Της Κυριακής Μπαρμπάκου, Ψυχολόγου, MSc Psychologie du développement de l’enfant et de l’adolescent.
Με τις μετακινήσεις των ατόμων που γίνονται με μεγάλη ευκολία στις μέρες μας, η έννοια του ξένου είναι σπουδαίας σημασίας καθώς καλούμαστε να ζήσουμε σα ξένοι σε χώρες διαφορετικές από την πατρίδα μας, είτε να ζήσουμε μαζί με ξένους μέσα σ’αυτήν.
Τι είναι όμως ο «ξένος» στην πραγματικότητα;
Η λέξη ξένος, χρησιμοποιείται για να δηλώσει ένα άτομο το οποίο προέρχεται από άλλο τόπο, άλλη χώρα, που δεν μας ταιριάζει ή δεν είμαστε εξοικειωμένοι μαζί του. Ξένο επίσης, είναι αυτό που δεν καταλαβαίνουμε και δεν μας καταλαβαίνει, δημιουργώντας μας συχνά συναισθήματα μίσους και φόβου. Σαν Έλληνες, είμαστε γαλουχημένοι για την επαφή με το ξένο. Στη σύγχρονη εποχή, η πλειοψηφία των Ελλήνων, καλείται να μάθει Αγγλικά, ή κι άλλες ξένες γλώσσες, ώστε να μπορεί να είναι ανοικτή προς τον υπόλοιπο κόσμο. Στην αρχαία Ελλάδα, υπήρχε ο Ξένιος Ζευς, ο οποίος ήταν ο προστάτης των ξένων, κι η έννοια της φιλοξενίας ήταν μείζονος σημασίας.
Από την άλλη μεριά, το ξένο, θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν ένα κοινό, βασικό γνώρισμα όλων μας, καθώς είμαστε ξένοι ως προς ένα μεγάλο τμήμα του εαυτού μας. Μέσα από τη διαδικασία των ονείρων, όλοι μας, επισκεπτόμαστε σαν πρώτη ξένη χώρα, το ασυνείδητο. Επίσης, σαν παιδιά, βιώσαμε την πρώτη μας εξορία, σε σχέση με το μητρικό σώμα, καθώς «ξεβραστήκαμε σε μία ακρογιαλιά», στην οποία σταδιακά καλούμαστε ν’ αναπλάσουμε την υποκειμενική ταυτότητά μας.
