Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017

Παγκόσμια ανησυχία από τις δηλώσεις του Μπιλ Γκέιτς: «30 εκατ. άνθρωποι μπορεί να πεθάνουν μέσα σε ένα χρόνο»

ΔΗΛΩΣΕΙΣ «ΓΡΙΦΟΣ» ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ


του Πάνου Σπαγόπουλου
Ανησυχία αλλά  και προβληματισμό  προκάλεσαν οι δηλώσεις του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο του Μπιλ Γκέιτς ο οποίος στο συνέδριο για την παγκόσμια ασφάλεια του Μονάχου επέλεξε να μιλήσει με γρίφους για τον άμεσο κίνδυνο μιας επιδημίας που θα μπορούσε να σκοτώσει έως και 30 εκατ. ανθρώπους.
Αυτό που προκάλεσε ιδιαίτερο προβληματισμό είναι η αναφορά του ότι η επιδημία μπορεί να προέλθει από χέρια τρομοκρατώνκάτι που σημαίνει πως υπάρχουν ενδείξεις για παραγωγή τεχνιτών στελεχών γρίπης ή άλλης ασθένειας σε εργαστήρια.
 «Είτε προκληθεί από μια ιδιοτροπία της φύσης είτε από το χέρι τρομοκρατών, οι επιδημιολόγοι  λένε πως ένας γρήγορα διαδιδόμενος παθογόνος παράγοντας μπορεί να σκοτώσει έως και 30 εκατ. ανθρώπους, σε λιγότερο από ένα χρόνο», είπε μιλώντας στο συνέδριο ο Γκέιτς  για να συμπληρώσει:
«Πολλοί είναι αυτοί που λένε πως η ανθρωπότητα μπορεί να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση τα επόμενα 10 με 15 χρόνια».
Επιπρόσθετα πολλοί είναι που διερωτώνται γιατί ο Γκέιτς αποφάσισε να μιλήσει σε ένα συνέδριο ασφάλειας για ένα θέμα επιδημίας.

Δεν αγαπάς το σώμα σου, κι αν δεν μπορείς να το αγαπάς, δεν μπορείς να βρίσκεσαι μέσα του.

Φωτογραφία του χρήστη Αναδρομές σε προηγούμενες ζωές.

Δεν μπορείς να αισθανθείς το σώμα κάποιου άλλου, αν δεν έχεις αισθανθεί το δικό σου σώμα, δεν μπορείς να αγαπήσεις το σώμα κάποιου άλλου, αν δεν έχεις αγαπήσει το δικό σου΄ είναι αδύνατο. 

Δεν μπορεί να νοιαστείς για το σώμα κάποιου άλλου ανθρώπου, αν δεν έχεις νοιαστεί για το δικό σου΄ και κανείς δεν νοιάζεται! 

Μπορεί να λες ότι νοιάζεσαι, επιμένω όμως: κανείς δεν νοιάζεται. 

Ακόμη κι αν δείχνεις να νοιάζεσαι, δεν νοιάζεσαι πραγματικά. 

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ… ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΑ ΔΙΔΑΞΕ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑ 20ο Ανακεφαλαίωση

Αποτέλεσμα εικόνας για Ελληνικόν Αλφάβητον
Το Ελληνικόν Αλφάβητον έχει τρία βασικά χαρακτηριστικά κι αυτά είναι:
Α) Τα γράμματα
Β) Οι Αριθμοί… που αντιστοιχούν σε γράμματα
Γ) Οι Μουσικές νότες… που αντιστοιχούν σε πλανήτες.
Με λίγα λόγια το Ελληνικόν Αλφάβητον είναι τρισυπόστατο… αφού προάγει τον Λόγο… όπου ο πρώτος Λόγος είναι η αιτία, ο δεύτερος Λόγος είναι η ομιλία και κατ’ επέκταση οι έννοιες και ο τρίτος Λόγος είναι η μαθηματική αναλογία… με τους μουσικούς κανόνες των πλανητών… που φέρουν την Μουσική Αρμονία.
Το Ελληνικόν Αλφάβητον συμβάλλει στην Δημιουργία της Επιστήμης… και μέσω της μέτρησης των Αριθμών… όπου ανακαλύπτουμε τις Μούσες και την Μουσική Αρμονία των ήχων των Πλανητών.
Ο Νους της Διανοίας… είναι η Νόηση του Διός… και μέσω του γράμματος Ν… όπου το γράμμα αυτό βρίσκεται ακριβώς… στη μέση του Ελληνικού Αλφαβήτου και απέχει 13 διαστήματα μπρος και 13 διαστήματα πίσω.
Το γράμμα Ν είναι το αρχικό γράμμα της λέξης… ΝΟΥΣ. Όπως γνωρίζουμε, στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας, ο ΝΟΥΣ εκφραζόταν πίσω από το πρόσωπο του Πατρός «ανδρών τε θεών τε» του Διός, βασικό σύμβολο του οποίου ήταν… ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ, ο οποίος θα μπορούσε να αναπαρασταθεί θαυμάσια σχηματικά με το σχήμα που προκύπτει από το γράμμα Ν και έχει διαπιστωθεί ότι με την απαγγελία των Ομηρικών Επών εις το πρωτότυπο, εκτός των άλλων καλών… κάνει καλό και στην καρδιά μας… ως μία αναπνευστική άσκησις.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ… ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΑ ΔΙΔΑΞΕ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑ 19ο

Αποτέλεσμα εικόνας για οι Μούσες και η Αστρολογία-Αστρονομία…. στο γήινο στερέωμα.
Η Μουσική- οι Μούσες και η Αστρολογία-Αστρονομία…. στο γήινο στερέωμα.
Η Μουσική έχει 7 νότες εκ των οποίων οι 5 νότες έχουν διέσεις (#) και οι 2 όχι. Ξέρουμε επίσης ότι η Μουσική Κλίμακα αποτελείται από 12 διαστήματα…. όσα είναι και τα ζώδια στην Αστρολογία. Η Αστρολογία πάλι έχει 7 ορατούς και ιερούς Πλανήτες εκ των οποίων οι 5 Πλανήτες κυβερνούν από 2 ζώδια ο καθένας και οι άλλοι 2 Πλανήτες, Ήλιος και Σελήνη, κυβερνούν από 1.
Η νότα Ντο: Ο Πλανήτης… Δίας… (Ντέους), δίνει χαρά και κέφι όπως ακριβώς και η νότα Ντο που συνήθως δημιουργεί κάποια ευχάριστα ακούσματα που χρησιμοποιούνται συνήθως σε χαρές, σε γιορτές και σε πανηγύρια.
Η νότα Ρε: Ο Πλανήτης Άρης μας δίνει άγριους και βίαιους ρυθμούς.
Η νότα Μι: Ο Πλανήτης Ήλιος αγγίζει τα βαθύτερα συναισθήματα. Οι μουσικοί μας γνωρίζουν πως είναι ασύγκριτη η νότα αυτή σε σχέση με τις υπόλοιπες νότες και μιας και δεν έχει και δίεση κι εύκολα καταλαβαίνουμε πως ο μοναδικός και ασύγκριτος Ήλιος την περιλούζει.
Η νότα Φα: Ο Πλανήτης Ερμής… και γνωστός Θεός ως αγγελιοφόρος των Ολύμπιων Θεών συνδέει όλους τους Θεούς με τα νέα του. Φυσικά πολύ σπάνια θ’ ακούσουμε ένα τραγούδι να ξεκινάει από αυτή την νότα. Ο βασικός της ρόλος είναι να συνδέει τα μέρη όλων των ειδών των τραγουδιών.

Αλλάζουμε τον εαυτό μας – Αλλάζουμε τον κόσμο: Καθορίζοντας τη μοίρα μας



γράφει ο Δρ. Δημήτρης Ε. Γκίκας,
Φιλόλογος, Μ.Α.,
Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας & Φιλοσοφίας της Τέχνης
Επιστημονικός Συνεργάτης περιοδικού "Ιστορικά Θέματα"
Ειδικός Σύμβουλος σε θέματα Πολιτισμού Δήμου Καλλιθέας



Διαβάστε επίσης: Αλλάζουμε τον εαυτό μας – Αλλάζουμε τον κόσμο: Η αρχή

Από τις φράσεις που ακούγονται συνέχεια είναι και αυτή: «τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;». Στην αρχή την απαγγέλλουμε στον εαυτό μας, ως δικαιολογία για τη γενικότερη απραξία μας. Κατόπιν τη διαδίδουμε και στους υπόλοιπους, επειδή έτσι αισθανόμαστε πιο άνετα με την κατάσταση. Πρόκειται γι’ αυτό που αποκαλώ «σύνδρομο κολοβής αλεπούς», από το γνωστό μύθο του Αισώπου που, επειδή η αλεπού αισθανόταν άσχημα διότι είχε κοπεί η ουρά της, προσπαθούσε να πείσει και τις υπόλοιπες να κάνουν το ίδιο. Μεταθέτουμε το βάρος της ευθύνης και στους άλλους. Έτσι, δεν είμαστε μόνο εμείς που δεν πράττουμε τίποτε.


Η δικαιολογία της απραξίας, όχι μόνο στην πολιτική ζωή, φιλοσοφικά έχει βασιστεί στην υπόθεση της ύπαρξης της μοίρας. Μοίρα είναι η απρόσωπη εκείνη δύναμη που βρίσκεται έξω από τον έλεγχό μας. Τη μοίρα δεν την ελέγχουμε εμείς. Μας ελέγχει. Πολλές σχολές φιλοσοφίας την έχουν αποθεώσει. Η ακραία της εκδοχή, η οποία συνήθως αποκαλείται μοιρολατρία, φτάνει στο σημείο να θεωρεί τον άνθρωπο ένα ον έρμαιο της μοίρας, χωρίς καμία δική του βούληση. Αυτή η αντίληψη αφαιρεί την ελευθερία από το ανθρώπινο ζην και πράττειν. Αφαιρεί την ιδέα της επιλογής, της ανθρώπινης βούλησης. Αν όλα είναι προκαθορισμένα, αν όλα είναι έξω από τον έλεγχό μας, τι μπορούμε να κάνουμε στ’ αλήθεια; Πως μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα; Αποδεχόμαστε το γεγονός ότι αυτά δεν αλλάζουν.


Αυτή τη στάση ζωής δεν την ασπάστηκαν όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι. Ο Πυθαγόρας έλεγε ότι οι επιλογές είναι οι μεντεσέδες του πεπρωμένου. Σύγχρονοι φιλόσοφοι διακήρυξαν ότι η δύναμη της επιλογής είναι τεράστια κι ότι ο άνθρωπος ΕΙΝΑΙ οι επιλογές του (Νίτσε), ότι ολόκληρη η ζωή του είναι το άθροισμα αυτών των επιλογών (Καμύ). 

Η μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της γης αποκρύβοντας χιλιάδες μυστικά για το ανθρώπινο γένος


Πολλοί επιστήμονες εκτιμούν ότι η μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας είναι ένα από τα παλαιότερα, μεγαλύτερα και πιο τέλεια «μνημεία» σε...

Πολλοί επιστήμονες εκτιμούν ότι η μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας είναι ένα από τα παλαιότερα, μεγαλύτερα και πιο τέλεια «μνημεία» σε όλη την γη , το οποίο δημιουργήθηκε χιλιάδες χρόνια πριν.

Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι η μεγάλη πυραμίδα δεν αποτελεί μόνο ένα αρχιτεκτονικό θαύμα αλλά και ένα μεγάλο επίτευγμα της μηχανικής, και κυρίως της Γεωγραφίας.
Η πυραμίδα βρίσκεται ακριβώς στο σημείο τομής της μεγαλύτερης γραμμής του γεωγραφικού πλάτους και της μεγαλύτερης γραμμής του γεωγραφικού μήκους.

Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας αποτελεί ένα μοναδικό, συναρπαστικό, και απίστευτα περίπλοκο οικοδομικό επίτευγμα με αρχαία δομή. Ακόμα μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια που κατασκευάστηκε δεν υπάρχει ολόκληρη η εικόνα για το πώς οι αρχαίοι άνθρωποι κατόρθωσαν να χτίσουν κάτι τόσο τεράστιο και τόσο ακριβές.

Στην πραγματικότητα, η μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας υπολογίζεται ότι έχει περίπου 2.300.000 ογκόλιθους που ζυγίζουν από 2 έως 30 τόνους το καθένα. Μερικά από τα μπλοκ εκτιμάται ότι ζύγιζαν περίπου 50 τόνους.

Κανείς επιστήμονας δεν μπορεί να φανταστεί πώς θα ήταν αυτό το αρχαίο λατομείο, και ο τρόπος μεταφοράς των γιγαντιαίων πετρωμάτων τα οποία τοποθετήθηκαν στην θέση τους, χωρίς την χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας.

Πολλοί μελετητές αναφέρουν ότι οι αρχαίοι εργάτες κατάφεραν να ανυψώσουν την μεγάλη πυραμίδα διαπράττοντας ένα θαύμα για τα δεδομένα της εποχής χρησιμοποιώντας μόνο πέτρα και χάλκινα εργαλεία, αλλά δεν έχει αποδειχθεί απολύτως τίποτα.

Σχέση εξάρτησης και προσκόλλησης.



Μία σχέση εξάρτησης και προσκόλλησης είναι η σχέση που έχουμε αναπτύξει με τα προβλήματά μας. Τα έχουμε βάλει πάνω από εμάς και πάνω από τους συνανθρώπους μας. Όχι η σχέση εξάρτησης αυτή δεν αφορά προβλήματα υγείας, καθώς αυτά είναι πραγματικά προβλήματα.


Όμως για να φτάσουμε στα προβλήματα υγείας, θα πει πως για πολλά χρόνια αντιμετωπίζαμε τα προβλήματα μας σαν σχέση οικειότητας.
Προβλήματα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Καθώς η ζωή είναι δεμένη με αυτά. Για κάποια προβλήματα ευθύνη έχουμε εμείς και για κάποια όχι. Όποια και να είναι όμως τα προβλήματα τους έχουμε δώσει δικαιώματα πολύ περισσότερα από αυτά που τους αναλογούν. Έτσι γίνονται ικανά τα προβλήματα να μεταβάλλουν και να αλλοιώσουν σχέσεις ουσίας, σχέσεις ζωής. Τέτοιες σχέσεις είναι οι σχέσεις γονιών και παιδιών, σχέσεις αδερφών, σχέσεις φίλων, σχέσεις συντρόφων.
Μία βόλτα σε ένα νεκροταφείο ή σε ένα νοσοκομείο θα μας κάνει να καταλάβουμε, αν δεν το έχουμε καταλάβει, ότι όλοι αυτοί οι συνάνθρωποί μας είχαν προβλήματα, όπου αυτοί που έφυγαν από τη ζωή τα άφησαν εδώ, ενώ αυτοί που είναι στο νοσοκομείο, τα άφησαν στην άκρη.

Η Μαγική ιστορία της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων

Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων είναι ένα λογοτεχνικό αριστούργημα, που από την πρώτη φορά της κυκλοφορίας της μέχρι σήμερα, έχει διαβαστεί και αγαπηθεί από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο. Δημιούργησε ένα νέο είδος λογοτεχνίας (literary nonsense genre) και η επιρροή του στην λογοτεχνία του φανταστικού έχει υπάρξει και είναι απεριόριστη.

Χώρα των θαυμάτων
  Το βιβλίο γράφτηκε από τον Λούις Κάρολ (ψευδώνυμο του βρετανού μαθηματικού και συγγραφέα Τσαρλς Λούτγουϊτζ Ντότζσον, ο οποίος άρχισε να γράφει ποίηση και μικρές ιστορίες από νεαρή ηλικία),  εκδόθηκε το 1865 και πάνω κάτω η υπόθεση είναι γνωστή. Η Αλίκη, είναι ένα μικρό κορίτσι που ακολουθώντας έναν καλοντυμένο λευκό λαγό, πέφτει μέσα στο λαγούμι του, το οποίο είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι εκείνη θα περίμενε να είναι και καταλήγει στην Χώρα των Θαυμάτων.
Εκεί, θα φάει και θα πιεί πράγματα  που θα κάνουν το μήκος του σώματος της να αλλάξει, θα συναντήσει διάφορους περίεργους χαρακτήρες όπως μεταξύ άλλων, ένα ντόντο, ένα γρύπα, μια γάτα του Τσεσάιρ, έναν τρελοκαπελά, μια κάμπια που καπνίζει και θα κοντέψει να χάσει το κεφάλι της από μια μανιακή βασίλισσα. Η ιστορία παίζει με την γλώσσα και την λογική και είναι πολύ πιθανό ότι μέσω αυτής, ο Κάρολ προσπάθησε να σατιρίσει την καταπιεστική κοινωνία της Βικτωριανής εποχής. Ακόμη,  επειδή κατά την διάρκεια της ιστορίας βλέπουμε την Αλίκη να αλλάζει συχνά μέγεθος και να αναρωτιέται για την ταυτότητά της, αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ως μια μεταφορά για την εφηβεία. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι μπορούν να υπάρξουν πολλές και διαφορετικές ερμηνείες για το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου.

Ανθρακούχο νερό (Σόδα) : Καλό ή κακό τελικά;

5b05c2a78fdf9e89c02a8fb2b6ad61d8

Το ανθρακούχο νερό είναι ένα δροσιστικό ποτό και σίγουρα μια πολύ καλή εναλλακτική αντί για αναψυκτικά. Ωστόσο, ας δούμε το θέμα λίγο πιο αναλυτικά επειδή έχουν διατυπωθεί ανησυχίες ότι μπορεί να είναι βλαβερό για την υγεία μας.
Τι είναι, το ανθρακούχο νερό;
Το ανθρακούχο νερό είναι νερό που έχει ενισχυθεί με αέριο διοξείδιο του άνθρακα υπό πίεση.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή ενός αφρώδους ποτού που είναι επίσης γνωστό ως ανθρακούχο νερό, σόδα, νερό με σόδα, seltzer water και αεριούχο νερό.
Τα φυσικά ανθρακούχα μεταλλικά νερά, όπως το Perrier και το San Pellegrino, είναι διαφορετικά.
Αυτά τα νερά σχεδιάζονται φυσικά από μια μεταλλική πηγή, και συνήθως περιέχουν μεταλλικά άλατα και ενώσεις θείου. Φυσικά, αυτά τα νερά περιέχουν και διοξείδιο του άνθρακα.
Το tonic water είναι μια μορφή ανθρακούχου νερού, η οποία περιέχει ένα πικρό συστατικό που ονομάζεται κυνίνη, μαζί με ζάχαρη ή υψηλή περιεκτικότητα από σιρόπι φρουκτόζης καλαμποκιού.
Επηρεάζει την πέψη;
Το ανθρακούχο νερό μπορεί να επηρεάσει την υγεία του πεπτικού συστήματος με διάφορους τρόπους.
Μπορεί να βελτιώσει την ικανότητα κατάποσης.
Μπορεί να φαίνεται περίεργο, αλλά μελέτες δείχνουν πως το ανθρακούχο νερό μπορεί πράγματι να βελτιώσει την δυνατότητα κατάποσης σε νέους και ηλικιωμένους. (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24170038https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26607248https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22843761).
Σε μία μελέτη, 16 υγιή άτομα κλήθηκαν να καταπίνουν διάφορα υγρά επανειλημμένα. Το ανθρακούχο νερό έδειξε την ισχυρότερη ικανότητα να διεγείρει να νεύρα που είναι υπεύθυνα για τη λειτουργία της κατάποσης (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26607248).
Μια άλλη έρευνα έδειξε ότι ο συνδυασμός χαμηλής θερμοκρασίας και ανθρακικού ενισχύουν αυτά τα ευεργετικά αποτελέσματα ( https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22843761).

Ο ΑΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ





Συχνά ο Σωκράτης ομολογούσε την άγνοιά του. Την ομολογία αυτή θεωρούσε σαν τη μόνη σοφία που θα μπορούσε να έχει. Ωστόσο δημιουργείται ένα πρόβλημα. Αν πραγματικά πίστευε ο Σωκράτης ότι δεν μπορεί να γνωρίζει τίποτα, τότε γιατί έψαχνε για την αλήθεια, γιατί ήθελε να εξετάζει τα ηθικά ζητήματα και να μιλά για την αρετή που την θεωρούσε υπόθεση γνώσης; Αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίζει τίποτα, τότε ούτε την αρετή μπορεί να αποκτήσει, αφού κι αυτή είναι θέμα γνώσης...

Ο αγνωστικισμός του Σωκράτη έχει ερμηνευθεί με πολλούς τρόπους. Μερικοί τον θεωρούν αντίδραση στη διανοητική έπαρση των συγχρόνων του διανοούμενων που υπερηφανεύονταν για τη σοφία τους. Ο Σωκράτης θέλει να είναι μετριόφρων και εκφράζει με υπερβολικό τρόπο το περιορισμένο της γνώσης, που μπορεί να έχει ο άνθρωπος, αν μάλιστα συγκριθεί με τη σοφία του θεού η γνώση αυτή.

Γι’ άλλους η ομολογία άγνοιας, που κάνει ο Σωκράτης, αποτελεί την ουσία της σωκρατικής ειρωνείας. Ο Σωκράτης έκανε τον ανήξερο, για να αποδείξει στη συνέχεια και τον συνομιλητή του ανίδεο, που συνήθως εμφανιζόταν σαν γνώστης των πραγμάτων και μερικές φορές υπερηφανευόταν για τη σοφία του.

Τέλος η ομολογία άγνοιας μπορεί να θεωρηθεί σαν μεθοδολογική αρχή του Σωκράτη. Ξεκινούσε ο φιλόσοφος να εξετάζει ένα θέμα σαν να μην ήξερε απολύτως τίποτα γι’ αυτό. Την τάση αυτή αναφέρει ο Πλάτωνας στην Απολογία (21D). Σ’ αυτήν ο Σωκράτης παρουσιάζεται να ομολογεί ότι δεν ξέρει τίποτα το καλό ή αγαθό. Από τη φράση αυτή προήλθε η πιο περιεκτική και οξύμωρη φράση εν οίδα ότι ουδέν οίδα, που φυσικά δεν υπάρχει στα πλατωνικά κείμενα [1].

Γίνου ἐσύ…

Γίνου ἐσύ...Κῦττα μέσα σου… Γύρω σου… Δὲς τὰ σημάδια ποὺ σοῦ …φωνάζουν…
Ἀκολούθησέ τα…
Βγὲς στὸ Φῶς τῆς δικῆς σου διαδρομῆς…
Ξέχνα τὰ βαρίδια ποὺ σὲ κρατοῦν ἀκινητοποιημένο…
Κῦττα μὲ ἄλλο μάτι τὴν ζωή… Κτίσε τὸν αὐτοσεβασμό σου…
Πολέμα………!!!!!!!!!!!!!!!!
Ξαναμᾶθε τοὺς κανόνες ἀπὸ τὴν ἀρχή…
Δὲς τὸν πλανήτη ὅπως εἶναι κι ὄχι ὅπως νόμιζες…
Βρὲς τὸν Ἄνθρωπο καὶ κᾶνε τον σκοπό σου…
Ἀγνόησε τοὺς δράκους, γιατὶ εἶναι χάρτινοι…
Πέρνα ἐπάνω ἀπὸ τὰ προβλήματα καὶ κύτταξέ τα ἀπὸ μακρυά…
Πολέμα τὶς ἀγκυλώσεις καὶ πέτα τες…
Ξαναγνώρισε τὸν κόσμο μας.
Σβῆσε τὰ ψέμματα…
Ἆσε χῶρο στὶς ἀλήθειες…
Ζωγράφισε μὲ τὰ δικά σου χρώματα τὸν κόσμο…
Μοιράσου…
Ἐρωτεύσου αὐτὰ ποὺ ἀξίζουν…

Πρωινός καφές: Τι ώρα πρέπει να τον πίνετε, σύμφωνα με την επιστήμη [vid]

πρωινός καφές

Η ομάδα του AsapScience πραγματοποίησε την έρευνα και όλοι οι λάτρεις του καφέ μπορούν πλέον να ησυχάσουν, αφού διαπιστώθηκε με επιστημονικό τρόπο το ποια είναι η βέλτιστη ώρα το πρωί για το αγαπημένο μας ρόφημα.

Ο πρωινός καφές είναι μια αγαπημένη συνήθεια όλων μας. Για τους περισσότερους από εμάς, δε, είναι και μια απαραίτητη προϋπόθεση για να ξεκινήσουμε να "λειτουργούμε".
Η παραγωγή κορτιζόλης, γνωστής και ως “ορμόνης του στρες”, συνδέονται με τον τρόπο που το σώμα ξυπνάει με φυσικό τρόπο το πρωί και κορυφώνεται συνήθως μεταξύ 8:00 και 9:00, ακριβώς δηλαδή την ώρα που οι περισσότεροι άνθρωποι πίνουν τον καφέ τους.
Η αποκορύφωση της κορτιζόλης αμεβαίνει και πάλι ψηλά μεταξύ 12:00 και 13:00 και 17:30 και 18:30 Και σύμφωνα με το AsapScience, αν πίνετε καφέ κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών, τότε μειώνετε τις επιδράσεις της καφεΐνης.
Αν είστε τύπος που ξυπνάει πολύ νωρίς ή πολύ αργά το πρωί, η κορύφωση της κορτιζόλης στον οργανισμό σας είναι πιθανώς διαφορετική από τον μέσο όρο. Έτσι, κάθε φορά που ξυπνάτε, απλά περιμένετε λίγο πριν πάτε προς την καφετιέρα. Τα επίπεδα της κορτιζόλης αυξάνονται περίπου 50 % αμέσως μόλις ξυπνάτε, ανεξάρτητα από το πότε.

Ό,τι έφυγε, έφυγε!




Έχεις βάλει τη ζωή σου σε μία τάξη μετά από πάρα πολύ καιρό. Συλλογίζεσαι τις πράξεις σου, αλλά και τις συνέπειές τους. 


Νιώθεις περήφανος που στέκεσαι ακόμα στα πόδια σου και με το κεφάλι ψηλά, χτυπάς ενθαρρυντικά τον εαυτό σου στον ώμο βροντοφωνάζοντας «Μπράβο σου κωλόπαιδο! Καλά τα κατάφερες!».Κανένας δεν ξέρει τις δυσκολίες που έχεις περάσει –και μεταξύ μας δε χρειάζεται να το βγάλεις ντελάλη- οπότε φαντάζεις στα μάτια σου κάτι σαν ήρωας. 

Παίρνεις χαρτί και μολύβι κι απαριθμείς μια-μια τις καταστάσεις, αλλά και τις απώλειες. Πόσοι έχουμε χάσει –μεταφορικά πάντα γιατί το κυριολεκτικό πονάει κι είναι δύσκολο!- ανθρώπους απ’ τη ζωή μας και μας στοίχησε πολύ; Μπορεί να είναι ένας μεγάλος έρωτας ή ένας καλός φίλος. Δεν ξέρω τί πονάει πιο πολύ κι ειλικρινά δε μ’ ενδιαφέρει, όπως δε θα έπρεπε να ενδιαφέρει κι εσένα. 

Μεγάλωσα έχοντας ως μότο μια μεγάλη αλήθεια «η ζωή συνεχίζεται!». Έχασα την ίδια περίοδο έναν έρωτα, μια κολλητή, αλλά βίωσα και μια κυριολεκτική απώλεια. Και; 
Στέκομαι ακόμα στα πόδια μου. 

Βέβαια ήλπιζα, κι ήλπιζα για καιρό, πως όλα είναι ένα κακό όνειρο! 
Ο καθένας θα ήλπιζε πως τα πράγματα θ’ αλλάξουν και θα γίνουν όλα όπως παλιά. Πως όποιος έφυγε, θα γυρίσει και πως ό,τι έγινε, θα ξε-γίνει, όμως δεν είναι έτσι. Τίποτα δε ξε-γίνεται! Όλα γράφονται και μένουν ανεξίτηλα, αλλά τί να κάνεις. 
Θα πονέσεις, θα κλάψεις, θα νοσταλγήσεις, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως η ζωή δεν σταματάει επειδή χώρισες ή επειδή σταμάτησες να μιλάς μ’ ένα φίλο σου. Ναι, καταλαβαίνω πως θα σου στοιχήσει, όμως πρέπει να βρεις τη δύναμη να σηκωθείς και να προχωρήσεις μπροστά. Δεν έχει σημασία η ταχύτητα των βημάτων, αλλά τα βήματα. Πρέπει να σκεφτείς πως, όποιος έφυγε, αν ήταν καλός και σ’ αγαπούσε, θα έμενε και θα προσπαθούσε! 

Το χιούμορ είναι ένα δώρο- για κάποιους είναι ένα δώρο από το Θεό.



Ο Άγιος Πέτρος ετοιμάστηκε για τη δεκαπενθήμερη καθιερωμένη τον άδεια και ο Ιησούς προσφέρθηκε να τον αντικαταστήσει στην πύλη του Παραδείσου, για όσον καιρό εκείνος θα έλειπε.

“Είναι στ’ αλήθεια πολύ εύκολη δουλειά”, είπε ο Πέτρος. “Κάθεσαι στη ρεσεψιόν και μόλις φτάσει κάποιος, τον ρωτάς για τη ζωή του. Χαμογέλα, κάνε τον να νιώσει άνετα και ύστερα στείλ’ τον στην αποθήκη να παραλάβει τις φτερούγες του”.

Την τρίτη μέρα, νωρίς το πρωί, ο Ιησούς είδε ένα σαστισμένο γεροντάκι να προχωράει προς τη ρεσεψιόν.

“Είμαι ένας απλός ξυλουργός”, είπε το γεροντάκι, “και κάποτε είχα ένα γιο.
 Γεννήθηκε μ’ έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο και δεν υπήρξε κανένας άλλος όμοιος του σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Πέρασε μια μεγάλη μεταμόρφωση παρ’ όλες τις τρύπες που είχε στα χέρια και στα πόδια του. Τον πήραν από κοντά μου για ένα μεγάλο διάστημα, αλλά το πνεύμα του ζει για πάντα. Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι διηγούνται την ιστορία του”. Ο γέροντας σταμάτησε να μιλάει και ένα δάκρυ κύλησε στα μάγουλά του.

Η ιστορία της μάσκας






Κληρονομιά από Διονυσιακές γιορτές και άλλα θρησκευτικά έθιμα, τα προσωπεία καθιερώθηκαν στο Αττικό Θέατρο από το θρυλικό Θέσπη τον 6ο π.Χ αιώνα.

Φτιαγμένα στην αρχή από άχρωμο λινό ύφασμα, απέκτησαν με τον καιρό το χρώμα και τα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου προσώπου.

Το προσωπείο (5ος αιώνας) αποτελούσε εργαλείο πρακτικής ανάγκης: ο κάθε υποκριτής έπαιζε πολλούς ρόλους. Οι άντρες υποδύονταν γυναίκες ενώ ο Χορός έπρεπε να έχει ομοιογένεια.

Μια σημαντική άνθηση του αρχαίου εθίμου προκάλεσε τον 16ο αιώνα η Κομέντια ντελ Άρτε που χρησιμοποιούσε κωμικές μουτσούνες (συνήθως μισές), επίδραση πιο πολύ του ιταλιάνικου καρναβαλιού παρά του ελληνορωμαϊκού θεάτρου. Με την πάροδο του καιρού όμως οι αρλεκινάδες άρχισαν να εγκαταλείπουν την μάσκα, αντίθετα με το Ασιατικό θέατρο, που γεννήθηκε μασκοφορεμένο και η παράδοση του συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Η μάσκα αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα πρωτότυπο αντικείμενο και ένα σύμβολο συναρπαστικό.

Συχνά χρησίμευσε και σαν βασικό κίνητρο στις μουσειακές αναβιώσεις του αρχαίου ελληνικού δραματολογίου, που επιχειρούσαν διάφοροι θίασοι.

Είναι ένας τρόπος να περάσουμε στο Άλλο, στον χώρο της ετερότητας, εκεί που το πρόσωπο και το προσωπείο εμπλέκονται στις τελετουργίες του υπερφυσικού.

Η καταγωγή της μάσκας θα πρέπει να αναζητηθεί στις 3 εκείνες μεγάλες και συχνά διαπλεκόμενες ενότητες που διακρίνονται:

Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΑΥΤΟ

Αποτέλεσμα εικόνας για Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΑΥΤΟ

Όταν μιλάμε «θεωρητικά» (πέρα από το ότι μιλάμε μέσα από τον βαθμό κατανόησης της πραγματικότητας που έχουμε) πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας ότι στην πράξη, στην ζωή, τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά. Θεωρητικά μιλώντας, όταν αναδύεται στον άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο η Παρουσία, η Παρουσία Εδώ, η Παρουσία σε αυτό το σώμα, (η «Συνείδηση»), ο άνθρωπος μπορεί να υιοθετήσει μία από τις δύο επιλογές που έχει. Να θεωρήσει Αυτό που Είναι Πραγματικά (η Παρουσία, η Συνείδηση) σαν κάτι ξεχωριστό που συνδέεται με το σώμα και με όσες λειτουργίες συντελούνται στο σώμα ή να ταυτίσει την συνείδηση με τις λειτουργίες, θεωρώντας κατ’ επέκταση την νοητική και την σωματική οντότητα σαν μια «ενότητα». Το πρόβλημα είναι πως  θα δώσει απάντηση ο άνθρωπος, μέσω ποιας λειτουργίας θα ερευνήσει, θα κατανοήσει και θα φτάσει σε ένα ασφαλές συμπέρασμα;

Ο άνθρωπος μπορεί μόνο να διαισθανθεί (με μια εσωτερική άμεση προεννοιολογική αντίληψη) ότι είναι κάτι ξεχωριστό. Μπορεί στην συνέχεια, υιοθετώντας αυτόν τον τρόπο αντίληψης, να αναπτύξει αυτή την εσωτερική όραση και να καταλήξει σε μια κοσμοθεωρία, όπου η Ανώτερη Οντότητα απλά συνδέεται με το σώμα προσωρινά για να το εγκαταλείψει μετά, επιβιώνοντας στους αόρατους κόσμους είτε να ξανασυνδεθεί με ένα άλλο σώμα. Πάνω σε αυτή την Βασική Αντίληψη στηρίχθηκαν όλες οι θρησκείες που δέχονται σαν διαφορετικές «ουσίες» την Συνειδητή Οντότητα και το σώμα. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτές τις θρησκείες «εξωκοσμικές» αφού τοποθετούν την Πραγματικότητα «έξω» από τον κόσμο, σαν κάτι Υπέρτερο του κόσμου, που όμως περιλαμβάνει τον κόσμο σαν ένα μικρό μέρος του. Αν και αυτές οι θρησκείες βασίζονται στην Εσωτερική Εμπειρία μιας Άλλης Πραγματικότητας, Ευρύτερης (από αυτή που μας παρουσιάζει η διανόηση και οι αισθήσεις) εν τούτοις διατυπώνουν συχνά, σε νοητικό επίπεδο, μια ερμηνεία της όλης εμπειρίας, φτιάχνοντας έτσι ένα νοητικό μεταφυσικό σύστημα που πρέπει να γίνει δεκτό μόνο σαν συμβολισμός μιας Άλλης Πραγματικότητας. Εδώ η Πραγματικότητα και η νοητική συμβολική μυθολογία «διακρίνονται». Αυτές οι θρησκείες είναι από την φύση τους εσωτερικές (υποδεικνύουν δηλαδή και επιζητούν το εσωτερικό βίωμα, πέρα από τις εξωτερικές δραστηριότητες).

 Από την άλλη μεριά ο άνθρωπος (σαν συνείδηση) μπορεί να ταυτίζεται με τις νοητικές λειτουργίες και να βασίζεται για την «πληροφόρησή» του για τον εαυτό και τον κόσμο στις νοητικές δραστηριότητες και να σχηματίζει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη από την προηγούμενη αντίληψη (που περιγράψαμε πιο πάνω). Αυτή η αντίληψη θεωρεί ότι η Ανώτερη Οντότητα και το σώμα συνθέτουν μια αδιάρρηκτη ενότητα, μια ένωση που γίνεται μια δια παντός (μια ψυχοσωματική οντότητα). Ο άνθρωπος, έτσι όπως «δημιουργήθηκε», δημιουργήθηκε για να ζει μέσα σε αυτό τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε με την νόηση και τις αισθήσεις. Αυτού του είδους οι θρησκείες (που έχουν αυτή την αντίληψη) θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σαν «εσωκοσμικές» αφού θεωρούν ότι η ανθρώπινη πραγματικότητα είναι αυτή εδώ, η ψυχοσωματική πραγματικότητα. Σε αυτές τις αντιλήψεις που θεολογούν (ή μυθολογούν) ο Θεός «θεωρείται» σαν Εκτός της Δημιουργίας (το Άκτιστο), σαν εντελώς Διαφορετικός από την κτιστή δημιουργία. Το πρόβλημα του θανάτου, δηλαδή της διάσπασης της ψυχοσωματικής ενότητας μυθολογείται σαν αποτέλεσμα της εισβολής του «κακού» (στην Περσική Θρησκεία), κάποιου προπατορικού αμαρτήματος (στον Ιουδαϊσμό, στον Χριστιανισμό και στον Ισλαμισμό), σαν ένας «τραυματισμός» της δημιουργίας, σαν μια ανωμαλία στην φυσική πορεία του κόσμου. 

Ένας κόσμος με τρία χρώματα


Από τον Ζάχο Σκαφίδα

Πριν σας πω την ιστορία του κόσμου με τα τρία χρώματα θα σας περιγράψω μερικές ιδιότητες των χρωμάτων. Στο κόσμο που ζούμε υπάρχουν άπειρες διαβαθμίσεις χρωμάτων τις οποίες αν συνθέσουμε βγάζουν το λευκό φως. Όταν βλέπουμε ένα αντικείμενο κόκκινο σημαίνει ότι ανακλά το κόκκινο χρώμα. Αν ένα αντικείμενο είναι κόκκινο και φοράμε πράσινα γυαλιά δεν μπορούμε να το δούμε. Γενικά αν φοράμε γυαλιά ενός χρώματος δεν μπορούμε να δούμε άλλο χρώμα παρά μόνο αυτό που έχει το χρώμα των γυαλιών. Αυτό δεν συμβαίνει στο κόσμο μας διότι τα αντικείμενα είναι πολυχρωματικά.

Στον κόσμο που θα επισκεφτούμε, οτιδήποτε υπάρχει, έχει μόνο τρία χρώματα, το κόκκινο, το πράσινο και το μπλε. Τα αντικείμενα είναι είτε κοκκινομπλέ είτε πρασινομπλέ ή μόνο μπλε. Η υπεριώδης ακτινοβολία εκεί, ήταν αρκετά μεγάλη και οι άνθρωποι για να προφυλαχτούν από την τύφλωση, έπειτα από αρκετά θύματα, αναγκάστηκαν να φορούν μόνιμα γυαλιά. Τα πρώτα γυαλιά βγήκαν στα δύο επικρατέστερα χρώματα το κόκκινο και το πράσινο.  Όσοι φόρεσαν τα κόκκινα γυαλιά, τους φώναζαν κοκκινομάτηδες και αυτούς που φορούσαν τα πράσινα, πρασινομάτηδες. Με τα χρόνια που πέρασαν είχαν ξεχάσει την ιστορία και είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες που φορούσαν μόνιμα πράσινα ή κόκκινα γυαλιά.

Άμα φορά κόκκινα γυαλιά ένας πρασινομάτης,  μπορεί να δει αυτά που βλέπει ο κοκκινομάτης. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ευτυχισμένοι διότι ο κοκκινομάτηδες που βλέπουν όλοι τα ίδια πράγματα δεν διαφωνούν σε τίποτα μεταξύ τους, ομοίως και οι πρασινομάτηδες. Έτσι οι κοκκινομάτηδες είναι όλοι Ολυμπιακοί γιατί μόνο αυτήν την ομάδα βλέπουν ή υποστηρίζουν το κόκκινο κόμμα, την κόκκινη θρησκεία και γενικά βλέπουν ότι είναι κόκκινο. ΟΙ πρασινομάτηδες είναι όλοι Παναθηναϊκοί ή υποστηρίζουν το πράσινο κόμμα, την πράσινη θρησκεία και γενικά βλέπουν ότι είναι πράσινο. Ο καθένας διαβάζει την εφημερίδα του χρώματος του ή βλέπει στη τηλεόραση τα κανάλια του χρώματος του και έτσι ενισχύει την άποψη του ότι αυτό που πιστεύει είναι το σωστό και είναι ευτυχισμένος.

Η ευτυχία τους χαλάει όταν συναναστρέφονται αυτούς που βλέπουν το άλλο χρώμα και μάλιστα όταν τους λένε να φορέσουν τα γυαλιά με το δικό τους χρώμα. Τότε γίνονται καυγάδες για το ποιος έχει δίκιο. Όταν κουβεντιάζουν ένα θέμα ο κόκκινος παραθέτει 10 κόκκινα επιχειρήματα και ο πράσινος 10 πράσινα που να βρουν το δίκιο τους. Φωνάζει ο κοκκινομάτης γιατί δεν βάζεις κόκκινα γυαλιά να δεις την κόκκινη αλήθεια, το ίδιο λέει και ο πρασινομάτης. Για να μη χαλάνε τις καρδιές τους δεν πολυκάνουν παρέα με τους αλλοχρωματομάτηδες. Αποφεύγουν να φοράνε τα γυαλιά του άλλου χρώματος και ο καθένας ζει στο κόσμο του.

Η ΓΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΑΠΟ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Αστρονόμοι έχουν απορρίψει τα μοντέλα κενού χώρου που υποστηρίζουν ότι η Γη είναι κοντά στο κέντρο μιας άδειας περιοχής του σύμπαντος. Έτσι, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η θέση της Γης μέσα στο Σύμπαν δεν είναι μια ειδική θέση παρά τις πρόσφατες θεωρίες που προτείνουν την ανατροπή του θεμέλιου της σύγχρονης κοσμολογίας.  Το 1543 ο Πολωνός αστρονόμος Νικόλαος Κοπέρνικος στο βιβλίο του, On the Revolutions of the Heavenly Spheres, μετακίνησε τη Γη είναι το κέντρο του Σύμπαντος απλώς σε μια πλανητική τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Έκτοτε, οι αστρονόμοι έχουν επεκτείνει την ιδέα του και έφτιαξαν την Κοπερνίκεια Αρχή, η οποία λέει ότι η θέση μας στο Σύμπαν είναι εντελώς συνηθισμένη. Αν και η Κοπερνίκεια Αρχή έχει γίνει πυλώνας της σύγχρονης κοσμολογίας, η αναζήτηση πειστικών αποδείξεων ότι η θέση μας μέσα στο Σύμπαν δεν έχει κάτι το ειδικό, αποδείχθηκε πολύ δύσκολη.

Nikolaus_Copernicus


Η Κοπερνίκεια Αρχή  ή η Αρχή της μετριότητας λέει πως η Γη μας είναι ένας τυπικός πλανήτης που κινείται γύρω από ένα τυπικό άστρο (ο Ήλιος μας) ενός τυπικού γαλαξία. Η φράση αυτή (Κοπερνίκεια Αρχή) προέρχεται από τον αμερικανό αστροφυσικό Richard Gott, που θέλησε να πει πως τα πράγματα συνήθως δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο.
Μαζί με την Γη, όμως, η Κοπερνίκεια Αρχή κατέστησε σαφές ότι και η ανθρωπότητα δεν βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος. Γι αυτό και οι επιστήμονες υποστηρίζουν – εφαρμόζοντας την παραπάνω Αρχή – της ύπαρξης εξωγήινης ζωής. Γιατί αφού δεν υπάρχει τίποτε ξεχωριστό στις αστρονομικές, γεωλογικές, φυσικές και χημικές συνθήκες της Γης, (όπως το ξέρουμε από τις πρόσφατες παρατηρήσεις των εξωπλανητών), τότε δεν θα πρέπει να υπάρχει και τίποτε ξεχωριστό ή μοναδικό που να αφορά τη ζωή πάνω της.

Πώς ξέρουμε ποιες σκέψεις μπορούμε να εμπιστευτούμε;

Αποτέλεσμα εικόνας για Πώς ξέρουμε ποιες σκέψεις μπορούμε να εμπιστευτούμε;

Οι σκέψεις είναι πολλών ειδών: φαντασίας, επίλυσης προβλημάτων, πρακτικές, μνήμης, υποθέσεις, εκτιμήσεις, κ.ά. Υπάρχει ένας τρόπος για να ξέρουμε ποιες σκέψεις μπορούμε να εμπιστευτούμε και να κάνουμε πράξη και ποιες πρέπει να παρατηρήσουμε χωρίς να τις υλοποιήσουμε.

Για να ξέρουμε ποιες σκέψεις μπορούμε να εμπιστευτούμε και να πραγματοποιήσουμε, αρκεί να τις αναγνωρίζουμε και να γνωρίζουμε αν προέρχονται από ένα Εγώ που νιώθει ανεπάρκεια και ανασφάλεια, ή αν πρόκειται για σκέψεις κατανόησης, πρακτικές σκέψεις και σκέψεις έκφρασης. 

Αν η πράξη στην οποία οδηγούν οι σκέψεις εμπεριέχει άμυνα, επίθεση, εκδίκηση, εκφοβισμό, εκμετάλλευση, καταπίεση, βία, μίσος, διάκριση, κ.τ.λ, όλα αυτά υποκρύπτουν ένα Εγώ που φοβάται ή νιώθει ανώτερο και θέλει να επιβληθεί, να κάνει κακό, κ.ο.κ. Δεν πρόκειται για πρακτικές σκέψεις, ούτε σκέψεις κατανόησης και αυθεντικής έκφρασης. 

Δεν χρειάζεται να αναπτύξουμε μια στάση "τροχονόμου" απέναντι στις σκέψεις. Αρκεί να έχουμε επίγνωση της ποιότητας των σκέψεων, κυρίως ως προς το αν προέρχονται από τον ψευδή εαυτό (το Εγώ) ή αν εξυπηρετούν πρακτικά ζητήματα (οργάνωση, σχεδιασμό, επίλυση προβλημάτων), κατανόηση (όπως είναι οι σκέψεις αυτού του κειμένου), ή αυθεντική έκφραση (π.χ. νιώθω ωραία και θέλω να κανονίσω μια εκδρομή στην εξοχή). 

Ted Chiang, Η ιστορία του υφαντή που έκλεψε τον εαυτό του (The Merchant and the Alchemist's Gate, 2007)


[Η ιστορία που μεταφράζω παρακάτω είναι εγκιβωτισμένη μέσα σε μια ευρύτερη αφήγηση. Έχει προηγηθεί η ιστορία του Χασάν, ο οποίος πέρασε από την μαγική Πύλη των Χρόνων στο Κάιρο, έργο του αλχημιστή Μπασααράτ, και μεταφέρθηκε 20 χρόνια στο μέλλον, όπου βρήκε τον εαυτό του πλούσιο και ευτυχισμένο. Ακολουθεί η ιστορία του υφαντή Ατζίμπ που δεν είναι το ίδιο χαρούμενη.]
Τίτλοςπρωτοτύπουhe Tale of the Weaver Who Stole from Himself» < Ted Chiang, The Merchant and the Alchemist's Gate, 2007.
Η ιστορία του υφαντή που έκλεψε τον εαυτό του
Ήταν κάποτε ένας νεαρός υφαντής, ο οποίος ονομαζόταν Ατζίμπ και ο όποιος ζούσε μια μέτρια ζωή φτιάχνοντας χαλιά, αλλά ποθούσε να γευτεί τις πολυτέλειες που απολάμβαναν οι πλούσιοι. Έχοντας ακούσει την ιστορία του Χασάν, πέρασε αμέσως μέσα από την Πύλη των Χρόνων για να αναζητήσει τον γηραιότερο εαυτό του, για τον οποίο θεωρούσε βέβαιο ότι θα ήταν πλούσιος και γενναιόδωρος όσο και ο γηραιότερος Χασάν. Φτάνοντας στο Κάιρο του μέλλοντος, είκοσι χρόνια αργότερα, πήγε στην πλούσια συνοικία της πόλης, την Χαμπανίγια, και ρώτησε τον κόσμο για την κατοικία του Ατζίμπ ιμπν Ταχέρ. Ήταν προετοιμασμένος ώστε αν συναντήσει κάποιον ο οποίος θα γνώριζε τον άνδρα και θα παρατηρούσε την ομοιότητα των χαρακτηριστικών τους, να συστηθεί ως ο γιος του Ατζίμπ, που μόλις έφτασε από τη Δαμασκό. Ωστόσο δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να εφαρμόσει αυτό το σχέδιο, επειδή κανένας από αυτούς τους οποίους ρώτησε δεν αναγνώρισε το όνομα.
Τελικά αποφάσισε να επιστρέψει στην παλιά του γειτονιά και να δει εάν κάνεις εκεί γνώριζε πού είχε μετακινηθεί. Όταν έφτασε στον παλιό του δρόμο, σταμάτησε ένα αγόρι και το ρώτησε εάν ήξερε πού θα μπορούσε να βρει έναν άνθρωπο με το όνομα Ατζίμπ. Το αγόρι τον οδήγησε στο παλιό σπίτι του Ατζίμπ.
-Αυτό είναι το σπίτι όπου συνήθιζε να μένει, είπε ο Ατζίμπ. Πού μένει τώρα;
-Αν μετακόμισε από χθες δεν το γνωρίζω, είπε το παιδί.
Ο Ατζίμπ ήταν δύσπιστος. Ήταν δυνατόν ο  γηραιότερος εαυτός του να μένει ακόμη στο ίδιο σπίτι 20 χρόνια αργότερα; Αυτό θα σήμαινε ότι δεν είχε γίνει ποτέ πλούσιος και ότι ο γηραιότερος εαυτός του δεν θα είχε να του δώσει καμιά συμβουλή ή τουλάχιστον καμία την οποία αν ακολουθούσε θα γινόταν πλούσιος. Πώς μπορεί η μοίρα του να διέφερε τόσο πολύ από αυτήν του Χασάν, του τυχερού κατασκευαστή σκοινιών; Ελπίζοντας ότι το αγόρι έκανε λάθος, περίμενε έξω από το σπίτι και παρακολουθούσε.
Τελικά είδε έναν άνθρωπο να φεύγει από το σπίτι και με λυπημένη καρδιά αναγνώρισε σ’ αυτόν τον γηραιότερο εαυτό του. Ο γηραιότερος Ατζίμπ ακολουθούνταν από μια γυναίκα που υπέθεσε ότι ήταν η σύζυγός του, αλλά την οποία πρόσεξε ελάχιστα, γιατί όλη του η προσοχή ήταν συγκεντρωμένη στη δική του αποτυχία να βελτιώσει τον εαυτό του. Κοιτούσε με περιφρόνηση τα απλά ρούχα που το γηραιό ζευγάρι φορούσε, έως ότου εκείνοι βγήκαν από το οπτικό του πεδίο.

Επειδή το συνήθισες δεν σημαίνει πως είναι σωστό.



Η συνήθεια είναι μία παγίδα, μία φυλακή η οποία σε αποτρέπει από το ερευνήσεις και να αναζητήσεις δικούς σου δρόμους για το κάθε τι.


Η φράση «τόσα χρόνια το κάνω, τώρα θα αλλάξω» είναι μία καταδίκη. Ναι τώρα θα αλλάξεις, αν το αποφασίσεις εσύ, αν το επιλέξεις εσύ και μόνο εσύ. Αυτή τη φράση μέσα σε 5 λεπτά καταφέρνει ο γιατρός να σου την αλλάξει και από εκεί που «τόσα χρόνια έκανες»,  ξαφνικά μέσα από τον φόβο αλλάζεις αυτόματα. Ύστερα από λίγο καιρό, εσύ πάλι σε κάποιον άλλον που θα πει την ίδια φράση, θα του πεις με καμάρι, όλα είναι θέμα μυαλού και όλα είναι στο μυαλό. Μα ναι, αν δεν ήταν ο γιατρός και ο φόβος ούτε εσύ θα έβγαινες από την «βολική αλλά καταστροφική σου συνήθεια». Τοποθετούσες πάντα και ακόμη το κάνεις τη φράση «το έχω συνηθίσει» και τη φράση «τόσα χρόνια». Τα χρόνια είναι μία αποφυγή στην αντιμετώπιση της αλλαγής, αφού έτσι κι αλλιώς αλλάζεις.  Τί σου δείχνει τόσο το σώμα σου αλλά και οι επιλογές σου? Επειδή είχες συνηθίσει την πάνα 2 με 3 χρόνια, μήπως τι, δεν την έκοψες ? Τότε δεν ίσχυε το τόσα χρόνια. Μήπως φοράς ακόμη τα παπούτσια που φορούσες όταν ήσουν παιδί ? Όχι έχεις εναρμονιστεί απόλυτα με τις αλλαγές. Οπότε γιατί σε παραμυθιάζεις ότι δεν μπορείς να αλλάξεις ? 

Ήταν κάποτε μια χώρα


Το σωτήριο έτος 1989 το τείχος που χώριζε στα δύο μια παλιά αυτοκρατορική πρωτεύουσα και μια χώρα που προκάλεσε με την πολιτική της δύο παγκόσμιους πολέμους μέσα σε μόλις τριάντα χρόνια κατέρρευσε από το πλήθος του κόσμου που μαζικά αγνόησε τις μέχρι εκείνη την στιγμή απειλές και απαγορεύσεις.
Είχε προηγηθεί η πιστοποίηση της ανικανότητας και της απροθυμίας της ακόμα και τότε υπερδύναμης να παρέμβει δυναμικά στην ανατολική Ευρώπη.
Η Μόσχα δια του Γκορμπατσώφ και της περίφημης «περεστρόικα» είχε αποδεχτεί και διαλαλήσει στα πέρατα της οικουμένης την αδυναμία της να ανταποκριθεί στον ρόλο του αντίπαλου δέους του καπιταλισμού και, ουσιαστικά, είχε δώσει το πράσινο φως στους Γερμανούς να προχωρήσουν σε αυτό που λίγα χρόνια νωρίτερα φαινόταν εντελώς αδιανόητο και απίθανο.
Οι Γερμανοί προχώρησαν στην επανένωση, κάνοντας απανωτά λάθη και χωρίς καμία απολύτως μεθοδικότητα, βάζοντας σε θανάσιμο κίνδυνο την οικονομία τους.
Άλλαξαν λοιπόν πάρα πολύ νωρίς, και με λάθος ισοτιμία το ανατολικογερμανικό με το δυτικογερμανικό μάρκο.
Από οικονομική άποψη, η ισοτιμία των δύο νομισμάτων θα έπρεπε να ήταν 1 προς 7, αλλά για καθαρά πολιτικούς λόγους -και εξαιτίας της δίψας του Κολ να μπει στο πάνθεο των ηρώων της Γερμανικής ιστορίας-, η ανταλλαγή έγινε με την εξωφρενική ισοτιμία ένα προς ένα, γεγονός που οδήγησε στην τρομακτική υπερτίμηση του ανατολικογερμανικού νομίσματος, με αποτέλεσμα την κατάρρευση των επιχειρήσεων στο ανατολικό τμήμα της χώρας, τα προϊόντα των οποίων δεν έβρισκαν πλέον αγορές.
Έτσι, χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν και η ανεργία στην πρώην Λ.Δ.Γ άγγιξε επίπεδα μνημονιακής Ελλάδας.

ΠΕΡΙ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥ ΝΟΗΜΟΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ





Ενδιαφέρον δεν ακούγεται;...ο θεός του σύμπαντος από πυρ και πνεύμα είναι ένας Νοήμων Νους των δυνάμεων της Αρμονίας, ο οποίος εκδηλώνει την ζωή με το πυρ και πνεύμα, και μεταβάλλεται σε έναν ζωντανό οργανισμό, όπως αν δεχτούμε ότι είναι και το δικό μας υλικό σύμπαν, ένα από τα επτά σύμπαντα του λεγόμενου κτιστού κόσμου,  ο οποίος ζωντανός οργανισμός πως αντιδρά στα μικρόβια που φέρουν την δυσαρμονία στο σώμα του;

Καταρχήν δεν γίνεται να τα αποβάλλει, διότι το σύμπαν είναι ο ζωντανός οργανισμός που γεννά την ζωή από τα μικρόβια!! (πυρ και πνεύμα),  και όλα ζουν μέσα του διότι με αυτά φέρει την ζωή!! 
Μην ξεχνάμε πως ότι είναι δεξιόστροφο είναι ταυτόχρονα και αριστερόστροφο, ειδάλλως είναι αδύνατον να υπάρξει αισθητό σώμα από πυρ και πνεύμα.
Στον δικό μας κατωφερή κόσμο όλα δρουν μέσα από την εναντιότητα λόγο της φύσης του κατώτερου υλικού θνητού σώματος μας, και εξουσιάζονται από τον νου που φέρει την Αρμονία.

Στις ανώτερες διαστάσεις τα σώματα μας είναι πιο αιθερικά και θεϊκά και μπορούν να εξουσιάζουν απόλυτα τον διπολισμό.
Τιμωρούνται βέβαια όλες οι άλογες μορφές του διπολισμού αν δεν υπαναχωρήσουν στις δυνάμεις της Αρμονίας, με τον "θάνατο" τους μέσω της ενσάρκωσης τους σε κατώτερα σώματα της πιο βαθιάς πυκνής ύλης.

Το πυρ και το πνεύμα είναι οι παρενέργειες του σώματος μας, τα μικρόβια, το οποίο σώμα γεννάται δίχως λογική διότι φέρει την δυσαρμονία, την δίχως λογική φύση, το δίπολο του διπολισμού μέσα από την εναντίωση και διαμάχη των δύο αντιθέτων πόλων, που εξουσιάζονται από τον Νου φέροντας την αρμονία στο σώμα μας, όπως φέρει την Αρμονία σε ολόκληρο το σύμπαν ο συμπαντικός Νοήμων οργανισμός!

Δρώσα αιώνια μεταθανάτια ζωή

Νεαρή γυναίκα από τη Θράκη φέρει το κεφάλι του Ορφέα, του Gustave Moreau (1865)

Η Ψυχή στον Πλάτωνα, τον Όμηρο και τους Ορφικούς
Μελέτη στον Πλάτωνα


Radcliffe G. Edmonds III

Paul Shorey Professor of Greek and Chair
Department of Greek, Latin, and Classical Studies
Bryn Mawr College
Electronic referenceRadcliffe G. Edmonds III, « A Lively Afterlife and Beyond : The Soul in Plato, Homer, and the Orphica  », Études platoniciennes [Online], 11 | 2014, Online since 15 April 2015, connection on 01 July 2016. URL : http://etudesplatoniciennes.revues.org/517
Απόδοση στα Ελληνικά,  επιμέλεια, επεξηγηματικά σχόλια, προσθήκες αρχαίων κειμένων: Πυθεύς

“παρῳδεῖ γὰρ πανταχοῦ τὰ Ὀρφέως”
Ο Πλάτων σε όλες τις αναφορές του παρωδεί την Ορφική διδασκαλία (σχετικὴ μὲ τὴν κάθαρση τῶν ψυχῶν στὸν Ἀχέροντα καὶ τὴν μετενσάρκωση).
Ολυμπιόδωρος, Σχόλια στον Πλατωνικό Φαίδωνα
Αυτό υποστηρίζει ο Νεοπλατωνικός φιλόσοφος Ολυμπιόδωρος τον 6° αιώνα, αποδίδοντας τις ιδέες που πραγματεύεται ο Πλατωνικός διάλογος Φαίδων για τη φύση της ψυχής, στον Ορφέα, μυστηριώδη τραγουδοποιό —πατέρα των τραγουδιών, σύμφωνα με τον Πίνδαρο. Οι μεταγενέστεροι μελετητές έτειναν να συντάσσονται με τον Ολυμπιόδωρο, καταλογίζοντας πολλές από τις Πλατωνικές απόψεις περί ψυχής στον Ορφέα ή μάλλον στους Ορφικούς και τον Ορφισμό, ένα ποικιλοτρόπως προσδιορισμένο θρησκευτικό ρεύμα εναρμονισμένο με τα ποιήματα του μυθικού ποιητή. Πολύ συχνά, οι φιλοσοφικές καινοτομίες του Πλάτωνος ερμηνεύθηκαν με αναγωγή στις ιδέες του Ορφισμού, αλλά αυτή η αναζήτηση πηγών, η οποία εξυπηρέτησε τον Ολυμπιόδωρο και άλλους Νεοπλατωνιστές στη στήριξη της αυθεντίας του Πλάτωνος και της αρχαίας παγανιστικής παράδοσης, ενάντια στην παλιρροϊκή εξάπλωση του Χριστιανισμού, συσκοτίζουν το ευφυές Πλατωνικό οικοδόμημα με την χειραγώγηση της μυθολογικής και φιλοσοφικής παράδοσης, την οποία συνιστούσαν.
Σε αυτό το σημείο διατείνομαι ότι πολλές από τις ιδέες τις οποίες ο Πλάτων υποτίθεται ότι άντλησε από τον Ορφισμό, δεν προέρχονται από τους Ορφικούς αλλά από την ευρύτερη μυθολογική παράδοση. Ακόμη και τα στοιχεία που όντως έχουν Ορφικές ή παρεμφερείς καταβολές, υπέστησαν σημαντικές αλλαγές ώστε να εξυπηρετούν τους φιλοσοφικούς σκοπούς των διαλόγων του.  Πρωτίστως θα εξετάσω την ιδέα της μεταθανάτιας ζωής, υποστηρίζοντας ότι ενώ το όραμα του διαφέρει από εκείνο του Ομήρου —παρόμοιο σενάριο τελικής κρίσεως, πολύπλοκης γεωμορφολογίας, ανταμοιβών και τιμωριών, εν τούτοις ευρέως διαδεδομένο και αποδεκτό—  και ο Πλάτων το μεταχειρίζεται ποικιλοτρόπως σε  διαφορετικούς διαλόγους. Αντιθέτως, άλλες ιδέες για τη σχέση ψυχής-σώματος, όπως ο εγκλεισμός της σε αυτό ή η διαδικασία της μετενσάρκωσης,  επισημαίνονται  στις μαρτυρίες του Πλάτωνος και άλλων, ως ασυνήθεις και άγνωστες, τις οποίες ο Πλάτων μεταθέτει εκ νέου ώστε να συνάδουν με τα τεκταινόμενα στον διάλογο.
ΦΑΙΔΩΝ [82Ε]…ὅτι παραλαβοῦσα αὐτῶν τὴν ψυχὴν ἡ φιλοσοφία ἀτεχνῶς διαδεδεμένην ἐν τῷ σώματι καὶ προσκεκολλημένην, ἀναγκαζομένην δὲ ὥσπερ διὰ εἱργμοῦ διὰ τούτου σκοπεῖσθαι τὰ ὄντα ἀλλὰ μὴ αὐτὴν δι’ αὑτῆς, καὶ ἐν πάσῃ ἀμαθίᾳ κυλινδουμένην, καὶ τοῦ εἱργμοῦ τὴν δεινότητα κατιδοῦσα ὅτι δι’ ἐπιθυμίας ἐστίν, ὡς ἂν μάλιστα αὐτὸς ὁ δεδεμένος συλλήπτωρ…
Λοιπόν, ξέρουν οι φιλομαθείς ότι, όταν η φιλοσοφία παραλάβει την ψυχή τους, που είναι γενικά δεμένη και κολλημένη στο σώμα και που αναγκάζεται, όπως από ένα φράγμα, να εξετάζει μέσα από αυτό τα όντα και όχι η ίδια μέσα από τον εαυτό της να κυλιέται μέσα σε γενική αμάθεια· και όταν αντιληφθεί καλά τη δυσκολία του φραγμού, ότι δηλαδή οφείλεται στις επιθυμίες του, ότι δηλαδή προπάντων ο ίδιος ο δεμένος μπορεί να βοηθεί το δέσιμό του. (Πλάτων, Φαίδρος, μετάφραση Θ.Γ.Μαυρόπουλος, εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ)

Ζωή μετά τον Θάνατο

Για να αξιολογήσουμε την άποψη περί δανεισμού Ορφικών ιδεών από μέρους του Πλάτωνος, οφείλουμε να κατανοήσουμε τι σήμαιναν τα Ορφικά στην αρχαιότητα. Η αυθεντικότητα των ιδεών του Ορφισμού εκτιμάται από τα κατηγορήματα της· ως τέτοια εκλαβάνονται  από τους σύγχρονους ερευνητές, συγκεκριμένα στοιχεία που αφορούν στη μετά θάνατον ζωή, στη φύση και το πεπρωμένο της ψυχής, τα οποία στη συνέχεια προσδιορίζονται ως επί το πλείστον σε αντιδιαστολή με την αντίστοιχη Ομηρική οπτική που θεωρείται ότι εκφράζει την επικρατούσα άποψη της αρχαίας Ελληνικής παράδοσης. Όπως θέτει το θέμα ο ιστορικός και ακαδημαϊκός Robert Parker  «η Ορφική ποίηση μπορεί σχεδόν να προσδιοριστεί ως εσχατολογική κι ενδεχομένως να ήταν αυτά τα ποιήματα που για πρώτη φορά παρουσίαζαν ανάγλυφα πειστικές αφηγήσεις για ζωή μετά το θάνατο, σχεδιασμένες να επηρεάζουν άμεσα την συμπεριφορά του ακροατή, αντίθετα με αυτές της Οδύσσειας».