Θεοκαυγάδες στης Τροίας το πεδίο

 Henri Motte, Η Ήρα αφοπλίζει την Άρτεμη

Χαρά Νάστου

Του Ήφαιστου η τρομερή φωτιά σταμάτησε τον κάμπο πια να καίει, μα πήρε φωτιά τούτη τη φορά ένας καυγάς μες στο πεδίο της μάχης. 

Ο ποιητής περιγράφει ένα θεοκαυγά, που ξεκινά ο θεός του πολέμου, Άρης:

«στα χέρια ήρθαν με φωνές, όλη η γη βογγούσε
και βρόντηξε ο ουρανός. Τους άκουσε ο Δίας
καθισμένος στον Όλυμπο' γέλασε η καρδιά του
από χαρά που έβλεπε εκείνους να μαλώνουν».

Στην Αθηνά ο Άρης με χάλκινο κοντάρι γυρνά, με λόγια βρίζοντάς την:

ΑΡΗΣ:
«Γιατί πάλι, σκυλόμυγα, θεούς σε καβγά βάζεις;
Θαρρώ πως όσα έκαμες θα μου πληρώσεις τώρα».

Η κονταριά του στην ασπίδα της απέτυχε, μα όχι και της Παλλάδας η ριξιά με πέτρα απ' τη γή τη μαύρη:

«Αυτή στο σβέρκο του έριξε, του κόπηκαν τα μέλη.
Πλέθρα επτά σωριάστηκε, του σκονίστηκε η κόμη
και βρόντησαν τα όπλα του».

Γελώντας η Παλλάδα, του είπε με καμάρι:

«Άμυαλε, δεν κατάλαβες πως είμαι πιο αντρεία;»

ΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΙΡΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΜΕΡΟΣ Α)

Ο σπουδαίος, πανάρχαιος πολιτισμός του Ιράν, δεν θα μπορούσε παρά να αντλεί τις πηγές του από μια ξεχωριστή μυθολογία η οποία βρίθει από ήρωες, βασιλιάδες και βέβαια θεούς του καλού και του κακού που μάχεται λυσσαλέα για την επικράτειά του. Μια πάλη σε αναλογία θα λέγαμε με αυτήν του ανθρώπου εσωτερικά. Σ΄ αυτή την ενότητα θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε ένα τμήμα αυτής της υπέροχης παράδοσης.

ΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΙΡΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΜΕΡΟΣ Α)

ΒΑΣΩ ΔΕΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ

Οι περσικοί μύθοι είναι παραδόσεις και ιστορίες που η γένεσή τους ανάγεται στην αρχαιότητα, και αφορούν φανταστικά ή υπερφυσικά όντα. Προερχόμενοι από το θρυλικό παρελθόν της Περσίας αντανακλούν τις αντιλήψεις της κοινωνίας στην οποία αρχικά ανήκαν – αντιλήψεις σχετικές με την αντιμετώπιση του καλού και του κακού, τις ενέργειες των θεών και τους άθλους ηρώων και μυθικών πλασμάτων.

Πολλές πληροφορίες σχετικά με τους αρχαίους Ιράνιους, τους θεούς τους και τη δημιουργία του κόσμου μπορούμε να βρούμε στα θρησκευτικά κείμενα των οπαδών του Ζωροάστρη, συμπεριλαμβανομένων της Αβέστα και μεταγενέστερων πηγών, όπως το Μπουντασίσν και το Ντένκαρτ. Το Μπουνταχίσν ή Δημιουργία περιέχει μεταφράσεις στα παχλεβί (γλώσσα της Μέσης Περσίας) αποσπασμάτων της Αβέστα που δεν υπάρχουν πια, μαζί με τα ερμηνευτικά τους σχόλια Ζαντ. Τα Ντένκαρτ είναι μια περίληψη της Αβέστα στη γλώσσα παχλεβί.

Η λέξη Αβέστα σημαίνει κατά γράμμα "κείμενο", παρόλο ότι πολλοί απέδωσαν σ΄ αυτήν, την έννοια "γνώση" και άλλοι την έννοια "νόμος" συσχετίζοντας, τα κείμενα του Ιουδαϊσμού. Πρόκειται προφανώς περί επέκτασης της αρχικής έννοιας, αφού στα κείμενα αυτά περιλαμβάνεται το σύνολο σχεδόν των πυρολατρικών γνώσεων καθώς επίσης και ο "νόμος" (ηθικός και διοικητικός) των περσικών φυλών όταν αυτές βρίσκονταν ακόμα σε πρωτόγονη ανάπτυξη.

Κανίβαλος παραδόθηκε στις αρχές -Βαρέθηκε να τρώει ανθρώπινο κρέας

Μια ανατριχιαστική υπόθεση έρχεται στο φως στη Νότια Αφρική, καθώς άνδρας παραδόθηκε στις αρχές δηλώνοντας κανίβαλος και ότι βαρέθηκε να τρώει ανθρώπινο κρέας. Μάλιστα, για να πείσει τους αστυνομικούς παρέθεσε ως αποδεικτικό στοιχείο ένα πόδι και τα χέρια ενός ανθρώπου.

---

Ο δράστης και αστυνομικοί βρέθηκαν σε ένα σπίτι στο Κουάζουλου-Νατάλ, όπου βρέθηκαν και άλλα ανθρώπινα μέλη, ενώ οι ιατροδικαστές εξετάζουν κατά πόσο τα μέλη αυτά ανήκουν σε έναν ή σε πολλούς ανθρώπους. Από την έρευνα, συνελήφθησαν άλλα τρία άτομα, ηλικίας 22, 29 και 32 ετών που εικάζεται ότι δολοφόνησαν μία γυναίκα και στη συνέχεια τεμάχισαν τη σορό της, ανέφερε ο εκπρόσωπος της αστυνομίας Τσέρμειν Στρούγουιγκ. Οι τρεις ύποπτοι κατηγορούνται για δολοφονία αλλά και παράνομη κατοχή ανθρωπίνων οργάνων και ιστών.

Ένα ακόμη 31χρονος ύποπτος, κατηγορείται μόνο για κατοχή ανθρωπίνων οργάνων καθώς δε φαίνεται να συμμετείχε στη δολοφονία της γυναίκας. Στη σκηνή όπου τελέστηκε το έγκλημα βρέθηκαν υπολείμματα ανθρωπίνων μελών ενώ ανακαλύφθηκε και άλλη μία παρόμοια στην περιοχή Αμάνγκουε.

Κάηκε το μέσα μας

Κάθε εικόνα από μόνη της ήταν δύναμη, κάτι συγκρατούσε, κάτι έδινε, κάτι θυμόσουν, είχε τον δικό της ρόλο. Κάποτε όλα αυτά ήταν ζωντανά, είχαν ψυχή, είχαν χρώμα, είχαν μυρωδιά, είχαν μελωδίες και φωνές άπειρες. Τώρα πάνε όλα αυτά, τώρα οι μέρες, οι νύχτες, τα απογεύματα, τα μεσημέρια μας χρωματίστηκαν γκρι. Μονόχρωμα και μονότονα, άχρωμα, άοσμα, αποδυναμωμένα, σταμάτησαν τα γέλια μας, τα διαδέχθηκε βίαια η θλίψη μας.
Μόνη εικόνα κάτι πύρινα καντήλια να κάψουν και τα τελευταία διάσπαρτα που απέμειναν από εδώ και από εκεί. Τίποτα δε μας έμεινε, όλα μονομιάς έγιναν στάχτη.

Τώρα αποδυναμωμένη και εγώ, εξαντλημένη και κουρασμένη, σέρνω την χροιά της φωνής μου ψιθυρίζοντας κουράγιο. Και στα μάτια όλων τρεμοπαίζει το δάκρυ, προσπαθούν να θυμηθούν τι υπήρχε πριν και είναι αδύνατον. Προσπαθούν να θυμηθούν την μυρωδιά της φύσης, σταχτή και αποκαΐδια και ψυχές καμένες.

Κάτι διάσπαρτα δέντρα έμειναν ζωντανά, κάτι κλαριά  εδώ και εκεί και που και που παρασύρεται η μνήμη μας, θυμόμαστε τι υπήρχε παλιά.

Η τραγική ιστορία των αιχμαλώτων του Ε.Σ. στην Αλβανία μετά τον εμφύλιο και η τελική απελευθέρωση τους 7 χρόνια μετά (24 Αυγούστου 1956)

γράφει ο κ. Κωστής Χριστοδούλου

Μία από τις πιο άγνωστες και μαύρες ιστορίες του εμφυλίου είναι το κεφάλαιο που έκλεισε ακριβώς επτά χρόνια μετά την ολοκλήρωση του. Αφορά τις συνθήκες σκλαβιάς που έζησαν οι όμηροι που πήραν μαζί τους κατά την άτακτη υποχώρηση τους στην Αλβανία μετά την ήττα στον Γράμμο οι δυνάμεις του ΔΣΕ. Ένα μείγμα από αιχμαλώτους του τακτικού στρατού, ανδρών και γυναικών από γύρω χωριά αλλά και ανθρώπων που ακολούθησαν τις δυνάμεις του ΔΣΕ και πίστεψαν ότι στην γειτονική χώρα θα ζήσουν την ζωή που ονειρεύτηκαν σε μία σοσιαλιστική χώρα και τελικά αναγκάστηκαν να δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες σχεδόν σαν αιχμάλωτοι πολέμου.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Πριν μπει το καλοκαίρι του 1949 και γείρει οριστικά η πλάστιγγα υπέρ του τακτικού στρατού ο Δημοκρατικός Στρατός (ΔΣΕ) είχε καταφέρει καίρια πλήγματα κυρίως στην 75η ταξιαρχία όπου πέρα από τις ανθρώπινες απώλειες που προκάλεσε κατάφερε να αιχμαλωτίσει τόσο αξιωματικούς όσο και οπλίτες του Ελληνικού Στρατού. Προσπάθησε να τους εντάξει στις δυνάμεις του ΔΣΕ – ανεπιτυχώς, καθώς οι τελευταίοι γνώριζαν ότι ουσιαστικά ο πόλεμος είχε κριθεί –  παρέμεναν όμως αιχμάλωτοι και ακολουθούσαν τις κινήσεις του ΔΣΕ στα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας και την Ηπείρου. Μετά την κατάρρευση του ΔΣΕ τον Αύγουστο του 1949, οι αντάρτες περνούσαν στην Αλβανία και εκεί κατέθεταν τον οπλισμό τους στους Αλβανούς. Στην σύγχυση της υποχώρησης όσοι από τους αιχμαλώτους μπόρεσαν, ξέφυγαν και κατέφυγαν στον ΕΣ, πολλοί όμως ακολούθησαν τους αντάρτες στην γειτονική χώρα και εγκλωβίστηκαν εκεί. Οι μαχητές του ΔΣΕ στις επόμενες εβδομάδες που ακολούθησαν μοιράστηκαν στα κράτη του Ανατολικού μπλοκ, κανένα όμως ανατολικό κράτος δεν ήθελε να πάρει τους αιχμαλώτους που πέρασαν στην Αλβανία για να μη δημιουργηθούν διπλωματικές προστριβές με την Ελλάδα, έτσι οι αιχμάλωτοι αυτοί έμειναν στην Αλβανία, αιχμάλωτοι ενός στρατού (του ΔΣΕ) που πλέον δεν υπήρχε.

Τα σοβαρά αισθήματα δεν προβάλλονται – Μάρω Βαμβουνάκη

Γνώρισα κάποτε έναν άνθρωπο που διαρκώς συζητούσε για τον άτυχο έρωτά του.

Έρωτας προς μια γυναίκα που έφυγε σε άλλη χώρα, που παντρεύτηκε άλλον άντρα, που είχε εξαφανιστεί από τους ορίζοντές του εδώ και πολλά χρόνια. Εκείνος όμως δεν έπαυε να αναφέρεται σ’ αυτήν. Κι όχι μονάχα να αναφέρεται, αλλά να λειτουργεί και να εκδηλώνεται λες και η γυναίκα τούτη παρέμενε πάντοτε το κέντρο, ο άξονας της ύπαρξής του. Με την ελάχιστη αφορμή, συνέδεε κάτι που ακούστηκε, κάτι που συνέβη, κάτι που κουβεντιάζαμε με την παλιά εκείνη ιστορία του, με τα δικά του αισθήματα και τις παλιές αναμνήσεις. Κάθε ταινία, κάθε βιβλίο, κάθε τραγούδι ήταν ακόμη μια ευκαιρία να τη νοσταλγήσει, να την αναλογιστεί, να τη συγκρίνει, να την αφηγηθεί, να την αναλύσει.

Άλλοι θεωρούσαν πως ο φίλος μας είχε πρόβλημα εμμονής με την παρελθούσα σχέση του και τον χαρακτήριζαν «κολλημένο», και άλλοι – μεταξύ των οποίων κι εγώ με τη ρομαντική μου, πάντα εύφλεκτη, προδιάθεση – θαυμάζαμε το μεγαλείο ενός πάθους αθάνατου, δίχως φθορά και τερματικό σταθμό.

Κανένας όμως δεν μπορούσε να φανταστεί ότι εκείνος ο δραματικός δεσμός του, που επί χρόνια και χρόνια παρέμενε παρών όχι μόνο στη ζωή του αλλά και στη ζωή όλων όσοι τον συναναστρεφόμασταν, ποτέ δεν υπήρξε! Τουλάχιστον δεν είχε σχέση με όσα εκείνος διηγιόταν ότι συνέβησαν. Μα καμία σχέση! Ακόμη και όσα περιστατικά μας είχε αφηγηθεί ότι έγιναν ανάμεσα στον ίδιο και στη χαμένη μοιραία γυναίκα – αν όντως έγιναν – δεν είχαν επ’ ουδενί το πνεύμα και το νόημα που ο ίδιος τους απέδιδε.

Η Mελαγχολία της Eυφυΐας

Πριν από 2.500 χρόνια ο Αριστοτέλης υποστήριξε πως «δεν υπάρχει καμία μεγάλη ιδιοφυΐα χωρίς κάποια δόση παράνοιας». Σήμερα ο ισχυρισμός του αποδεικνύεται επιστημονικά καθώς πολυάριθμες μελέτες αποδεικνύουν πως η ευφυΐα σχετίζεται με την μελαγχολία.

Η μελαγχολία θεωρείται από την αρχαιότητα, στοιχείο διάκρισης. O πρώτος ορισμός της  δόθηκε από τον Iπποκράτη τον 5ο π.X. αιώνα που τη συσχέτιζε με τη «μέλαινα χολή», ένα από τα τέσσερα υγρά συστατικά του ανθρώπινου σώματος. Ο Aριστοτέλης  πρώτος παρατήρησε ότι εξέχουσες μορφές της φιλοσοφίας, της πολιτικής και των τεχνών συνέβαινε να είναι μελαγχολικοί. Υποστηρίζει ότι οι «περιττοί», όσοιδηλαδή διέπρεψαν στη φιλοσοφία, στην πολιτική, στην ποίηση και τις τέχνες ήταν μελαγχολικοί. Στον δειγματολογικό κατάλογο πρώτος μνημονεύεται ο Ηρακλής, και ακολουθούν ο Λύσανδρος ο Λακεδαιμόνιος, ο Αίας ο Τελλαμώνιος, ο Βελλεροφόντης, ο Εμπεδοκλής, ο Πλάτων και ο Σωκράτης. Ο Ηρακλής έζησε τα δυο παροξυσμικά περιστατικά του κράματος της μαύρης χολής.  Ένα παθολογικό του χαρακτηριστικό αφορά στο φόνο των παιδιών του τα οποία διαπέρασε με βέλος σε μια κρίση μανίας (εξ ου και η τραγωδία του Ευριπίδη «Ηρακλής μαινόμενος» στην οποία ο Ηρακλής σκοτώνει και τη γυναίκα του). Ο Ιπποκράτης μιλάει επίσης για την «Ηράκλεια Νόσο». Ο Κικέρων στο Tusculanae disputations αποδίδει στον Αριστοτέλη την άποψη ότι όλοι οι ιδιοφυείς είναι μελαγχολικοί, αλλά και ο Σενέκας στο De tranquillitate animae αναφέρει πως κατά τον Αριστοτέλη η ιδιοφυία είναι ανάμικτη με την παραφροσύνη. Κατά τουςσύγχρονους ερευνητές ο Αριστοτέλης άντλησε στοιχεία από το έργο του Θεοφράστου «Περί μελαγχολίας» το οποίο όμως έχει χαθεί. Υπάρχουν επίσης ενδείξεις και για τη μελαγχολία του ίδιου του Αριστοτέλη. Εν κατακλείδι, κατά τον Αριστοτέλη όλοι οι άνθρωποι που έχουν διακριθεί σε κάποιο τομέα ήταν μελαγχολικοί. Η μαύρη χολή είναι ηθοποιός (ηθοποίηση). Διαμορφώνει συμπεριφορές και χαρακτήρες.

Πως η αρχαία ιστορία επηρέασε την ονομασία των Ελληνικών νησιών

Τι σημαίνει «Σκύρος»; Ποια ήταν η Κέρκυρα; Και γιατί το όνομα της Αλοννήσου είναι λάθος; «Ταξιδεύουμε» στις ενδιαφέρουσες ονομασίες των Ελληνικών νησιών και αναζητάμε τις ρίζες και τις ετυμολογίες τους.

Ξέρατε ότι ο Νάξος ήταν ο θρυλικός ηγεμόνας των πρώτων αποίκων του ομώνυμου νησιού; Το ίδιο ήταν και ο Πάρος, για την Πάρο, ο Θάσος για την Θάσο, ο Ζάκυνθος για την Ζάκυνθο και ο Κέφαλος για την Κεφαλονιά. Γνωρίζατε ότι Κρήτη ονομαζόταν μία από τις νύμφες των Εσπερίδων, που φύλαγαν τα χρυσά μήλα στον κήπο των θεών, στη χώρα του Άτλαντα; Η δε Σύμη ήταν μία άλλη νύμφη, συζύγου του Γλαύκου, πρώτου κάτοικου του νησιού, ενώ ο Φολέγανδρος ήταν γιος του Μίνωα.

Το ότι έπαιξε η αρχαία ιστορία ρόλο στην ονομασία των ελληνικών νησιών δεν μας κάνει εντύπωση. Ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζουν ονόματα νησιών που η ιστορία τους προσπερνά μία εμβληματική -και πιθανώς μυθική- φιγούρα.

Όπως τα παρακάτω:

Σύρος: Το όνομα Σύρος προέρχεται από τους πρώτους κατοίκους του νησιού, τους Φοίνικες. Σήμερα υπάρχουν δύο εκδοχές για την ονομασία αυτή. Σύμφωνα με την πρώτη, το όνομα προέρχεται από τη λέξη «ουσύρα» που σημαίνει ευτυχής, ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη, προέρχεται από το «συρ» που σημαίνει βράχος.

Σκύρος: Το νησί πήρε την ονομασία του από το άγριο πετρώδες έδαφός του. «Σκίρον» ή «σκύρον» σημαίνει «συντρίμμια πέτρας».

Ανάφη: Η Ανάφη διατήρησε αναλλοίωτο το όνομά της από την αρχαιότητα και μάλιστα από την αρχαία μυθολογία. Σύμφωνα με αυτήν, οι Αργοναύτες επιστρέφοντας στη πατρίδα τους από την Κολχίδα έπεσαν σε καταιγίδα και παρασύρθηκαν στο ανοικτό πέλαγος, όπου ναυαγοί πλέον στη θάλασσα άρχισαν να εκλιπαρούν τον θεό Απόλλωνα να τους σώσει. Ο Απόλλωνας ανταποκρινόμενος στις εκκλήσεις τους διέχυσε φως υπό μορφή κεραυνού οπότε είδαν μπροστά τους να ξεπροβάλει από τη θάλασσα ολόκληρο νησί το οποίο κατάφεραν να προσεγγίσουν. Εκεί οι Αργοναύτες ανήγειραν βωμό προς τιμή του Απόλλωνα του «Αιγλήτη» (= αυτού που λάμπει, Αίγλη) και ονόμασαν το νησί Ανάφη (εκ του ρήματος αναφαίνω).

Μύκονος: Η ονομασία Μύκονος, γνωστή από αρχαία νομίσματα και επιγραφές, αποδόθηκε από την παράδοση στον επώνυμο ήρωα Μύκονο, απόγονο του μυθικού βασιλιά της Δήλου Ανίου, γιου του Απόλλωνος και της νύμφης Ροιούς, κόρης του Διονύσου.

Επιτάχυνση ...

Ο απώτερος σκοπός του Παγκόσμιου Διαλογισμού Ενότητας επιτεύχθηκε.

Πάνω από 250.000 άτομα συμμετείχαν και η κρίσιμη μάζα ξεπεράστηκε για πρώτη φορά.

Έτσι, τώρα όλα θα επιταχυνθούν. 

Αποδεδειγμένα αξιόπιστες πηγές

μας επιβεβαίωσαν την επιτυχία που σημειώθηκε

και που τράβηξε την προσοχή

Ανώτερων Οντοτήτων ( Central Race ).

Αυτό σημαίνει πως αποδείξαμε έμπρακτα

την πρόθεσή μας να περάσουμε

στο επόμενο εξελικτικό στάδιο

της ανύψωσης της συνείδησής μας

στην 5η διάσταση,

αλλά και την ικανότητά μας

να διαχειριστούμε ορθά

το Μεγάλο Κύμα

που θα έρθει

από το Γαλαξιακό Κέντρο (Αλκυόνη)

για να διαλύσει το πέπλο

της ψευδαίσθησης

και της πλάνης.

 Το κύμα αυτό

διοχετεύεται ήδη

αλλά συγκρατείται

και σταδιακά αναδιανέμεται

από Ανώτερες Οντότητες,

έτσι ώστε

να προετοιμαστεί 

η Ανθρωπότητα

για να το υποδεχθεί

και όσο το δυνατόν περισσότεροι

να είναι σε θέση

να το αφομοιώσουν

χωρίς πρόβλημα.

Αυτό από τώρα και στο εξής

θ`αλλάξει

και η αναδιανομή

κάθε φορά που θα συμβαίνει

θα μεταφέρει

όλο και μεγαλύτερα ενεργειακά φορτία.

Η ΓΗ ΑΛΛΑΖΕΙ! Η ΞΗΡΟΤΕΡΗ ΕΡΗΜΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΑΠΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

Μία από τις πιο άνυδρες ερήμους του κόσμου είναι η έρημος Ατακάμα της Χιλής. Ωστόσο, μετά από άνευ προηγουμένου βροχοπτώσεις, η Ατακάμα τώρα καλύπτεται από λουλούδια.

Ενώ η Ατακάμα είναι γενικά η πιο ξηρή όλων των ερήμων, η περιοχή έχει πληγεί από έναν άνευ προηγουμένου βροχερό χειμώνα.

Οι ειδικοί προέβλεψαν ότι η ανθοφορία το 2017 θα είναι μία από τις πιο εντυπωσιακές εδώ και πολλές δεκαετίες έπειτα από την αφθονία των βροχοπτώσεων στα βόρεια. Η έρημος είναι επίσης γνωστή ως η έρημος με τα άνθη, ιδίως όταν οι βροχοπτώσεις είναι ασυνήθιστα υψηλές. Στο διάστημα μεταξύ Σεπτέμβριου και Νοέμβριου, υπάρχει ένα φαινόμενο κατά το οποίο περίπου 200 διαφορετικά είδη φυτών ανθίζουν.

Συνήθως το φαινόμενο αυτό συμβαίνει περίπου κάθε 5 και 7 χρόνια, ωστόσο, τα τελευταία χρόνια συμβαίνει σχεδόν κάθε χρόνο. Η αλλαγή θεωρείται ότι λαμβάνει μέρος εξαιτίας των καιρικών φαινομένων που προκαλεί το El Nino.

Οι εμπειρογνώμονες είπαν ότι η άνθηση των λουλουδιών, η οποία είναι πολύ ασυνήθιστη, θα πρέπει να κορυφωθεί τη δεύτερη εβδομάδα του Αυγούστου και τις πρώτες δύο εβδομάδες του Σεπτεμβρίου 2017. 

Πότε άρχιζε το γήρας στο Βυζάντιο και ο μέσος όρος ζωής των βυζαντινών

*Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι εύκολη, αφού οι συχνές αναφορές των πηγών σε γέροντες δεν περιλαμβάνουν απαραίτητα και την αριθμητική τους ηλικία και οσάκις αυτό συμβαίνει αφορά σε ανθρώπους πενήντα ετών και άνω, που, όπως προκύπτει από τα συμφραζόμενα, βρίσκονταν ήδη σε προχωρημένο γήρας… Ηλικιακοί, ωστόσο, περιορισμοί που ίσχυαν για ορισμένες βασικές δραστηριότητες των Βυζαντινών σε συσχετισμό και με τα όσα γνωρίζομε για τον μέσο όρο ζωής τους μαρτυρούν μερική περιθωριοποίηση τους λόγω ηλικίας και υπαγωγή τους στην κατηγορία των γερόντων σχετικά νωρίς.

Ο συντάκτης του ποιήματος με νουθεσίες του Αλέξιου Α' Κομνηνού προς τον γιο του Ιωάννη τοποθετεί το τέλος της νεότητας και την έναρξη του γήρατος στην ηλικία των σαράντα ετών, στην αρχή της πέμπτης δεκαετίας, στη διάρκεια της οποίας θεωρεί αναμενόμενο και τον θάνατο. 

Επισημαίνει, επίσης, ότι οι μεγαλύτερες ηλικίες ως και τα εξήντα χρόνια υπάρχουν, αλλά σταδιακά σπανίζουν, ενώ οι εβδομηντάρηδες αποτελούν την εξαίρεση και οι ογδοντάρηδες απουσιάζουν.

Η άμεση αυτή μαρτυρία του ποιήματος για τη σύντομη διάρκεια της ζωής των Βυζαντινών είναι σε γενικές γραμμές σύμφωνη με τη γνωστή εκτίμηση, που έχει προκύψει από τη μελέτη επιγραφικών δεδομένων της πρώιμης εποχής και μοναστηριακών πρακτικών της ύστερης, ότι ο μέσος όρος ζωής των κατοίκων της αυτοκρατορίας ήταν γύρω στα 35 χρόνια και μόνον ένας μικρός αριθμός ξεπερνούσε τα 45 χρόνια. 

Ράπερ μισοτυφλώθηκε από την ηλιακή έκλειψη (Βίντεο)

Ο ράπερ Τζόι Μπάντας ματαιώνει τις συναυλίες του, επειδή κοίταξε κατευθείαν την έκλειψη, χωρίς προστατευτικά γυαλιά. Τώρα τα βλέπει όλα διπλά.

ΕΝΩ κάθε στραβός θέλει να βρει το φως του, ο 22χρονος ράπερ Τζόι Μπάντας (Joey Badass) κινδύνευσε να το χάσει, κοιτώντας κατευθείαν την ηλιακή έκλειψη που έγινε στις ΗΠΑ στις 21 Αυγούστου 2017 με γυμνά μάτια.

Είχε τόσο ενθουσιαστεί με το ουράνιο συμβάν, ώστε αγνόησε τις προειδοποιήσεις των ειδικών και είδε την ολική έκλειψη ηλίου χωρίς να φορέσει τα ειδικά γυαλιά με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να ματαιώσει τρεις συναυλίες του καθώς εμφάνισε προβλήματα στην όρασή του.

Ο 22χρονος ράπερ από το Μπρούκλιν Τζόι Μπάντα μοιράστηκε μάλιστα την εμπειρία του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τι αρρώστησε τους Αμερικανούς και Καναδούς διπλωμάτες στην Κούβα;

Οι διπλωμάτες που διαμένουν στην Αβάνα της Κούβας έχουν υποστεί αρκετές παράξενες ασθένειες που έχουν αναγκάσει πολλούς να εγκαταλείψουν τη χώρα με μόνιμη σωματική βλάβη. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι υπάλληλοι διερευνούν εάν τα συμπτώματα προκλήθηκαν από ηχητικές επιθέσεις

Αμερικανοί και Καναδοί διπλωμάτες που εργάζονται στην Κούβα διαγνώστηκαν με σοβαρές καταστάσεις όπως ελαφρά τραυματική εγκεφαλική βλάβη και βλάβη στο κεντρικό νευρικό σύστημα από γιατρό που τους εξέτασε, σύμφωνα με το αμερικανικό κανάλι CBS News.

Οι διπλωμάτες περιέγραφαν συμπτώματα όπως απώλεια της ακοής, ναυτία, πονοκεφάλους και διαταραχές ισορροπίας μετά από “επεισόδια”, όπως χαρακτηρίστηκαν, που άρχισαν να τους επηρεάζουν στην Αβάνα από τα τέλη του 2016, μετέδωσε το CBS News.

Σύμφωνα με το κανάλι, οι αρχές εξετάζουν το ενδεχόμενο να υπέστησαν οι διπλωμάτες κάποιου είδους ηχητικής επίθεσης στις διπλωματικές κατοικίες τους. Η πηγή που επικαλέστηκε το κανάλι είπε ότι τα επεισόδια εξακολούθησαν στο νησί, από όπου αποφάσισαν μερικοί Αμερικανοί διπλωμάτες να αποχωρήσουν.

Εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όταν ερωτήθηκε για την αναφορά του καναλιού, είπε ότι το υπουργείο δεν έχει “οριστικές απαντήσεις” για την πηγή ή την αιτία των επεισοδίων, συνεχίζεται ωστόσο μια έρευνα γι’ αυτά.

Έσπασε ρεκόρ τρέχοντας σερί 838 χιλιόμετρα αλλά το Γκίνες δεν το δέχτηκε (Βίντεο)

Έτρεχε 20 ώρες την ημέρα, σταματούσε μόνο για μασάζ και ύπνο, για μια εβδομάδα πάνω σε διάδρομο σε εμπορικό κέντρο και έκανε 838 χιλιόμετρα!

Ο λόγος για την Amy Hughes, την 29χρονη μαραθωνοδρόμο από το Μάντσεστερ, που ήθελε να μπει στο βιβλίο Γκίνες, σπάζοντας το ρεκορ τρεξίματος πάνω σε διάδρομο.

Κι όμως, οι υπεύθυνοι των ρεκόρ Γκίνες τελικά δεν δέχθηκαν την επίδοσή της, αν και όπως η ίδια λέει: «Κάναμε τα πάντα σύμφωνα με τους κανόνες. Ίσως και περισσότερα, αλλά βρήκαν τρόπο να μην το μετρήσουν».

Όπως ισχυρίζεται η Amy, οι υπεύθυνοι της έδωσαν συγκεκριμένες οδηγίες για το τι πρέπει να κάνει, επειδή δεν είχε τη δυνατότητα να πάρει έναν από τους κριτές τους, αφού στοίχιζε αρκετά χρήματα.

Τρόποι διερεύνησης των προβλημάτων μας

«Για να συντομεύσω, πρέπει να επιμηκύνω. Θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω. Απ’ όσο γνωρίζω, στον κόσμο της ψυχοθεραπείας ενδημούν πάνω από διακόσιοι πενήντα τρόποι θεραπείας που σχετίζονταν με άλλες τόσες περίπου φιλοσοφικές απόψεις.
»Oι σχολές αυτές είναι όλες διαφορετικές μεταξύ τους. Διαφέρουν στην ιδεολογία, στη μέθοδο ή στην προσέγγιση, όμως, νομίζω ότι όλες έχουν τον ίδιο στόχο: να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής του πάσχοντος, Σ’ αυτό που δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε, ίσως, είναι στο τι εννοεί ο κάθε ψυχοθεραπευτής λέγοντας: «βελτίωση της ποιότητας ζωής». Αλλά… τέλος πάντων, ας συνεχίσουμε.
»Αυτές οι διακόσιες πενήντα σχολές θα μπορούσαν να ταξινομηθούν σε τρεις γραμμές σκέψης ανάλογα με την έμφαση που δίνει το κάθε ψυχοθεραπευτικό μοντέλο στην διερεύνηση των προβλημάτων του ασθενούς.Πρώτα, οι σχολές που επικεντρώνουν στο παρελθόν. Έπειτα, όσες επικεντρώνουν στο μέλλον. Και τέλος, αυτές που επικεντρώνουν στο παρόν.
»Η πρώτη γραμμή,που δεν είναι η πιο πολυπληθής, συμπεριλαμβάνει εκείνες τις ξεκινούν -ή λειτουργούν σαν να ξεκινούσαν-, από την ιδέα ότι ένας νευρωτικός είναι κάποιος που κάποτε, πριν από καιρό, όταν ήταν μικρός, είχε ένα πρόβλημα, κι από τότε πληρώνει τις συνέπειες εκείνης της κατάστασης. Η δουλειά, συνεπώς, γίνεται για να θυμηθεί ο πάσχων την παλιά ιστορία και να εντοπίσει τι ακριβώς προκάλεσε τη νεύρωση. Επειδή οι αναμνήσεις βρίσκονται, σύμφωνα με τους αναλυτές, “καταπιεσμένες” στο υποσυνείδητο, χρειάζεται επίμονη αναζήτηση στο εσωτερικό για να βρεθούν τα γεγονότα που έμειναν “θαμμένα”.
»Το πιο καθαρό παράδειγμα γί’ αυτό το μοντέλο είναι η ορθόδοξη ψυχανάλυση. Για να προσδιορίσω τις σχολές αυτού του τύπου, λέω συνήθως ότι ψάχνουν “το γιατί”.
»Πολλοί αναλυτές, όπως βλέπω, νομίζουν ότι αρκεί να βρουν την αιτία του συμπτώματος, δηλαδή, o πάσχων ν’ ανακαλύψει γιατί κάνει αυτό που κάνει, να γίνει συνειδητό το ασυνείδητο. Τότε, όλος ο μηχανισμός θ’ αρχίσει να δουλεύει σωστά.
»Η ψυχανάλυση, για να μιλήσουμε για την πιο διαδεδομένη σχολή, έχει, όπως όλα σχεδόν τα πράγματα, μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα.

Η απίστευτη ζωή των τζιτζικιών είναι πιο συγκινητική απ` όσο φανταζόμαστε

Είναι άδικο. Να περνάς ακόμα και 17 χρόνια σαν σκουλήκι κάτω από το χώμα. Να βγαίνεις στριμωγμένο με εκατομμύρια άλλους στην επιφάνεια της γης μια ζεστή ανοιξιάτικη μέρα.

Αν υπήρξες τυχερό και έχεις καταφέρει να βγεις από το κουκούλι σου χωρίς να γίνεις τροφή για κάποιο ζώο, τότε οι τελευταίες εβδομάδες σου στην γη είναι ένα κάλεσμα στο ταίρι σου. Και μετά από αυτό πεθαίνεις. Και τα αβγά του θηλυκού πέφτουν από τα δέντρα στο έδαφος και ο κύκλος συνεχίζεται. Και το μόνο που μαθαίνουν για εσένα οι άνθρωποι από την νηπιακή τους ηλικία είναι ότι αυτό που ήθελες στην γη είναι να περάσεις καλά και να τραγουδήσεις. Ότι δε νοιαζόσουν για την αποταμίευση όπως τα μυρμήγκια αλλά για το κέφι σου.

Πού να ξέραμε, μικρά παιδιά τότε, ότι το τζιτζίκι δεν είναι ένας σπάταλος χαραμοφάης αλλά ένας ετοιμοθάνατος που παρατηρούσε την σκόνη μέσα στην κλεψύδρα του να πέφτει σιγά-σιγά. Ότι όλο αυτό που μας ξεκουφαίνει κάθε καλοκαίρι είναι το κύκνειο άσμα του και το ερωτικό του κάλεσμα. Η καταραμένη μοίρα του που δεν μπορεί να αλλάξει. Ότι είναι δυο ανάσες πριν τον θάνατο. Σύμφωνα με την βικιπαίδεια: «Με το τζιτζίκι είναι συνδεδεμένος και ο μύθος του Τιθωνού. Ο Τιθωνός ήταν θνητός που είχε γίνει αθάνατος από τους θεούς μετά από παράκληση της Ηούς, η οποία όμως ξέχασε να ζητήσει να παραμείνει και νέος.

Όταν λοιπόν ο Τιθωνός έφθασε σε έσχατο γήρας, η Ηώς, που ως θεά ήταν αθάνατη και πάντα νέα, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που μιλά ακατάπαυστα, το τζιτζίκι».