Πόσο στ’ αλήθεια ελεύθερες και συνειδητές είναι οι επιλογές μας; Πόσο είμαστε ο αυθεντικός εαυτός μας; Τι είναι αυτό που πολλές φορές θολώνει τα νερά και νιώθουμε πιεσμένοι, εγκλωβισμένοι, προσποιητοί ή συμβιβασμένοι;
Τις περισσότερες φορές, αυτό που μας δυσκολεύει δεν είναι κάποιος εξωγενής παράγοντας, ή κάποιο γεγονός της ζωής, αλλά οι ίδιες μας οι σκέψεις.
Τις περισσότερες φορές, αυτό που μας δυσκολεύει δεν είναι κάποιος εξωγενής παράγοντας, ή κάποιο γεγονός της ζωής, αλλά οι ίδιες μας οι σκέψεις.
Ας δούμε 3 κατηγορίες σκέψεων που μας απομακρύνουν από όσα πραγματικά επιθυμούμε,μας μπερδεύουν, δημιουργούν άγχος και δυσφορία.
1. Γνωστικές διαστρεβλώσεις
Είναι παράλογοι και λανθασμένοι τρόποι σκέψης, που είναι βαθιά ριζωμένοι μέσα μας κι επηρεάζουν τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο. Επειδή δεν βασίζονται στη λογική και στην πραγματικότητα, είναι αναποτελεσματικοί και δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα. Έτσι κυνηγάμε συνεχώς αγχωτικά κάτι άπιαστο κι απομακρυνόμαστε από την ουσία.
Μερικά παραδείγματα είναι:
- Διπολική ή διχοτομική σκέψη: απόλυτες απόψεις, όλα ή τίποτα, άσπρο-μαύρο.
- Ετικέτα: δεν κάνω απλά ένα λάθος αλλά «είμαι λάθος».
- Υποτίμηση των θετικών: «δεν έχω πετύχει και τίποτα σημαντικό».
- Αυθαίρετα συμπεράσματα: χωρίς αποδείξεις, κάνουμε σενάρια, «διαβάζουμε» τη σκέψη των άλλων, κρίνουμε καταστάσεις από μια λεπτομέρεια.
- «Πρέπει»: κρίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους με βάση σκέψεις σαν τις παρακάτω:
«Πρέπει να με αποδέχονται και να με αγαπούν».
«Είναι τρομερό να με εγκαταλείψουν / απορρίψουν».
«Πρέπει να ευχαριστώ τους πάντες και να ζω σύμφωνα με τις προσδοκίες τους».
«Πρέπει να ασχολούμαι με τα προβλήματα των άλλων».
«Πρέπει να πετυχαίνω και να είμαι τέλειος/α».
«Είναι τρομερό να με εγκαταλείψουν / απορρίψουν».
«Πρέπει να ευχαριστώ τους πάντες και να ζω σύμφωνα με τις προσδοκίες τους».
«Πρέπει να ασχολούμαι με τα προβλήματα των άλλων».
«Πρέπει να πετυχαίνω και να είμαι τέλειος/α».