρας σε γυναίκες. Η πρώτη πέτρα του Δευκαλίωνα σχημάτισε τον Έλληνα, γενάρχη των Ελλήνων. Ο Έλληνας έζησε στη Θεσσαλία και γυναίκα του, «μητέρα» των Ελλήνων, ήτανε η Νύμφη Ορσηίδα.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.... «Ο,ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΑΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΙΟ ΑΣΗΜΑΝΤΟΥΣ, Σ’ ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ. ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΑΤΕ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ, Σ’ ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΤΕ».

«Όταν δε έρθει ο Υιός του ανθρώπου στη δόξα αυτού, και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θα καθίσει στον θρόνο της δόξας του. Και θα συναχθούν έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη. Και θα χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων, όπως ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων (ερίφια είναι τα κατσίκια). Και θα στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ αριστερών.

»Τότε ο Βασιλεύς θα ειπεί προς τους εκ δεξιών αυτού: “Έλθετε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήστε την ετοιμασμένη για σας βασιλεία από καταβολής κόσμου. Διότι πείνασα, και μου δώσατε να φάω, δίψασα, και με ποτίσατε, ξένος ήμουν, και με φιλοξενήσατε, γυμνός, και με ντύσατε, ασθένησα, και με επισκεφθήκατε, στη φυλακή ήμουν, και ήρθατε προς εμένα”.

»Τότε θα αποκριθούν προς αυτόν οι δίκαιοι, λέγοντας: “Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε? ή να διψάς και σε ποτίσαμε? Και πότε σε είδαμε ξένο και σε φιλοξενήσαμε? ή γυμνό και σε ντύσαμε; Και πότε σε είδαμε ασθενή, ή στη φυλακή, και ήρθαμε προς εσένα?”. Και αποκριθείς ο Βασιλεύς, θα πει προς αυτούς: “Αληθώς σας λέω, καθ’ όσον το κάνατε σε έναν τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, Σ’ ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΚΑΝΑΤΕ”.

»Τότε θα πει και προς τους εξ αριστερών: “Υπάγετε απ’ εμού, οι κατηραμένοι, εις το πύρ το αιώνιον, το ετοιμασμένο για τον διάβολο και τους αγγέλους αυτού. Διότι πείνασα, και δεν μου δώσατε να φάω, δίψασα, και δεν με ποτίσατε, ξένος ήμουν, και δεν με φιλοξενήσατε, γυμνός, και δεν με ντύσατε, ασθενής και στη φυλακή, και δεν με επισκεφθήκατε”.

»Τότε θα αποκριθούν προς αυτόν και αυτοί, λέγοντας: “Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς, ή να διψάς, ή ξένο, ή γυμνό, ή ασθενή, ή στη φυλακή, και δεν σε υπηρετήσαμε?”. Τότε θα αποκριθεί προς αυτούς, λέγοντας: “Αληθώς σας λέω, καθ’ όσον δεν το κάνατε σε έναν τούτων των ελαχίστων, ΟΥΤΕ Σ’ ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΚΑΝΑΤΕ”. Και θα απέλθουν αυτοί μεν σε κόλαση αιώνια, οι δε δίκαιοι σε ζωή αιώνια». – Κατά Ματθαίο ΚΕ:31-46

Οι ενάρετοι πιστοί υπηρετούν με έναν πρόθυμο αυθορμητισμό το Πνεύμα του Χριστού στους πεινασμένους, στους διψασμένους, στους εγκαταλελειμμένους, στους φτωχούς, στους αρρώστους, και στους φυλακισμένους του κόσμου. Κατά τον τερματισμό της γήινης παραμονής τους, όταν διαχωρίζονται από εκείνους που πρέπει να μετενσαρκωθούν στη γη, η κατά Χριστόν Συνειδητότητα, ο Βασιλιάς ολόκληρης της δημιουργίας, θα γνωστοποιήσει δονητικά την προσταγή σ’ αυτούς μέσω του συμπαντικού νόμου:

Ρομπότ που χορεύει στο ρυθμό της μουσικής

Ένα τετράποδο ρομπότ που χορεύει δημιούργησε  μια ομάδα στο ETH Zurich. Το ρομπότ μπορεί να αναλύσει τη μουσική σε πραγματικό χρόνο και να αναπτύξει κίνηση η οποία ταιριάζει με την ταχύτητα της μουσικής.

Ρομπότ και χορός

Αν είστε από αυτούς που σκέφτονται ότι η ικανότητα του χορού λείπει από τη σύγχρονη ρομποτική, κάποιοι φοιτητές του τμήματος Mechanical and Process Engineering του ETH της Ζυρίχης, σας επιφυλάσσουν ένα δώρο. Η ομάδα έχει αναπτύξει ένα ρομπότ – ένα τετράπλευρο bot που ονομάζεται ANYmal – με την ικανότητα να αναλύει τη μουσική και να δημιουργεί τη δική του χορογραφία.

Άλλα ρομπότ έχουν δείξει την ικανότητα να κόβουν ένα χαλί σε διάφορους βαθμούς, όπως τα ”stipper robots” που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της πιο πρόσφατης έκθεσης Consumer Electronics. Ακόμα και τα ρομπότ NAO έχουν συγχρονισμένες δεξιότητες. Ωστόσο, αυτό που κάνει το ANYmal ιδιαίτερο, είναι η ικανότητά του να αντιδρά στη μουσική σε πραγματικό χρόνο και να μην βασίζεται σε προγραμματισμένο σύνολο κινήσεων.

Το project

Παραιτηθείτε από το ψεύτικο και θα αναδυθεί το αληθινό

Ανάμεσα στην ανάμνηση και στο τωρινό υπάρχει μια βασική διαφορά, η οποία μπορεί να παρατηρηθεί κάθε στιγμή. Σε κανένα σημείο του χρόνου δεν ταυτίζεται το τωρινό με την ανάμνηση. Ανάμεσα σε αυτά τα δυο υπάρχει μια διαφορά ως προς το είδος και όχι μόνο ως προς την ένταση. Το τωρινό είναι αναμφισβήτητα τέτοιο. Με καμία προσπάθεια θέλησης ή φαντασίας δεν μπορείτε να εναλλάξετε αυτά τα δυο.

Τώρα, τι είναι εκείνο που δίνει αυτή τη μοναδική ιδιότητα στο τωρινό; Το τωρινό είναι πραγματικό, ενώ υπάρχει μια αβεβαιότητα γύρω απ’ την ανάμνηση. Και αυτό γιατί, μια στιγμή πριν, η ανάμνηση ήταν τωρινή, μια στιγμή μετά και το τωρινό θα αποτελεί ανάμνηση. 

Τι είναι αυτό που καθιστά το τωρινό μοναδικό; Προφανώς, είναι η αίσθηση ότι είστε παρών. Στη μνήμη και στην προσδοκία υπάρχει ένα ξεκάθαρο αίσθημα, ότι πρόκειται για μια νοητική κατάσταση που παρατηρείται, ενώ στο τωρινό, το αίσθημα είναι κυρίως ότι είστε παρών και σε επίγνωση.

Όπου κι αν πάτε, την αίσθηση του εδώ και τώρα την κουβαλάτε μαζί σας, διαρκώς. Αυτό σημαίνει ότι είστε ανεξάρτητος από χώρο και χρόνο, ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι μέσα σε εσάς, κι όχι εσείς μέσα σε αυτά. 

Γιατί δεν απολαμβάνουμε τη μία και μοναδική ζωή μας;

Του Ψυχολόγου-Ψυχοθεραπευτή Γιάννη Ξηντάρα (www.xidaras.gr) 

 Γιατί πολλές φορές συμπεριφερόμαστε λες και η ζωή μας είναι ατελείωτη;

Κάποιοι θα πουν: “Μα ακριβώς διότι γνωρίζουμε το αναπόφευκτο τέλος”! Κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας και κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε… Ίσως πάλι γιατί νομίζουμε ότι για να ευχαριστηθούμε κάτι πρέπει να πληροί πολλές προϋποθέσεις π.χ. μία εκδρομή, μία αγορά ακόμα και μία απλή έξοδος δεν πραγματοποιείται σήμερα, αλλά αναβάλλεται για μία “ άλλη φορά” όταν τα πράγματα θα είναι καλύτερα, όταν οι συνθήκες είναι καταλληλότερες…

Όμως ας μην κρυβόμαστε, η ζωή είναι μία και μοναδική. Είναι αυτό που ζούμε την κάθε στιγμή. Αυτό που ζούμε εδώ και τώρα. Ότι πέρασε είναι ήδη παρελθόν και το μέλλον ακόμα δεν έχει φτάσει. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, αυτό είναι που πρέπει να ευχαριστηθώ και να απολαύσω, οτιδήποτε άλλο πριν και μετά δεν υπάρχει…

Τεχνητή νοημοσύνη “γεννά” τεχνητή νοημοσύνη

Τεχνητή νοημοσύνη (AI) της Google δημιούργησε δική της AI, που ξεπερνάει κάθε τεχνητή νοημοσύνη δημιουργημένη από τους ανθρώπους. Πρέπει, άραγε, να ανησυχούμε; Μετάφραση, επιμέλεια από τον Θωμά Αργυρέα

Τον Μάιο του 2017, οι ερευνητές της Google Brain ανακοίνωσαν τη δημιουργία της AutoML, μιας τεχνητής νοημοσύνης (AI) που είναι ικανή να παράγει τις δικές της AI. Πιο πρόσφατα, αποφάσισαν να παρουσιάσουν την AutoML καθώς αντιμετώπισε επιτυχώς τη μεγαλύτερη πρόκλησή της, μέχρι σήμερα. Δημιούργησε ένα «παιδί» που ξεπέρασε όλα τα ανθρώπινα ομολόγα δημιουργήματα τεχνητής νοημοσύνης.

Οι ερευνητές της Google αυτοματοποίησαν το σχεδιασμό των μοντέλων μηχανικής μάθησης χρησιμοποιώντας μια προσέγγιση που ονομάζεται ενίσχυση μάθησης. Η AutoML λειτουργεί ως το ελεγκτικό νευρωνικό δίκτυο που, στην συνέχεια, αναπτύσσει ένα θυγατρικό δίκτυο AI για μια συγκεκριμένη εργασία.

Στις δυσκολίες μαθαίνεις τη δύναμή σου

Του Δημήτρη Μπότη 

Οι διάφορες τρικυμίες που περνάς στη ζωή σου είναι απαραίτητες για να βγει το καλύτερο από μέσα σου. 

Θα πρέπει πάντα να προετοιμάζουν τα μονοπάτια που θα διαβείς, για να ανακουφιστείς και να βρεις πάλι τα πατήματά σου. Κι αυτό θα συμβεί όταν επικρατήσει ο αληθινός εαυτός σου. Χωρίς αυτόν δεν μπορεί τίποτα να συμβεί. Από εκεί ξεκινούν και τελειώνουν όλα.

Τα προβλήματα που παρουσιάζονται μπροστά σου έχουν τη δύναμη να αντλούν απ’ τα συναισθήματά σου τη βεβαιότητα της επιτυχίας, φέρνοντας προς τα έξω πράγματα που δε γνωρίζεις για σένα. Μόνο στις πιο δύσκολες στιγμές είσαι αναγκασμένος να καταφύγεις στην αλήθεια για να βρεις την ευτυχία και σίγουρα αυτό θα σε πάει μπροστά, αφήνοντας πίσω τα απομεινάρια του φόβου και της δειλίας. Οι λαβωματιές είναι τα παράσημα που με τόσο κόπο κέρδισες και διδάχτηκες για το πώς θα αγωνίζεσαι.

Για τους ανθρώπους που έχουν την τόλμη να λάμπουν μέσα απ’ τις κακουχίες, η λέξη «μπορώ» υπάρχει για έναν και μόνο λόγο: Για να αντιμετωπίζουν τους δαίμονές τους με έναν άνεμο αισιοδοξίας. Αρνούνται να επιτρέψουν στην απαισιοδοξία να τους κατακλύσει. Αν το έκαναν αυτό το μόνο που θα κατάφερναν θα ήταν να κρυφτούν πίσω απ’ το δάχτυλό τους.

Τις περισσότερες φορές, έχουν καταστρώσει μια στρατηγική που τους βοηθάει να ανακαλύψουν την τελική λύση, επιτρέποντας στις διάφορες καταστάσεις να ωριμάσουν χωρίς να καταπιέζονται. Ξέρουν ποιοι είναι και δε φοβούνται να το αφήσουν να το δουν οι γύρω τους. Είναι αυτοί που εστιάζουν πάντοτε στο φως που υπάρχει στο τέλος του τούνελ κι όχι στο σκοτάδι που τους περιβάλλει. Ο χρόνος έχει γίνει σύμμαχός τους κι αυτό είναι μια κερδισμένη μάχη.

Γήρας αμήχανο

Η γενιά των γονιών μας γέρασε, και γερνά ακόμα, ξαφνιασμένη από τη μοναξιά, για την οποία δεν είχε προετοιμαστεί καταλλήλως.

Κι όμως, ήταν εκείνη που αγωνίστηκε πολύ για την αξιοπρεπή καθημερινότητα της πυρηνικής οικογένειας, για την ανεξαρτησία της από τα μεγάλα σόγια, από τους πατριάρχες και τις βασιλομήτορες που είχαν λόγο σε όλα κι ανακατεύονταν στη μοίρα και την καθημερινότητα των νέων ζευγαριών.

Η γενιά των γονιών μας χώρισε τα τσανάκια της όσο μπόρεσε, έδωσε τη μάχη της, πλήρωσε χρυσά τα τριάρια και τα δυάρια της ελευθερίας της κι όταν τα χρόνια πέρασαν, άρχισε να νοσταλγεί τα σπίτια του χωριού με τις προσθήκες και τα πανoπτικά που θα τους επέτρεπαν, αφού πια είχαν γεράσει, να έχουν εκείνοι την εποπτεία ή, έστω, τη θέα των κατιόντων. Αλλά είναι αργά πια να γκρεμιστούν οι τοίχοι και να ξαναχτιστεί η οικογένεια, να ξαναδεθεί με όλα τα δεσμά που μάτωσε να αποτινάξει.

Βέβαια, υπάρχουν πάντα μερικοί που δεν χρειάστηκε να περάσουν τέτοιες δοκιμασίες. Από παιδιά βολεύτηκαν εύκολα στις καταστάσεις που τους έλαχαν, θα έλεγε μάλιστα κανείς, κρίνοντας από την οικοδομική δραστηριότητα των προαστίων, πως υπάρχει ειδική μεσογειακή ευκολία στην προσαρμογή των μελών της οικογένειας στον σύγχρονο γενικό οικοδομικό κανονισμό με τα πανταχόθεν ελεύθερα οροφοδιαμερίσματα εσωτερικής γενεακής εξάρτησης, αλλά δεν παύουν να είναι λίγοι.

Το ιατρικό πεπρωμένο φυγείν αδύνατο;

DNA. Η ανακάλυψη του προηγούμενου αιώνα, που μας έβαλε στα «άδυτα» του ανθρώπινου κάρμα, από επιστημονικής πλευράς. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έτσι ονομάζεται η μοίρα στη μοριακή γλώσσα της βιολογίας, τουλάχιστον για τους «ζώντες» οργανισμούς (δηλαδή όσους έχουν την ικανότητα ανάπτυξης – πολλαπλασιασμού, αυτοεπιδιόρθωσης κ.ά.). Το εν λόγω μόριο είναι βασικά υπεύθυνο για τη μετάδοση της πληροφορίας από γενιά σε γενιά, εννοώντας τα ανθρώπινα στοιχεία, από τα απλά φυσικά μέχρι περισσότερο περίπλοκα ψυχολογικά και διανοητικά χαρακτηριστικά και ιδιότητες. Έτσι, μιλάμε -ίσως παράτολμα ή λογοτεχνικά- για το γονίδιο της ιδιοφυίας ή του εγκληματία, για το γονίδιο της παχυσαρκίας ως το γονίδιο της ευτυχίας κ.λπ.

Η αποκρυπτογράφηση του γενετικού μας κώδικα φαινομενικά άρχισε να λύνει ένα – ένα τα μυστήρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Σαν αποτέλεσμα, η πλάστιγγα ανάμεσα στη μοιρολατρεία και την ελεύθερη θέληση ξεκίνησε να γέρνει υπέρ της πρώτης, εννοώντας δηλαδή ότι περισσότερο γεννιόμαστε παρά γινόμαστε. Με μια πιο προσεκτική ματιά, όμως, θα δούμε πόσα ακόμη ερωτήματα μένουν αναπάντητα, ώστε είναι μάλλον αφελές να καταδείξουμε νικητή τόσο πρώιμα κι επομένως, ο προηγούμενος φιλοσοφικός στοχασμός διατηρείται ακέραιος και φλέγων. Παρακάτω, προσπαθώντας να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα τον ρόλο του DNA και τον βαθμό στον οποίο καθορίζει την ανθρώπινη ζωή, θα το παραλληλίσουμε με τις Μοίρες της ελληνικής μυθολογίας.

Λάχεση (Το «μερτικό» απ’ τη ζωή)

Το DNA μάς το μεταβιβάζουν οι γονείς μας και αποτελεί μία ένωση από το γενετικό υλικό του ενός και του άλλου, οπότε είμαστε η δημιουργική μίξη από δύο γραμμές διαδοχής. Λόγω του μηχανισμού διαιώνισης του ανθρώπινου είδους στο κυτταρικό επίπεδο, είναι δυνατό να προκύψουν πολλοί τέτοιοι συνδυασμοί (σύμφωνα με την πιο αδρή προσέγγιση, πρόκειται για μερικές δεκάδες τρισεκατομμύρια). Ωστόσο, ελάχιστοι είναι αυτοί που τελικά παίρνουν στην κυριολεξία σάρκα και οστά, ενώ για κάθε απόγονο αντιστοιχεί ένας μοναδικός. Ιδού, λοιπόν, το πρώτο ερώτημα: γιατί σε κάθε άτομο «τυχαίνει» το συγκεκριμένο γενετικό ταίριασμα και όχι κάποιες άλλες κληρονομικές προδιαγραφές;

Ας θυμίσουμε ότι η Μοίρα Λάχεση ήταν επιφορτισμένη να μοιράζει τι θα «λάχει» στον καθένα. Μια αξιοσημείωτη αν και σχετικά άγνωστη, όμως, λεπτομέρεια δίνει ο Πλάτωνας στην «Πολιτεία» του, ενταγμένη στον μύθο του Ηρός: Ένας προφήτης πήρε από τα γόνατα της Λάχεσης, την κόρη της Ανάγκης, πολλά παραδείγματα ζωής και αφού τα τοποθέτησε μπροστά στις ψυχές, τις καλούσε να διαλέξουν τονίζοντας πως είναι υπεύθυνες για την εκλογή. Εξού για ποιο λόγο η Λάχεση παρουσιάζεται να εξυμνεί τα προγενέστερα γεγονότα, δηλαδή ενέργειες και αποφάσεις ενός μακρινού παρελθόντος. (Μάλιστα, συμπληρώνει πως η αρετή είναι κτήμα «αδέσποτο» και καθένας θα πάρει απ’ αυτήν το μερτικό του ανάλογα με την τιμή ή την περιφρόνηση που θα της έχει... )

Μυστικοί Κώδικες Επικοινωνίας στην Αρχαιότητα

Για χιλιάδες χρόνια, βασιλείς, ηγεμόνες και στρατηγοί στηρίζονταν στην αποτελεσματική μετάδοση μηνυμάτων, προκειμένου να κυβερνούν χώρες και στρατούς και ταυτόχρονα να προφυλάσσουν μυστικά υψίστης σημασίας για την προστασία των συνόρων τους. Σκοπός της κρυπτογραφίας είναι να αποκρύψει όχι την καθαυτή ύπαρξη ενός μηνύματος, αλλά τη σημασία του. Το τελευταίο επιτυγχάνεται μέσα από τη διαδικασία της κρυπτογράφησης, δηλαδή της τεχνικής συγκάλυψης ενός μηνύματος ώστε να διαβαστεί μόνο από τον παραλήπτη του.

Η ανάγκη για μυστικότητα -επομένως και ασφάλεια- οδήγησε τα έθνη στην οργάνωση υπηρεσιών κωδικοποίησης και τα αντίπαλα μέρη στην ανάπτυξη της αποκωδικοποίησης: οι κωδικοπλάστες επινοούν τους κώδικες, ενώ οι κωδικοθραύστες είναι οι «γλωσσικοί αλχημιστές» που επιχειρούν την αποκάλυψη των κωδίκων.

Η ανάπτυξη της αποκρυπτογράφησης γίνεται εμφανής και στην πολύχρονη προσπάθεια αποκάλυψης της Γραμμικής Β και των αιγυπτιακών ιερογλυφικών. Αν και η κρυπτογραφία αφορά τις επικοινωνίες που σχεδιάζονται σκόπιμα και όχι τα κείμενα των αρχαίων πολιτισμών, που δεν είχαν σκοπό να παραμείνουν ανεξιχνίαστα, οι γνώσεις και δεξιότητες που απαιτούνται για την αποκάλυψη του νοήματος των αρχαιολογικών κειμένων, σχετίζονται στενά με την «τέχνη» του σπασίματος των κωδίκων.     

Για να καταστεί ένα μήνυμα μη κατανοητό, μετασχηματίζεται σύμφωνα με ένα ειδικό πρωτόκολλο, το οποίο έχει συμφωνηθεί μεταξύ του αποστολέα και του παραλήπτη. Ακόμα κι αν ο «εχθρός» κλέψει το κρυπτογραφημένο μήνυμα, δεν μπορεί να το διαβάσει εφόσον δεν γνωρίζει το πρωτόκολλο μετασχηματισμού.

Πεπρωμένο – Δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο

Καθώς είμαστε βυθισμένοι στα θέλγητρα των παιχνιδιών της Μάγια, το πεπρωμένο μάς προστάζει σαν ένα είδος παρτίδας ζαριών, ένα είδος ρουλέτας ή λοταρίας, όπου το τυχαίο είναι αυτό που επιβάλλει μια μεγαλύτερη ή μικρότερη καλοτυχία στους ανθρώπους.

Όμως αν, όπως κάνουμε μέχρι τώρα, προσπαθήσουμε να απομακρύνουμε με επιδεξιότητα τα πέπλα της Μάγια, για να καταλάβουμε το νόημα του παιχνιδιού της, θα δούμε ότι δεν υπάρχει τέτοιο τυχαίο αλλά αντίθετα μια αξιοσημείωτη αιτιότητα, μια τάξη, ένας νόμος που καθορίζει όλα τα γεγονότα.

Το τυχαίο δεν υπάρχει, αν και η Μάγια φροντίζει να φαίνεται το αντίθετο, υπάρχει μόνο η άγνοια της αιτιότητας. Το γεγονός ότι εμείς σαν άνθρωποι δεν φτάνουμε να καταλάβουμε το σκοπό του παιχνιδιού της Μάγια, το ότι δεν καταλαβαίνουμε γιατί κάνουμε αυτό που κάνει και γιατί μας κατευθύνει εκεί που μας κατευθύνει, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι η Μάγια κυβερνιέται από το τυχαίο.

Το να αρνούμαστε το πεπρωμένο και να εντάσσουμε όλο τον κόσμο στο τυχαίο είναι το χειρότερο σύμπτωμα άγνοιας , έλλειψης συνειδητής παρατήρησης της φύσης και σ? αυτά θα μπορούσαμε ακόμα να προσθέσουμε μια συνειδητή και ασυνείδητη φυγοπονία, ώστε να δουλέψουμε για να μην κατανοήσουμε κανένα από τα μυστήρια που μας απασχολούν. Υπάρχουν μυστήρια;

Λοιπόν ναι, εξακολουθούν να υπάρχουν. Με το να τα αρνείται ο φυγόπονος λύνει τάχα το πρόβλημα.

Το πεπρωμένο είναι ο δρόμος που δείχνει ο νόμος της εξέλιξης. Είναι ένας ανηφορικός δρόμος προσπάθειας, όπου κάθε βήμα προϋποθέτει μια υπέρβαση. Όμως έτσι όπως είναι τα πράγματα, σκληρά και ψυχρά, κανένας δεν θα ήθελε να διαβεί αυτόν το δρόμο, κανείς δεν θα διοχέτευε τη δύναμη που χρειάζεται για να το κάνει.

Ο νόμος της αντεστραμμένης προσπάθειας: γιατί πετυχαίνετε το αντίθετο από αυτό που επιθυμείτε

Πετυχαίνετε το αντίθετο από αυτό που επιθυμείτε; Έχετε ακούσει ποτέ για τον νόμο της αντεστραμμένης προσπάθειας;

Ο Émile Coué, ο γνωστός Γάλλος ψυχολόγος, έχει ορίσει τον νόμο της αντεστραμμένης προσπάθειας ως τον ακόλουθο: Η εσωτερική σύγκρουση συμβαίνει ανάμεσα στην θέληση καις την φαντασία, αλλά η φαντασία είναι πάντα δυνατότερη. Αν για παράδειγμα, σας ζητούσαν να περπατήσετε πάνω σε μια σανίδα, θα το κάνατε χωρίς πρόβλημα.

Αλλά αν η ίδια σανίδα τοποθετούνταν σε ύψος έξι μέτρων ανάμεσα σε δύο τοίχους, θα την περπατούσατε; Η επιθυμία σας να περπατήσετε στη σανίδα θα ερχόταν σε σύγκρουση με τη φαντασία ή τον φόβο που σας υπαγορεύει πως θα πέσετε. Η ιδέα που θα σας κατέβαλε και που είναι η εικόνα της πτώσης, θα κέρδιζε την μάχη. Η επιθυμία σας, η θέληση ή η προσπάθεια να περπατήσετε στη σανίδα θα αντιστρεφόταν και θα επικρατούσε η ιδέα της αποτυχίας.