Τρίτη 14 Μαρτίου 2017

Η Βαμβακοφυτεία του Νότου…

Βαμβακοφυτεία
Στις βαμβακοφυτείες του Νότου της Αμερικής - μέχρι πριν το Αμερικανικό Εμφύλιο - εκτυλίχθηκε ένα δράμα που όμοιό του η ανθρωπότητα δεν είχε δει για αιώνες Ιστορικά.

Στο Νότο της Ευρώπης φαίνεται πως μία νέα βαμβακοφυτεία βάζει σιγά σιγά τα σκαριά για ένα μεταμοντέρνο δράμα, το οποίο πολύ συγκεκριμένα καλείται να ζήσει η νεολαία της Ελλάδος που παράγει απτό και συγκεκριμένο παραγωγικό έργο στον ιδιωτικό τομέα της Κρίσης.

Μία νέα τάξη ατύπως εξανδραποδισμένων - νέων κυρίως - ανθρώπων που εργάζονται με βαρύτατα ωράρια που συχνά ξεπερνούν τις 10 ώρες ημερησίως και αμείβεται πρακτικά με χαρτζιλίκι που κυμαίνεται από 300 έως και 700 ευρώ.

Οι σύγχρονοι Άθλιοι που στηρίζουν τη ραχοκοκαλιά του παραγωγικού ιστού της χώρας - ή ό,τι εξ αυτού έχει απομείνει - εργάζονται σε συνθήκες υψηλού στρες, σωματικής καταπόνησης και αβεβαιότητας. Και όλα αυτά για χρήματα ανεπαρκή να τους στηρίξουν!! 

Χρήματα δηλαδή που δε φτάνουν καν για να καλύψουν τα στοιχειώδη κόστη μιας αυτόνομης αξιοπρεπούς διαβίωσης στην Ελληνική βαμβακοφυτεία που απαιτεί τουλάχιστον 1.000 ευρώ το μήνα.

Η σημερινή μελέτη του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ σύμφωνα με την οποία:
  • στον ιδιωτικό τομέα κάτω από 800 ευρώ εισπράττει το 51,6% των απασχολούμενων,
  •  το 15,2% των εργαζομένων λαμβάνει μέχρι 499 ευρώ,
  • το 23,6% μεταξύ 500-699 ευρώ,
  •  το 12,8% μεταξύ 700-800 ευρώ,
  •  το 17,3% μεταξύ 800-999 ευρώ
  •  και άνω των 1.000 ευρώ λαμβάνει το ποσοστό 17,8
… ΕΙΝΑΙ ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ.

Οι άνθρωποι είναι σαν σπίτια χωρίς παράθυρα. (OSHO)



Ο διάλογος εξαφανίζεται όταν είσαι φορτωμένος με συστήματα πεποιθήσεων. Πώς μπορεί να υπάρξει πραγματικός διάλογος; Είσαι ήδη τόσο γεμάτος με τις ιδέες σου και θεωρείς ότι αυτές είναι η απόλυτη αλήθεια. Όταν ακούς τον άλλον, ακούς απλώς από ευγένεια -δεν ακούς πραγματικά. Εσύ ξέρεις τι είναι το σωστό κι απλώς περιμένεις να τελειώσει αυτό που λέει, για να του ορμήξεις. Ναι, μπορεί να υπάρχει αντιπαράθεση, μα δεν υπάρχει κανένας διάλογος. Ανάμεσα σε δύο συστήματα πεποιθήσεων δεν υπάρχει καμία πιθανότητα διαλόγου. Οι πεποιθήσεις καταστρέφουν τη φιλία, οι πεποιθήσεις καταστρέφουν την ανθρωπιά, οι πεποιθήσεις καταστρέφουν την επικοινωνία.
Έτσι, αν θέλεις να δεις και να ακούσεις, τότε θα πρέπει να εγκαταλείψεις όλα τα συστήματα πεποιθήσεων. Όταν είσαι εγκλωβισμένος μέσα στο δικό σου σύστημα, δεν είσαι διαθέσιμος στον άλλο κι ο άλλος δεν είναι διαθέσιμος σ’ εσένα.
Οι άνθρωποι είναι σαν σπίτια χωρίς παράθυρα. Ναι, πλησιάζεις τον άλλο, μερικές φορές συγκρούεσαι κιόλας με τον άλλο, δεν συναντιέστε όμως ποτέ. Ναι, μερικές φορές αγγίζεις τον άλλο, δεν συναντιέστε όμως ποτέ. Μιλάς, αλλά δεν επικοινωνείς ποτέ. Ο καθένας είναι φυλακισμένος μέσα στο δικό του προγραμματισμό. Ο καθένας κουβαλάει τη δική του φυλακή γύρω του. Αυτό πρέπει να εγκαταλειφθεί.

Οι Δαίμονες

Οι Δαίμονες

Σου είπαν ό,τι ο θεός είναι καλός και ο διάβολος είναι κακός κι ΕΣΥ το “κατάπιες αμάσητο” !!! Πως το ξέρεις πως είναι κακός και δεν είναι κι αυτός ένας δύστυχος σαν και σένα που παλεύει για να πληρώσει τις υποχρεώσεις του με γυναίκα παιδιά και συγγενολόια; Δεν σου λέω ό,τι είναι έτσι, απλά λέω ΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ; Αυτή η ιστορία είναι αρκούντως αστεία και ικανή να σου δώσει μια διαφορετική οπτική των θεμάτων που «πιστεύεις» … κι όχι, δεν ισχυρίζεται πως αυτή είναι η αλήθεια, σίγουρα όμως δεν ξέρουμε ποια είναι η αλήθεια. Άρα μπορούμε τουλάχιστον να διασκεδάζουμε, να ειρωνευόμαστε, να γελάμε, δηλαδή να είμαστε σκωπτικοί με τους μπαμπούλες, τις φοβίες, τα ψέματα, τις «αλήθειες» και τις εικασίες μας. Νοιώσε το σώμα σου, διασκεδάζει με την ιστορία ή παγώνει και τρέμει σύγκορμο σαν τον δύστυχο Νεελζεβούλ; Γιατί άραγε;

Οι Δαίμονες

Περπατώντας στη Δεύτερη Λεωφόρο ο Άρθουρ Γκάμμετ σκεφτόταν ότι ήταν μια αρκετά καλή ανοιξιάτικη μέρα. Ούτε πολύ κρύο ούτε πολύ ζέστη, δροσερή ίσα – ίσα για να σε τονώνει. Μια ιδανική μέρα για να πουλήσει ασφαλιστικά συμβόλαια, συμπέρανε. Στη γωνιά της Ενάτης Οδού κατέβηκε αμέριμνα από το πεζοδρόμιο.
Και εξαφανίστηκε.
«Το ‘δες αυτό;» ρώτησε εμβρόντητος ένας βοηθός χασάπη το αφεντικό του. Οι δυο τους στέκονταν μπροστά στο μαγαζί τους, χαζεύοντας τους διαβάτες που περνούσαν.
«Τι να δω;» ρώτησε ο χασάπης, ένας παχύς άντρας με ροδαλή φάτσα.
«Εκείνον τον τύπο με το παλτό. Εξαφανίστηκε».
«Ε, και τι έγινε;» έκανε ο χασάπης. «Θα έστριψε στην Ενάτη. Τι με αυτό;»
Ο βοηθός του χασάπη δεν είχε δει τον Άρθουρ ούτε να στρίβει στην Ενάτη Οδό, ούτε να την κατεβαίνει, ούτε να διασχίζει τη Δευτέρα Λεωφόρο. Τον είχε δει να εξαφανίζεται. Αλλά ήταν φρόνιμο να επιμείνει σε αυτό; Λένε ποτέ στο αφεντικό ότι κάνει λάθος; Μάλλον θα του έβγαινε ξινό. Χώρια που, τελικά, μπορεί ο τύπος να είχε στρίψει στην Ενάτη. Που αλλού να ‘χε πάει άλλωστε; Αλλά ο Άρθουρ Γκάμμετ δεν ήταν πια στη Νέα Υόρκη. Είχε στα αλήθεια εξαφανιστεί εντελώς.
Κάπου αλλού, όχι απαραίτητα στη Γη, ένα πλάσμα που λεγόταν Νεελζεβούλ είχε τα μάτια του καρφωμένα σε ένα πεντάγωνο σχεδιασμένο στο πάτωμα. Μέσα εκεί είχε υλοποιηθεί κάτι, αλλά δεν ήταν αυτό που περίμενε. Ο Νεελζεβούλ κάρφωσε το πλάσμα με ένα πικρόχολο βλέμμα, νιώθοντας ότι ο θυμός του ήταν απόλυτα δικαιολογημένος. Είχε ξοδέψει χρόνια και χρόνια ψάχνοντας σε παλιές μαγικές συνταγές, κάνοντας πειράματα με βότανα κι αποστάγματα και διαβάζοντας τα καλύτερα βιβλία αποκρυφισμού και μαγείας. Είχε ξοδέψει ότι είχε και δεν είχε σε μια τεράστια προσπάθεια και ποιο το αποτέλεσμα; Είχε εμφανιστεί λάθος δαίμονας!
Υπήρχαν, βέβαια, πολλά που μπορεί να είχαν πάει στραβά. Το κομμένο χέρι του πτώματος, λόγου χάρη, μπορεί να ήταν από κανέναν αυτόχειρα ακόμη και τους καλύτερους προμηθευτές υλικών δεν ήταν να τους εμπιστεύεται κανείς. Ή ίσως η γραμμή του πενταγώνου να μην ήταν απόλυτα ίσια σε κάποιο σημείο και κάτι τέτοιες λεπτομέρειες έπαιζαν σπουδαίο ρόλο. H μπορεί τα λόγια της επίκλησης να μην ήταν στη σωστή σειρά. Ακόμη και η λαθεμένη προφορά μιας συλλαβής ήταν αρκετή για να χαλάσει η δουλειά.
Όπως και να ‘χε, η ζημιά είχε γίνει. Ο Νεελζεβούλ έγειρε τον κόκκινο, φολιδωτό ώμο του στην πελώρια μπουκάλα πίσω του και έξυσε τη ράχη του με ένα νύχι σαν γιαταγάνι. Όπως γινόταν συνήθως όταν τον προβλημάτιζε κάτι, η αγκαθωτή ουρά του χτυπούσε κάτω νευρικά. Όμως, από το τίποτα, κάτι ήταν και αυτό. Τουλάχιστον είχε καταφέρει να καλέσει κάποιον δαίμονα.
Αλλά το πλάσμα μέσα στο πεντάγωνο δεν έμοιαζε με κανένα συνηθισμένο δαίμονα. Εκείνη η μαλακιά, γκριζωπή σάρκα του για παράδειγμα … Αλλά, από την άλλη μεριά, οι ιστορικές περιγραφές των δαιμόνων ήταν περιβόητα ανακριβείς. Ότι σόι υπερφυσικό πλάσμα κι αν ήταν τούτο, θα τον υπάκουε απόλυτα. Γι’ αυτό δεν υπήρχε αμφιβολία. Ο Νεελζεβούλ δίπλωσε πιο άνετα τα κατσικοπόδαρά του κάτω από το κορμί του και περίμενε το παράξενο πλάσμα να μιλήσει.

Αν μ’ αγαπούσες δε θα μου το’ λεγες

Αχ , τι βαρύ έγκλημα έκανα να μην πω πως σ’ αγαπούσα πολύ, πολύ ,όσο δε λέγεται,όσο δε γράφεται,όσο δεν αντέχεται.
Τότε μπορεί και να μην έφευγες. 
Μα μήπως έγινε; Μήπως στο είπα έτσι δυνατά,σπαραχτικά,όπως το’θελα και δε γνώρισα τα λόγια μου ;
Μα τόσο μπερδεμένο πράμα λοιπόν είναι η αγάπη που να μην μπορέσει ένα φτωχό πλάσμα να ξεδιαλύνει τα λόγια του; 
Και τόσο απέραντος είναι ο κόσμος που να μη σε βρίσκω; 
Και τώρα που όλοι έφυγαν,όλα έγιναν μισητά,σε ποιον ν’απλώσω τα χέρια μου;
 Σε ποιον; Σε ποιον να πω’σώσε με!’, τώρα που χάνομαι…που βουλιάζω…που βουλιάζω…»

Αν μ’ αγαπούσες δε θα μου το’ λεγες. 

Μου αρέσει να γελάω!



Το γέλιο βελτιώνει τη σωματική, ψυχική και πνευματική μου ευεξία. Καλλιεργώ την αίσθηση του χιούμορ και ανακαλύπτω νέες ευκαιρίες για να γελάω πιο συχνά.

Το γέλιο με απελευθερώνει από τις αναστολές μου. Δεν παίρνω τον εαυτό μου τόσο σοβαρά. Επιτρέπω στον εαυτό μου να είναι ανάλαφρος, αστείος και να περνάει καλά. Νιώθω πιο ανοιχτός. Απελευθερώνω τη δημιουργικότητά μου.

Όταν γελάω έρχομαι πιο κοντά στους άλλους. Το να μοιράζομαι τη χαρά μου, δυναμώνει τις σχέσεις μου. Είμαι ευγνώμων στην οικογένεια και τους φίλους μου, όταν μου φτιάχνουν το κέφι. Προσπαθώ να μεταδώσω τα θετικά μου  συναισθήματα στο περιβάλλον μου, μένοντας αισιόδοξος.

Το γέλιο με βοηθάει να μάθω. Όσα συμβαίνουν στη ζωή μπορούν να μεταμορφωθούν σε μία ενδιαφέρουσα ιστορία. Με χιούμορ διαχειρίζομαι τις αστοχίες μου χωρίς να γεννηθεί θυμός και οργή ή ενοχή, τις αναλύω με διαφορετικό τρόπο και προχωρώ στις αλλαγές που θέλω.

Γελώντας περιορίζω τον εκνευρισμό που γεννιέται από όσα μικρά πράγματα με ενοχλούν καθημερινά. Μια αστεία προσέγγιση της ζωής ή ένα αστείο video, με βοηθούν να ξεπερνώ τις πρόσκαιρες δυσκολίες.

Το γέλιο είναι θεραπευτικό. Εστιάζοντας στις αστείες πτυχές μιας κατάστασης, μπορώ να περάσω από τα δάκρυα στο χαμόγελο. Όταν χαλαρώνω, μπορώ να σκεφτώ ψύχραιμα και λογικά και να δω τα γεγονότα από διαφορετική οπτική γωνία. Αυτό μου επιτρέπει να εξελίσσομαι και να ωριμάζω.

Σύγκρουση και Επικοινωνία

Σύγκρουση και Επικοινωνία
Κάθε πρόβλημα, μικρό ή μεγάλο, μέσα σε μια οικογένεια, φαίνεται ότι ξεκινάει πάντοτε από μία κακή επικοινωνία", λέει η Emma Thompson. Και ο παγκοσμίου κύρους διαμεσολαβητής και συγγραφέας Kenneth Cloke, ρωτά: σε τι απόσταση μπορεί να βρίσκονται οι άνθρωποι σε μια σύγκρουση;
Τρεις οι πιθανές απαντήσεις.
Πρώτον, σε άπειρη απόσταση, διότι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν καν. Δεύτερον, καθόλου μακριά, αλλά αντιθέτως να ταυτίζονται στο ίδιο ακριβώς σημείο, αφού δεν διαχωρίζει κανένας τον εαυτό του από τον άλλον, και αδυνατούν να αποστασιοποιηθούν από την σύγκρουσή τους. Και τρίτον, μόνο ένα βήμα μακριά. Εάν κάνουν μόνο ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, η σύγκρουση θα έχει επιλυθεί πλήρως.
Ιδίως σε μία σύγκρουση, η επικοινωνία και μόνο είναι εκείνη που μπορεί να φέρει την λύση. Όμως, ποιου είδους επικοινωνία αξίζει να καλλιεργούμε; Ένα από τα αξιώματα της επικοινωνίας, από τον P. Watzlawick, είναι το εξής: Δεν μπορείς να ΜΗΝ επικοινωνήσεις. Κάθε συμπεριφορά, η δραστηριότητα και η απραξία, τα λόγια και η σιωπή, έχουν όλα αξία μηνύματος: επηρεάζουν τους άλλους ανθρώπους - οι οποίοι επίσης δεν μπορούν να μην επικοινωνήσουν, επομένως ανταποκρίνονται σε αυτά ακριβώς τα μηνύματα που στέλνουμε.
Το να μην δίνω σημασία στον άλλον, δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτά που μόλις αναφέραμε.
Άρα, ας ξανασκεφτούμε τι πραγματικά συμβαίνει κάθε φορά που λέμε "εγώ δεν τον/την προκαλώ, δεν απαντάω σε όσα μου λέει"... Θα μπορούσαμε ίσως να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο που έχουμε για να μην βαθαίνουν οι διαφωνίες και οι συγκρούσεις μας, και να σκεφτούμε κάποιες εποικοδομητικές μεθόδους για την ουσιαστική επίλυσή τους.

Επίπεδα Επικοινωνίας - Καλή ακρόαση

Αλλά ας σκεφτούμε και παραπέρα… τι σημαίνει "ακρόαση"; Τι σημαίνει "αφουγκράζομαι"; Είναι μια παθητική διαδικασία, απλώς και μόνο επειδή δεν μπορώ να κλείσω τα αυτιά μου σε όσα λες; Πόσα επίπεδα επικοινωνίας υπάρχουν, και πόσα μηνύματα;

Από τη στιγμή που μάθεις να σκέφτεσαι δεν μπορείς να σταματήσεις.

Αποτέλεσμα εικόνας για Μπορείς να επιτρέψεις στο μυαλό σου να είναι ήσυχο;

Μπορείς να επιτρέψεις στο μυαλό σου να είναι ήσυχο;
Δεν είναι δύσκολο; Επειδή ο νους μοιάζει με ένα πιθηκάκι.
Χοροπηδάει πάνω κάτω και φλυαρεί όλη την ώρα.
Από τη στιγμή που μάθεις να σκέφτεσαι δεν μπορείς να σταματήσεις.
- Άλαν Γουότς