Black Friday

«Η προσπάθεια επιβολής καταναλωτικών συνηθειών της πατρίδας της υπερκατανάλωσης, των ΗΠΑ, στον υπόλοιπο κόσμο, συνεχίζεται δυναμικά με στόχευση αυτήν τη φορά τους νεόπτωχους της παλιάς μεσαίας τάξης

«Τώρα και στην Ελλάδα μια «αμερικανιά», το Black Friday, που εξυπηρετεί μόνο τις πολυεθνικές αλυσίδες παραγωγής και εμπορίου, οι οποίες δημιουργούν μια ακόμη ευκαιρία να ξεπουλήσουν το μεγάλο τους στοκ, που μόνο αυτές έχουν την δυνατότητα να διατηρούν και με προφανή στόχο τη μεγαλύτερη συρρίκνωση των επιχειρηματικών δυνατοτήτων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων», παρατηρεί στην ανακοίνωσή του και προσθέτει: «Άλλωστε στην περίοδο της επταετούς ύφεσης και λιτότητας, οι πολυεθνικές αλυσίδες αποδεδειγμένα είναι οι μόνες που παρουσιάζουν άνοδο στον όγκο λιανικών πωλήσεων ενώ οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις διαρκώς συρρικνώνονται»  σημειώνει σε ανακοίνωσή του το Τμήμα Μικρομεσαίων του ΣΥΡΙΖΑ.

(σ.σ: στην επταετη υφεση και λιτοτητα ΔΥΟ ετη εισαστε ΕΣΕΙΣ κυβερνηση. Με την απλη μεθοδο των τριων- ανωτατα μαθηματικα αλλα λεμε τωρα- αυτο μας κανει 28,5% περιοδο υφεσης και λιτοτητας και νεοπτωχιας επι ΤΣΥΡΙΖΑ. Η οχι?)

Απο κοντα και η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος: «Στην ουσία, η Μαύρη Παρασκευή στοιβάζει αξημέρωτα έξω από τα καταστήματα πλήθη καταναλωτών, που στο τέλος ποδοπατούνται μεταξύ τους για να αγοράσουν, ενώ οι εργαζόμενοι βρίσκονται να είναι ακόμα μια φορά τα εξιλαστήρια θύματα της εργασιακής δουλείας. Όλα αυτά στο βωμό του κέρδους και του ανταγωνισμού των μεγάλων εμπόρων, οι οποίοι θέλουν να συγκεντρώσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερο τζίρο από μια αγορά που δεν έχει εισοδήματα, από μια αγορά όπου η φτώχεια και η ανεργία κάνουν τη μεγάλη πλειοψηφία των καταναλωτών »κυνηγό προσφορών»».

Κατα τον ΤΣΥΡΙΖΑ λοιπον, που η γυναικα του αρχηγου του εκανε το Περιστερα-Μπετυ και στελνει τα παιδια της στην ελληνικη σχολη HILL (αφου μαλλον δεν της καλοπεσε η δουλεια του… Φιλη) αυτα ειναι αμερικανιες. Γι αυτο αλλωστε και κολογλυφαμε τον φονια των λαων τη περασμενη εβδομαδα, εθιμο μαλλον ελληνικο. 

Ποιες ειναι, ας πουμε στο χωρο μου (ηλεκτρονικα) οι πολυεθνικες αλυσιδες εμποριου? Η Media Markt με 11 μαγαζια (Γερμανικη), ο Κοτσοβολος με 80 περιπου μαγαζια ( Αγγλικη) το Πλαισιο με 15 περιπου  (Ελληνικη) το Public με 50 καταστηματα (Ελληνικη) το You με 70 περιπου καταστηματα (Ελληνικη), οπως και αλλες μικροτερες αλυσιδες των 10-20 καταστηματων ολες ελληνικες. 

Ποια είναι η πιο σέξι αναλογία μέσης – γοφών σύμφωνα με τους άνδρες

Μπορεί να λένε ότι το τι κάνει ένα άτομο ελκυστικό στα μάτια ενός άλλου είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα, αλλά η επιστήμη γενικότερα δεν τα πάει καλά με την… υποκειμενικότητα και αναζητεί διαρκώς εμπεριστατωμένα στοιχεία για να εξηγήσει το περιβάλλον, τον ανθρώπινο οργανισμό και την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Σε αυτό το πλαίσιο, επιστήμονες ανθρωπολογίας από τη Νέα Ζηλανδία επιχείρησαν να προσδιορίσουν μέσα από έρευνα, τι είναι εκείνο που κάνει μια γυναίκα ελκυστική στους άντρες.

Με επικεφαλής τον δρ Barnaby Dixson, ερευνητές από το πανεπιστήμιο Victoria of Wellington, παρουσίασαν στους συμμετέχοντες στην μελέτη διάφορες φωτογραφικές “εκδοχές” της ίδιας γυναίκας, όπου οι αναλογίες της είχαν τροποποιηθεί με ψηφιακό τρόπο.

Διαπιστώθηκε ότι αν και η πλειοψηφία των αντρών εστιάζει στο στήθος της γυναίκας στην πρώτη οπτική επαφή, η αναλογία μέσης - γοφών είναι εκείνη που θεωρείται κλειδί στην σεξουαλικότητα της γυναίκας, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνεται ο άντρας.

Συγκεκριμένα, μια αναλογία μέσης - γοφών στο 0,7 (δηλαδή όταν η περιφέρεια της μέσης της γυναίκας είναι 70% μικρότερη από την περιφέρεια των γοφών της) είναι η “ιδανική” στα αντρικά μάτια.

Πότε και γιατί μετανιώνουν το σεξ άνδρες και γυναίκες;

Σύμφωνα με διεθνή μελέτη, παρά το γεγονός ότι η σεξουαλική επαφή θεωρείται κατά γενική ομολογία, μία απολαυστική πράξη, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες είναι πάρα πολύ πιθανόν μετά το σεξ -κυρίως εκείνο της μίας βραδιάς- να βιώνουν αρνητικά συναισθήματα, όπως η μετάνοια και η απόρριψη. Γιατί;

Η μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Πόρτο Αλέγκρε στη Βραζιλία, το Νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας (NTNU) και το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν στις ΗΠΑ, επιβεβαιώνει αυτό που όποιος έχει περάσει χρόνο στον στίβο της ζωής, γνωρίζει εμπειρικά: μετά το σεξ, τα αισθήματα δεν είναι πάντα όμορφα. 

Αυτό που κάνει τη νέα έρευνα να ξεχωρίζει είναι το γεγονός ότι επιχείρησε να εντοπίσει τους λόγους που αυτό συμβαίνει. Και όπως προκύπτει, κάθε φύλο έχει διαφορετικούς λόγους για να είναι δυσαρεστημένο μετά το σεξ.

Οι περισσότεροι έχουν βιώσει αρνητικά συναισθήματα μετά το σεξ

ΓΙΝΕ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ

«Η υγεία, ο πλούτος, η ομορφιά και η ευφυϊα δεν δημιουργούνται. Εκδηλώνονται μόνον από την διάταξη του νου σου – που σημαίνει, από την άποψη που έχεις για τον εαυτό σου, και η άποψη που έχεις για τον εαυτό σου είναι τα μόνα που αποδέχεσαι και συναινείς ως αληθινά» - Neville Godard

Το μεγαλύτερο δώρο που δίνεται στον κάθε ένα από εμάς είναι το δώρο της φαντασίας μας. Κάθε πράγμα που υπάρχει σήμερα κάποτε κάποιος το φαντάστηκε, και το επιστέγασμα αυτού του ισχυρισμού είναι ότι όλα όσα πρόκειται ποτέ να υπάρξουν στο μέλλον πρέπει πρώτα να τα φανταστούμε. Στα πλαίσια του ρόλου μου ως πατέρα και δασκάλου, ένιωθα ότι είχα χρέος να βοηθήσω τα παιδιά μου να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν τις πρωτοφανείς επιπτώσεις αυτής της βασικής έννοιας. «Αν θέλετε να πετύχετε οτιδήποτε, τους έλεγα, «πρέπει πρώτα να μπορείτε να το περιμένετε από τον εαυτό σας. Εάν δεν μπορείτε να το φανταστείτε, δεν μπορείτε να το δημιουργήσετε».

Αυτό που έχω παρατηρήσει στη ζωή μου είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν καν ιδέα της δύναμης που υπάρχει μέσα τους, εάν μάθουν να εφαρμόζουν την εξαιρετική ικανότητα του νου τους. Κάθε φορά που τα παιδιά μου και εγώ ψάχναμε για μια θέση στάθμευσης, συχνά με άκουγαν να λέω, «έχω ένα μέρος να παρκάρω – να είστε σε επιφυλακή». Ούτε μια φορά δεν με άκουσαν να λέω, «Με την τύχη μου, ποτέ δεν θα βρούμε μέρος να παρκάρουμε».

Από το να είναι σε θέση να βρει έναν χώρο στάθμευσης, μέχρι να δημιουργήσει μια προσωπική συνάντηση με την Oprah Winfrey, μέχρι να φτιάξει μια τέλεια σχέση, όλα καταλήγουν στο πώς κάποιος χρησιμοποιεί αυτό το Θείο δώρο της φαντασίας του. Απλά, δεν υπάρχουν όρια. 

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ

Το μικρό αγροτικό σχολείο θερμαινόταν από μια παλιού τύπου σόμπα με κάρβουνα. Ένα παιδάκι, είχε την ευθύνη να έρχεται στο σχολείο νωρίς κάθε μέρα ν’ ανάβει τη σόμπα και να ζεσταίνει την αίθουσα, πριν φτάσει ο δάσκαλος κι οι συμμαθητές του. Ένα πρωί, φτάνοντας οι άλλοι είδαν το σχολείο τυλιγμένο στις φλόγες. Έσυραν αναίσθητο το μικρό έξω από το λαμπαδιασμένο κτίριο, μάλλον νεκρό παρά ζωντανό. Είχε σοβαρά εγκαύματα στο κάτω ήμισυ του σώματος του και μεταφέρθηκε στο γειτονικό αγροτικό νοσοκομείο.

Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου, το φρικτά καμένο και ημιαναίσθητο παιδάκι άκουσε αχνά το γιατρό να μιλά στη μητέρα του. Της έλεγε ότι ο γιος της σίγουρα θα πέθαινε – κι ίσως ήταν καλύτερα έτσι – γιατί η φοβερή φωτιά είχε καταστρέψει το κάτω μέρος του σώματος του.

Αλλά το γενναίο παιδί δεν ήθελε να πεθάνει. Πήρε λοιπόν την απόφαση να ζήσει. Και προς μεγάλη έκπληξη του γιατρού του, έζησε. Όταν ο κίνδυνος του θανάτου ξεπεράστηκε, πάλι άκουσε το γιατρό να μιλά με τη μητέρα του χαμηλόφωνα και να της λέει ότι, εφόσον η φωτιά κατέστρεψε τόση σάρκα στο κάτω μέρος του σώματος του, θα ήταν καλύτερα να είχε πεθάνει γιατί τώρα ήταν καταδικασμένο να μείνει ανάπηρο για όλη του τη ζωή, καθώς δε θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει καθόλου τα κάτω άκρα του. Άλλη μια φορά το γενναίο παιδί πήρε την απόφαση του. Δε θα γινόταν ανάπηρος. Θα περπατούσε. Δυστυχώς, όμως, από τη μέση και κάτω δεν είχε τη δυνατότητα κίνησης. Τα λεπτά του πόδια απλώς κρέμονταν εκεί, άψυχα.

Τελικά βγήκε από το νοσοκομείο. Κάθε μέρα η μητέρα του του έκανε μασάζ στα πόδια, αλλά δεν υπήρχε καμιά αντίδραση. Το παιδί δεν ένιωθε, δεν έλεγχε τα πόδια του. Η απόφαση του ωστόσο να περπατήσει ήταν ισχυρότατη. Όταν δε βρισκόταν στο κρεβάτι, ήταν αναγκασμένος να κάθεται σε μια αναπηρική πολυθρόνα. Μια ηλιόλουστη μέρα, η μητέρα του τον έσπρωξε με το καροτσάκι στην αυλή για ν’ αναπνεύσει καθαρό αέρα. Εκείνη τη μέρα, αντί να μείνει εκεί ακίνητος, έπεσε σκόπιμα από το καροτσάκι κι άρχισε να σέρνεται πάνω στο γρασίδι.

Πώς μπορώ να μάθω να αγαπώ τον εαυτό μου μέσα σε μια σκοτεινή εποχή; Πως μπορώ να ανυψώσω την Δόνησή μου;

Πώς μπορώ να μάθω να αγαπώ τον εαυτό μου μέσα σε μια σκοτεινή εποχή;

Πως μπορώ να ανυψώσω την Δόνησή μου;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς μπορώ να μάθω να αγαπώ τον εαυτό μου μέσα σε μια σκοτεινή εποχή που τα πάντα μέσα μου λένε ότι είναι λάθος μου; Είμαι υπεύθυνος για τις επιλογές που έχω κάνει και εγώ δεν αισθάνομαι και τόσο καλά τώρα. Πώς μπορώ να βρω την αγάπη μέσα σε αυτήν την ασχήμια;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έχουμε πληγώσει όλους τους άλλους και χρησιμοποιήσαμε τη δύναμη μας με τρόπο που να έρχεται σε αντίθεση με τους παγκόσμιους νόμους της αγάπης και της δημιουργίας. Είμασταν «μάθηση» μέσω κάρμα, μέσα από τον πόνο και τη δυσκολία και είχαμε χαμηλή κατάσταση της συνειδητότητας μας την συγκεκριμένη  χρονική στιγμή. Εμείς απλά δεν ξέραμε κάτι καλύτερο.

Είμασταν κολλημένοι στη δυαδικότητα σε μια πολύ χαμηλή κατάσταση της συνείδησης μας απλά αντιδρώντας από τη δική μας πηγή στον εσωτερικό μας πόνο, ο οποίος  εξαπλωνόταν σε όλους όσους ερχόμασταν σε επαφή.

Ωστόσο, όταν αρχίσαμε να ξυπνάμε αρχίσαμε να «βλέπουμε» τα πρότυπα της συμπεριφοράς μας.

Αυτό είναι μέρος του πνευματικού ανοίγματος της εσωτερικής μας όρασης, και του συστήματος των chakra, το οποίο αρχίζει να διευρύνεται. "Για πρώτη φορά είμασταν τυφλοί, αλλά τώρα βλέπουμε". Αυτό είναι ένα πολύ θετικό σημάδι της ανόδου της ψυχής μας!

Αρχίζετε να βλέπετε τα πρότυπα συμπεριφοράς σας και είστε πρόθυμοι να αναλάβετε την ευθύνη για τη ζωή σας και τον τρόπο που αντιμετωπίζετε τους άλλους. Αυτό είναι ένα τεράστιο βήμα ~ να δώσετε στον εαυτό σας μια μεγάλη αγκαλιά που είχε το θάρρος να αντιμετωπίσει τον εαυτό σας και τη ζωή που είχατε δημιουργήσει.

Όπως θα αντικρύσετε τον Θεό, θα αντικρύσετε τον εαυτό σας!

Το ξέρετε ότι ο Winston Churchill ζωγράφιζε;

Ο Churchill ήταν γύρω στα 40 όταν ανακάλυψε την χαρά της ζωγραφικής και μέχρι να πεθάνει είχε φτιάξει γύρω στα 500 έργα. Και η ζωγραφική του με την πάροδο των χρόνων έγινε 50% πάθος και 50% φιλοσοφία. Πίστευε, το έλεγε και το υποστήριζε ότι η ζωγραφική ήταν η μεγάλη ψυχοθεραπεία και η ισορροπία στην ζωή του. Την θεωρούσε το σπουδαιότερο και μεγαλύτερο χόμπι απ’ όλα.

Ο Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ (Sir Winston Leonard Spencer-Churchill, 30 Νοεμβρίου 1874 – 24 Ιανουαρίου 1965) ήταν Βρετανός πολιτικός, στρατιωτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, πρωθυπουργός της χώρας του, κατά τις περιόδους 1940-45 και 1951-55. Ηγέτης της Μεγάλης Βρετανίας από την άνοιξη του 1940 έως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1945, ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες της συμμαχικής νίκης γι’ αυτό και ονομάστηκε «Πατέρας της νίκης», καθώς συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση του καθεστώτος των διεθνών συσχετισμών κατά την μεταπολεμική περίοδο. Το 1953 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας για το πεντάτομο έργου «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος», που δημοσιεύτηκε από το 1948 έως το 1951. Αυτό όμως που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι ζωγράφιζε.

Οι τοξικοί άνθρωποι δεν ικανοποιούνται με τίποτα

Με τον όρο »τοξικός», οι ψυχολόγοι περιγράφουν τον επιβλαβή για την ψυχοσυναισθηματική και σωματική υγεία ενός ατόμου. Οι τοξικοί άνθρωποι έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στη συμπεριφορά τους τα οποία και χρησιμοποιούν εξοντώνοντας το »θύμα» τους.

Μπορεί να είναι οι γονείς, μπορεί να είναι κάποιος άλλος συγγενής, ίσως ένας φίλος ή ακόμη και ένας σύντροφος. Η τοξική ταυτότητα δεν έχει πρόσωπο. Τοξικός μπορεί να είναι οποιοσδήποτε και κατά συνέπεια είναι δυνατό να έχετε μία τοξική σχέση με έναν άνθρωπο που βρίσκεται πολύ κοντά σας ή είναι ένας »σημαντικός άλλος» στη ζωή σας.

Για παράδειγμα, εάν έχετε έναν τοξικό φίλο, είναι δύσκολο να το διαχειριστείτε ή να τον απομονώσετε αλλά είναι πολύ δυσκολότερο όταν έχετε έναν τοξικό γονιό ή σύζυγο.

Οι τοξικοί άνθρωποι είναι άκρως επικίνδυνοι για την ψυχική υγεία των άλλων, καθώς τον καταδυναστεύουν ψυχολογικά και συναισθηματικά και του προκαλούν έντονο στρες στον βωμό της επερχόμενης αντίδρασης του.

Η αδιάκοπη κριτική τους, η απουσία αποδοχής τους, η σκληρή απαιτητικότητά τους, η έντονη ενασχόληση με το τι θέλουν και τι χρειάζονται ΜΟΝΟ εκείνοι , είναι από τα βασικότερα χαρακτηριστικά τους που σφυροκοπούν την ψυχοσυναισθηματική υγεία των ατόμων που τους περιτριγυρίζουν.

Κατά κάποιο τρόπο, είναι τα άτομα που θεωρούν ότι μόνο εκείνα έχουν δικαιώματα και μπορούν να εξουσιάζουν τους άλλους μετατρέποντας τους σε μαριονέτες.

Εσύ ως πότε θα είσαι άνθρωπος-δεκανίκι;

Ήταν τέλεια όλα. Ξέρεις τι σημαίνει τέλεια ή σχεδόν τέλεια;

Ήξερες πως είχες, ρε φίλε, μια βάση από ανθρώπους να στηριχτείς.

Η οικογένειά σου ήταν εκεί, με τα στραβά και τα καλά της.

Ποια οικογένεια δεν έχει σκαμπανεβάσματα και ποια ζει σε πελάγη ευτυχίας χωρίς κύματα;

Εσύ, καλώς ή κακώς, είχες πάρει την απόφαση να συνεχίσεις τη ζωή σου σ’ έναν άλλο δρόμο, έχοντας τους λόγους σου.

Διαλέγοντας τα δικά σου μονοπάτια, αλλά η οικογένειά σου ήταν εκεί.

Αδέλφια, γονείς και προσπαθούσες κι εσύ να συμπληρώσεις το παζλ του μικρόκοσμού σου, μ’ αυτό που θεωρούσες καλύτερο.

Μ’ αυτό που πίστευες ότι θα γέμιζε την ψυχή σου και θα σε κρατούσε όταν θα «έπεφτες», έναν επιπλέον άνθρωπο.

Αυτό, εξάλλου, δεν είναι που αναζητάς;

Τους ανθρώπους που σου δίνουν δύναμη, που σε κάνουν να στηρίξεις και να στηριχτείς. Είναι αυτοί που σε γεμίζουν αυτοπεποίθηση, ενώ σου «γεμίζουν» το χέρι και την καρδιά για να δώσεις απλόχερα, ό,τι μπορείς, σκέψεις, στήριξη, βοήθεια, ενδιαφέρον.

Να είσαι εκεί.

Να ρωτάς

Να προσφέρεις

Ν’ ανοίγεσαι

Ν’ αγκαλιάζεις,

Να ισορροπείς 
και ξανά απ’ την αρχή, απλόχερα.

Δεν ξέρω αν πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό σου η λέξη αυτή, απλόχερα.

Το νόημά της δεν αποτελείται, όπως πολλοί πιστεύουν, μόνο απ’ την έννοια του «δίνω». Γιατί κανένας δεν μπορεί να δώσει αν δεν πάρει, έστω κι αν αυτό που θα πάρει είναι μόνο ανταπόκριση ή αποδοχή (μπορείτε π.χ. να φανταστείτε τον εαυτό σας να δίνει κι ο άλλος να σας διαολοστέλνει;).

Στην πραγματικότητα λοιπόν, το να δίνεις απλόχερα, είναι ένα ποτήρι που το γεμίζεις, χωρίς να σε νοιάζει, ούτε το πόσο ούτε το πότε.

Απλά χρειάζονται «δύο», αυτός που θα γεμίζει το ποτήρι κι αυτός που θα κρατάει τον πάτο του να μην αδειάσει.

Μονόλογος ευαισθήτου ανδρός

Μεγάλη δυστυχία είναι να έχει κανείς πολύ καλήν καρδίαν. Το ηξεύρω εκ πείρας, διότι μ᾿ έκαμεν ο Θεός πάρα πολύ ευαίσθητον. Δεν ημπορώ να δω άνθρωπον να πάσχη και να κλαίει, χωρίς να γίνουν τα νεύρα μου άνω κάτω, ούτε να εννοήσω πως κατορθώνουν άλλοι να παρευρίσκωνται εις λυπηρά θεάματα. Αν τύχη ν᾿ αποθάνη γνώριμός των, τρέχουν εις την κηδείαν, ακόμη και αν χιονίζη. Αλλ᾿ εγώ δεν ημπορώ να ιδώ αποθαμένον άνθρωπον όπου εγνώρισα ζωντανόν, χωρίς να με ταράξη η σκέψις ότι κι εγώ θ᾿ αποθάνω. 

Έπειτα αν οι συγγενείς του εφαίνοντο φρόνιμοι και παρηγορημένοι, τούτο θα μ᾿ επείραζε, διότι δεν αγαπώ τους εγωιστάς. Αν πάλιν έκλαιαν και εθρήνουν, το θέαμα θα μου  έκοπτε την όρεξιν ή θα χαλούσε την χώνεψίν μου. Το στομάχι μου είναι κι εκείνο ευαίσθητο και δυό πράγματα δεν ημπορεί να χωνέψη, τον αστακόν και τας συγκινήσεις. Τας συγκινήσεις εύκολον είναι να τας αποφύγω, να μην τρώγω όμως αστακόν θα ήτο θυσία τόσον μεγάλη, ώστε μου συμβαίνει πολλές φορές να ξεχάσω πως είμαι βαρυστόμαχος και να θυμηθώ ότι πρέπει κανείς να συγχωρά εις όσους αγαπά τα ελαττώματά των.

Άλλο πράγμα όπου δεν ημπορώ να καταλάβω είναι να υπάρχουν άνθρωποι τόσον σκληρόκαρδοι, ώστε να δέχωνται να παρασταθούν φίλοι των εις μονομαχίαν. Αλλ᾿ εγὼ είμαι ευαίσθητος, και μόνη η ιδέα ότι ημπορεί ο φίλος μου ή ο αντίπαλός του να πάθη, με κάμει να ανατριχιάζω. Προ πάντων όταν συλλογίζομαι, ότι την ημέραν της μονομαχίας πρέπει να σηκωθώ εις τας επτά, ας είναι καιρός άσχημος, να χασομερέψω εις τρεχάματα, συνεντεύξεις και συντάξεις πρωτοκόλλων, και ίσως να πληρώσω και ἁμαξιάτικα με κίνδυνο να τα χάσω, αν τύχη, Θεός φυλάξοι, ο φίλος μου να σκοτωθή.

Μεγάλη πρέπει να είναι η αναισθησία και εκείνων όπου δανείζουν εις τους φίλους των χρήματα, χωρίς να συλλογισθούν ότι ενδέχεται να μη δυνηθή να τα αποδώση εις την προθεσμίαν, να τους εντρέπεται και να τους αποφεύγη. Τούτο ημπορεί να φανή μικρόν κακόν εις όσους δεν έχουν καρδιάν, αλλ᾿ η ιδική μου θα ερραγίζετο, αν παλαιός μου φίλος, μ᾿ απαντούσεν εις τονδρόμον και εκαμώνετο πως δεν με εἶδεν. 

Πείτε αυτό που αισθάνεστε

Η καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων στηρίζεται στο πως εκφράζεται ο καθένας μας, μέσα στον χώρο που ζει και  βιώνει την δική του πραγματικότητα και αν εξωτερικεύει με τον καταλληλότερο και ιδανικότερο τρόπο τα συναισθήματά του απέναντι στον εαυτό του πρωτίστως και μετά στους άλλους, δημιουργώντας εκείνες τις προϋποθέσεις όπου τα συναισθήματα αλληλεγγύης και αλληλεκτίμησης θα είναι αμοιβαία για μια αρμονική συνύπαρξη.

Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες οι άνθρωποι συμπεριφέρονται εγωιστικά θέτοντας απροκάλυπτά το δικό τους ΕΓΩ έναντι των άλλων με αποτέλεσμα οι σχέσεις να υφίστανται μια καθολική φθορά όπου ο καθένας πράττει ανάλογα με αυτό που αισθάνεται και όχι με βάση το γενικότερο καλό εάν και εφ’ όσον απαιτείται. Οι άνθρωποι έχουν σταματήσει να μοιράζονται πράγματα μεταξύ τους. Η ευγενής άμιλλα έχει αντικατασταθεί από έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό που δυναστεύει όλες του είδους τις σχέσεις, οι άνθρωποι έχουν γίνει περισσότερο μοναχικοί, μη προσπελάσιμοι, αλλοτριωμένοι σε εικόνα και νου.

Πως είναι δυνατόν να συνυπάρξουμε; όταν εμείς οι ίδιοι βάζουμε ανυπέρβλητα εμπόδια στην συνύπαρξη μας;  Τα συναισθήματα μας απεικονίζονται μέσα από διάφορες σωματικές εκδηλώσεις άλλοτε θετικές και άλλοτε αρνητικές όπως είναι η χαρά, η ευτυχία, ο φόβος, ο πανικός, ο θυμός, η θλίψη.

Σε αυτή την μοναδική και τόσο ξεχωριστή αίσθηση αντανακλάται ο καθρέφτης της ψυχής του καθενός μας, λέξεις, νεύματα, εκφράσεις επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας δοκιμάζονται γερά ανάλογα με τις αντοχές, τις εμπειρίες και την εσωτερική δύναμη που διαθέτουμε για να ανταπεξέλθουμε.

Ακόμη και αν έχετε εξαιρετικές ικανότητες επικοινωνίας δεν είναι πάντοτε εύκολο να εκφράζεστε ελεύθερα, γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να σας ακούσουν και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος και το ρίσκο της απόρριψης από τον διπλανό μας, ακριβώς γιατί μπορεί να αισθάνεται εκτεθειμένος και ευάλωτος στον περίγυρο του.

Δείχνοντας για παράδειγμα την αίσθηση της οργής, αποκαλύπτεται μόνο μία πτυχή των συναισθημάτων σας. Αν ο θυμός σας έχει βαθύτερα αίτια που πηγάζει από αρνητικά συναισθήματα τότε η ζωή σας μπαίνει σε μια συνεχόμενη διαδικασία έκθεσης κυρίως αρνητικής γεμάτη απογοητεύσεις. Και αν ακόμη θέλετε να μοιραστείτε συναισθήματα αγάπης είναι πραγματικά δύσκολο γιατί δεν μάθατε από την αρχή να βιώνετε θετικά συναισθήματα στον χώρο σας χάνοντας μοναδικές στιγμές που ίσως σας έκαναν για λίγο ευτυχισμένους.

Γιατί να λέμε αυτό που αισθανόμαστε

Αντίσταση… η Δύναμη του Λόγου

Η Πραγματικότητα γύρω μας δεν είναι απλά μια λέξη, είναι Δημιούργημα της Λέξης…
διότι η Λέξη έχει Δύναμη να διαμορφώσει Πραγματικότητα.

Η Πένα ενός Ποιητή και η Κιθάρα ενός Τροβαδούρου είναι απίστευτα πιο ισχυρές από το Ξίφος ενός Πολεμιστή…
αφενός γιατί η Διονυσιακή Μανία ενισχύεται από τις Μούσες του Μουσηγέτη Απόλλωνα…
αφετέρου γιατί η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ λέξη, την ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ στιγμή, από τον ΚΑΤΑΛΛΗΛΟάνθρωπο μπορεί να παραλύσει έναν πανίσχυρο εχθρό, μιλώντας υποσυνείδητα στην Συνείδησή του.
Παράλληλα όμως μπορεί να απελευθερώσει μέσα σε έναν σύμμαχο, έναν συμΠολεμιστή, δυνάμεις άγνωστες ακόμη και στον ίδιο, έτσι ώστε να σπάσει τα όρια αυτού που ΝΟΜΙΖΕΙ σαν Πραγματικότητα και ΜΑΖΙ να γράψουν Ιστορία.

Τι νομίζετε πως συνέβη στον Μαραθώνα, όπου η Θέληση των Ελλήνων υλοποιήθηκε στον “Εχετλαίο”, στις Θερμοπύλες όπου η Ιδέα του «Λεωνίδα» γεννήθηκε για να ορίσει αρχετυπικά τον όρο “Ήρωας” σε ολόκληρη την Ανθρωπότητα, όπου και αν Αυτή υπάρχει, και όπου αλλού οι Ελάχιστοι επέβαλαν την Θέλησή τους στην Μάζα των Πολλών;

ΜΗΝ ΤΙΜΩΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ – ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΘΝΗΤΟΙ – ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΟΤΕΤΣΙΑ – ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙΤΕ

Η ζωή του συνηθισμένου ανθρώπου, στην καλύτερη περίπτωση, είναι μονότονη. Ξυπνά, πλένει το σώμα του, απολαμβάνει την αισθητήρια εντύπωση μετά το μπάνιο, τρώει πρωινό, πηγαίνει βιαστικά στη δουλειά, αρχίζει να κουράζεται, ανανεώνεται με το μεσημεριανό φαγητό, μετά πάλι δουλεύει, και τελικά γυρίζει στο σπίτι βαριεστημένος και άτονος. Η ώρα κατά την οποία τρώει το υπερβολικά βαρύ δείπνο του διαταράσσεται από διάφορους θορύβους από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση και συχνά κακόκεφες παρατηρήσεις της συζύγου του ή των παιδιών του. Αυτός ο τυπικός άνθρωπος μπορεί μετά να δει μια ταινία ή να πάει σ’ ένα πάρτυ για μια σύντομη χαλαρωτική ανάπαυλα. Έρχεται στο σπίτι αργά, είναι πολύ κουρασμένος και κοιμάται βαριά.

Τι ζωή! Κι όμως, επαναλαμβάνει αυτή τη συμπεριφορά, με παραλλαγές που στερούνται φαντασίας, καθ’ όλα τα καλύτερα χρόνια της ζωής του.

Με τέτοιες συνήθειες ο άνθρωπος γίνεται σαν μηχανή, ένα ανθρώπινο ρομπότ, που τροφοδοτείται με το καύσιμο του φαγητού, εκτελώντας αυτόματα διάφορα καθήκοντα, νωθρά και απρόθυμα, χωρίς χαρά ή έμπνευση, και σταματώντας εν μέρει τις δραστηριότητές του με τον ύπνο – μόνο και μόνο για να επαναλάβει την επόμενη μέρα την ίδια ρουτίνα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι γρανάζια της μηχανής της δραστηριότητας, αλλά δεν γνωρίζουν τον σκοπό της ζωής. Τρώνε, ζουν, κάνουν παιδιά και πεθαίνουν. Μια τέτοια ύπαρξη είναι λίγο καλύτερη των ζώων.

Η Μπάγκαβαντ Γκίτα προτείνει στον άνθρωπο να αποφύγει αυτήν τη «στεγνή ύπαρξη». Διακηρύσσει ότι η επαφή με τον Θεό, στην πάντα ανανεούμενη χαρά του διαλογισμού γιόγκα, θα καταστήσει τον άνθρωπο ικανό να κρατήσει την κατάσταση της μακάριας συνειδητότητας πάντα παρούσα μέσα του, ακόμα και κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των μηχανικών πράξεων που πρέπει να γίνουν απ’ όλους. Η δυσαρέσκεια, η ανία και η δυστυχία είναι η συγκομιδή μιας μηχανικής ζωής – αντίθετα, οι άπειρες πνευματικές αντιλήψεις που αποφέρει ο διαλογισμός ψιθυρίζουν χαρούμενα στον άνθρωπο αμέτρητες συναρπαστικές εμπνεύσεις σοφίας που φωτίζουν και δίνουν ζωή σε κάθε πλευρά της ζωής του.