Δεν έχω άλλη υπομονή

«Δεν έχω υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή είμαι αλαζονική,
αλλά επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο της ζωής μου όπου δεν μπορώ να χάνω χρόνο με ότι με δυσαρεστεί, ή με πληγώνει.
Δεν έχω υπομονή για τον κυνισμό, για την υπερβολική κριτική
και τις απαιτήσεις οποιασδήποτε φύσης.

Δεν έχω πιά τη διάθεση να αρέσω σε όσους δεν αρέσω,
να αγαπάω αυτούς που δεν με αγαπάνε
και να χαμογελάω σε αυτούς που δεν μου χαμογελάνε.
Δεν μπορώ να χαλαλίσω ούτε λεπτό σε αυτούς που λένε ψέματα,
ή θέλουν να με χειραγωγήσουν.

Αποφάσισα ότι δεν θέλω να συνυπάρχω με οποιονδήποτε προσποιείται,
υποκρίνεται, είναι ανειλικρινής ή με κολακεύει.
Δεν μπορώ να ανεχθώ ούτε την επιλεκτική γνώση,
ούτε την ακαδημαϊκή αλαζονεία.
Δεν με ενδιαφέρει ούτε το κουτσομπολιό.

Τίποτα δε φεύγει μέχρι να μας διδάξει αυτό που χρειάζεται να μάθουμε.

Τίποτα δε φεύγει μέχρι να μας διδάξει αυτό που χρειάζεται να μάθουμε.
Με τον καιρό μαθαίνει κανείς
τη λεπτή διαφορά ανάμεσα στο να κρατά ένα χέρι και να αλυσοδένει μια ψυχή.
Μαθαίνει πως αγαπώ δε σημαίνει: στηρίζομαι και ότι συντροφικότητα δε σημαίνει: ασφάλεια..
κι έτσι κανείς αρχίζει να μαθαίνει….
Πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια και ότι τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις. Και αρχίζει να δέχεται τις ήττες του με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα.
Και μαθαίνει να χτίζει όλες τις διαδρομές του στο σήμερα γιατί το έδαφος του αύριο είναι υπερβολικά αβέβαιο για να κάνεις σχέδια… και κάθε μέλλον μπορεί να μείνει στη μέση.
Μετά από κάποιο καιρό μαθαίνει κανείς πως αν είναι υπερβολική, ακόμα και η ζέστη του ήλιου μπορεί να τον κάψει. Έτσι φυτεύει τον δικό του κήπο και διακοσμεί την δική του ψυχή αντί να περιμένει κάποιον άλλο να του φέρει λουλούδια.
Μαθαίνει κανείς ότι μπορεί πραγματικά ν’ αντέξει, πως είναι πραγματικά δυνατός, πως πραγματικά αξίζει
και μαθαίνει και μαθαίνει…
με κάθε του μέρα μαθαίνει.

ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ;;;

ο Θεός Ήλιος προσφέροντας Ανκχ

στους ανθρώπους και τη Γη

Αίγυπτος.
Μια χώρα που αύρα της αποπνέει μυστήριο και μας πάει το νου μας χιλιετίες πίσω,
τότε που οι Φαραώ έφτιαχναν πυραμίδες και τεράστια αγάλματα σε μυστηριακούς
Θεούς.

Η
παράξενη αυτή χώρα λοιπόν, πριν 2.000 χρόνια είχε έναν απίστευτο πολιτισμό που
ακόμα και τώρα προσπαθούν να κατανοήσουν οι Αιγυπτιολόγοι της Δύσης.

Σ’
αυτό τον πολιτισμό λοιπόν, εκτός από τις Πυραμίδες, «ενσαρκώθηκε» και ένα
περίεργο σύμβολο. Το «Άνκχ». Το «Ανκχ» ή Αιγυπτιακός σταυρός, είναι ένα σταυρός
έχει σχήμα «Τ» με ένα ελειπτικό κύκλο στην κορυφή του.  Εδώ λοιπόν θα προσπαθήσω να δώσω μια ερμηνεία
του τι σημαίνει το «Ανκχ», αλλά πρώτα θα αναφέρω μερικά πράγματα για την πίστη
του λαού αυτού.

Για
τους Αιγύπτιους ο Θάνατος ήταν κάτι που είχε μεγάλη σημασία. Η πίστη τους
τόνιζε σχεδόν σε κάθε της σημείο το Θάνατο. Το απίστευτο είναι πως τόνιζε και
το αντίθετό του, τη Ζωή. Ο Θεός Ρα, ήταν από τους σημαντικότερους Θεούς της
Αρχαίας Αιγυπτιακής Θρησκείας, και προσωποποιούσε τον Ήλιο. Οι μύστες της χώρας
είχαν συνειδητοποιήσει πως χωρίς τον Ήλιο δεν θα υπήρχε Ζωή και άρα αυτός τους
πρόσφερε με αυτόν τον τρόπο, με το φως του, την δύναμη για «ύπαρξη». Συνεπώς ο
Ήλιος ήταν Θεός. Έτσι, βρίσκουμε σε πολλές αναπαραστάσεις τον Θεό Ρα ως Ηλιακό
δίσκο και να χύνονται ακτίνες από αυτόν προς τη γη, που στο τέρμα τους καταλήγουν σε χέρια που κρατάνε το «Ανκχ», το
σύμβολο της Ζωής. Όμως, όπως είπαμε, οι Αιγύπτιοι λάτρευαν εξίσου και το
Θάνατο. Οι Μύστες τους είχαν συνειδητοποιήσει πως Ζωή και Θάνατο είναι οι δυο
όψεις του ίδιου νομίσματος. Έτσι οι Θεοί, ισχυροί όπως ήταν, με το ένα χέρι
μπορούσαν να δώσουν Ζωή και με το άλλο να την αφαιρέσουν, αν αυτό θέλανε. Έτσι
το «Ανκχ» δεν ήταν μόνο σύμβολο της Ζωής αλλά και του Θανάτου.

Όμως
τη σημαίνει το σχέδιο του συγκεκριμένου σταυρού;;;

Επανεκτιμώντας το δώρο της ζωής

γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου

 

Εχθές το βράδυ ονειρεύτηκα πως πέθανα. Είδα πως ήμουν εγκλωβισμένη στο όνειρο και δεν μπορούσα να ξυπνήσω, ενώ το σώμα μου κείτονταν ακίνητο στο κρεβάτι.

Αυτό ήταν όλο;

σκέφτηκα με απελπισία.

Μα ακόμα δεν κατάφερα να ζήσω με όλο μου το Είναι, γιατί να φύγω;

Πάνω στο παραλήρημά της απελπισίας μου, βίωσα όλο το πόνο της ζωής που δεν έζησα, της ζωής που δεν χάρηκα, της ζωής που άφησα να πάει χαμένη. Πολύς πόνος, ανάμικτος με όλα τα συναισθήματα, πικρίας, αδικίας, προδοσίας, εγκατάλειψης, ταπείνωσης, απόρριψης, για μια ζωή που άφησα να φύγει χωρίς να την αξιοποιήσω όπως θα ήθελα.

Συνειδητοποίησα το μεγαλείο της λήθης και της αγνωμοσύνης μου, να έχω το δώρο της ζωής και να το ξοδεύω σε ανούσια μαλώματα, σε θυμούς άνευ λόγου, σε σκέψεις που θέλουν τους άλλους να λειτουργούν εναντίον μου και σε όλα αυτά που με κρατούσαν μακριά από την τέλεια ευτυχία και απόλαυση αυτού του δώρου, του δώρου της ζωής.

Έκλαψα, έκλαψα για όλες αυτές τις συνειδητοποιήσεις και πήρα την απόφαση ότι την επόμενη φορά θα είμαι πιο συνειδητή στο ταξίδι μου στην ύλη.

Το λάθος είναι το σωστό: όταν η δημιουργικότητα αλλάζει τους κανόνες!

Συχνά έχω διαπιστώσει πως αυτό που στο μυαλό μας μοιάζει τρομακτικό μπορεί στην ουσία να μας απελευθερώνει. Ένα από τα πράγματα που μπορεί να μας τρομοκρατεί είναι το να κάνουμε λάθος. Το λάθος, επί τω πλείστον, δεν θεωρείται από τους γύρω μας ως μια απλή ανθρώπινη αδυναμία, αλλά ως στοιχείο μη συμβατό με τον τόσο, ουτοπικά, τέλειο δυτικό πολιτισμό μας. 

Ήδη από το σχολείο καλούμαστε να λειτουργούμε εντός ενός συστήματος που έχει δομηθεί με απώτερο στόχο να πράττουμε το σωστό: να δίνουμε τις σωστές απαντήσεις, να έχουμε μια σωστή άποψη, να γράφουμε με τον σωστό τρόπο, κ.α. Πολλές, φορές, μάλιστα συγχέεται το σωστό με το - κοινωνικά ή πολιτισμικά - ορθό! Όλοι στο ίδιο κονσερβοκούτι, όλοι σαρδέλες.

Και κάπως έτσι "δολοφονούμε" την δημιουργικότητά μας (με συνεργούς ή όχι). Κι όταν κληθούμε, ή οι ίδιοι επιθυμήσουμε, να δράσουμε δημιουργικά, δεν καταφέρνουμε τίποτα παραπάνω από το να δράσουμε σωστά. Κι αυτός είναι ο πνευματικός μας "θάνατος".  

Κι όμως, χάρη στην δημιουργικότητά μας μπορούμε να ανατρέψουμε τους κανόνες: το λάθος να γίνει το "νέο" σωστό και, αντί να βιώσει τον δικό του "θάνατο", το πνεύμα μας να ηχεί στην αιωνιότητα.

Ακολουθεί η ιστορία της Ella Fitzgerald που το 1960 βρέθηκε στο Βερολίνο για να ηχογραφήσει ζωντανά το δίσκο της "Ella in Berlin: Mack the Knife" και που, παρά το γεγονός ότι ξέχασε τους στίχους του ομώνυμου πασίγνωστου τραγουδιού, ερμήνευσε μοναδικά το τραγούδι, εφευρίσκοντας επιτόπου νέους στίχους ξεσηκώνοντας το ακροατήριο.  

Η ιστορία εξελίσσεται κάπως έτσι:

Εκείνο το βράδυ στο Βερολίνο η Ella είχε λάβει την θέση της στην σκηνή όπως τόσες και τόσες φορές. Όντας μεγάλη show-woman, αποφάσισε να προσπαθήσει να τραγουδήσει το "Mack the Knife" γιατί ήταν ένα τραγούδι το οποίο δεν ερμηνευόταν συχνά από γυναίκες αλλά και γιατί, δεδομένου ότι ήταν πολύ δημοφιλές εκείνη την εποχή, ήξερε ότι το κοινό θα το λάτρευε. Η Ella παρουσίασε με επιφυλακτικότητα το τραγούδι, λέγοντας συμπτωματικά (ή μήπως προφητικά): "Ελπίζουμε να θυμηθούμε όλα τα λόγια" (ήξερε πως το έργο που είχε να επιτελέσει ήταν ριψοκίνδυνο δεδομένων και των πολλών στροφών του τραγουδιού). Μέχρι εκείνη την στιγμή το ακροατήριο δεν γνώριζε ποιο τραγούδι θα ερμήνευε και περίμενε με αγωνία. 

Όταν ξεστόμισε τον πρώτο στίχο, το κοινό ενθουσιασμένο ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Η Ella είχε κάνει το πρώτο βήμα σε ένα τεντωμένο σκηνή πάνω από το κενό!

Παραγγελία . . . πίτσας, το 2017 ! (στην Αμερική)

- Γειά σας. Είναι η "Gordon Pizza" εκεί ;

- Όχι, κύριε, είναι η "Google Pizza". . .

- Οπότε, μάλλον, έχω πάρει λάθος νούμερο ;

- Όχι, κύριε, σωστά πήρατε. Η "Google Pizza" αγόρασε την "Gordon Pizza".

- Εντάξει , να σας δώσω, τότε, την παραγγελία μου . . .

- Λοιπόν, κύριε, θα θέλατε τη συνηθισμένη pizza σας ;

- Τη συνηθισμένη μου ; Καλά εσείς με ξέρετε και ξέρετε και τι μ' αρέσει ;

- Σύμφωνα, κύριε, με τον τηλεφωνητή μας, τις τελευταίες 23 φορές, έχετε παραγγείλει πίτσα, με ζαμπόν, τυρί, λουκάνικο και αφράτη ζύμη !

- Εντάξει, εντάξει, αυτή είναι που θέλω . . .

- Θα μπορούσα, να σας προτείνω, αυτή τη φορά, να προσθέσουμε και τυρί Ricotta, με aragula και λιαστή ντομάτα . . .

- Όχι, όχι,.... σιχαίνομαι τα λαχανικά . . .

- Ναι, αλλά, η χοληστερίνη σας είναι αρκετά υψηλή !

-  Και πού το ξέρεις εσύ ;

Οι σεξουαλικές προτιμήσεις των ζωδίων

Από την Έλλη Άμποτ

Με τα ζώδια στο κρεβάτι…

«Να προχωρήσω μαζί του/της ή όχι;» Το ερώτημα τίθεται αμέσως μετά από κάθε νέα γνωριμία. Εδώ σας δίνουμε έναν οδηγό των ερωτικών προτιμήσεων κάθε ζωδίου, ώστε να αποφασίσετε αν θα συνεχίσετε ή όχι.

ΑΝ ΚΑΙ η σεξουαλικότητα ενός ατόμου είναι περίπλοκη, υπάρχουν τρεις πλανητικοί παράγοντες που τείνουν να διαδραματίζουν μεγαλύτερο ρόλο από άλλους: ο Άρης που δείχνει τον τρόπο με το οποίο εκφράζουμε τη σεξουαλική μας φύση, η Αφροδίτη που δείχνει την ερωτική μας εξάρτηση και τα στοιχεία που μας κάνουν να έχουμε διάθεση για σεξ, και τέλος η Σελήνη που δείχνει τις υποσυνείδητες συναισθηματικές μας προτιμήσεις που μπορεί να εκφραστούν ως σεξουαλικές φαντασιώσεις και ανάγκες.

Κριοί

Παιδιά της φύσης

Εκείνη 

Άγρια, αισθησιακή, παθιασμένη και περιπετειώδης δεν έχει αναστολές. Μπορείτε να συνευρεθείτε μαζί της σε οποιοδήποτε μέρος – στο πάρκο, στην παραλία, στην αυλή. Όχι επειδή είναι ασύδοτη, αλλά επειδή αντιμετωπίζει τον έρωτα, όπως και το γυμνό, σαν κάτι το απόλυτα φυσικό. Ξέρει τι θέλει –έντονο και συχνό σεξ– και έχει τον απόλυτο έλεγχο. Δυνατό σημείο: ο τρόπος με τον οποίο χαϊδεύει αισθησιακά το κορμί του παρτενέρ της. Αγαπημένη στάση: εκείνη από πάνω.

Εκείνος

Μην έχετε την απαίτηση από αυτόν να περιμένει πότε θα είστε έτοιμες – όταν θα έχει κορώσει, είναι ικανός να σας σκίσει τα ρούχα! Γι’ αυτό μην αρχίσετε να τον ερεθίζετε, αν δεν είστε έτοιμες να προχωρήσετε. Του αρέσουν τα παιχνίδια αφέντη-σκλάβου και το σκληρό σεξ. H αγαπημένη του στάση: η γυναίκα στα γόνατα σκυμμένη προς τα εμπρός…

Βλέπεις Κάπου Εκεί Στις Παραφουσκωμένες Φράσεις Από Υποσχέσεις Παύει Να Υπάρχει Η Ουσία Γιατί Χάνεται Το Νόημα

Λόγια μεγάλα. Τεράστια. Καμουφλαρισμένα με οριακές χιλιοειπωμένες ιδανικές πράξεις, που ανυπομονούν και οι ίδιες να πάρουν ζωή. Λόγια γεμάτα υποσχέσεις, ξεχειλισμένα από στολισμένα με κάθε λογής μεταμφιεσμένο “αν” σε “θα”. Λόγια που ειπώθηκαν σε άτομα πεινασμένα από συναισθήματα και λίγη προσοχή. Σερβιρισμένα και στολισμένα με οτιδήποτε μπορεί να τραβήξει την προσοχή έτσι ώστε να χαθεί το νόημα. 

Οι άνθρωποι που λένε όμως τέτοια λόγια ξεχνάνε και το πιο βασικό. Τις πράξεις. Αντίστοιχες και ίσως μεγαλύτερες από εκείνα τα λόγια. Ισάξιες αν όχι καλύτερες. Βλέπεις κάπου εκεί στις παραφουσκωμένες φράσεις από υποσχέσεις παύει να υπάρχει η ουσία γιατί χάνεται το νόημα. Και κάπως έτσι χάνεσαι και εσύ. Περιτριγυρισμένη από ανθρώπους με χαμογελαστές μάσκες, αφήνεσαι γιατί πιστεύεις ότι όντως αξίζει να ρίξεις τα τείχη σου για εκείνους. Παλεύουν να σου δείξουν ότι μπορούν να σε κερδίσουν και εσένα αλλά και την εμπιστοσύνη σου. Σου προσφέρουν λόγια. Λόγια που ήθελες να ακούσεις και κάπως έτσι πιστεύεις ότι δεν υπάρχει αμφιβολία να θέλουν το κακό σου.

Έχεις μάθει να ξεχωρίζεις την αλήθεια από το ψέμα. Αυτό όμως που δεν έχεις μάθει είναι να μην πιστεύεις σε λόγια που αρνούνται να γίνουν πράξεις. Όμως ξεγελιέσαι. Οι αμφιβολίες σου πάνε περίπατο και η καχυποψία σου σφυρίζει παιχνιδιάρικα, αφήνοντας τον συναισθηματικό σου κόσμο ανοιχτό για εκείνους που κάνουν τόσο κόπο να σε πλησιάσουν. Σκέφτεσαι πως αν ήθελαν το κακό σου δεν θα πάλευαν τόσο πολύ για σένα. Θα έπεφταν πάνω στα εύκολα. Δεν θα έχαναν τον χρόνο τους με κάτι δύσκολο, όπως εσύ.

«Δεν ταράζουν τους ανθρώπους τα πράγματα, αλλά οι γνώμες που σχηματίζουν για τα πράγματα»

Ο Μάρκος Αυρήλιος γράφει στα «Εις Εαυτόν»:

«Μοναξιές γυρεύουν οι άνθρωποι, εξοχές και παραθαλάσσια και βουνά· Και σύ πολλάκις τυχαίνει να τα λαχταράς. Ολ’ αυτά όμως είναι καλά για τους απαίδευτους, αφού μπορείς, όποια στιγμή θελήσεις, ν’ αποτραβηχθείς στον εαυτό σου. Γιατί πουθενά ησυχότερα και αμεριμνότερα δεν αποτραβιέται ο άνθρωπος παρά μέσα στην ψυχή του, και μάλιστα εκείνος που έχει τακτοποιημένα τα εσωτερικά του έτσι που, όταν τα βλέπει, καταλαμβάνεται από τέλεια καλή διάθεση. Και καλή διάθεση εννοώ την αρμονική διάθεση. Συχνά, λοιπόν, δίνε του εαυτού σου του είδους τούτου απομόνωση και ανανέωνέ τον. Σύντομες να είναι και βασικές οι αρχές εκείνες που, άμα τις συλλογισθείς, αρκούν για να σου πλύνουν την ψυχή και να σε στείλουν πίσω τέτοιον που να μην αγανακτείς μ’ εκείνα στα οποία επιστρέφεις» (Εις Εαυτόν, Βιβλίο Δ, γ' – Μετάφραση Στέφανος Δέλτα, εκδώσεις ΕΣΤΙΑ).

Η αυτοπαρατήρηση μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη μιας Στωικής στάσης ζωής. Θα μπορούσαμε, αλλιώς, να ονομάσουμε την διαδικασία αυτή «Στωική ενσυνειδητότητα». Η ενσυνειδητότητα, στην σύγχρονη ψυχοθεραπεία, έχει τις ρίζες της στον Βουδιστικό διαλογισμό. Ο Στωικισμός, όμως, επικεντρώνεται στην προσπάθεια να ζούμε στο εδώ και τώρα και παράλληλα να εστιάζουμε την προσοχή μας στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. 

Στο παραπάνω απόσπασμα ο Μάρκος Αυρήλιος υπενθυμίζει στον εαυτό του την αξία του να βάζει κανείς τις σκέψεις του σε τάξη και να ανανεώνεται, προετοιμάζοντας τον εαυτό του για τις προκλήσεις της ζωής. Η στάση του δίνει μια πολύ ακριβή περιγραφή της Στωικής ενσυνειδητότητας. 

Ο Επίκτητος περιγράφει, επίσης, καθαρά το τι σημαίνει «Στωική ενσυνειδητότητα». Μας καλεί να εξασκηθούμε κατάλληλα ώστε κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε μια δυσάρεστη εντύπωση να λέμε:

Μια μέρα ζωής

Η τελευταία του μέρα ήταν γαλήνια, ήσυχη χωρίς εντάσεις. Ζήτησε απλά ένα μπουκάλι κρασί, λίγη μουσική και ένα μοναχικό σημείο με θέα τη θάλασσα. Η οικογένεια του τον είχε αφήσει πριν πολλά χρόνια επειδή ήταν αλκοολικός και από τότε δεν είχε επικοινωνία μαζί τους, δεν είχε κάποιο να μιλήσει, όλοι είχαν χαθεί μέσα στο χρόνο, μέσα στον εγωισμό τους. Μόνη του παρέα ήταν το κρασί, η θάλασσα, η μουσική και το ηλιοβασίλεμα που δεν χόρτανε να βλέπει.

Οι γιατροί του είχαν πει πως του είχε απομείνει μια μέρα ζωής, μια μέρα για να ζήσει ο,τι είχε αφήσει στο αύριο, εκεί που πάντα περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να δημιουργήσει κάτι μεγαλύτερο από τον ίδιο, αυτή η στιγμή δεν ήρθε ποτέ τελικά.

Εκείνη την ώρα κατάλαβε πως δεν κατάφερε να ζήσει όπως ονειρευόταν, όλη του τη ζωή φοβόταν να ρισκάρει, δεν προσπάθησε ποτέ να νιώσει πως πραγματικά είναι η ζωή, να ζήσει τις απλές απολαύσεις της ζωής, βολεύτηκε σε ένα πρόχειρο παρόν και ξέχασε το μέλλον. Η ρουτίνα της ζωής του και οι κακές συνήθειες του στέρησαν την οικογένεια του, τα όνειρα, τις ελπίδες για να πραγματοποιήσει τους στόχους του.

Η Φιλοσοφία της βωμολοχίας: Γιατί βρίζουμε;

Αν σας προσβάλλουν οι βρισιές, θα σας συνέστηνα να σταματήσετε αμέσως το διάβασμα του άρθρου αυτού, καθώς θα διαβάσετε πληθώρα γνωστών βωμολοχιών, όπως αυτές που αρχίζουν από "Μ", από "Π" από "Γ", από "Α"...

Όσοι από εσάς συνεχίζετε το διάβασμα, σίγουρα θα έχετε μαντέψει σε ποιές λέξεις αναφερόμουν παραπάνω, έστω και αν αποκάλυψα μονάχα τα αρχικά τους γράμματα. Άραγε, αν σας έβριζαν μόνο αναφέροντας το πρώτο γράμμα της βρισιάς που σας απύφθηναν (π.χ. άντε ρε "Μ..."), θα αισθανόσασταν λιγότερο προσβεβλημένοι από το να σας αποκαλούσαν ξεκάθαρα "Μαλάκα";

From: http://9gag.com

Όταν βρίζουμε, στην ουσία χρησιμοποιούμε λέξεις που πολλοί θεωρούν "ταμπού", προκειμένου να εκφράσουμε ένα - κατά κανόνα - στιγμιαίο συναίσθημα, παρά για να αποδώσουμε την ακριβή κατάσταση που βιώνουμε, όπως για παράδειγμα οι λέξεις "γαμώτο", "μαλακία", "σκατά", "παπάρι", κ.α.  Αυτές αποτελούν μερικές από τις πιο καθημερινά χρησιμοποιούμενες βρισιές.

Υπάρχουν και άλλες λέξεις που θεωρούνται, εκτός από υβριστικές, και βλάσφημες - κυρίως από θρησκευόμενα ή γηραιότερα άτομα, όπως, για παράδειγμα, η λέξη "διάολε" (ακόμη θυμάμαι την γιαγιά μου να ωρύεται κάθε φορά που κάθε λέξη σχετική με τον "έξω από εδώ" αναφερόταν στο σπίτι).    Η διαφορά μεταξύ των δύο κατηγοριών είναι το πλήθος των ανθρώπων που προσβάλλονται από αυτές (άλλο να σε πουν "διάολο" και άλλο "παπάρι")!

Υπάρχουν, όμως, και λέξεις που χρησιμοποιούνται ως "υβριστικές" αλλά που αναφέρονται σε συγκεκριμένες κοινωνικές ή εθνικές ομάδες όπως, για παράδειγμα, οι λέξεις "αδερφή", "αράπης" κ.α. Στις περιπτώσεις αυτές, δεν προσβάλλουμε μόνο το άτομο στο οποίο απευθύνουμε την λέξη αλλά μια ευρεία ομάδα ατόμων και, για τον λόγο αυτό, εκτιμώ πως σίγουρα είναι έναν επίπεδο πιο πάνω στην κλίμακα "βαρύτητας" των προσβολών.

Αν έχετε διαβάσει ως εδώ, αλλά έχετε ενοχληθεί από την χρήση των παραπάνω βωμολοχιών, σας διαβεβαιώνω πως απλά σας παρέπεμπα σε αυτές και δεν τις "χρησιμοποιούσα". Και αυτό, από φιλοσοφικής άποψης, έχει ιδιαίτερη σημασία, όπως υποστηρίζει η φιλόσοφος και λέκτορας στο Royal Holloway (University of London), Rebecca Roach: αναφερόμενος σε μια υβριστική λέξη απλά σας παραπέμπω σε αυτή (εξού και η χρήση των εισαγωγικών) και δεν την χρησιμοποιώ απευθυνόμενος προσωπικά σε εσάς. Και συνήθως, όπως σημειώνει, οι άνθρωποι δείχνουν περισσότερη ανεκτικότητα σε όσους απλά αναφέρονται σε υβριστικές λέξεις αντί να τις χρησιμοποιούν.

H Rebecca Roach, έχει ασχοληθεί με την φιλοσοφία της βωμολοχίας και σημειώνει πως μπορούμε να προσβάλλουμε, να φοβερίσουμε ή να "τραμπουκίσουμε" κάποιον δίχως να τον βρίσουμε. Όπως, αντίστοιχα, μπορούμε να είμαστε άκρως ευγενικοί χρησιμοποιώντας υβριστικές λέξεις. Παράλληλα, στην φαρέτρα των λέξεων που ο καθένας μας, γλωσσικά, διαθέτει, οι υβριστικές λέξεις αποτελούν την ύστατη λύση εκτόνωσης του θυμού μας πριν καταφύγουμε στην χρήση βίας. Η Roach, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην σχέση αυτή που οι υβριστικές λέξεις έχουν με το συναίσθημα και τις παρομοιάζει με κραυγή. Μια κραυγή που, σε πολλές περιπτώσεις, μπορεί να είναι λυτρωτική αφού η ένταση και ο θυμός μας μπορούν να λειτουργήσουν εκτονωτικά και να αποτρέψουν μια πιθανή χρήση βίας. Έτσι η βρισιά μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος χαμηλής μορφής επιθετικότητας, μέσω της οποίας μπορούμε να εκτονώσουμε τα συναισθήματά μας με έναν επωφελή, για εμάς, τρόπο, αφου -τελικά- αποφεύγουμε την χρήση βίας.

Wayne Dyer: Ποια συναισθήματα επιτρέπουμε να μας ορίζουν;

Ο Wayne Dyer, Αμερικανός συγγραφέας, ομιλητής καθηγητής αυτοβελτίωσης, απεβίωσε στις 29 Αυγούστου 2015. Πρόσφατα διάβασα την παρακάτω ιστορία, την οποία μετέφρασα και σας την μεταφέρω παρακάτω, καθώς μας υπενθυμίζει πως, στην ζωή μας, εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε τα συναισθήματα που ορίζουν τόσο εμάς όσο και τις συμπεριφορές μας προς τους άλλους: 

Σε μια από τις ομιλίες μου αποφάσισα να πάρω μαζί μου στην σκηνή και ένα πορτοκάλι. Ξεκίνησα να συζητώ με έναν έξυπνο νεαρό, δώδεκα χρονών περίπου, που καθόταν στην μπροστινή σειρά του κοινού.

- Εάν έστυβα αυτό το πορτοκάλι όσο πιο δυνατά μπορούσα, τι θα έβγαινε από μέσα; τον ρώτησα.  

Με κοίταξε σαν να με θεωρούσε ολίγον τρελό και μου απάντησε: 

- Χυμός φυσικά.

- Νομίζεις πως θα μπορούσε να βγει από μέσα του χυμός μήλου;

- Όχι, είπε γελώντας. 

- Χυμός γκρέιπφρουτ;

- Όχι

- Τι θα βγει από μέσα;

- Χυμός από πορτοκάλι βέβαια!

- Γιατί; Γιατί όταν στύβουμε ένα πορτοκάλι βγαίνει χυμός από πορτοκάλι;

Ίσως και να εξοργίστηκε λιγάκι μαζί μου σε εκείνο το σημείο.

- Μα είναι πορτοκάλι και αυτό υπάρχει μέσα.

Έγνεψα καταφατικά. 

Έχε εμπιστοσύνη, σε ότι συμβαίνει

γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου

Ειδικά τώρα σε αυτή την εποχή, με αυτές τις καταστάσεις, όλα συμβαίνουν για να ενισχύσεις την πίστη σου.

Τώρα που φαίνεται όλα να καταρρέουν, τώρα που φαίνεται ότι ότι παλιό, ότι σαθρό, ότι δεν εξυπηρετεί πια, φεύγει, τώρα είναι η ώρα να ενισχύσεις την εμπιστοσύνη σου.

Όχι εκείνη την εμπιστοσύνη που προκύπτει από την υλική ασφάλεια, ότι έχεις ακόμα εργασία ή έχεις ένα σπίτι να μείνεις ή ότι δεν χρωστάς στην τράπεζα. Αλλά εκείνη την εμπιστοσύνη ότι το σύμπαν τα φέρνει όλα όπως πρέπει, όπως χρειάζεται να γίνουν και πάντα μα πάντα είναι για το καλό σου, για το ανώτερο καλό σου. Το σύμπαν πάντα μα πάντα φροντίζει τις ανάγκες σου, αλλά μην περιορίζεις το μυαλό σου στις υλικές σου ανάγκες μόνο.

Όλα αυτά που σκέφτεσαι, όλα αυτά που βαθιά μέσα σου επιθυμείς, όλα αυτά που προάγουν την δική σου εξέλιξη, έρχονται σε εσένα. Οι καταστάσεις, τα γεγονότα έχουν αυτό το σκοπό, να διευκολύνουν την δική σου εξέλιξη.

Ναι θα μου πεις πως με φροντίζει το σύμπαν αν δεν έχω να πληρώσω το ενοίκιο του σπιτιού μου; Πως αυτό προάγει το ανώτερο καλό μου;

Θα σου πω ότι αν αυτό συμβαίνει πραγματικά, τότε είτε μπορεί εσύ να μην έχεις αξιολογήσει σωστά τις προτεραιότητες σου ή μπορεί να χρειαστεί να αλλάξεις σπίτι, να βρεις ένα πιο οικονομικό γιατί αυτό θα σε βοηθήσει σε ένα άλλο κομμάτι της ζωής σου που τώρα δεν μπορείς να αντιληφθείς. Ή ακόμα μπορεί να σημαίνει να βρείς ένα συγκάτοικο και να μοιραστείς τα έξοδα, ή να πας σε κάποιο μέρος που θα μπορέσουν να σε φιλοξενήσουν. Όλα αυτά είναι οπτικές και πιθανά σενάρια και δυναμικά που θα χρειαστεί να υλοποιηθούν για να προχωρήσεις στο έργο σου. Μπορείς να αναλογιστείς τι ευλογίες φέρνει το κάθε σενάριο;

Η 11χρονη Ψυχοπαθής που διέπραξε Φριχτά εγκλήματα. Ακόμα και οι Αστυνομικοί έπαθαν ΣΟΚ με αυτά που Ανακάλυψαν!

Υπάρχει πραγματικά αυτό που αποκαλούμε κακό; Αυτή είναι μια ερώτηση που στοιχειώνει την ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Κληρικοί, φιλόσοφοι και επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να κατανοήσουν τι οδηγεί ορισμένους ανθρώπους σε φριχτές πράξεις, αλλά είναι δύσκολο να βγει ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα.

Αυτό συνέβη και με την Mary Bell από την Αγγλία. Γεννήθηκε το 1957 και φαινόταν να είναι ένα φυσιολογικό παιδί.

Αλλά πίσω από το αθώο της πρόσωπο κρυβόταν ένα ακατανόητο σκότος. Γεννιόμαστε ή γινόμαστε στην πορεία εγκληματίες; Τι οδήγησε την Mary να κάνει αυτά που έκανε;

Από την αρχή η Mary είχε δύσκολη παιδική ηλικία. Η μητέρα της ήταν ιερόδουλη και ποτέ δεν γνώρισε τον βιολογικό της πατέρα. Ο άντρας με τον οποίο ήταν παντρεμένη η μητέρα της ήταν κλέφτης. Η μητέρα της Mary συνεχώς της έλεγε ότι ποτέ δεν την θέλησε και ότι είχε προσπαθήσει ακόμα και να την σκοτώσει, στήνοντας ύποπτα ατυχήματα.

Αλλά η Mary επιβίωσε και μεγάλωσε σε αυτές τις φριχτές συνθήκες. Όταν ήταν 11 έδειχνε ήδη σαν έφηβη και ο λόγος πίσω από αυτό είναι τρομακτικός.

Η Mary αργότερα αποκάλυψε ότι η μητέρα της την είχε “δώσει” στους πελάτες. Όταν η Mary ήταν 4 ετών, έγινε θύμα σeξουαλικής κακοποίησης και η μητέρα της την πουλούσε κατά την διάρκεια της παιδικής της ηλικίας. Λόγω της σeξουαλικής κακοποίησης, η Mary μπήκε νωρίς στην εφηβεία και άρχισε να αναπτύσσει επιθετικότητα εναντίον του εαυτού της και των γύρω της.

Όσο συνέχιζε η κακοποίηση και η βία εναντίον της, τόσο περισσότερος θυμός μαζευόταν μέσα της, μέχρι που τελικά στις 25 Μαΐου 1968 ξέσπασε με την μορφή ενός φριχτού εγκλήματος. Εκείνη τη μέρα η Mary απήγαγε τον 4χρονο Martin Brown και τον πήγε σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Μετά τον στραγγάλισε μέχρι θανάτου.

8 πράγματα που κάνουν μια γυναίκα ελκυστική

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι πραγματικά έλκει τους άνδρες; Είτε το πιστεύετε είτε όχι, δεν είναι απλώς η εμφάνισή σας. Μάθετε για τα οχτώ γνωρίσματα που οι άνδρες βρίσκουν πιο ελκυστικά σε μια γυναίκα.

Πιθανότατα έχετε διαβάσει πολυάριθμα άρθρα πάνω στο τι βρίσκουν ελκυστικό οι άνδρες σε μια γυναίκα.

Στο σημερινό κόσμο υπερβολικά πολλές από μας πιστεύουμε ότι, για να έχουμε επιτυχία στον έρωτα, το μόνο που χρειάζεται είναι μια σέξι κόμμωση και ένα ωραίο σώμα.

Φυσικά αυτά τα πράγματα ελκύουν πολλούς ανθρώπους, όμως πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι η εμφάνιση δεν είναι το παν.

Αν και είναι αδύνατον να γενικεύσουμε και να βάλουμε όλους τους άνδρες στο ίδιο στερεοτυπικό καλάθι όσον αφορά στις προτιμήσεις, θέλουμε να σας μιλήσουμε για οχτώ μη σωματικά γνωρίσματα που πολλοί άνδρες βρίσκουν ελκυστικά σε μια γυναίκα.

1. Καλοσύνη

Αν και αυτό μπορεί να ακούγετε τετριμμένο, έχετε υπόψη σας ότι η καλοσύνη είναι μια αρετή υπερβολικά σπάνια σήμερα.

Δεν πρόκειται απλώς για καλοσύνη προς τους ανθρώπους που είναι σημαντικοί για σας, αλλά για καλοσύνη ακόμα και προς εκείνους που δεν γνωρίζετε και ίσως έχουν ανάγκη από βοήθεια.

Οι άνδρες θέλουν στο πλάι τους μια γυναίκα που μπορεί να φωτίσει ένα δωμάτιο με το χαμόγελό της.

Σύμφωνα με διάφορες μελέτες, οι άνδρες έλκονται περισσότερο από μια γυναίκα που είναι συμπαθητική και χαμογελαστή.

Το φυσικό χαμόγελο μεταφέρει ένα μήνυμα αισιοδοξίας και σταθερότητας, δύο ιδιότητες που πολλοί άνθρωποι αναζητούν στους συντρόφους τους. 

ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ Ζ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ 

ΛΟΓΟΣ Ζ 

ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Που πηγαίνετε άνθρωποι, μεθυσμένοι έχοντας πιει το ανέρωτο κρασί της άγνοιας, το οποίο δεν μπορείτε καν ν'αντέξετε, αλλά ήδη το ξερνάτε.

Σταθείτε και συνέλθετε, σηκώστε ψηλά τα μάτια της καρδιάς σας.

Κι αν όλοι δεν το μπορείτε, τουλάχιστον αυτοί που μπορείτε.

Διότι η κακία της άγνοιας κατακλύζει τη γη ολόκληρη και μαζί της φθείρει και την ψυχή, η οποία βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα στο σώμα, χωρίς να την αφήνει να προσορμιστεί στα λιμάνια της σωτηρίας.

Μη σας παρασύρει, επομένως, το μεγάλο ρεύμα, αλλά εκμεταλλευόμενοι την άμπωτη-όσοι μπορείτε- πιάστε το λιμάνι της σωτηρίας αγκυροβολώντας σ'αυτό κι αναζητήστε τον καθοδηγητή, ο οποίος θα σας οδηγήσει στις πύλες της γνώσης, όπου βρίσκεται το λαμπρό φως, το αμόλυντο από σκοτάδι, όπου ούτε ένας δεν μεθάει, αλλά όλοι είναι νηφάλιοι, προσβλέποντας με την καρδιά σας σ'αυτόν που θέλει να φανερωθεί.

Διότι δεν είναι δυνατόν να τον ακούσουμε, ούτε να του μιλήσουμε, ούτε να τον δούμε με τα μάτια μας, παρά μόνο με το νου και την καρδιά.

Πρώτα απ'όλα όμως πρέπει να σκίσεις το χιτώνα που φοράς, το ύφασμα της άγνοιας, το υποστήριγμα της κακίας, τα δεσμά της φθοράς, τον σκοτεινό περίβολο, τον ζωντανό θάνατο, τον αισθητό νεκρό, τον φορητό τάφο, τον ληστή που κατοικεί μέσα σου, αυτόν που σε μισεί για όσα αγαπά, και σε φθονεί για όσα μισεί.

Προς ένα νέο “Ψυχρό πόλεμο” ΗΠΑ – Ρωσίας

H απόφαση του αμερικανικού Κογκρέσου να ψηφίσει με εντυπωσιακή πλειοψηφία ένα νέο πακέτο κυρώσεων κατά των ρωσικών εταιρειών αλλά και προσώπων, έφερε, αφενός τον πρόεδρο της χώρας Ντόναλντ Τραμπ μπροστά σε ένα πολιτικό αδιέξοδο αφού, αν δεν υπογράψει το νόμο πλέον, θα κληθεί να απαντήσει για το είδος των σχέσεων που θέλει να έχει με την Ρωσία, και αφετέρου υποχρέωσε τον πρόεδρο της τελευταίας να προχωρήσει σε μια σειρά αντί-μετρα κατά των ΗΠΑ εγκαταλείποντας κάθε ελπίδα για την οικοδόμηση μιας “ειδικής προσωπικής σχέσης” με τον πρόεδρο Τραμπ.

Τα μέτρα

Στις 27 Ιουλίου το Κογκρέσο των ΗΠΑ σε μια ψηφοφορία που ελάχιστα απήχε από την ομοφωνία αποφάσισε την επέκταση του νόμου για τις κυρώσεις κατά Ρώσων πολιτών και εταιριών, τις οποίες είχε επιβάλει η προεδρία Ομπάμα, λίγες ημέρες πριν την αποχώρησή της από την εξουσία, ως απάντηση στην ρωσική πολιτική προσάρτησης της Κριμαίας, την ενίσχυση των αποσχιστικών κινημάτων στην Ανατολική Ουκρανία και την θρυλούμενη ανάμειξη των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών στην αμερικανική προεκλογική εκστρατεία. Οι γερουσιαστές μάλιστα των ΗΠΑ έκαναν ένα βήμα παραπέρα, ζητώντας από τον Λευκό Οίκο να σκληρύνει την στάση του απέναντι στην Ρωσία, δεδομένης της ανησυχίας πολλών εξ αυτών σχετικά με τις προθέσεις του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αντιμετωπίζει έναν κυκεώνα προβλημάτων σχετικά με τις σχέσεις του ιδίου αλλά και πολλών μελών της οικογένειας και του επιτελείου του με Ρώσους διπλωμάτες, δικηγόρους, επιχειρηματίες. Οι γερουσιαστές φοβούνται, χωρίς να το κρύβουν, πως ο Τραμπ σχεδιάζει την αλλαγή της πολιτικής έναντι του Κρεμλίνου με την κατάργηση των κυρώσεων. Για το λόγο αυτό ετοιμάζονται να προτείνουν και μια σειρά συμπληρωματικών κυρώσεων που θα αφορούν εκείνους που κατά την γνώμη τους ευθύνονται για τις μεγάλες κυβερνοεπιθέσεις, αλλά και εκείνους που παρακάμπτουν την νομοθεσία ως προς την παροχή τεχνολογίας για τον κλάδο της ενέργειας και συμμετέχουν σε κοινές επιχειρήσεις ή επιχειρηματικά σχήματα με Ρώσους ολιγάρχες.

Η απάντηση της Ρωσίας

Η απάντηση δεν άργησε να έρθει με ανακοίνωση του ρωσικού ΥΠΕΞ στο οποίο αναφέρεται: “Στις 27 Ιουλίου το Κογκρέσο των ΗΠΑ ψήφισε ένα νέο νόμο, ο οποίος αυστηροποιεί τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Για άλλη μια φορά αυτό επιβεβαιώνει την ακραία επιθετικότητα των Ηνωμένων Πολιτείων στις διεθνείς υποθέσεις. Κρυπτόμενες πίσω από την “εξαιρετικότητα” των ΗΠΑ υπεροπτικά αγνοούν τις θέσεις και τα συμφέροντα όλων των άλλων κρατών” […]

Στη συνέχεια ο πρόεδρος Πούτιν υπέγραψε διάταγμα για την απέλαση, ουσιαστικά, περίπου 800 Αμερικανών διπλωματών, το κλείσιμο των προξενείων σε Αικατερίνεμπουργκ, Βλαδιβοστόκ και Αγία Πετρούπολη, την απαγόρευση χρήσης αποθηκευτικών χώρων, αλλά και εξοχικών κατοικιών για τους διπλωμάτες των ΗΠΑ.

Όλα τα Ντοκουμέντα από Πράκτορες που Αποδεικνύουν ότι οι Εξωγήινοι Είναι Εδώ….!!!! (Βίντεο)

Τα παρακάτω βίντεο

δείχνουν ότι τα UFO και άλλα έξω-διαστασιακά σκάφη επισκέπτονται συνεχώς τη γη.

Πολλοί άνθρωποι έχουν εντοπίσει εξωγήινα διαστημόπλοια από καιρό σε καιρό.

Αυτά τα γεγονότα οδήγησαν σε αυξημένο ενδιαφέρον για τα UFO κι εάν εξωγήινες μορφές ζωής θα μπορούσαν να επισκέπτονται τη Γη;….

Οι περισσότερες έρευνες για τα UFO συνήθως διεξάγονται από ιδιωτικές ομάδες ατόμων.Παρά το γεγονός ότι κάποια έρευνα έχει γίνει από καιρό σε καιρό από στρατιωτικές οργανώσεις, ωστόσο επίσημα υπήρξε μικρή επιστημονική μελέτη των ΑΤΙΑ.

Παρακάτω παρουσιάζονται για το θέμα ορισμένα ντοκουμέντα που δεν χωρούν καμία αμφιβολία:

Άτιτλο

επειδή δεν είμαι ελεύθερη, σκύβω το κεφάλι
επειδή σκύβω το κεφάλι, μου πατάς το σβέρκο
επειδή πατάς το σβέρκο μου, ξεσηκώνομαι
επειδή ξεσηκώνομαι, στρέφεις τα όπλα σου εναντίον μου

Αισχύλος: το βασίλειο του φόβου και της αγωνίας

Η ναυμαχία της Σαλαμίνας, Wilhelm von Kaulbach, 1868.

Επιμ. Γιώργος Κουτσαντώνης

Ακολουθούν αποσπάσματα από την Εισαγωγή και το Συμπέρασμα του βιβλίου της Jacqueline de Romilly* ο Φόβος και η Αγωνία στο θέατρο του Αισχύλου, μτφρ.: Σοφία Λουμάνη & Χρήστος Μαρσέλλος, εκδ. ΤΟ ΑΣΤΥ, Αθήνα 2002.

———- / ———-

Jacqueline de Romilly

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ

Στον τραγικό κόσμο του Αισχύλου, ο φόβος, από όλα τα ανθρώπι­να συναισθήματα, είναι αυτός του οποίου η παρουσία γίνεται πε­ρισσότερο αισθητή. Και πρέπει να είμαστε ευγνώμονες προς τον Β. Snell, που μας το έδειξε τόσο καλά με τη μελέτη του, που φέρει τον τίτλο: Aischylos und das Handeln im Drama[1]. Με μιαν έννοια, θα μπορούσαμε να πούμε για όλο το θέατρο του Αισχύλου, αυτό που λέει για τις πρώτες του τραγωδίες, πως ό,τι ακούμε μέσα σε αυτές «δεν είναι παρά η παθιασμένη κραυγή της αγωνίας». Και αυτό κά­νει το θέατρο του Αισχύλου να ξεχωρίζει, όταν το συγκρίνουμε με τις άλλες τραγωδίες που μας έχουν σωθεί[2].

Κλασική δεν είναι η εξ υπαρχής ενότητα, αλλά η ενότητα του αγώνα, η συμφιλιωμένη διχοστασία, η γιατρεμένη αγωνία (B. Snell)

Φυσικώ τω λόγω, αυτόν τον φόβο και αυτή την αγωνία τα εκ­φράζει συνήθως ο χορός, καθώς είναι αρκετά στενά εμπλεγμένος στη δράση, ώστε τούτη να τον επηρεάζει έντονα, ενώ συγχρόνως παραμένει, από τη φύση του, ανίκανος να την διεξαγάγει ο ίδιος. Με εξαίρεση τις Χοηφόρες και τις Ευμενίδες, όλοι οι χοροί του Αι­σχύλου αποτελούνται από τρομαγμένους ανθρώπους. […] Μπορούμε να πούμε συνοψίζοντας, ότι ο φόβος στον Αισχύλο, εί­ναι κατά κάποιο τρόπο η ίδια η ανθρώπινη δυστυχία. Πράγμα που μας το δείχνει παραδειγματικά ένα χωρίο του Προμηθέως, όπου οι Ωκεανίδες οικτίρουν τη μοίρα της Ιούς και τα τρομερά της πήμα­τα, λύματα, δείματα (δυστυχίες, φρίκες, τρόμους) που τους παγώ­νουν την καρδιά (690)· αυτό μας δείχνει, ακόμα πιο έντονα και το χορικό των Χοηφόρων, όπου οι αιτίες της δυστυχίας του ανθρώ­που καλούνται δεινά δειμάτων άχη (586), χωρίο που χωρίς αμφι­βολία, όπως το δείχνουν τα συμφραζόμενα αναφέρεται στα τέρα­τα, αλλά που θα σήμαινε επιλέξει μεταφρασμένο: «οι φοβερές ωδί­νες των τρόμων»[3].

Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Υπάρχουν δύο τρόποι να δαμάσει κανείς τον φόβο· και οι δύο όμως συνδέονται με την ιδέα κάποιων νόμιμων ποινών. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο αναφέρονταν ως ευχές, ο ένας στην αρχή, ο άλλος στο τέλος της Ορέστειας.

Από τι πάσχουμε ;

Από σοφούς.
Από σπουδαίους που μας μαγαρίζουν με τη γνώμη τους.
Από όσους αναπάντεχα μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια.
Απ’ την κατάθλιψη του διάσημου.
Απ’ την αγαμησιά του δημοσιογράφου.
Από τόσους χιλιάδες μαλάκες που φωτογραφίζουν προέδρους.
Από βιομηχανίες όπλων.
Από παπάδες.
Από ρούχα που μας κρύβουν.
Από βιοπάλη.
Από σκυλάδικα σε λεωφορεία σε γιωταχή σε κομμωτήρια.
Από χριστιανές πουτάνες με ψηφιακό μουνί.
Από αγανάκτηση που αν της βγάλεις την πρίζα γίνεται γελάδι του καναπέ.
Από σκουπίδια.
Από μανία για δουλεία.
Από χλιδή άλλων.
Από τράπεζες σπέρματος.
Από τεχνητά δόντια βραχιόλια και βέρες.

Στη πραγματική αγάπη

γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου

Στη πραγματική αγάπη δεν είσαι εκεί για τον εαυτό σου.

Στην πραγματική αγάπη, δεν υπάρχεις εσύ, αλλά υπάρχεις ως ενέργεια να δώσεις και να προσφέρεις. Τι; Αυτό που χρειάζεται η παρούσα στιγμή, αυτό που χρειάζεται η ανάγκη του άλλου. Βέβαια πάντα με διάκριση, του τι είναι χρήσιμο για τον άλλον εκείνη την στιγμή και ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να το δώσεις. Ναι στη πραγματική αγάπη, νοιάζεσαι όχι μόνο να δώσεις αλλά να δώσεις αυτό που ο άλλος χρειάζεται. Και για να το κάνεις αυτό χρειάζεται να είσαι ανοιχτός, να δεις, να αισθανθείς ποια η πραγματική του ανάγκη πίσω από τις λέξεις, πίσω από αυτό που λέει.

Στην πραγματική ανάγκη δεν είσαι για τον εαυτό σου, είσαι για τον άλλον. Γιατί εσύ υπάρχεις τόσο διευρυμένος που το εγώ σου δεν υπάρχει. Υπάρχει το εσύ και το εγώ είμαι εδώ για εσένα.

Στη πραγματική ανάγκη, οι επιθυμίες του άλλου, οι ανάγκες του είναι κομμάτια δικά μου, και βρίσκοντας τρόπο να τις ικανοποιήσω με διάκριση για το ανώτερο καλό του, καλύπτω και τις δικές μου ανάγκες, αυτές που εκείνη την στιγμή μου καθρεπτίζει.

Στην πραγματική αγάπη, δεν υπάρχει δεν μπορώ, δεν θέλω, υπάρχει είμαι δώ και πες μου τι μπορώ να κάνω για εσένα. Σε αισθάνομαι και είμαι έτοιμος να συνεισφέρω.

ΚΑΙ Ο ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ ΚΡΥΒΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ

Την ώρα της σεξουαλικής επαφής, ο άνδρας το τελευταίο πράγμα που σκέφτεται είναι η ασφάλεια του… οργάνου του. Σωστός ο παίκτης. Εκείνη την ώρα, το μόνο που σκέφτεται ο άνδρας είναι να εισχωρήσει στο ναό της γυναίκας. Δεν σκέφτεται ούτε επικίνδυνες στάσεις, ούτε αν κολλήσει, ούτε τίποτα. Αν ήταν έτσι, θα μέναμε με το πέος στο χέρι όλοι οι άντρες.

Έρευνα όμως που έγινε στην Βραζιλία σε περίπου 90 ανθρώπους και δημοσιεύτηκε στο International Journal of Impotence Research, φέρνει τα… πάνω κάτω σε όσα πιστεύαμε μέχρι στιγμής.

Αντικείμενό της, ήταν η στάση που προκαλεί τους περισσότερους τραυματισμούς του ανδρικού μορίου…