ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΦΟΒΟ… ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ… (Μέρος Β)

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Παραδινόμενοι στο Τίποτα…

Πρέπει να αφήσουμε τον φόβο να προκύψει. Πρέπει να γίνουμε φίλοι μαζί του. Πρέπει να αφεθούμε από αυτό που έχουμε αγκιστρωθεί. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να διαλυθούμε μέσα στο τίποτα. Χρειάζεται να παραδοθούμε απόλυτα για να αφήσουμε την ταυτότητά μας. Ο γονέας, ο μουσικός, ο ποδοσφαιριστής, ο διανοούμενος, ο εραστής, ο φροντιστής, ο κωμικός, ο πολεμιστής - πρέπει όλοι να φύγουν. Πρέπει όλοι να πεταχτούν στη μαύρη τρύπα του τίποτα - κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να ξεπεραστεί ο φόβος! Πρέπει να γίνουμε κυριολεκτικά η μαύρη τρύπα. Κενό.

Εδώ είναι το θέμα - αυτό το κενό, αυτό το τίποτα. Υπάρχει πραγματικά μια ολότητα σε αυτό. Μια αγνότητα της ζωής. Κάποιοι το αποκαλούν άνευ όρων αγάπη. Δεν είναι πραγματικά τίποτα, αλλά όχι κάτι. Δεν υπάρχει κανένα αντικείμενο (δεν υπάρχει καν υποκείμενο) που να προσκολληθεί και να παράγει δυαδικότητα ...

... και από αυτό το τίποτα, αυτήν την αγνή δυνατότητα, έρχεται η πραγματική μας μοναδικότητα. Δεν είναι κάτι που μπορεί εύκολα να περιγραφεί, να ονομαστεί, και επομένως δεν υπάρχει ταυτότητα με αυτό. Είναι απλά εσύ, αγνό και απλό. Είναι αισθητό ως ένα είδος «ορθότητας» σε κάθε στιγμή. Δεν είναι η ορθότητα του σωστού και του πλάνου, αυτή είναι μια κρίση, μια δυαδικότητα που οδηγεί στην ταυτοποίηση με μια ορισμένη άποψη. Πρόκειται για μια αυθόρμητη «επίγνωση» για το πώς να αντιδράσεις σε οποιαδήποτε δεδομένη κατάσταση. Είναι πέρα από το νου και όμως είναι ευθυγράμμιση για εσάς και τους γύρω σας, ακόμα και αν κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν άβολα.

ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΦΟΒΟ… ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ… (Μέρος Α)

«Βγαίνουμε στροβιλίζοντας από την ανυπαρξία, αστέρια που σκορπίζονται σαν την σκόνη» - Rumi

Θάνατος – είτε πρόκειται για τελικό θάνατο, είτε για καθημερινή πρόκληση στην αίσθηση του εαυτού μας, έρχεται αντιμέτωπος με την ταυτότητα μας, και γίνεται η αιτία να φοβηθούμε. Ουσιαστικά, ο φόβος μας για τον θάνατο είναι ο φόβος να χάσουμε αυτό με το οποίο ταυτιζόμαστε. Έτσι, συχνά προσκολλόμαστε σε ορισμένα χαρακτηριστικά και ταυτότητες μέσα μας, κυρίως στην κοσμοθεωρία μας και στο σύστημα των πεποιθήσεων μας, και ιδιαίτερα όταν αυτά αμφισβητούνται από τους άλλους. Έχει αποδειχτεί ξανά και ξανά, ότι όταν μας υπενθυμίζουν τον φόβο μας για τον θάνατο, αντιδρούμε γενναιόδωρα σε εκείνους που ενισχύουν τις πεποιθήσεις μας, και άσχημα σε εκείνους που θέτουν τις πεποιθήσεις μας υπό αμφισβήτηση.

Τι μας κάνει να συμπεριφερόμαστε με αυτόν τον τρόπο;

Ενότητα vs Ατομικότητα

Ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο χωρίς να γνωρίζουμε τον διαχωρισμό. Ένα νεογέννητο μωρό δεν είναι δυνατόν να δει τη διαφορά μεταξύ του εαυτού του και του περιβάλλοντος του. Επομένως, δεν υπάρχει συγκεκριμένη ατομική ταυτότητα στην οποία να προσκολληθεί. Υπάρχει απλά «η ύπαρξη» ως άνευ όρων αγάπη. Αυτό είναι η «συνειδητότητα της ενότητας». Ωστόσο, μέσα στον πρώτο χρόνο της ζωής, αρχίζουμε να αποκτούμε επίγνωση της δυαδικότητας – το οποίο είναι «εγώ σε σχέση με σένα». Ενώ τα νεογέννητα δεν μπορούν να διακρίνουν τους εαυτούς τους από τις μητέρες τους, τα παιδιά ηλικίας ενός έτους μπορούν να δουν ότι είναι στην πραγματικότητα ξεχωριστές οντότητες.

Σύμφωνα με τους Επιστήμονες, ΟΛΟΙ οι Άνθρωποι που Τρώνε τα Νύχια τους είναι… Δεν Φαντάζεστε ΤΙ Ανακάλυψαν!

Πολλοί άνθρωποι έχουν κάποιο είδος νευρικής συνήθειας ως παιδιά ή ως έφηβοι, και για ορισμένους, αυτή η συμπεριφορά μπορεί να συνεχιστεί μέχρι την ενηλικίωση. Μπορεί να είναι μια επαναλαμβανόμενη ασυνείδητη συνήθεια όπως τράβηγμα μαλλιών ή η ταλάντωση του ποδιού.

Περίπου 1 στους 20 ανθρώπους εμφανίζουν επαναλαμβανόμενες διαταραχές κινητικότητας που εστιάζουν στο σώμα τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους.Αλλά υπάρχει μια συνήθεια που ξεχωρίζει ανάμεσα σε όλες, είναι το φάγωμα των νυχιών.

Και δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι είναι η δεύτερη πιο συνηθισμένη συνήθεια επαναλαμβανόμενης συμπεριφοράς – εκτιμάται ότι το 30% του πληθυσμού τρώνε τα νύχια τους!

Παρακολουθώντας κάποιον να κολλάει την άκρη του δακτύλου στο στόμα του δεν είναι και το πιο ευχάριστο θέαμα, ούτε είναι αισθητικά ευχάριστο το αποτέλεσμα.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: Γιατί το κάνουν οι άνθρωποι;

Οι περισσότεροι άνθρωποι το θεωρούν ως μια νευρική συνήθεια, ένα βασικό σύμπτωμα άγχους ή ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής. Αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχει κάτι περισσότερο πίσω από αυτή τη φαινομενικά αθώα συνήθεια.

7 σημάδια ότι είστε ένα ελεύθερο πνεύμα

Το να είστε ελεύθερο πνεύμα, αντίθετα με ό,τι πιστεύουν πολλοί, δεν σημαίνει ότι αποφεύγετε τις ευθύνες ή ότι φιλοδοξία σας είναι μια ανέμελη ελευθερία. Σημαίνει ότι είστε πιστοί στον εαυτό σας. Είστε ένα ελεύθερο πνεύμα;

Ελεύθερο πνεύμα είναι ένα άτομο με προσωπικότητα που έχει φτάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο ωριμότητας και ψυχολογικής ικανότητας βασισμένο στην αυτάρκεια και στην ασφάλεια.

Δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί αυτό το επίπεδο προσωπικής εξέλιξης.

Επίσης συνδέεται με μια διάσταση που αντιστοιχεί στην ιεραρχία των αναγκών που παρουσίασε ο Abraham Maslow το 1943 στο άρθρο του «Μια Θεωρία για την Ανθρώπινη Κινητοποίηση».

Ωστόσο, το να είναι κανείς ελεύθερο πνεύμα σίγουρα δεν σημαίνει ότι αποκόβεται από κάθε δέσμευση και ευθύνη. Αυτή είναι μια συνηθισμένη παρανόηση.

Ένα πραγματικά ελεύθερο πνεύμα διαθέτει χαρακτηριστικά, νοητικές στάσεις και τρόπους αλληλεπίδρασης με την πραγματικότητα που το καθιστούν περισσότερο ικανό να αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες της ζωής.

Σήμερα θέλουμε να σας μιλήσουμε για τα γνωρίσματα που διαθέτει ένα ελεύθερο πνεύμα. Μήπως είστε και εσείς ένα ελεύθερο πνεύμα;

1. Επιλέγετε, σκέφτεστε και πράττετε χωρίς να έχετε ανάγκη από έγκριση

Το να φτάσετε σε αυτό το σημείο του προσωπικού ταξιδιού σας στο οποίο δεν χρειάζεστε την έγκριση των άλλων σίγουρα αποτελεί μεγάλο βήμα.

Κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου μέρους της ζωής σας, συχνά αισθάνεστε ότι πρέπει να λάβετε την έγκριση της κοινωνίας. Πρώτα από τους γονείς σας, έπειτα από τους συνομηλίκους σας και αργότερα από τους συναδέλφους σας.

Το να επιτρέπετε στους άλλους να βλέπουν τον αληθινό εαυτό σας και να μιλάτε από την καρδιά σας με ειλικρίνεια δεν είναι κάτι που επιτυγχάνεται μέσα σε μια νύχτα.

Μόνο ένα ελεύθερο πνεύμα το καταφέρνει αυτό.

Οι πικρόχολοι άνθρωποι ποτέ δεν συγχωρούν, ούτε ξεχνούν

Το πρόβλημα με τους πικρόχολους ανθρώπους είναι ότι σπάνια συνειδητοποιούν ότι είναι έτσι. Ωστόσο, μόλις το κάνουν, μπορούν να διορθώσουν αυτή τη συμπεριφορά και να αλλάξουν τον τρόπο ύπαρξής τους.

 

Η πικρία είναι ένα αρνητικό συναίσθημα που μπορεί πραγματικά να βλάψει την ψυχική σας υγεία. Αυτό συμβαίνει επειδή οι πικρόχολοι άνθρωποι αδυνατούν να συγχωρήσουν και να ξεχάσουν τους άλλους για τα τραύματα που τους προκάλεσαν.

Είτε ήταν κάτι που είπε κάποιος, είτε κάτι που έκανε και τους πλήγωσε, οι άνθρωποι που κουβαλάνε κακία μέσα τους ποτέ δεν καταφέρνουν να βρουν την ευτυχία επειδή περνάνε τη ζωή τους κουβαλώντας ένα βάρος στους ώμους τους. Δεν διαθέτουν τους πόρους που χρειάζονται για να συγχωρήσουν, και αυτό οδηγεί σε μια βαθιά εσωτερική πικρία.

Το να κουβαλάς την πικρία μέσα σου είναι διαφορετικό από το να είσαι εκδικητικός.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι η πικρία και το να επιδιώκεις την εκδίκηση πηγαίνουν χέρι-χέρι, αλλά είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Η πικρία είναι ένα αίσθημα που δημιουργείται όταν πληγωνόμαστε και μας κάνει να θέλουμε το άλλο πρόσωπο να πληρώσει για αυτό που έχει κάνει.

5 σημάδια ότι είστε τοξικό άτομο

Αν στη ζωή σας συνεχίζονται να επαναλαμβάνονται τα ίδια σχήματα σχέσεων με τους άλλους ανθρώπους, πρέπει να αναρωτηθείτε αν το πρόβλημα δεν είναι εκείνοι αλλά εσείς. Μήπως είστε τοξικό άτομο;

 

Έχουμε ήδη μιλήσει στο ιστολόγιό μας για το τι σημαίνει να είναι κανείς τοξικό άτομο και ποια είναι η συμπεριφορά του. Επίσης σας έχουμε ήδη πει να μένετε μακριά από τοξικούς ανθρώπους. Έχετε όμως ποτέ αναρωτηθεί αν είστε ένας από αυτούς; Πώς ξέρετε αν είστε τοξικό άτομο;

Η αλήθεια είναι ότι σπάνια θέτουμε στον εαυτό μας ερωτήματα όπως αυτό σκεφτόμενοι όλα όσα το συνοδεύουν. Όμως είναι σημαντικό να αφιερώσουμε λίγο χρόνο και να εξετάσουμε αυτό το ενδεχόμενο.

Σκεφτείτε τι είναι σημαντικό, επειδή οι διαπροσωπικές σας σχέσεις δίνουν νόημα στη ζωή σας.

Το πρόβλημα είναι ότι, αν είστε τοξικό άτομο, θα βρίσκεστε σε συγκρουσιακές σχέσεις που δεν φέρνουν ευτυχία ή ασφάλεια στη ζωή σας.

Τώρα που το γνωρίζετε αυτό, είναι καιρός να μάθετε ποια σημάδια πρέπει να αναζητήσετε για να διαπιστώσετε αν είστε τοξικό άτομο.

Τα φριχτά βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης έναντι των αιρετικών

Καθ ‘όλη τη διάρκεια της ιστορίας της Καθολικής Εκκλησίας, οι αιρετικοί αποτελούσαν ένα συνεχόμενο άγχος και ανησυχία, είτε ήταν πραγματικά είτε όχι. Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη προσπάθεια για να θεωρηθεί κάποιος αιρετικός. Αρκούσε μόνο να έχει μια, έστω και μικρή, διαφορετική άποψη από αυτή της Καθολικής Εκκλησίας. Τότε κινούνταν τα νήματα και ο αιρετικός συλλαμβάνονταν για να ομολογήσει τις αμαρτίες του. Ακόμα και πιο πιστός πολίτης μπορούσε να βρεθεί στο στόχαστρο της Εκκλησίας. Κλασσικό παράδειγμα είναι αυτό του Γαλιλαίου, ο οποίος αν και πιστός, πίστευε ότι η γη γυρίζει ενώ η Καθολική Εκκλησία το αντίθετο. Οδηγήθηκε στην Ιερά Εξέταση, παρ ‘όλα αυτά ομολόγησε χωρίς βασανιστήρια. Στο συγκεκριμένο άρθρο θα αναφερθούν ορισμένα από τα πιο φριχτά βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης.

Δημιουργία της Ιεράς Εξέτασης

Η Ιερά Εξέταση δημιουργήθηκε το 1231 από τον Πάπα Γρηγόριο Στ’ για να ξεκαθαριστούν οι πραγματικοί πιστοί από τους αιρετικούς. Όταν ο Πάπας δημιουργούσε το συγκεκριμένο «θεσμό» συμπλήρωσε εκτός των άλλων πως, όποιος ιεροεξεταστής βασανίσει τον αιρετικό για να ομολογήσει, θα δεχθεί απευθείας συγχώρεση από το Θεό και την Εκκλησία. Το στοιχείο αυτό έδινε μια παραπάνω ώθηση και άνεση στους ιεροεξεταστές να πραγματοποιούν μια σειρά από τα πιο σαδιστικά και άγρια βασανιστήρια που υπήρξαν ποτέ. Για τον λόγο έμειναν στην ιστορία «μεσαιωνικά βασανιστήρια».

Τα βασανιστήρια

Το ράφι

Ο αιρετικός ξάπλωνε σ’ ένα ξύλινο κρεβάτι και τα άκρα του δενόταν με σχοινιά. Οι ιεροεξεταστές τραβούσαν τα σχοινιά με μοχλούς που ήταν συνδεδεμένοι μ’ αυτά, φτάνοντας στο σημείο να εξαρθρώνουν τα άκρα, όπου σταματούσαν κιόλας. Σε λιγότερες περιπτώσεις, οι βασανιστές συνέχιζαν να τραβάνε τα σχοινιά, ώσπου τα άκρα του κατηγορούμενου ξεκολλούσαν από πάνω του με αποτέλεσμα να πεθάνει από αιμορραγία.

Τι είναι καλύτερο διατροφικά; Kουραμπιέδες, μελομακάρονα ή δίπλες; Πόσες θερμίδες περιέχουν;

της Αγγελικής Μήλιου

Τα Χριστούγεννα βρίσκονται προ των πυλών και τελικά δίλημμα αποτελεί το πόσα μελομακάρονα, κουραμπιέδες ή δίπλες μπορούμε να καταναλώσουμε χωρίς να επιβαρυνθούμε με περιττά κιλά, καθώς επίσης και τι από όλα τα χριστουγεννιάτικα γλυκά είναι προτιμότερο να καταναλώνουμε. Πρόκειται για τρία πολύ αγαπημένα και γιορτινά γλυκά, τα οποία ωστόσο μοιάζουν με... θερμιδικές βόμβες. 

Ποιο, όμως, να προτιμήσετε;

Θερμιδικά ένας κουραμπιές 40 γραμμαρίων έχει περίπου 240 θερμίδες και 9,2γρ λίπους ενώ ένα μελομακάρονο έχει λιγότερα λίπη και θερμίδες (ένα κομμάτι 35 γραμμαρίων περιέχει 190 θερμίδες και 8γρ λίπους περίπου). 

Το μελομακάρονο είναι όμως και πιο υγιεινό.

Τα μελομακάρονα είναι πιο υγιεινά σε σύγκριση με τους κουραμπιέδες, επειδή όταν παρασκευάζονται με ελαιόλαδο και όχι με βούτυρο περιέχουν λιγότερα κορεσμένα λιπαρά τα οποία είναι ευεργετικά για το καρδιαγγειακό σύστημα.

Αναλύοντας τα επιμέρους συστατικά που περιέχονται στα μελομακάρονα:

• Το ελαιόλαδο αποτελεί πολύ καλή πηγή αντιοξειδωτικών βιταμινών (κυρίως Ε) μονοακόρεστων λιπαρών, ουσίες που βοηθούν στην μείωση της LDL («κακής») και την διατήρηση των επιπέδων της HDL («καλής») χοληστερόλης στο αίμα.


• Τα καρύδια είναι πλούσια σε μέταλλα, βιταμίνες Β6 και Ε, καθώς και σε μονοακόρεστα και πολυακόρεστα ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα, γεγονός που τους προσδίδει σημαντική αντιοξειδωτική δράση.


• Το μέλι περιέχει βιταμίνες του συμπλέγματος Β και βοηθά στην καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος καθώς και στις μεταβολικές λειτουργίες του οργανισμού.


• Τέλος, η κανέλα αποτελεί ένα εξαίρετο μπαχαρικό με υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά. Μάλιστα η κανέλα περιέχει και μικρή ποσότητα σιδήρου, η οποία έχει και μεγάλη βιοδιαθεσιμότητα ειδικά όταν συνδυάζεται με τη βιταμίνη C του ξύσματος πορτοκαλιού ή του χυμού πορτοκάλι.

Όσον αφορά τα συστατικά των κουραμπιέδων:

Εγκώμιο της Εκλεπτυσμένης Τεμπελιάς

Εκλεπτυσμένη Τεμπελιά: Μια ανάστροφη αλχημεία, που μετατρέπει σε μόλυβδο το χρυσάφι του υπαρξιακού πλούτου.

Στη θεωρία που σφυρηλατήθηκε σχετικά μ’ αυτήν, η τεμπελιά ωφελήθηκε πολύ από την αυξανόμενη δυσμένεια, στην οποία περιέπεσε η εργασία. Η καθημερινή εργασιακή αποκτήνωση, έχοντας για μεγάλο διάστημα αναγορευθεί σε αρετή από την μπουρζουαζία που αποκόμιζε τα οφέλη και από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, στις οποίες διασφάλιζε την υπεραξία της εξουσίας τους, τελικά κατέληξε να αναγνωριστεί ως αυτό που πραγματικά είναι: μια ανάστροφη αλχημεία, που μετατρέπει σε μόλυβδο το χρυσάφι του υπαρξιακού πλούτου.

Ωστόσο, η εκτίμηση την οποία καυχιέται ότι έχει κερδίσει η τεμπελιά, δεν έχει πάψει διόλου να υποβαθμίζεται από τη σχέση σύζευξης που, εξομοιώνοντας ηλιθιωδώς τα ζώα με ό,τι πιο αξιοκαταφρόνητο έχουν οι άνθρωποι, συνεχίζει να συνδέει το τζίτζικα με το μέρμηγκα. Θέλουμε δε θέλουμε, η τεμπελιά παραμένει δέσμια της εργασίας την οποία απορρίπτει, εγκωμιάζοντάς την.

Η πρώτη σκέψη, όταν πρόκειται να μην κάνεις τίποτα, δεν είναι πως αυτό είναι αυτονόητο; Αλίμονο, μέσα σε μια κοινωνία που μας διχάζει ακατάπαυστα, πώς είναι δυνατόν να πλησιάσουμε τον εαυτό μας απρόσκοπτα; Πώς να βολευτούμε χωρίς δυσκολία, σ’ αυτή την ευλογημένη κατάσταση όπου δεν βασιλεύει παρά η ραθυμία της επιθυμίας;

Μήπως τα πάντα δεν βρίσκονται σε κίνηση για να ταράξουν, με τα καλύτερα επιχειρήματα του καθήκοντος και της ενοχής, τη γαλήνια ώρα της ηρεμίας όταν είσαι μόνος με τον εαυτό σου; Ο Γκεόργκ Γκρόντεκ αντιλαμβανόταν ορθά, στην τέχνη του να μην κάνεις τίποτα, το σημάδι μιας συνείδησης πραγματικά απελευθερωμένης από τους πολυάριθμους καταναγκασμούς, που από τη γέννηση ως το θάνατο μετατρέπουν τη ζωή σε μια φρενήρη παραγωγή του τίποτα.

Είμαστε τόσο ζυμωμένοι με το παράδοξο, ώστε η τεμπελιά δεν αποτελεί θέμα στο οποίο δε θα μπορούσαμε να επεκταθούμε απλά, όπως θα το απαιτούσε η φύση, με την προϋπόθεση ότι και η φύση θα μπορούσε να προσεγγισθεί με αμεσότητα.
Η εργασία εκφύλισε την τεμπελιά

Την έκανε πουτάνα της, την ίδια στιγμή που η πατριαρχική εξουσία έβλεπε στη γυναίκα την ανάπαυση του πολεμιστή. Την έντυσε γελοία με τις υποκρισίες της, όταν το νεκροτομείο των εκμεταλλευτριών κοινωνικών τάξεων συνταύτιζε την εργασιακή δραστηριότητα με την μοναδική χειρωνακτική παραγωγή.

Τι ήταν όλοι αυτοί οι ισχυροί, οι μονάρχες, οι αριστοκράτες, οι ανώτεροι αξιωματούχοι, αν όχι εργάτες του πνεύματος, επιφορτισμένοι να επιβάλουν την εργασία σ’ αυτούς που προηγουμένως «είχαν τρελάνει»; Αυτή η ραθυμία για την οποία κόμπαζαν οι πλούσιοι και η οποία τρέφει ανά εκατό χρόνια τη μνησικακία των καταπιεσμένων, μου φαίνεται ότι απέχει αρκετά από την ειδυλλιακή κατάσταση της τεμπελιάς.

Πώς καμαρώνουν όλοι αυτοί οι κενόδοξοι αριστοκράτες, καιροφυλακτώντας την παραμικρή παράλειψη, την αυστηρή τήρηση των τύπων, επιφυλακτικοί απέναντι στους δούλους που κρύβουν τη δυσαρέσκεια και την περιφρόνησή τους κάτω από τη δουλοπρέπεια, εκτός κι αν πρόκειται να τους βάλουν να δοκιμάσουν πρώτοι τα φαγητά που έχουν καρυκεύσει με τις βασκανίες της ζήλιας και της εκδίκησης. Τι κουραστική που είναι αυτή η τεμπελιά και πόση δουλικότητα υπάρχει στη συνεχή τέρψη μιας κατά παραγγελία φιλοφροσύνης!

Προσοχή: 7 ασθένειες που μεταδίδονται από τα κατοικίδια

Τα λατρεύουμε. Όλοι. Ανεξαιρέτως. Όποιος δεν αγαπάει τα ζώα έχει σίγουρα κάποιο “ανοιχτό θέμα” με τον εαυτό του, την κοινωνία και την φύση γενικότερα.

Αλλά το ότι αγαπάμε τα κατοικίδια ζωάκια στο σπίτι μας, δεν σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο να προσέχουμε, εκτός από την δική τους υγεία, και την δική μας.

“Δεν ζούμε σε έναν αποστειρωμένο περιβάλλον και τα ζώα, που είναι κατοικίδια και γίνονται μέλη της οικογένειάς μας, δεν είναι απαλλαγμένα από μικρόβια”, λέει η δρ Susan Rehm, αντιπρόεδρος του τμήματος Λοιμωδών Νοσημάτων στην Κλινική Κλίβελαντ στο Οχάιο. Και προσθέτει: “Μερικές φορές μπορεί να κολλήσουμε κάποια ασθένεια από το κατοικίδιο ζώο μας”.

Οι ηλικιωμένοι, οι πολύ νέοι, οι έγκυες γυναίκες και τα άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα είναι πιο ευάλωτα, σύμφωνα με μια ανασκόπηση συνολικά 500 επιμέρους ερευνών, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό The Canadian Medical Association Journal.

Δείτε 7 ασθένειες που μπορεί να κολλήσει ένας άνθρωπος από ένα κατοικίδιο ζώο και τι πρέπει να γνωρίζετε σχετικά:

1. Ringworm από μικρά σκυλάκια και γατάκια

Τα νεαρά ζώα είναι πιο πιθανό να μεταδώσουν την ασθένεια αυτή στους ανθρώπους. Το ringworm οφείλεται σε έναν μύκητα και προκαλεί στους ανθρώπους ένα φολιδωτό, κοκκινωπό, κυκλικό εξάνθημα στο δέρμα ή ένα φαλακρό “μπάλωμα” στο τριχωτό της κεφαλής. Μερικά ενήλικα κατοικίδια ζώα, συνήθως γάτες, συχνά δεν παρουσιάζουν συμπτώματα ringworm. Αλλά μπορείτε να το κολλήσετε εύκολα, αγγίζοντας ένα μολυσμένο κατοικίδιο ζώο, ή ακόμα και την κουβέρτα του. Ο μύκητας υπάρχει επίσης στο χώμα του κήπου, όπου οι γάτες και τα σκυλιά μπορεί να έχουν κάνει την ανάγκη τους. Εάν κολλήσετε ringworm, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια τοπική αντιμυκητιασική αλοιφή. Σε ορισμένες πιο σοβαρές περιπτώσεις, ο γιατρός σας μπορεί να συνταγογραφήσει μια αγωγή με χάπια.

2. Ασκαρίδες, αγκυλόστομα και ταινία

Τα περισσότερα κουτάβια και γατάκια γεννιούνται με ασκαρίδες και αυτός είναι ο λόγος που θα πρέπει τακτικά να ελέγχονται και να υποβάλλονται στην κατάλληλη θεραπεία. Τα αυγά της ασκαρίδας μπορούν να επιβιώσουν μέχρι και ένα μήνα σε υγρό περιβάλλον, όπως η άμμος και το χώμα όπου ένα κατοικίδιο κάνει την ανάγκη του. Αν πιάσετε μολυσμένη άμμο και στη συνέχεια δεν πλύνετε τα χέρια σας, μπορεί να καταπιείτε τα αυγά χωρίς να το καταλάβετε. Αν κάποιος μολυνθεί με αυγά ασκαρίδας μπορεί να βιώσει προβλήματα στα μάτια, στην καρδιά, στους πνεύμονες και ακόμη και νευρολογικά συμπτώματα. Η σπλαχνική τοξοασκαρίαση, η ασθένεια που μπορεί να προκύψει από ασκαρίδες, μπορεί να αντιμετωπιστεί με αντιπαρασιτικά φάρμακα.

Τα αγκυλόστομα σε ένα κατοικίδιο ζώο, συνήθως σε σκύλους και γάτες, μπορεί να προκληθούν από διάφορα παράσιτα. Ένα άτομο μπορεί να μολυνθεί εάν οι προνύμφες των αγκυλόστομων από μολυσμένο έδαφος διαπεράσουν το δέρμα. Η λοίμωξη δεν είναι σοβαρή, συνήθως υποχωρεί από μόνη της, ή μπορεί να σας δοθεί μια αντιπαρασιτική αγωγή.

Η ψυχολογία του φόβου της ελευθερίας

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό με πέντε φυσικά συναισθήματα: φόβο, θλίψη, θυμό, ζήλια κι αγάπη.Προτού καν γίνει κανείς έξι χρονών, όλα τα παραπάνω φυσικά συναισθήματα έχουν μετατραπεί σε αφύσικα!

Πως;

Με την εκπαίδευση που δεχόμαστε ως παιδιά συνεχώς κι επίμονα απ’ όλους τους αποδεκτούς φορείς κοινωνικοποίησης (δηλ. γονείς, συγγενείς, δασκάλους, κ.λ.π.) οτι η εκδήλωση των φυσικών συναισθημάτων δεν είναι ούτε αρεστή, ούτε επιτρεπτή σε ένα πλαίσιο στο οποίο χρειάζεσαι να είσαι αρεστός για να επιβιώσεις ψυχικά και σωματικά.

Οι άνθρωποι έχουν μόνο δύο φυσικούς φόβους: την πτώση από μεγάλο ύψος, και τους ξαφνικούς δυνατούς θορύβους. Αν ανεβάσουμε ένα μικρό παιδί σε μια ψηλή εξέδρα – οποιοδήποτε παιδί- δεν θα κατέβει, γιατί διαθέτει έναν έμφυτο φόβο για το ύψος.

Όσον «θαρραλέος» κι αν πιστεύω ότι είμαι, αν κάποιος πυροβολήσει πίσω μου, θα εκπλαγείτε με την ταχύτητα που θα σκύψω…

ΑΝΟΙΞΕ Η «ΠΕΡΙΕΡΓΗ» ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΤΗΣ… «ΑΡΧΗΣ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ»!

Γράφει Συντακτική Ομάδα Χειλαδάκη

Μια πολύ περίεργη συναγωγή με τεράστια όπως αναφέρεται συμβολική και εσχατολογική σημασία στην Ιερουσαλήμ, στο σύμπλεγμα σηράγγων του δυτικού Τείχους που χρειάστηκε 12 χρόνια για να χτιστεί, άνοιξε τη Δευτέρα το βράδυ 18/12 μετά την παραδοσιακή τελετή φωτισμού κεριών Hanukkah στην πλατεία Western Wall.

Ιερ. 29,10    «Εγώ έσυρα προς τα κάτω και εταπείνωσα τον Ησαύ, απεκάλυψα τα κρησφύγετα των Ιδουμαίων, ώστε να μη ημπορούν να αποκρυβούν. Εξωλοθρεύθησαν με τα χέρια των αδελφών των και των γειτόνων των»

Με όλες τις νέες εξελίξεις και τη διαμάχη με τον Πρόεδρο Τραμπ που αναγνωρίζει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, καθώς την ανανεωμένη συζήτηση για την οικοδόμηση του Τρίτου Εβραϊκού Ναού, αυτή ιστορία της περίεργης συναγωγής σίγουρα είναι ενδιαφέρουσα και επίκαιρη.

Η συναγωγή έχει χτιστεί από έναν Εβραίο δισεκατομμυριούχο που ήθελε ένα σπίτι λατρείας στη σκιά του αρχικού ναού. Το γεγονός ότι είναι υπόγεια σε μια σήραγγα κάτω από το Δυτικό Τείχος των Δακρύων για πολλούς προαναγγέλλει σημαντικά και εσχατολογικά γεγονότα.

Ντροπαλότητα, συστολή, δειλία, έλλειψη αυτοπεποίθησης, διστακτικότητα, ατολμία, στο μικροσκόπιο

Αν αυτά τα χαρακτηριστικά ταιριάζουν σε σας, πιθανότατα ανησυχείτε για την εντύπωση που δίνετε στους άλλους.

Μπορεί συνήθως να αποφεύγετε τις κοινωνικές περιστάσεις γιατί εκεί αισθάνεστε άβολα και μιλάτε λίγο ή περιορίζεστε σε κοινότυπη ψιλοκουβέντα. Ίσως ακόμη να απομακρύνεστε γενικά από τους άλλους ανθρώπους και να μην επιδιώκετε σχέσεις.

Το πιθανότερο είναι ότι δεν αισθάνεστε αρκετά άνετα σε ομάδες μεγαλύτερες από δύο ή τρία άτομα και κάθε φορά που σας καλούν σε μεγάλες κοινωνικές συγκεντρώσεις, βρίσκετε δικαιολογίες για να αποφύγετε να πάτε.

Στις σπάνιες περιπτώσεις που δεν μπορείτε να το αποφύγετε, όπως ο γάμος ενός συγγενικού προσώπου, κάνετε μόνο τη στοιχειώδη ψιλοκουβέντα για τα τετριμμένα και στη συνέχεια προσπαθείτε να χαθείτε στο πλήθος, να γίνετε αθέατος.

Σας είναι πολύ πιο εύκολο να μιλάτε με ένα ή δύο άτομα, αλλά μόλις ο αριθμός αυξάνεται, γίνεστε νευρικός. Φοβάστε τη στιγμή που κάποιος θα σας ρωτήσει κάτι και θα πέσουν όλα τα βλέμματα πάνω σας.

Όταν ήσασταν νεότερος, ίσως προσπαθούσατε να «ταιριάξετε με τους άλλους», αλλά ποτέ δεν φάνηκε να λειτουργεί. Δυσκολεύεστε να βρείτε τι είναι κατάλληλο να πείτε, ειδικά όταν τα φώτα πέφτουν πάνω σας. Πιστεύετε ότι κάνετε ή λέτε το λάθος πράγμα και μετά υποφέρετε στην αμήχανη σιωπή. Τελικά, ίσως αποφασίσατε ότι πρέπει να λέτε όσο το δυνατόν λιγότερα για να διατηρείτε την αξιοπρέπειά σας.

Μπορούμε να φτιάξουμε τεχνητή νοημοσύνη χωρίς να χάσουμε τον έλεγχό της;

Φοβάστε την υπερευφυή τεχνητή νοημοσύνη; Έτσι πρέπει, μας λέει ο νευροεπιστήμων και φιλόσοφος Σαμ Χάρις - και όχι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο. Πρόκειται να φτιάξουμε υπεράνθρωπες μηχανές, λέει ο Χάρις, αλλά ακόμα δεν έχουμε λύσει τα προβλήματα που σχετίζονται με τη δημιουργία κάποιου πράγματος που μπορεί να μας μεταχειριστεί όπως εμείς μεταχειριζόμαστε τα μυρμήγκια. 

Θα σας μιλήσω για ένα σφάλμα στη λογική που έχουν πολλοί από εμάς. Στην ουσία είναι αδυναμία να δούμε ένα ορισμένο είδος κινδύνου. Θα περιγράψω ένα σενάριο που θεωρώ ταυτόχρονα τρομακτικό, αλλά και πιθανό να συμβεί, και δεν είναι καλός συνδυασμός, όπως τελικά αποδεικνύεται. Αλλά αντί να τρομοκρατείστε, οι περισσότεροι πιστεύετε ότι αυτό που σας λέω είναι μάλλον ωραίο. 

Θα σας περιγράψω πώς τα οφέλη που θα δρέψουμε από την τεχνητή νοημοσύνη μπορούν εν τέλει να μας καταστρέψουν. Και μάλιστα το θεωρώ απίθανο είτε να μην μας καταστρέψουν ή να μας εμπνεύσουν να καταστραφούμε μόνοι μας. Αν όμως σκέφτεστε όπως εγώ, θα το απολαμβάνετε να σκέφτεστε αυτά τα πράγματα. Κι αυτή η αντίδραση είναι μέρος του προβλήματος. Εντάξει; Αυτή η αντίδραση θα πρέπει να σας ανησυχεί. Κι αν επρόκειτο να σας πείσω με αυτή την ομιλία ότι είναι πιθανόν να αντιμετωπίσουμε παγκόσμιο λιμό, είτε λόγω κλιματικής αλλαγής ή κάποιας άλλης καταστροφής, και ότι τα εγγόνια σας, ή τα δικά τους εγγόνια, είναι πολύ πιθανόν να ζήσουν κάπως έτσι, δεν θα σκεφτόσασταν, «Ενδιαφέρον. Μου αρέσει αυτή η ομιλία TED». 

Σύγκλιση Δυνάμεων ...

Οι Συμπαντικές Δυνάμεις συγκλίνουν και η Γαία λούζεται κυριολεκτικά από νέες δυνατότητες, ενώ παράλληλα αποχωρούν επιρροές που μας κράτησαν σε αναμονή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα νέα πρότυπα, αναζητούν διαθέσιμο χώρο και γόνιμο έδαφος για να προσφέρουν καινοτόμες ιδέες και να διανοίξουν ορίζοντες αισιοδοξίας, ν`αφυπνίσουν λανθάνουσες μνήμες και να επαναφέρουν ισορροπίες.

Η παρουσία τους γίνεται αισθητή με ήπιο και ταυτόχρονα δυναμικό τρόπο, μέσα από μια ροπή που δημιουργούν με σκοπό να μας στρέψουν εντός και να καλλιεργήσουν την επαφή μας με τα βαθύτερα επίπεδα της συνείδησής μας. Η εσωστρέφεια και η ενδοσκόπηση που προκύπτουν, δεν έχουν να κάνουν τόσο με τη χρονιά που τελειώνει και λόγω συνήθειας οδηγούμαστε σε απολογισμό των πεπραγμένων, όσο με την αναγκαιότητα να βάλουμε τάξη στις εμπειρίες μας και ν`αναγνωρίσουμε τι λειτουργεί θετικά για εμάς και τι όχι. Απώτερος σκοπός, να παραμερίσουμε το εφήμερο για ν`αναδυθεί το Αιώνιο.

- Πού βρίσκεσαι;

- Πόσο σου ταιριάζουν αυτά που βιώνεις;

- Υπάρχει πηγαία χαρά στη ζωή σου;

- Παραμένουν αναπάντητα ερωτηματικά μέσα σου;

- Ποια είναι αυτά;

- Ποιος είναι ο στόχος σου για τη νέα χρονιά;

- Ποιες είναι οι προθέσεις σου, τι σκοπεύεις να κάνεις;

- Πόσο συνεπής είσαι απέναντι στον εαυτό σου με άριστα το 10;

- Εκφράζεις αυτά που νιώθεις ή κρύβεσαι;

- Πόσο αυθεντικός/ή ήσουν τη χρονιά που πέρασε;

- Τι θ`απαντούσες στην ερώτηση: ποιος/ποια πραγματικά είσαι;

Η δίαιτα της νύχτας ή τι να ΜΗΝ τρως το βράδυ: 5 διατροφικές συνήθειες για καλό ύπνο

Πρόσεξε τι βάζεις στο βραδινό σου πιάτο! Να τι να μην τρως το βράδυ



1.Διατροφή με υπερβολές 

Ένα ελαφρύ σνακ πριν από τον ύπνο μπορεί να βελτιώσει τον ύπνο, αλλά το πάρα πολύ φαγητό μπορεί να προκαλέσει πεπτικές ενοχλήσεις, γεγονός που οδηγεί σε εγρήγορση και στη συνέχεια σε αϋπνία. Η κατανάλωση αμυλούχων τροφών φαίνεται να συνδέεται με τη μείωση των διαταραχών του ύπνου ενώ από την άλλη πλευρά αν αποφασίσεις να πας στο κρεβάτι σου με άδειο ­στομάχι, το πιο πιθανό είναι ότι θα …χάσεις τον ύπνο σου. Η υπογλυ­καιμία προκαλεί έκκριση ορμονών (προκειμένου να ρυθμιστούν τα επίπε­δα της γλυκόζης στο αίμα), οι οποίες ουσιαστικά διεγεί­ρουν τον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται η διαδικασία του ύπνου. Η καλύτερη λύση είναι ένα σνακ 1-2 ώρες πριν τον ύπνο.

2.Το αλκοόλ είναι ένα δίκοπο μαχαίρι

Οι έρευνες δείχνουν ότι η μικρή κατανάλωση αλκοόλ, η λεγόμενη «μικρή δόση», μπορεί να βοηθήσει τον ύπνο και τα ξυπνήματα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Προσοχή όμως! Δεδομένου ότι ο μέσος άνθρωπος μεταβολίζει το αλκοόλ σε ποσοστό 0,01% – 0,02% ανά ώρα, για ένα μέσο άτομο που έχει 0,06 – 0,08 (δύο με τρία ποτήρια) αλκοόλης στο αίμα του λίγο πριν κοιμηθεί, ο οργανισμός χρειάζεται 4-5 ώρες για να το μεταβολίσει. Αν λοιπόν, ξυπνάς κουρασμένη και με έντονη κόπωση, τώρα ξέρεις το γιατί. Ο οργανισμός σου έδινε «μάχη» για να αποβάλλει το αλκοόλ κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Η Ειρεσιώνη, το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο, και τα δώρα..

Δεν είναι δύσκολο να ανιχνεύσουμε το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου ιστορικά. Η προέλευσή του ανήκει αναμφίβολα στην  αρχαιότητα, καθώς όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί τιμούσαν πάντοτε τα δέντρα.

Ως πράσινα φυτά και σύμβολα της αθάνατης βλάστησης, ήταν ιερά για τους θεούς της φύσης όπως τον Πάνα, τον Διόνυσο, τις νύμφες κ.λ.π. Σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική παράδοση, το πεύκο γεννήθηκε από το σώμα της νύμφης που λεγόταν Πίτυς, που ήταν η αγαπημένη των θεών Πάνα και Βορέα.

Η Ειρεσιώνη (από το είρος = έριον, μαλλίον) είναι κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λ.π., εκτός του μήλου και του αχλαδιού). Ήταν έκφραση ευχαριστίας για την γονιμότητα του λήξαντος έτους, και παράκληση συνεχίσεως της γονιμότητας και ευφορίας και κατά το επόμενο έτος Ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη).

Την εβδόμη ημέρα του μηνός Πυανεψιώνος (22 Σεπτεμβρίου - 20 Οκτωβρίου), τα παιδιά, περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας τις καλένδες (κάλαντα) από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημα τους , ενώ όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους. Τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος.