Ο «μύθος του Αντάπα» που θα μας απασχολήσει σήμερα, ανήκει σε εκείνους που κύριος πρωταγωνιστής τους δεν είναι ένας από τους θεούς, όπως είδαμε στους προηγούμενους μύθους, αλλά ένας θνητός με θεϊκή καταγωγή, ο Αντάπα.
Οι πινακίδες στις οποίες αναγράφεται ο μύθος βρέθηκαν στην Αμάρνα της Αιγύπτου και στην Ασσούρ της Ασσυρίας και η χρονολόγησή τους τοποθετείται στη δεύτερη χιλιετία π.Χ. Η πλοκή του εξελλίσεται στην Εριντού, την ιερή πόλη του Ένκι που ήταν η αρχαιότερη πόλη του Σουμέρ και η πρώτη στην οποία εμφανίστηκε η βασιλεία, που όπως πίστευαν ήταν σταλμένη από τους θεούς.
Ο Αντάπα ενσαρκώνει την μάταιη ελπίδα των ανθρώπων για την κατάκτηση της αθανασίας την οποία ο ήρωας προσεγγίζει αλλά δεν καταφέρνει τελικά να κερδίσει. Ανταμείβεται όμως με το μέγιστο των αγαθών, το δώρο της σοφίας. Με το χάρισμα αυτό ο Αντάπα μετατρέπεται στον σοφότερο άνθρωπο του κόσμου και στον πρώτο μεταξύ των σοφών του Σουμέρ.
Ο Αντάπα ενσαρκώνει την μάταιη ελπίδα των ανθρώπων για την κατάκτηση της αθανασίας την οποία ο ήρωας προσεγγίζει αλλά δεν καταφέρνει τελικά να κερδίσει. Ανταμείβεται όμως με το μέγιστο των αγαθών, το δώρο της σοφίας. Με το χάρισμα αυτό ο Αντάπα μετατρέπεται στον σοφότερο άνθρωπο του κόσμου και στον πρώτο μεταξύ των σοφών του Σουμέρ.
Οι σοφοί του Σουμέρ, που όπως λέει ο μύθος ήταν επτά (αριθμός συμβολικός για τους Σουμέριους) στη λογοτεχνία της Μεσοποταμίας περιγράφονται με μορφή ψαριών «πουράντου» δηλαδή κυπρίνων τα οποία θεωρούνται ιερά μέχρι σήμερα και η εκτροφή τους συνεχίζεται στα τζαμιά και τα τεμένη της Μέσης Ανατολής.
Σύμφωνα με άλλο μύθο οι επτά σοφοί, με κύριο εκπρόσωπό τους τον Αντάπα, κάποτε εξόργισαν τους θεούς που αποφάσισαν να τους εξορίσουν από τη γη στέλνοντάς τους στο Άπσου του Ένκι.
Ο λόγος της οργής των θεών πιθανολογείται πως ήταν η άρνηση του Αντάπα να δεχθεί το φαγητό και το ποτό που του πρόσφεραν, αψηφώντας με τον τρόπο αυτό τους άγραφους ιερούς νόμους της φιλοξενίας.
Ο Αντάπα μετά την αποτυχία του να γίνει αθάνατος χρίζεται αρχιερέας στον ναό του Ένκι, στην Εριντού, όπως διαβάζουμε στους στίχους που ακολουθούν, και χρησιμοποιεί τη σοφία του για να διδάξει τους ανθρώπους τη σωστή τέλεση των λειτουργιών.
Εκτός από τα ιερά του καθήκοντα αναλαμβάνει και την καθημερινή φροντίδα και οργάνωση του ναού: να παρασκευάζει το ψωμί, να στρώνει τα τραπέζια για τις θυσίες και να πηγαίνει για ψάρεμα με τη βάρκα του μέχρι την ημέρα που η αγαπημένη του αυτή ασχολία διακόπτεται εξαιτίας της σκληρότητας του θεού του νότιου ανέμου: